Κάποτε ακούγαμε ότι οι πολίτες ταλαιπωρούνται στο ΙΚΑ με τις
μεγάλες ουρές (και ήταν αλήθεια), τώρα ακούμε τα ίδια για τον ΕΟΠΥΥ. Σε πολλές περιπτώσεις
αυτά τα έλεγαν ΜΜΕ, ή για να ακριβολογούμε, χρησιμοποιούσαν και έδιναν μεγάλες διαστάσεις, σε πραγματικές
ιστορίες ταλαιπωρίας πολιτών, για να στρώσουν το έδαφος στην επέκταση της ιδιωτικής υγείας.
Κάτι
τα πραγματικά προβλήματα των δημοσίων νοσοκομείων, ειδικά σε ελλείψεις μηχανημάτων,
κάτι από εδώ κάτι από εκεί και άνθισαν τα λεγόμενα «τσεκαπάδικα». Όμως επειδή
τα ιδιωτικά κέντρα υγείας δεν είναι φιλανθρωπικοί οργανισμοί, οι εργαζόμενοι σε
αυτά είναι οι απολύτως απαραίτητοι.
Έτσι το φαινόμενο να σχηματίζονται και στα
ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα οι ίδιες ουρές με αυτές του δημοσίου τομέα, είναι
πλέον μια πραγματικότητα. Συνεπώς τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και θεραπευτήρια, δεν προσφέρουν καμία επιπλέον εξυπηρέτηση και
είναι απτή απόδειξη, ότι οι εργαζόμενοι σε αυτά, θα μπορούσαν να καλύψουν τα
κενά του δημοσίου συστήματος υγείας. Δηλαδή όλα είναι θέμα πολιτικής βούλησης
(που δεν υπάρχει φυσικά από τους τροϊκανούς), αλλά πρέπει να αποτελεί βασικό στόχο
του εργατικού κινήματος.
