Έπρεπε να φτάσει το 88' για να λυτρωθεί η Ελευθερούπολη Νέας Ιωνίας και να κερδίσει τον υποβιβασμένο αλλά φιλότιμο και νεανικό Άτταλο Νέας Φιλαδέλφειας. Το χρυσό γκολ πέτυχε ο Φατούρος ενώ οι γηπεδούχοι έχασαν αρκετές ευκαιρίες. Όμως πρέπει να πούμε ότι στο 0-0 σε ένα δίλεπτο, Τσεκούρας και Νταβούλ για τους Φιλαδελφειώτες, κόντεψαν να μοιράσουν εγκεφαλικά αφού δεν κατάφεραν να σκοράρουν.
Κυριακή 30 Απριλίου 2017
Σάββατο 29 Απριλίου 2017
Παρασκευή 28 Απριλίου 2017
Η 28η Απριλίου 1944 και το «Κάστρο του Υμηττού»
...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
Με τη φράση «Σας νικήσαμε τέρατα» γράφτηκε ο επίλογος της πολιορκίας τριών μελών της ΕΠΟΝ – ΕΛΑΣ, από περίπου 200 χιτλερικούς και Έλληνες συνεργάτες τους.
Ήταν μία άνιση μάχη που κόστισε τη ζωή στους Δημήτρη Αυγέρη, Κωνσταντίνο Φολτόπουλο και Θάνο Κιοκμενίδη, αλλά και σε δεκάδες χιτλερικούς. Με την είσοδο των χιτλερικών στο σπίτι όπου βρίσκονταν τα άψυχα σώματα των τριών νέων, η έκπληξή τους ήταν τεράστια καθώς περίμεναν να δουν μία εικόνα σημαντικού αριθμού αντιπάλων. Και όμως οι τρεις καθήλωσαν για περίπου επτά ώρες υπέρτερες δυνάμεις, που εκτός από την αριθμητική υπεροχή είχαν και καλύτερο εξοπλισμό.
Με τη φράση «Σας νικήσαμε τέρατα» γράφτηκε ο επίλογος της πολιορκίας τριών μελών της ΕΠΟΝ – ΕΛΑΣ, από περίπου 200 χιτλερικούς και Έλληνες συνεργάτες τους.
Ήταν μία άνιση μάχη που κόστισε τη ζωή στους Δημήτρη Αυγέρη, Κωνσταντίνο Φολτόπουλο και Θάνο Κιοκμενίδη, αλλά και σε δεκάδες χιτλερικούς. Με την είσοδο των χιτλερικών στο σπίτι όπου βρίσκονταν τα άψυχα σώματα των τριών νέων, η έκπληξή τους ήταν τεράστια καθώς περίμεναν να δουν μία εικόνα σημαντικού αριθμού αντιπάλων. Και όμως οι τρεις καθήλωσαν για περίπου επτά ώρες υπέρτερες δυνάμεις, που εκτός από την αριθμητική υπεροχή είχαν και καλύτερο εξοπλισμό.
Πέμπτη 27 Απριλίου 2017
Λίγες μέρες πριν & λίγες μέρες μετά
Λίγες ημέρες πριν, εκεί κατά τις 21/4 ήταν η αποφράδα "επέτειος", όσων έβαλαν συνδικάτα, κόμματα και συλλόγους στο γύψο και έστειλαν σε φυλακές και εξορίες όσους επέμεναν να μιλάνε και να δρουν.
Λίγες ημέρες μετά, μέσα στο Μάη, στις 22/5 έρχεται μία άλλη αποφράδα"επέτειος", αυτή που μας θυμίζει πού και πώς έγινε η δολοφονική επίθεση στο Γρηγόρη Λαμπράκη, μετά το τέλος εκδήλωσης της "Επιτροπής δια την διεθνή ύφεσιν και ειρήνη" στη Θεσσαλονίκη.
Όσοι προσπαθούν να εφαρμόσουν αντίστοιχες πρακτικές στο σήμερα (η αναφορά για τις "πιέσεις" που επιχειρήθηκαν να δημιουργηθούν εναντίον εκδήλωσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Ν. Φιλαδέλεφεια), καλό είναι να θυμούνται την ιστορία ολόκληρη. Και για να βοηθήσουμε όσους δεν έχουν καλή σχέση με τα βιβλία και την άσκηση του νου, καλό είναι να θυμηθούμε:
Τί απέγιναν οι πρωταγωνιστές της πρώτης "επετείου" και ποιόν θυμάται σήμερα ο κόσμος σαν πηγή έμπνευσης από τη δεύτερη, τον ροπαλοφόρο καταδικασθέντα για παιδεραστία, ή τον Λαμπράκη;
Λίγες ημέρες μετά, μέσα στο Μάη, στις 22/5 έρχεται μία άλλη αποφράδα"επέτειος", αυτή που μας θυμίζει πού και πώς έγινε η δολοφονική επίθεση στο Γρηγόρη Λαμπράκη, μετά το τέλος εκδήλωσης της "Επιτροπής δια την διεθνή ύφεσιν και ειρήνη" στη Θεσσαλονίκη.
Όσοι προσπαθούν να εφαρμόσουν αντίστοιχες πρακτικές στο σήμερα (η αναφορά για τις "πιέσεις" που επιχειρήθηκαν να δημιουργηθούν εναντίον εκδήλωσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Ν. Φιλαδέλεφεια), καλό είναι να θυμούνται την ιστορία ολόκληρη. Και για να βοηθήσουμε όσους δεν έχουν καλή σχέση με τα βιβλία και την άσκηση του νου, καλό είναι να θυμηθούμε:
Τί απέγιναν οι πρωταγωνιστές της πρώτης "επετείου" και ποιόν θυμάται σήμερα ο κόσμος σαν πηγή έμπνευσης από τη δεύτερη, τον ροπαλοφόρο καταδικασθέντα για παιδεραστία, ή τον Λαμπράκη;
Η συλλογική μνήμη και η Κοινωνική Κουζίνα ο «Άλλος Άνθρωπος»
Η Κοινωνική Κουζίνα «Άλλος Άνθρωπος» ανοίγει τις πόρτες του σπιτιού της και την αγκαλιά της και υποδέχεται μία σειρά θεματικών και μη βιβλιοπαρουσιάσεων.
Στην πρώτη θεματική βραδιά, την Τετάρτη 10 Μαΐου 2017, στο Σπίτι του «Άλλου Ανθρώπου», Πλαταιών 55, Κεραμεικός, στάση μετρό «Κεραμεικός», στις 8μμ, θα πραγματοποιηθεί ένα μεγάλο αφιέρωμα στη συλλογική μνήμη όπως καταγράφεται στα βιβλία του δημοσιογράφου και συγγραφέα Θωμά Σίδερη «Οι δικοί μας ξένοι» και «Το απουσιολόγιο του χρόνου».
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις των βιβλίων κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα διατεθούν στην Κοινωνική Κουζίνα. Επίσης, όσοι θέλουν, μπορούν να φέρουν ένα ή περισσότερα βιβλία από τη βιβλιοθήκη τους και να τα προσφέρουν στον «Άλλο Άνθρωπο».
Στην πρώτη θεματική βραδιά, την Τετάρτη 10 Μαΐου 2017, στο Σπίτι του «Άλλου Ανθρώπου», Πλαταιών 55, Κεραμεικός, στάση μετρό «Κεραμεικός», στις 8μμ, θα πραγματοποιηθεί ένα μεγάλο αφιέρωμα στη συλλογική μνήμη όπως καταγράφεται στα βιβλία του δημοσιογράφου και συγγραφέα Θωμά Σίδερη «Οι δικοί μας ξένοι» και «Το απουσιολόγιο του χρόνου».
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις των βιβλίων κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα διατεθούν στην Κοινωνική Κουζίνα. Επίσης, όσοι θέλουν, μπορούν να φέρουν ένα ή περισσότερα βιβλία από τη βιβλιοθήκη τους και να τα προσφέρουν στον «Άλλο Άνθρωπο».
