Πειραϊκή Πατραϊκή Χαλκίδας: Σχολείο και κλειστό γήπεδο εκεί που χτυπούσε η καρδιά της

 

...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

Στη Χαλκίδα, «μεταφερόμαστε» στην πόλη που στέγασε (όπως και άλλες περιοχές της Εύβοιας) μεγάλο αριθμό Μικρασιατών προσφύγων, που μαζί με εσωτερικούς οικονομικούς μετανάστες, στελέχωσαν σημαντικές επιχειρήσεις από τη δεκαετία του 1920 και μετά. Οι περισσότερες από αυτές ανήκουν πλέον στο παρελθόν, αλλά οι σημερινές χρήσεις στα σημεία που αυτές λειτούργησαν παρουσιάζουν ενδιαφέρον. «Σταθμός» μας η Πειραϊκή – Πατραϊκή.

Όταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους για την Π-Π, ξεκίνησε και η αντίστροφη μέτρηση για την αλλαγή χρήσης των χώρων της. Μπορεί στην Πάτρα, όπως έχουμε παρουσιάσει, ένα μέρος των εγκαταστάσεων να διαμορφώθηκε σε κλειστό γήπεδο μπάσκετ και άλλα τμήματα να προβλέπονται για άλλες χρήσεις από τον Οργανισμό Λιμένος Πάτρας, όμως στην περίπτωση της Χαλκίδας, τα κτήρια δεν έμειναν, με αποτέλεσμα αντί για αλλαγή χρήσης να έχουμε αξιοποίηση των οικοπέδων που αυτά βρίσκονταν.

Και στις δύο περιπτώσεις, εκεί που κάποτε χτυπούσε η καρδιά μία σημαντικής επιχείρησης κλωστοϋφαντουργίας, πήραν τη σκυτάλη δραστηριότητες που κατά τη γνώμη μας προάγουν το καλό του κοινωνικού συνόλου.
Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.

Στη Χαλκίδα από την ιστοσελίδα του 4ου ΓΕΛ Χαλκίδας μεταφέρουμε: «Το 1997, με βάση τον νόμο 2525/1997 (νόμος Αρσένη), καταργήθηκαν τα Τεχνικά Επαγγελματικά Λύκεια και στη θέση καθενός από αυτά δημιουργήθηκε ένα ΤΕΕ και ένα Ενιαίο Λύκειο, στα οποία και κλήθηκαν να δηλώσουν την επιλογή οργανικής τοποθέτησής τους οι καθηγητές των πρώην ΤΕΛ.

Έτσι από την κατάργηση των 1ου & 2ου ΤΕΛ Χαλκίδας, για το σχ. Έτος 1997 – 1998, προέκυψαν το 1ο & 2ο ΤΕΕ Χαλκίδας και το 4ο ΓΕΛ Χαλκίδας, που λειτουργούσαν όλα στο σχολικό συγκρότημα των πρώην ΤΕΛ (Βούρκος).

Το 4ο ΓΕΛ Χαλκίδας, είχε πρώτο Δ/ντή τον Θεόδωρο Καραμπατσώλη και μετά την συνταξιοδότησή του (2002), από το σχ. έτος 2002 – 2003, τον Ιωάννη Μόκκα, επί των ημερών του οποίου, το σχολικό έτος 2003 -2004, έγινε η μεταστέγαση του σχολείου στο νέο διδακτήριο, που κατασκευάστηκε στο χώρο του πρώην εργοστασίου της Πειραϊκής – Πατραϊκής (Μονής Ερίων & Μάριου Δοξάκη), όπου και στεγάζεται μέχρι σήμερα».

Ακολούθως ο Δήμος Χαλκιδέων στον οποίο απευθυνθήκαμε και τον ευχαριστούμε για την ενημέρωση, μας έκανε γνωστό ότι για το κλειστό δημοτικό γυμναστήριο «Χαλκιά-Αναστασιάδη», ισχύουν τα ακόλουθα: «Το εργοστάσιο της Πειραϊκής Πατραϊκής στη Χαλκίδα έκλεισε το 1992. Ένα τμήμα της έκτασης του πρώην εργοστασίου περιήλθε στον Δήμο Χαλκιδέων το 1996 (χωρίς κτίσμα) και η άδεια οικοδομής του Κλειστού Γυμναστηρίου εκδόθηκε το 1997. Συνεπώς δεν έγιναν παρεμβάσεις σε υφιστάμενο - παλαιό κτίσμα του εργοστασίου, αλλά ανέγερση νέου Γυμναστηρίου. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1998 και σήμερα στεγάζονται σε αυτό τα εξής αθλητικά σωματεία.

