Λάβαμε το ακόλουθο ποίημα του Βασίλη Μάζαρη, που γράφτηκε με αφορμή το χαμό του Στέλιου Μάζαρη. Μετά από έγκριση & προτροπή της οικογένειας το δημοσιεύουμε.
Έβρεξε πάλι σημερα
Ρίχνει από την αυγή
Όχι νερό από από σύννεφα
Δάκρυα χαράς αγγέλων
Εμείς θα μείνουμε ορφανοι
Εδώ κάτω στη γη
Κι αυτοί ψηλά στον ουρανό
Χαίρονται για το μέλλον
Γιατί η στρατιά τους πληθυνε
Τώρα είναι πιο πολλοί
Και τι τους νοιάζει ο καημός
Ο πόνος και η λύπη
Όλων αυτών που αδιάκοπα
Θα κλαίνε σαν τρελοί
Τον άρχοντα που έφυγε
Και πάντα θα τους λείπει
Άγγελοι μη γελιοσαστε
Τον άνθρωπο αυτό
Στιγμή δεν σας τον δίνουμε
Δικός μας θα ‘ναι πάντα
Αυτό που ευαγγελιζεσθε
Πως ήτανε γραφτό
Και με χιλιάδες σάλπιγγες
Του ουρανού η μπάντα
Καλωσορίζει
Στρωνοντας
Τα κόκκινα χαλιά
Να τόνε κάνει Αρχάγγελο
-άγιο - κρύο μπροσταρη
Εδώ θα τον κρατήσουμε
Πιασμένο απ τα μαλλιά
Μες το μυαλό
Μες την καρδιά
Κανείς δεν θα τον πάρει
Μα η ουτοπία της στιγμής
Τα θέλω των θνητών
Ποτέ δεν ενικησανε
Όσα όσα ο Θεός κελευει
Μόνο αν ψάχνεις σε φωλιές
Για γόνο αετών
Θε να βρεις τέτοιον άνθρωπο
Που τις ψυχές μαγεύει
Αστέρι μου…
Λεβέντη μου…
Κοιμάσαι….
Σιωπή…
Εκεί που πας σύρε να βρεις
(πάει το μυαλό το χάνω)
Τον Βέγγο
Είμαι σίγουρος
Αμέσως θα σου πει :
‘’ Καλέ μου άνθρωπε’’
Τι θέλεις εδώ πάνω;
Στον αθανατων πέρασες
Και εσύ την γειτονιά
Πήγες και την πλημμύρισες
Με ευωδιά λεβάντας
Μα όταν στο θόλο θ’ανεβουν
Να παίξουν τα παιδιά
Κάποιος θα πει :
Ήταν εδώ
Ένας μεγάλος άντρας
Για τον φίλο μου και (ξ)αδελφό μου.
Βασίλης Μαζαρης
07-04-2019