28 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα Ασφάλειας & Υγείας στην Εργασία
...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
του Νάσου Μπράτσου
Σοβαρές υποχωρήσεις στη διεκδίκηση της εφαρμογής των απαιτούμενων μέτρων για ασφαλή εργασία, δημιουργούν οι συνθήκες οικονομικών πιέσεων στους εργαζόμενους. Υπό την πίεση της εξασφάλισης εργασίας, συχνά περνούν σε δεύτερη μοίρα τα ζητήματα των συνθηκών άσκησής της, καθώς υπάρχει και ο φόβος της απόλυσης.
ΕΤΕΡ: Η 1η Μάη δεν είναι αργία, είναι απεργία
...ανακοίνωση της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας...
1η Μαΐου, ημέρα μνήμης, αγώνα και διεκδίκησης των δίκαιων αιτημάτων της κοινωνίας και της εργατικής τάξης ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές και σε όσους τις εφαρμόζουν. Ο λαός σήμερα ζει μέσα στη διαρκή αβεβαιότητα, όπου τσακίζονται όσα δικαιώματα έχουν απομείνει, οι εργαζόμενοι ζουν σε συνθήκες χειρότερες από αυτές των προηγούμενων γενεών, ενώ το μέλλον όλων μας προδιαγράφεται σκοτεινό με τις αδιέξοδες θανατηφόρες πολιτικές που εντείνουν την ύφεση και τη λιτότητα και φέρνουν φτώχεια και εξαθλίωση.
Όλοι μαζί, ενώνουμε τις φωνές μας την 1η του Μάη στη γιορτή των εργατών, βροντοφωνάζοντας ΟΧΙ σε αυτές τις πολιτικές της εξολόθρευσης των ανθρώπων.
Προσυγκέντρωση στις 10.30 στο Μουσείο και 11.00 στην Πλατεία Κλαυθμώνος στην απεργιακή συγκέντρωση των συνδικάτων.
Ενωμένοι αγωνιζόμαστε και απαιτούμε την άμεση κατάργηση του συνόλου των μνημονιακών διατάξεων, που έχουν γονατίσει την κοινωνία, έχουν εξαθλιώσει το λαό και έχουν υποδουλώσει τη χώρα μας.
1η Μαΐου, ημέρα μνήμης, αγώνα και διεκδίκησης των δίκαιων αιτημάτων της κοινωνίας και της εργατικής τάξης ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές και σε όσους τις εφαρμόζουν. Ο λαός σήμερα ζει μέσα στη διαρκή αβεβαιότητα, όπου τσακίζονται όσα δικαιώματα έχουν απομείνει, οι εργαζόμενοι ζουν σε συνθήκες χειρότερες από αυτές των προηγούμενων γενεών, ενώ το μέλλον όλων μας προδιαγράφεται σκοτεινό με τις αδιέξοδες θανατηφόρες πολιτικές που εντείνουν την ύφεση και τη λιτότητα και φέρνουν φτώχεια και εξαθλίωση.
Όλοι μαζί, ενώνουμε τις φωνές μας την 1η του Μάη στη γιορτή των εργατών, βροντοφωνάζοντας ΟΧΙ σε αυτές τις πολιτικές της εξολόθρευσης των ανθρώπων.
Προσυγκέντρωση στις 10.30 στο Μουσείο και 11.00 στην Πλατεία Κλαυθμώνος στην απεργιακή συγκέντρωση των συνδικάτων.
Ενωμένοι αγωνιζόμαστε και απαιτούμε την άμεση κατάργηση του συνόλου των μνημονιακών διατάξεων, που έχουν γονατίσει την κοινωνία, έχουν εξαθλιώσει το λαό και έχουν υποδουλώσει τη χώρα μας.
Τρίτη 25 Απριλίου 2017
Προαναγγελία 5ου κύκλου της έρευνας για τους Έλληνες πρόσφυγες στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
Tρίτη 2 Μαΐου: Με νέα ορμή συνεχίζεται η έρευνα για το προσφυγικό (εισαγωγή στον 5ο κύκλο της έρευνας)
Τετάρτη 3 Μαΐου: Οι θαλασσόλυκοι του Αιγαίου στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο -Μεταφορές προσφύγων και επικίνδυνες αποστολές
Πέμπτη 4 Μαΐου: Σ. Καρίμαλης: Η πείνα η προσφυγιά και η οργάνωση της αντίστασης στην κατοχή
Παρασκευή 5 Μαΐου: Η αλληλεγγύη της Ομογένειας προς τους Έλληνες πρόσφυγες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Σάββατο 6 Μαΐου: Καίτη Φράγκου – Ζηκίδη: Η προσφυγοπούλα νοσοκόμα στο στρατόπεδο του Νουσεϊράτ (α΄μέρος)
Κυριακή 7 Μαΐου: Καίτη Φράγκου – Ζηκίδη: Η προσφυγοπούλα νοσοκόμα στο στρατόπεδο του Νουσεϊράτ (β΄μέρος)
Δευτέρα 8 Μαΐου: Η συμβολή της Λήμνου στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Τρίτη 9 Μαΐου: Aστυπάλαια: Πεδίο μαχών και επιχειρήσεων στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Τετάρτη 10 Μαΐου: Η αντιστασιακή δράση του πρόσφυγα Πέτρου Ανδριώτη στα χρόνια της κατοχής
Πέμπτη 11 Μαΐου: Σύρος: Η κατοχή και η λιμοκτονία στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Παρασκευή 12 Μαΐου: OENO: «Όλα τα πλοία εν κινήσει»
Σάββατο 13 Μαΐου: Πρόσφυγας πολέμου το 1942 στην Αβησσυνία – Συνέντευξη της Ελευθερίας Πορτέλλου – Φράγκου
Κυριακή 14 Μαΐου: Αντιστασιακές δράσεις στην κατοχική Χίο – Η μαρτυρία του ΕΑΜίτη Δημήτρη Κουσκουσάκη
Δανείζουν στον ΕΔΟΕΑΠ το σχοινί για να κρεμαστεί
Η τροπολογία
Πετρόπουλου με την οποία η κυβέρνηση
αποφάσισε ξαφνικά (!) να δανείσει από
τον ΕΦΚΑ 10 εκ. ευρώ σε τέσσερις δόσεις
δεν ήταν “ξαφνική” για όλους.
Κάποιοι από την
συνδικαλιστική γραφειοκρατία, γνωστοί
από τα πάρε δώσε με την κυβέρνηση και
τους εργοδότες εδώ και πάνω από ενα
χρόνο, γνώριζαν.
Γνώριζαν το
νέο εγκλημα που ετοιμάζεται και
περίμεναν το πότε η κυβέρνηση και οι
καναλάρχες θα έχουν... χρόνο να το
δρομολογήσουν. Έτσι κι αλλιώς έχουν
εγκαταστήσει πλέον τους ανθρώπους τους
στα κρίσιμα πόστα στον ΕΔΟΕΑΠ και
αρχίζουν να ξεδιπλώνουν το σχέδιο για
το οποίο ετοιμάζονται εδώ και καιρό.
Δευτέρα 24 Απριλίου 2017
Nομική δήλωση Πόπης Χριστοδουλίδου, μέλους του ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ
ΔΗΛΩΣΗ
Η εκλογή μου για τρίτη συνεχή φορά στο Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ φαίνεται ότι έχει κάνει κάποιους να χάσουν την ψυχραιμία τους . Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς, η εκτός ορίων εναντίον μου προκλητικά επιθετική συμπεριφορά των Νίκου Καρούτζου , Αντζυς Σταθάτου , και Κώστα Δαυλού . Ενώ, η καταμέτρηση των ψηφοδελτίων έγινε από την εφορευτική επιτροπή δημόσια και με την παρουσία δικαστικού αντιπροσώπου και αντιπροσώπων των υποψηφίων και ανακοινώθηκε το τελικό αποτέλεσμα , οι παραπάνω επιχειρούν να αμφισβητήσουν την εκλογή μου χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο και επιχείρημα που να ανατρέπει την εκλογή μου .