ΑΠΟΛΛΩΝ ΧΑΛΚΙΔΑΣ (ΜΠΑΣΚΕΤ)

ΑΠΦΣ ΗΡΑΚΛΗΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ (VOLLEY)

ΑΕΕ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ (ΜΠΑΣΚΕΤ)

ΠΑΠΕΛ (ΜΠΑΣΚΕΤ)

ΚΔΑΠ (ΜΠΑΣΚΕΤ - VOLLEY)

ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ (ΩΡΕΣ ΚΟΙΝΟΥ)».

Ξαναγυρνάμε στη βιομηχανική ιστορία και θυμίζουμε ότι η Πατραϊκή είχε σαν θυγατρική την Πειραϊκή με την οποία συγχωνεύτηκαν το 1933.
Στη Χαλκίδα το εργοστάσιο απασχολούσε περίπου 100 εργαζόμενους (50 άνδρες και 50 γυναίκες) με 24ωρη λειτουργία δομημένη σε βάρδιες. Στην ακμή της πανελλαδικά η επιχείρηση αριθμούσε 7.500 εργαζόμενους και διέθετε 11 εργοστάσια και παραγωγικές μονάδες σε ολόκληρη τη χώρα, με εξαγωγές 33 δισ. δρχ., ενώ απορροφούσε πάνω από 30.000 τόνους βαμβάκι το χρόνο.

Η τελευταία περίοδος της ζωής της Π-Π είχε πολλές «αναταράξεις», καθώς είχε ενταχθεί στον ΟΑΕ - Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, ενώ ήδη είχαμε μπει στην αρχή μίας περιόδου διάρκειας κάποιων χρόνων, όπου υλοποιήθηκε η κατεύθυνση μεταφοράς επιχειρήσεων σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, μεταξύ αυτών και της κλωστοϋφαντουργίας, όπου στις «νέες βιομηχανικές πατρίδες» το ενεργειακό και εργατικό κόστος ήταν χαμηλότερο, όπως άλλωστε και ο εκεί πήχης των εργατικών δικαιωμάτων. Δεν είναι της παρούσης η αναλυτική αναφορά στην εξέλιξη του κλάδου, καθώς πραγματευόμαστε τη μεταγενέστερη χρήση εγκαταστάσεων και οικοπέδων της άλλοτε κραταιάς επιχείρησης.

Η Π-Π είχε ένα σλόγκαν που έλεγε "Πειραϊκή-Πατραϊκή: Ντύνει, στολίζει, νοικοκυρεύει".
«Νοικοκύρεψε» ιδιοκτήτες – εργοδότες που μάλλον δεν βγήκαν χαμένοι παρά τα λουκέτα, «νοικοκύρεψε» (με την αρνητική χροιά του όρου) εργαζόμενους που βρέθηκαν στην ανεργία, και στις μέρες μας «νοικοκυρεύει» και κατά συνέπεια «στολίζει» με τις μεταγενέστερες χρήσεις των χώρων της, εκπαιδευτικές και αθλητικές δραστηριότητες, χρήσιμες στο κοινωνικό σύνολο.
Ίσως κάποιοι από τις σημερινές γενιές που συμμετέχουν στις δραστηριότητες που στεγάστηκαν εντός των οικοπέδων της Π-Π να είναι απόγονοι της γενιάς των εργατών κλωστοϋφαντουργίας που στελέχωσαν την Π-Π.

Για την ιστορία διαβάστε τη μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ τον Ιούνιο του 1997 που αναφέρονταν στο σχέδιο επαναλειτουργίας της επιχείρησης.

Έρευνα: Νάσος Μπράτσος