Δίστομο: Πρωταθλητές στη διάσωση της ιστορικής μνήμης και στο ποδόσφαιρο
...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
του Νάσου Μπράτσου
Πήραν το πρωτάθλημα στην Α’ Κατηγορία Βοιωτίας στο ποδόσφαιρο και ανεβαίνουν στην Γ’ Εθνική. Σε άλλα ζητήματα βρίσκονται ήδη στην «Α’ Εθνική» και αναφερόμαστε στις εξωγηπεδικές δραστηριότητες του συλλόγου του Αμβρυσσέα Διστόμου.
Όπως αυτή που εξελίχθηκε πριν λίγες ημέρες, όταν παίκτες, τεχνική ηγεσία και διοίκηση- επισκέφθηκαν συλλογικά το Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού της Μαρτυρικής κωμόπολης του Διστόμου.
του Νάσου Μπράτσου
Πήραν το πρωτάθλημα στην Α’ Κατηγορία Βοιωτίας στο ποδόσφαιρο και ανεβαίνουν στην Γ’ Εθνική. Σε άλλα ζητήματα βρίσκονται ήδη στην «Α’ Εθνική» και αναφερόμαστε στις εξωγηπεδικές δραστηριότητες του συλλόγου του Αμβρυσσέα Διστόμου.
Όπως αυτή που εξελίχθηκε πριν λίγες ημέρες, όταν παίκτες, τεχνική ηγεσία και διοίκηση- επισκέφθηκαν συλλογικά το Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού της Μαρτυρικής κωμόπολης του Διστόμου.
Κυριακή 23 Απριλίου 2017
ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ-ΦΟΡΕΩΝ της ΙΚΑΡΙΑΣ για την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2017
ΤΡΙΤΗ
25/4
: Εκδήλωση-προβολή ντοκυμαντέρ για την Εργατική Πρωτομαγιά από το Συνδικάτο Οικοδόμων Ικαρίας στο Περδίκι (αίθουσα σχολείου) στις 8.30
μ.μ.
ΤΕΤΑΡΤΗ
26/4: Εκδήλωση-προβολή ντοκυμαντέρ για
την Εργατική Πρωτομαγιά από το Συνδικάτο
Οικοδόμων Ικαρίας στο Καραβόσταμο (αίθουσα
συλλόγου) στις 8.30 μ.μ
ΠΕΜΠΤΗ
27/4
: Εκδήλωση-προβολή ντοκυμαντέρ για την Εργατική Πρωτομαγιά από το Συνδικάτο Οικοδόμων Ικαρίας στο Μάραθο (αίθουσα συλλόγου) στις 8.30
μ.μ.
Η ναζιστική θηριωδία στους Πύργους Εορδαίας – 23 Απριλίου 1944
...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
Χωριό που αγκάλισε πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής, οι Πύργοι, δοκιμάστηκαν από την εγκληματική μανία των ναζιστών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ξημέρωνε η αποφράδα ημέρα και οι Γερμανοί, μαζί με Έλληνες συνεργάτες τους, πραγματοποίησαν την εισβολή τους στους Πύργους. Όσοι πρόλαβαν έφυγαν και επιχείρησαν να κρυφτούν στα βουνά.
Χωριό που αγκάλισε πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής, οι Πύργοι, δοκιμάστηκαν από την εγκληματική μανία των ναζιστών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ξημέρωνε η αποφράδα ημέρα και οι Γερμανοί, μαζί με Έλληνες συνεργάτες τους, πραγματοποίησαν την εισβολή τους στους Πύργους. Όσοι πρόλαβαν έφυγαν και επιχείρησαν να κρυφτούν στα βουνά.
Σάββατο 22 Απριλίου 2017
Μεσόβουνο: To μαρτυρικό χωριό που έπνιξαν στο αίμα οι ναζί
...αναδημοσίευση από το ert.gr...
Δύο φορές πλήρωσε με αίμα το Μεσόβουνο Κοζάνης την εκδικητική μανία των ναζί κατακτητών. Την πρώτη φορά στις 23 Οκτωβρίου 1941 και τη δεύτερη φορά το 1944 σαν σήμερα 22 Απριλίου.
Δύο φορές πλήρωσε με αίμα το Μεσόβουνο Κοζάνης την εκδικητική μανία των ναζί κατακτητών. Την πρώτη φορά στις 23 Οκτωβρίου 1941 και τη δεύτερη φορά το 1944 σαν σήμερα 22 Απριλίου.
Παρασκευή 21 Απριλίου 2017
21η Απριλίου 1963: Ο Γρηγόρης Λαμπράκης και η απαγορευμένη πορεία ειρήνης
...αναδημοσίευση από το ert.gr...
Μπορεί
η 21η Απριλίου να συνδέεται στις μνήμες των πολλών με το πραξικόπημα
του 1967, αλλά λίγα χρόνια πριν, ίσως και σαν προάγγελος των εξελίξεων,
για όσους με την ασφάλεια της χρονικής απόστασης κρίνουν τα γεγονότα,
είχε εξελιχθεί ίσως η πιό σημαντική πορεία ειρήνης.
Τότε ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης, έσπασε την αστυνομοκρατία και πραγματοποίησε τη Μαραθώνια πορεία ειρήνης.
Αναδημοσιεύουμε από το βιβλίο «Εργατικές Ιστορίες – Συνεντεύξεις με πρωταγωνιστές του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα από το 1920 έωςτο 1967» (εκδόσεις BUX, 1998, συγγραφέας Νάσος Μπράτσος, ISBN: 960-7939-00-X), τη συνέντευξη του Παντελή Γούτη, συνοδοιπόρου του Γρηγόρη Λαμπράκη, στη Μαραθώνια πορεία ειρήνης του 1963. Το
βιβλίο έχει εξαντληθεί και σε όσα αντίτυπα ενδεχομένως έχουν απομείνει
σε βιβλιοπωλεία, υπάρχει τυπογραφικό λάθος στην ημερομηνία της πορείας,
αντί της σωστής ημερομηνίας που είναι 21/4/1963.
Documenta 14: “Learning from Athens” όνομα και πράγμα!
Μία απαραίτητη δημοσιοποίηση της εργασιακής παράνοιας πίσω από το μανδύα της τέχνης, από εργαζόμενους/ες της Documenta.
H documenta, η οποία λαμβάνει χώρα από το 1955 και κάθε πέντε χρόνια στο Κάσσελ της Γερμανίας, αποτελεί έκθεση-σταθμό στη σύγχρονη τέχνη.
Φέτος, μετά από επιλογή του καλλιτεχνικού της διευθυντή Adam Szymczyk, η Documenta φεύγει για
πρώτη φορά από το Κάσσελ και μετακομίζει για τρεις μήνες στην Αθήνα, για να μάθει, σύμφωνα με τον τίτλο της, από την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα. Απ’ ότι φαίνεται λοιπόν, δε χρειάστηκε πολύς χρόνος για να μάθει, αλλά και να μιμηθεί στο έπακρο τους χειρότερους
εγχώριους εργοδότες.
Η Documenta προασπίζεται ότι η επιλογή της να μεταφερθεί στην Αθήνα έχει να κάνει, εκτός των άλλων, και με το ότι την ενδιαφέρει να μιλήσει για και να μάθει από την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας και τα αποτελέσματα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα από την Ευρώπη.
Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο διατυμπανίζει πως αναγνωρίζει τις συνθήκες εξαθλίωσης που
βιώνουν αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και συμπαραστέκεται στον Ελληνικό λαό.
Είναι έτσι όμως;
Τετάρτη 19 Απριλίου 2017
«Το δικαίωμα στο νεκροταφείο» για τους πρόσφυγες
...αναδημοσίευση από το ert.gr...
του Νάσου Μπράτσου
Mελέτησα τα στοιχεία της έρευνας που πραγματοποίησε η εταιρία Public Issue για το Παρατηρητήριο Προσφυγικών Ροών του Δήμου και τα συμπεράσματα των οποίων παρουσίασε σήμερα ο δήμαρχος Γιώργος Καμίνης.
Την ειδησεογραφική κάλυψη των στοιχείων την αφήνω σε άλλους και επικεντρώνομαι σε ένα μόνο από τα στοιχεία, αυτό που αναφέρει ότι για μουσουλμανικό νεκροταφείο συμφωνεί το 52% και διαφωνεί το 28%. Προφανώς οι υπόλοιποι θα ήταν «δεν ξέρω δεν απαντώ».
Χρειάζεται να θυμίσουμε (πολλοί θα το μαθαίνουν τώρα για πρώτη φορά) τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των «δικών μας» προσφύγων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν έχαναν κάποιο δικό τους και τον έθαβαν στην Τουρκία, ή σε αραβικές χώρες, όπου οι αρχές απαγόρευαν την τοποθέτηση σταυρού στους τάφους, ή ανέγερση ταφικών μνημείων, με τη θεώρηση ότι δεν ήθελαν να δημιουργούν σημεία αναφοράς για τους πρόσφυγες, που ναι μεν φιλοξενούσαν με το αζημίωτο, αλλά διακαώς περίμεναν την ώρα να τους ξεφορτωθούν.
του Νάσου Μπράτσου
Mελέτησα τα στοιχεία της έρευνας που πραγματοποίησε η εταιρία Public Issue για το Παρατηρητήριο Προσφυγικών Ροών του Δήμου και τα συμπεράσματα των οποίων παρουσίασε σήμερα ο δήμαρχος Γιώργος Καμίνης.
Την ειδησεογραφική κάλυψη των στοιχείων την αφήνω σε άλλους και επικεντρώνομαι σε ένα μόνο από τα στοιχεία, αυτό που αναφέρει ότι για μουσουλμανικό νεκροταφείο συμφωνεί το 52% και διαφωνεί το 28%. Προφανώς οι υπόλοιποι θα ήταν «δεν ξέρω δεν απαντώ».
Χρειάζεται να θυμίσουμε (πολλοί θα το μαθαίνουν τώρα για πρώτη φορά) τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των «δικών μας» προσφύγων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν έχαναν κάποιο δικό τους και τον έθαβαν στην Τουρκία, ή σε αραβικές χώρες, όπου οι αρχές απαγόρευαν την τοποθέτηση σταυρού στους τάφους, ή ανέγερση ταφικών μνημείων, με τη θεώρηση ότι δεν ήθελαν να δημιουργούν σημεία αναφοράς για τους πρόσφυγες, που ναι μεν φιλοξενούσαν με το αζημίωτο, αλλά διακαώς περίμεναν την ώρα να τους ξεφορτωθούν.
Τρίτη 18 Απριλίου 2017
Κυριακή 16 Απριλίου 2017
Παρασκευή 14 Απριλίου 2017
74 χρόνια από το σαμποτάζ στην Παλαβίτσα – Μεγάλο κόστος για τον ανεφοδιασμό του Ρόμελ
...αναδημοσίευση από το ert.gr...
Από τις σημαντικές στιγμές της αντιστασιακής δράσης, ήταν το σαμποτάζ στην περιοχή της
Παλαβίτσας, που καθυστέρησε σημαντικά τον ανεφοδιασμό του Ρόμελ στο μέτωπο της Β. Αφρικής.
Η περιοχή βρίσκεται μεταξύ Κάτω Τιθορέας και Αμφίκλειας και το σαμποτάζ έγινε στις σιδηροδρομικές γραμμές. Όμως ακολούθησαν αντίποινα και στις 16 Απριλίου 1943 οι κατοχικές δυνάμεις εκτέλεσαν τους:
Από τις σημαντικές στιγμές της αντιστασιακής δράσης, ήταν το σαμποτάζ στην περιοχή της
Παλαβίτσας, που καθυστέρησε σημαντικά τον ανεφοδιασμό του Ρόμελ στο μέτωπο της Β. Αφρικής.
Η περιοχή βρίσκεται μεταξύ Κάτω Τιθορέας και Αμφίκλειας και το σαμποτάζ έγινε στις σιδηροδρομικές γραμμές. Όμως ακολούθησαν αντίποινα και στις 16 Απριλίου 1943 οι κατοχικές δυνάμεις εκτέλεσαν τους:
Πέμπτη 13 Απριλίου 2017
14 Απρίλη 1942: Η μεγάλη απεργία των Τριατατικών ενάντια στην πείνα
...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
Μέσα στην καρδιά της κατοχής, το 1942 μόλις είχε περάσει ο θανατηφόρος χειμώνας του 1941 – 1942, που η πείνα στέρησε τη ζωή σε αρκετούς Έλληνες, οι Τριατατικοί, όπως ονομάζονταν οι εργαζόμενοι των Ταχυδρομείων, των Τηλεγραφημάτων και της Τηλεφωνίας, αψηφούν τους κατακτητές και απεργούν. Αφορμή ήταν η πείνα.
Αναδημοσιεύουμε από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ταχυδρομικών τη σχετική ιστορική αναφορά:
Μέσα στην καρδιά της κατοχής, το 1942 μόλις είχε περάσει ο θανατηφόρος χειμώνας του 1941 – 1942, που η πείνα στέρησε τη ζωή σε αρκετούς Έλληνες, οι Τριατατικοί, όπως ονομάζονταν οι εργαζόμενοι των Ταχυδρομείων, των Τηλεγραφημάτων και της Τηλεφωνίας, αψηφούν τους κατακτητές και απεργούν. Αφορμή ήταν η πείνα.
Αναδημοσιεύουμε από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ταχυδρομικών τη σχετική ιστορική αναφορά:
Τετάρτη 12 Απριλίου 2017
Bιβλιοπαρουσίαση: «Εργατικός έλεγχος – Κοινωνικοποίηση – Αυτοδιαχείριση»
Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, θα παρουσιάσουν το νέο βιβλίο του Δημήτρη Κατσορίδα την Τετάρτη, 26 Απριλίου 2017.
Η παρουσίαση του βιβλίου «Εργατικός έλεγχος – Κοινωνικοποίηση – Αυτοδιαχείριση» θα γίνει στις 7 μ.μ., στην αίθουσα της ΟΤΟΕ, Βησσαρίωνος 9 και Σίνα (4ος όροφος).
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:
Λεωνίδας Βατικιώτης, οικονομολόγος
Απόστολος Καψάλης, επιστημονικός συνεργάτης ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, πρώην ειδικός γραμματέας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ)
Νάσος Μπράτσος, δημοσιογράφος ΕΡΤ, μέλος του γενικού συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ
Αντώνης Νταβανέλος, δημοσιογράφος, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ
Τη συζήτηση θα συντονίσει, η Ντίνα Δασκαλοπούλου, Εφημερίδα των Συντακτών
Η παρουσίαση του βιβλίου «Εργατικός έλεγχος – Κοινωνικοποίηση – Αυτοδιαχείριση» θα γίνει στις 7 μ.μ., στην αίθουσα της ΟΤΟΕ, Βησσαρίωνος 9 και Σίνα (4ος όροφος).
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:
Λεωνίδας Βατικιώτης, οικονομολόγος
Απόστολος Καψάλης, επιστημονικός συνεργάτης ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, πρώην ειδικός γραμματέας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ)
Νάσος Μπράτσος, δημοσιογράφος ΕΡΤ, μέλος του γενικού συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ
Αντώνης Νταβανέλος, δημοσιογράφος, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ
Τη συζήτηση θα συντονίσει, η Ντίνα Δασκαλοπούλου, Εφημερίδα των Συντακτών
Aνιστόρητοι, εμπαθείς και μπαγλαμάδες ή αλλιώς ΟΥΣΤ ΡΕ
Μετά την ονομασία
μίας σήραγγας στην Ε.Ο. Αθήνας – Πάτρας σαν σήραγγα «Νίκου Πολυκράτη – Καπετάν Νικήτα»,
πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια και υστερικές κραυγές ακούστηκαν στο διαδίκτυο, ότι
ο ΣΥΡΙΖΑ εμπνέεται από τον εμφύλιο.
Με το κυβερνών κόμμα δεν ήμουν, δεν είμαι
και λέω να μην γίνω φίλος, επιπλέον τα αντανακλαστικά του σε τέτοιες επιθέσεις
είναι επιπέδου Ραν ταν Πλαν.
Τρίτη 11 Απριλίου 2017
Η δολοφονία των Καβάζογλου – Μισιαούλη στην Κύπρο (άρθρο της ΠΕΟ)
...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
Βάδισαν μαζί το δρόμο της φιλίας και της αλληλεγγύης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και μαζί τους βρήκε ο θάνατος, μετά από δολοφονική ενέδρα σαν σήμερα 11 Απριλίου, ήταν το 1965.
Έως και σήμερα η θυσία τους αποτελεί σύμβολο για την ειρηνική συνύπαρξη και τη φιλία.
Ζητήσαμε από την Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία (ΠΕΟ) τη θέση της για τα γεγονότα εκείνης της περιόδου. Την ευχαριστούμε για την ανταπόκριση και δημοσιεύουμε το κείμενό της που υπογράφουν στελέχη της.
Βάδισαν μαζί το δρόμο της φιλίας και της αλληλεγγύης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και μαζί τους βρήκε ο θάνατος, μετά από δολοφονική ενέδρα σαν σήμερα 11 Απριλίου, ήταν το 1965.
Έως και σήμερα η θυσία τους αποτελεί σύμβολο για την ειρηνική συνύπαρξη και τη φιλία.
Ζητήσαμε από την Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία (ΠΕΟ) τη θέση της για τα γεγονότα εκείνης της περιόδου. Την ευχαριστούμε για την ανταπόκριση και δημοσιεύουμε το κείμενό της που υπογράφουν στελέχη της.
Κυριακή 9 Απριλίου 2017
Τρίτων: Ιδρύεται στον απόηχο του κατοχικού λιμού το 1942 – Συνεχής προσφορά στον αθλητισμό
...αναδημοσίευση από το ertnews.gr...
Σήμερα δεν το χωράει εύκολα ο ανθρώπινος νους, αλλά τότε ξεπέρασαν τη λογική και κέρδισαν. Στην Αθήνα της κατοχής και των θανάτων από την πείνα, νεολαίοι της εποχής, αποφασίζουν να ιδρύσουν μία ομάδα μπάσκετ.
Είναι ο Τρίτωνας που κρατάει μία σταθερή πορεία προσφοράς στον αθλητισμό, αλλά και μία σπάνια ιστορία, που λίγοι την ξέρουν. Κεντρικό πρόσωπο στην ίδρυση ήταν ο Πόλυς Πολυτιμίδης Αιγυπτιώτης Έλληνας που ήταν ιδρυτικό μέλος, πρόεδρος, παίκτης και προπονητής στην ιστορία του συλλόγου.
Σήμερα δεν το χωράει εύκολα ο ανθρώπινος νους, αλλά τότε ξεπέρασαν τη λογική και κέρδισαν. Στην Αθήνα της κατοχής και των θανάτων από την πείνα, νεολαίοι της εποχής, αποφασίζουν να ιδρύσουν μία ομάδα μπάσκετ.
Είναι ο Τρίτωνας που κρατάει μία σταθερή πορεία προσφοράς στον αθλητισμό, αλλά και μία σπάνια ιστορία, που λίγοι την ξέρουν. Κεντρικό πρόσωπο στην ίδρυση ήταν ο Πόλυς Πολυτιμίδης Αιγυπτιώτης Έλληνας που ήταν ιδρυτικό μέλος, πρόεδρος, παίκτης και προπονητής στην ιστορία του συλλόγου.
Σάββατο 8 Απριλίου 2017
Αντώνης Βεζυρόπουλος: Ο «κοντραμπατζής» της Αντίστασης στο Νότιο Αιγαίο
...αναδημοσίευση από το ert.gr...
Τα τελευταία χρόνια έγινε γνωστός σαν «ο τελευταίος βοσκός των Ιμίων», αλλά η ιστορία και η προσφορά του, υπερβαίνει κατά πολύ την πρόσφατη περίοδο, αφού ήταν ξακουστός βαρκάρης της αντίστασης στα δύσκολα κατοχικά χρόνια.
Μιλάμε για τον Αντώνη Βεζυρόπουλο, που στις μέρες μας ζει στην Κάλυμνο και με τη συνδρομή της κόρης του Μαρίας, την οποία και ευχαριστούμε, μεταφέρουμε ένα γενικό περίγραμμα της δράσης του.
Στα ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα, όταν η Ελλάδα συνθηκολόγησε και τα νησιά εκτός από πύλες διαφυγής προσφύγων προς τη Μέση Ανατολή, έγιναν και πεδίο επιχειρήσεων από τις συμμαχικές δυνάμεις, ενάντια σε αυτές του άξονα, ο Αντώνης Βεζυρόπουλος από την Ψέριμο, έγραψε μία σπάνια ιστορία προσφοράς.
Στα 18 του χρόνια είχε κάθε λόγο να μην «ανακατευτεί», καθώς ήταν ο προστάτης της μητέρας του και των δύο αδελφών του, αφού είχε ορφανέψει στά εννέα του χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια έγινε γνωστός σαν «ο τελευταίος βοσκός των Ιμίων», αλλά η ιστορία και η προσφορά του, υπερβαίνει κατά πολύ την πρόσφατη περίοδο, αφού ήταν ξακουστός βαρκάρης της αντίστασης στα δύσκολα κατοχικά χρόνια.
Μιλάμε για τον Αντώνη Βεζυρόπουλο, που στις μέρες μας ζει στην Κάλυμνο και με τη συνδρομή της κόρης του Μαρίας, την οποία και ευχαριστούμε, μεταφέρουμε ένα γενικό περίγραμμα της δράσης του.
Στα ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα, όταν η Ελλάδα συνθηκολόγησε και τα νησιά εκτός από πύλες διαφυγής προσφύγων προς τη Μέση Ανατολή, έγιναν και πεδίο επιχειρήσεων από τις συμμαχικές δυνάμεις, ενάντια σε αυτές του άξονα, ο Αντώνης Βεζυρόπουλος από την Ψέριμο, έγραψε μία σπάνια ιστορία προσφοράς.
Στα 18 του χρόνια είχε κάθε λόγο να μην «ανακατευτεί», καθώς ήταν ο προστάτης της μητέρας του και των δύο αδελφών του, αφού είχε ορφανέψει στά εννέα του χρόνια.
Παρασκευή 7 Απριλίου 2017
«Συρματένιοι, ξεσυρματένιοι· όλοι» – Ο Γιάννης Μακριδάκης στο ert.gr
...αναδημοσίευση από το ert.gr...
Τις σημαντικές μαρτυρίες που κατέγραψε για χρόνια ο Γιάννης Μακριδάκης από Χιώτες πρόσφυγες πολέμου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περιέχει το βιβλίο «Συρματένιοι, ξεσυρματένιοι· όλοι» (εκδόσεις ΕΣΤΙΑ).
Με αφορμή το προσφυγικό ρεύμα της περιόδου, που ακολουθεί την ίδια διαδρομή, αλλά με ανάποδη φορά, συνομιλήσαμε μαζί του.
-Ποια ήταν το κίνητρο για να ξεκινήσει η έρευνα από την οποία προέκυψε το βιβλίο;
-Το αρχικό κίνητρο ήταν η άγνοιά μου και η διάθεση να ερευνήσω ένα θέμα που μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον, όταν έτυχε να ακούσω μία σχετική διήγηση από έναν άνθρωπο που είχε αυτή την εμπειρία.
-Ποιοι ήταν οι βασικοί λόγοι για να πάρουν την απόφαση να φύγουν;
Τις σημαντικές μαρτυρίες που κατέγραψε για χρόνια ο Γιάννης Μακριδάκης από Χιώτες πρόσφυγες πολέμου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περιέχει το βιβλίο «Συρματένιοι, ξεσυρματένιοι· όλοι» (εκδόσεις ΕΣΤΙΑ).
Με αφορμή το προσφυγικό ρεύμα της περιόδου, που ακολουθεί την ίδια διαδρομή, αλλά με ανάποδη φορά, συνομιλήσαμε μαζί του.
-Ποια ήταν το κίνητρο για να ξεκινήσει η έρευνα από την οποία προέκυψε το βιβλίο;
-Το αρχικό κίνητρο ήταν η άγνοιά μου και η διάθεση να ερευνήσω ένα θέμα που μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον, όταν έτυχε να ακούσω μία σχετική διήγηση από έναν άνθρωπο που είχε αυτή την εμπειρία.
-Ποιοι ήταν οι βασικοί λόγοι για να πάρουν την απόφαση να φύγουν;
Πέμπτη 6 Απριλίου 2017
Ο Γιάννης Ταμβακλής και το «Οδοιπορικό στη Μέση Ανατολή 1941-1945»
...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
Καθηγητής μαθηματικός που από τη Σάμο βρέθηκε στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Μέση Ανατολή, ήταν ο Γιάννης Ταμβακλής.
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι και τίτλος του βιβλίου του από τις εκδόσεις «Υπερόριος», το 2003 (ISBN: 960-87378-4-2). Δύσκολα πια μπορεί να βρει κανείς αντίτυπο του βιβλίου. Προσωπική μας άποψη είναι ότι μία επανέκδοσή του θα ήταν πολύτιμη για αρκετούς και ειδικά για τον εκπαιδευτικό κλάδο.
Όπως σημειώνει ο ίδιος: «Το Οδοιπορικό μου δε διεκδικεί το ρόλο ιστορικού μελετήματος. Αποτελεί προσωπικό ημερολόγιο, άρα μια μαρτυρία για τα τότε συμβάντα που αποτυπώνει την προσπάθεια και τη θέληση ενός νέου ανθρώπου να καταγράψει αυτά που ζούσε, όπως ακριβώς τα έβλεπε και τα ένιωθε».
Καθηγητής μαθηματικός που από τη Σάμο βρέθηκε στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Μέση Ανατολή, ήταν ο Γιάννης Ταμβακλής.
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι και τίτλος του βιβλίου του από τις εκδόσεις «Υπερόριος», το 2003 (ISBN: 960-87378-4-2). Δύσκολα πια μπορεί να βρει κανείς αντίτυπο του βιβλίου. Προσωπική μας άποψη είναι ότι μία επανέκδοσή του θα ήταν πολύτιμη για αρκετούς και ειδικά για τον εκπαιδευτικό κλάδο.
Όπως σημειώνει ο ίδιος: «Το Οδοιπορικό μου δε διεκδικεί το ρόλο ιστορικού μελετήματος. Αποτελεί προσωπικό ημερολόγιο, άρα μια μαρτυρία για τα τότε συμβάντα που αποτυπώνει την προσπάθεια και τη θέληση ενός νέου ανθρώπου να καταγράψει αυτά που ζούσε, όπως ακριβώς τα έβλεπε και τα ένιωθε».
Τετάρτη 5 Απριλίου 2017
Ποδοσφαιρική γιορτή αλληλεγγύης στο Χαϊδάρι με συμμετοχή ομάδων προσφύγων
...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
«Καλούμε το φίλαθλο κόσμο της περιοχής να δώσει το παρόν – η είσοδος είναι ελεύθερη – και να χειροκροτήσει τις προσπάθειες όλων των αγωνιζομένων». Με αυτά τα λόγια του προς το ert.gr ο γραμματέας της Α.Ε. Δάσους Χαϊδαρίου, Κώστας Αντωνόπουλος, δίνει τον τόνο για τους ποδοσφαιρικούς αγώνες αλληλεγγύης που θα διεξαχθούν το Σάββατο 8 Απριλίου στο γήπεδο Τ. Χαραλαμπίδης.
«Καλούμε το φίλαθλο κόσμο της περιοχής να δώσει το παρόν – η είσοδος είναι ελεύθερη – και να χειροκροτήσει τις προσπάθειες όλων των αγωνιζομένων». Με αυτά τα λόγια του προς το ert.gr ο γραμματέας της Α.Ε. Δάσους Χαϊδαρίου, Κώστας Αντωνόπουλος, δίνει τον τόνο για τους ποδοσφαιρικούς αγώνες αλληλεγγύης που θα διεξαχθούν το Σάββατο 8 Απριλίου στο γήπεδο Τ. Χαραλαμπίδης.
Άννα Ρακατζή – Λεφέ: Η προσφυγική διαδρομή του 1942 – 1945 σε Τουρκία – Συρία – Μ.Ανατολή
...αναδημοσέυση από το www.ert.gr...
Τρεις γυναίκες, η μητέρα και τα δύο μικρά κοριτσάκια τα δύσκολα βράδια του 1942 επιχειρούσαν και πολλές φορές αποτύγχαναν, να διαφύγουν από την κατεχόμενη από τους Ιταλούς Ικαρία, προς τα τουρκικά παράλια. Τελικά το κατάφεραν και το ένα από τα δύο μικρά κοριτσάκια, η Άννα Ρακατζή – Λεφέ, μας διηγείται την προσφυγική της ιστορία.
Τρίτη 4 Απριλίου 2017
Η Πάτμος θα τιμήσει τους ήρωές της
...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
Τα χρόνια πέρασαν αλλά η μνήμη δεν έσβησε και η Πάτμος θα τιμήσει τα παιδιά της που έδωσαν τη ζωή τους στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στα πλαίσια αυτά συγκεντρώθηκαν, μετά από κοπιαστική έρευνα, τα ονόματα των πεσόντων σε όλα τα μέτωπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο αριθμός των οποίων προσεγγίζει τους 50.
Τα χρόνια πέρασαν αλλά η μνήμη δεν έσβησε και η Πάτμος θα τιμήσει τα παιδιά της που έδωσαν τη ζωή τους στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στα πλαίσια αυτά συγκεντρώθηκαν, μετά από κοπιαστική έρευνα, τα ονόματα των πεσόντων σε όλα τα μέτωπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο αριθμός των οποίων προσεγγίζει τους 50.
Δευτέρα 3 Απριλίου 2017
Γιάννης Φουντούλης: Πρόσφυγας στο Souq El Gharb του Λιβάνου το 1941- 1945
...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
Το θαλάσσιο δρόμο της προσφυγιάς σε μικρή ηλικία, ακολούθησε ο Γιάννης Φουντούλης από την Ικαρία, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Από τον πρώτο προορισμό, την Τουρκία στη Συρία και από εκεί στο Λίβανο, μας μεταφέρει τις αναμνήσεις του.
-Πότε φύγατε για το προσφυγικό ταξίδι;
-Φύγαμε ένα απόγευμα του 1941, την άνοιξη. Πήγαμε στο Μηλιωπό και μείναμε μέσα σε ένα εκκλησάκι. Από εκεί πήγαμε στο Μονοκάμπι που είχε ένα εκκλησάκι τον Άγιο Στέφανο και εκεί μείναμε κρυμμένοι τρεις μέρες για να μην μας δουν οι Ιταλοί. Κάποια στιγμή που ξεμύτισα λίγο και τους είδα στα βράχια, χωρίς να με δούνε, μου φανήκανε πολύ κοντοί ανθρώποι.
Τελικά με πολλούς άλλους μπήκαμε σε μία βάρκα, 15 άτομα και φτάσαμε στο Βρωμολιμνιώνα της Τουρκίας.
-Τί έγινε όταν φτάσατε;
Το θαλάσσιο δρόμο της προσφυγιάς σε μικρή ηλικία, ακολούθησε ο Γιάννης Φουντούλης από την Ικαρία, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Από τον πρώτο προορισμό, την Τουρκία στη Συρία και από εκεί στο Λίβανο, μας μεταφέρει τις αναμνήσεις του.
-Πότε φύγατε για το προσφυγικό ταξίδι;
-Φύγαμε ένα απόγευμα του 1941, την άνοιξη. Πήγαμε στο Μηλιωπό και μείναμε μέσα σε ένα εκκλησάκι. Από εκεί πήγαμε στο Μονοκάμπι που είχε ένα εκκλησάκι τον Άγιο Στέφανο και εκεί μείναμε κρυμμένοι τρεις μέρες για να μην μας δουν οι Ιταλοί. Κάποια στιγμή που ξεμύτισα λίγο και τους είδα στα βράχια, χωρίς να με δούνε, μου φανήκανε πολύ κοντοί ανθρώποι.
Τελικά με πολλούς άλλους μπήκαμε σε μία βάρκα, 15 άτομα και φτάσαμε στο Βρωμολιμνιώνα της Τουρκίας.
-Τί έγινε όταν φτάσατε;
Κυριακή 2 Απριλίου 2017
Πρόσφυγας ενός έτους το 1942: Ο Γιώργος Τουρβάς από την Ικαρία στο Λίβανο
...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
Έκανε το προσφυγικό ταξίδι σε ηλικία μόλις ενός έτους και οι μνήμες ξεκινούν από την τελευταία περίοδο της προσφυγιάς, αλλά οι διηγήσεις της οικογένειας τις συμπληρώνουν.
Ο Γιώργος Τουρβάς με την οικογένειά του έμεναν στο Φλες της Ικαρίας και έφυγαν τον Ιούλιο του 1942 από το Γιαλισκάρι, με μία βάρκα στην οποία μπήκαν μέσα εννέα άτομα.
Μας αναφέρει χαρακτηριστικά: Το νερό έφτανε μία πιθαμή από την κουπαστή και επειδή ένας που ήταν να ταξιδέψει δεν ήρθε, ίσως αυτό να ήταν τελικά προς όφελός μας, αφού με το βάρος του θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Ξεκινήσαμε μεσάνυχτα και φτάσαμε αργά το απόγευμα στην Τουρκία σε μία περιοχή που την έλεγαν Κορακιά. Διανυκτερεύσαμε εκεί και την άλλη μέρα μία τουρκική περίπολος μας εντόπισε και με τα πόδια πήγαμε στον Τσεσμέ.
Έκανε το προσφυγικό ταξίδι σε ηλικία μόλις ενός έτους και οι μνήμες ξεκινούν από την τελευταία περίοδο της προσφυγιάς, αλλά οι διηγήσεις της οικογένειας τις συμπληρώνουν.
Ο Γιώργος Τουρβάς με την οικογένειά του έμεναν στο Φλες της Ικαρίας και έφυγαν τον Ιούλιο του 1942 από το Γιαλισκάρι, με μία βάρκα στην οποία μπήκαν μέσα εννέα άτομα.
Μας αναφέρει χαρακτηριστικά: Το νερό έφτανε μία πιθαμή από την κουπαστή και επειδή ένας που ήταν να ταξιδέψει δεν ήρθε, ίσως αυτό να ήταν τελικά προς όφελός μας, αφού με το βάρος του θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Ξεκινήσαμε μεσάνυχτα και φτάσαμε αργά το απόγευμα στην Τουρκία σε μία περιοχή που την έλεγαν Κορακιά. Διανυκτερεύσαμε εκεί και την άλλη μέρα μία τουρκική περίπολος μας εντόπισε και με τα πόδια πήγαμε στον Τσεσμέ.
Σάββατο 1 Απριλίου 2017
Πρωταθλήτριες και αήττητες - Ο Διαγόρας Ικαρίας στη Β' Εθνική
Με 2-2 στον τελευταίο αγώνα του στο Καρλόβασι της Σάμου ο Διαγόρας Ικαρίας κατέκτησε τον τίτλο στον 4ο όμιλο της Γ΄ Εθνικής γυναικών στο ποδόσφαιρο και η νέα αθλητική περίοδος θα τον βρει για πρώτη φορά στην ιστορία του στη Β' Εθνική.
Δύο φορές άνοιξε το σκορ ο Διαγόρας (15' Καρίμαλη, 73' Καλλιμούκου) και δύο φορές ισοφάρισαν οι Νηρηίδες Φθίας στο 30' και στο 75'.
Πρώτη σκόρερ του ομίλου η Αληθινή Κουτσού του Διαγόρα με 10 τέρματα και η ομάδα είχε την καλύτερη επίθεση στον όμιλο με 19 τέρματα.
Δύο φορές άνοιξε το σκορ ο Διαγόρας (15' Καρίμαλη, 73' Καλλιμούκου) και δύο φορές ισοφάρισαν οι Νηρηίδες Φθίας στο 30' και στο 75'.
Πρώτη σκόρερ του ομίλου η Αληθινή Κουτσού του Διαγόρα με 10 τέρματα και η ομάδα είχε την καλύτερη επίθεση στον όμιλο με 19 τέρματα.
Τάσος Χήρας: Οι Λειψοί στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
Είναι η ζωντανή ιστορία των Λειψών την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και οι μαρτυρίες του πολύτιμες. Συναντήσαμε τον Τάσο Χήρα και ξετυλίξαμε το κουβάρι των αναμνήσεών του.
-Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
-Το παλιό επίθετο της οικογένειας ήταν Κοσάρης με ρίζες από τη Χίο και τους Φούρνους. Ο παππούς μου είχε καΐκι και κάποτε εξαφανίστηκε, δεν μάθαμε ποτέ τι απέγινε. Έτσι έλεγαν ο τάδε είναι της χήρας και πέρασε στο σόι μας το επίθετο Χήρας.
Οι Λειψοί κατοικήθηκαν από μία κρητική οικογένεια φυγάδων επί τουρκοκρατίας που ζήτησαν άσυλο στο μοναστήρι της Πάτμου και από εκεί τους έστειλαν στο νησί. Η οικογένεια είχε και πέντε παλικάρια.
-Πώς ήταν οι Λειψοί πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;
-Το νησί εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ διαφορετικό σε σχέση με το σήμερα, τότε ήταν ένας πράσινος παράδεισος, είχε δάσος, όλοι είχαν αμπέλια, κατσίκια και γάλα. Εμείς είχαμε 6.000 – 7.000 κλίματα. Έτσι πείνα δεν ζήσαμε, προβλήματα υπήρχαν βέβαια και το βλέπαμε στα πρόσωπα των παιδιών που ήταν δυστυχισμένα. Επίσης υπήρχε και πολύ ψάρι στην περιοχή και στους Λειψούς και στους Αρκιούς και στο Αγαθονήσι που ψάρευαν κοπάδια κολιούς με δυναμίτη.
Δουλεύαμε τη γη και τη θάλασσα, στο αλώνι, στο αμπέλι, στην αλιεία, στα πηγάδια που βγάζαμε και κουβαλούσαμε το νερό. Βέβαια πρέπει να πούμε ότι υποχρεωτικά δίναμε εισφορά προμηθειών στους κατακτητές.
-Ποιά ήταν η παρουσία των Ιταλών στο νησι;
-Οι Ιταλοί ήταν από το 1912 στο νησί και ήταν δύο ειδών, οι μελανοχίτωνες φασίστες που ήταν σκληροί και οι άλλοι που δεν ήθελαν τον πόλεμο και τον έβλεπαν σαν αγγαρεία. Πολλοί από αυτούς ήταν βασιλικοί. Γενικά οι περισσότεροι ήταν καλοί και ήπιοι.
-Από το σχολείο τί θυμόσαστε;
-Στο σχολείο κάναμε ελληνικά το πρωί και ιταλικά το απόγευμα. Γυμνάσιο δεν πήγα γιατί έπρεπε να φορέσω το μαύρο πουκάμισο και μετά να πάω στον ιταλικό στρατό. Όμως είχα ένα Καλύμνιο καθηγητή τον Κουτρούλη, που οι Ιταλοί τον υποβίβασαν σε δημοδιδάσκαλο και η μάνα μου του έδινε φαγητό. Αυτός με βοήθησε πολύ κάνοντάς μου μαθήματα και ειδικά στα μαθηματικά είχα γίνει ατσίδας.
Γενικά από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου και μετά, δεν άλλαξε πολύ η ζωή μας. Για την Αλβανία έφυγαν να πολεμήσουν τρία ξαδέρφια μου, ο Νικόλαος Σπύρου, ο Στέφανος Μπαχάς και ο Ήσυχος Σπύρου.
Επίσης πήγε να πολεμήσει στο ελληνοαλβανικό μέτωπο αλλά όχι με τους Έλληνες, αλλά με τους Ιταλούς ένας φασίστας Έλληνας Λειψιώτης και άλλος ένας έμεινε εδώ και μας ρουφιάνευε. Πιό πολύ μας ταλαιπώρησαν οι Έλληνες φασίστες, παρά οι κατακτητές.
Οι Ιταλοί είχαν κάνει έργα στα Δωδεκάνησα και εκείνο τον καιρό είχαν αυξηθεί και τα κατσίκια μας, από 50 είχαν φτάσει τα 250.
-Πέρναγαν Αιγαιοπελαγίτες πρόσφυγες από τους Λειψούς;
Είναι η ζωντανή ιστορία των Λειψών την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και οι μαρτυρίες του πολύτιμες. Συναντήσαμε τον Τάσο Χήρα και ξετυλίξαμε το κουβάρι των αναμνήσεών του.
-Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
-Το παλιό επίθετο της οικογένειας ήταν Κοσάρης με ρίζες από τη Χίο και τους Φούρνους. Ο παππούς μου είχε καΐκι και κάποτε εξαφανίστηκε, δεν μάθαμε ποτέ τι απέγινε. Έτσι έλεγαν ο τάδε είναι της χήρας και πέρασε στο σόι μας το επίθετο Χήρας.
Οι Λειψοί κατοικήθηκαν από μία κρητική οικογένεια φυγάδων επί τουρκοκρατίας που ζήτησαν άσυλο στο μοναστήρι της Πάτμου και από εκεί τους έστειλαν στο νησί. Η οικογένεια είχε και πέντε παλικάρια.
-Πώς ήταν οι Λειψοί πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;
-Το νησί εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ διαφορετικό σε σχέση με το σήμερα, τότε ήταν ένας πράσινος παράδεισος, είχε δάσος, όλοι είχαν αμπέλια, κατσίκια και γάλα. Εμείς είχαμε 6.000 – 7.000 κλίματα. Έτσι πείνα δεν ζήσαμε, προβλήματα υπήρχαν βέβαια και το βλέπαμε στα πρόσωπα των παιδιών που ήταν δυστυχισμένα. Επίσης υπήρχε και πολύ ψάρι στην περιοχή και στους Λειψούς και στους Αρκιούς και στο Αγαθονήσι που ψάρευαν κοπάδια κολιούς με δυναμίτη.
Δουλεύαμε τη γη και τη θάλασσα, στο αλώνι, στο αμπέλι, στην αλιεία, στα πηγάδια που βγάζαμε και κουβαλούσαμε το νερό. Βέβαια πρέπει να πούμε ότι υποχρεωτικά δίναμε εισφορά προμηθειών στους κατακτητές.
-Ποιά ήταν η παρουσία των Ιταλών στο νησι;
-Οι Ιταλοί ήταν από το 1912 στο νησί και ήταν δύο ειδών, οι μελανοχίτωνες φασίστες που ήταν σκληροί και οι άλλοι που δεν ήθελαν τον πόλεμο και τον έβλεπαν σαν αγγαρεία. Πολλοί από αυτούς ήταν βασιλικοί. Γενικά οι περισσότεροι ήταν καλοί και ήπιοι.
-Από το σχολείο τί θυμόσαστε;
-Στο σχολείο κάναμε ελληνικά το πρωί και ιταλικά το απόγευμα. Γυμνάσιο δεν πήγα γιατί έπρεπε να φορέσω το μαύρο πουκάμισο και μετά να πάω στον ιταλικό στρατό. Όμως είχα ένα Καλύμνιο καθηγητή τον Κουτρούλη, που οι Ιταλοί τον υποβίβασαν σε δημοδιδάσκαλο και η μάνα μου του έδινε φαγητό. Αυτός με βοήθησε πολύ κάνοντάς μου μαθήματα και ειδικά στα μαθηματικά είχα γίνει ατσίδας.
Γενικά από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου και μετά, δεν άλλαξε πολύ η ζωή μας. Για την Αλβανία έφυγαν να πολεμήσουν τρία ξαδέρφια μου, ο Νικόλαος Σπύρου, ο Στέφανος Μπαχάς και ο Ήσυχος Σπύρου.
Επίσης πήγε να πολεμήσει στο ελληνοαλβανικό μέτωπο αλλά όχι με τους Έλληνες, αλλά με τους Ιταλούς ένας φασίστας Έλληνας Λειψιώτης και άλλος ένας έμεινε εδώ και μας ρουφιάνευε. Πιό πολύ μας ταλαιπώρησαν οι Έλληνες φασίστες, παρά οι κατακτητές.
Οι Ιταλοί είχαν κάνει έργα στα Δωδεκάνησα και εκείνο τον καιρό είχαν αυξηθεί και τα κατσίκια μας, από 50 είχαν φτάσει τα 250.
-Πέρναγαν Αιγαιοπελαγίτες πρόσφυγες από τους Λειψούς;
Έσπερος Καλλιθέας: Το αστέρι του φώτισε μέσα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής
...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...
Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής, υπήρξαν παρέες που τόλμησαν και ίδρυσαν αθλητικά σωματεία.
Και λέμε τόλμησαν όχι γιατί δεν γίνονταν αθλητικές συναντήσεις, άτυπες αφού οι επίσημες αθλητικές δραστηριότητες είχαν σταματήσει, αλλά γιατί σε συνθήκες κατοχής, καταπίεσης και πολλών προβλημάτων, όπως το θέμα της πείνας, η ίδρυση αθλητικού σωματείου έμοιαζε «πολυτέλεια». Και ίσως να ήταν υπό την έννοια ότι αποτέλεσε κύτταρο συσπείρωσης της νεολαίας και κάθε συλλογική έκφραση σε δύσκολους καιρούς «κρύβει» μέσα της μία δυναμική.
Έτσι βλέπουμε στην ιστορία του Έσπερου Καλλιθέας, που δημοσιεύεται αναλυτικά στην ιστοσελίδα των φίλων του, ότι: Το 1943, στη διάρκεια της Κατοχής, ο βαλκανιονίκης στίβου και γιατρός Γρηγόρης Λαμπράκης, μεταπολεμικά βουλευτής Πειραιώς της Αριστεράς, που δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη (1963), ίδρυσε την «Ένωση Ελλήνων Αθλητών».
Σκοπός της «Ένωσης» ήταν αφενός η ανάπτυξη αθλητικής δραστηριότητας (αφού κάθε επίσημη αθλητική διοργάνωση είχε ανασταλεί), κυρίως όμως η συγκέντρωση πόρων από τις αθλητικές αυτές εκδηλώσεις, προκειμένου να διοργανωθούν συσσίτια για τον λιμοκτονούντα πληθυσμό. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ιστοσελίδα των φίλων του Έσπερου γίνεται αναλυτική αναφορά και στη συμμετοχή της Καλλιθέας στην Εθνική Αντίσταση.
Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής, υπήρξαν παρέες που τόλμησαν και ίδρυσαν αθλητικά σωματεία.
Και λέμε τόλμησαν όχι γιατί δεν γίνονταν αθλητικές συναντήσεις, άτυπες αφού οι επίσημες αθλητικές δραστηριότητες είχαν σταματήσει, αλλά γιατί σε συνθήκες κατοχής, καταπίεσης και πολλών προβλημάτων, όπως το θέμα της πείνας, η ίδρυση αθλητικού σωματείου έμοιαζε «πολυτέλεια». Και ίσως να ήταν υπό την έννοια ότι αποτέλεσε κύτταρο συσπείρωσης της νεολαίας και κάθε συλλογική έκφραση σε δύσκολους καιρούς «κρύβει» μέσα της μία δυναμική.
Έτσι βλέπουμε στην ιστορία του Έσπερου Καλλιθέας, που δημοσιεύεται αναλυτικά στην ιστοσελίδα των φίλων του, ότι: Το 1943, στη διάρκεια της Κατοχής, ο βαλκανιονίκης στίβου και γιατρός Γρηγόρης Λαμπράκης, μεταπολεμικά βουλευτής Πειραιώς της Αριστεράς, που δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη (1963), ίδρυσε την «Ένωση Ελλήνων Αθλητών».
Σκοπός της «Ένωσης» ήταν αφενός η ανάπτυξη αθλητικής δραστηριότητας (αφού κάθε επίσημη αθλητική διοργάνωση είχε ανασταλεί), κυρίως όμως η συγκέντρωση πόρων από τις αθλητικές αυτές εκδηλώσεις, προκειμένου να διοργανωθούν συσσίτια για τον λιμοκτονούντα πληθυσμό. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ιστοσελίδα των φίλων του Έσπερου γίνεται αναλυτική αναφορά και στη συμμετοχή της Καλλιθέας στην Εθνική Αντίσταση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)