Cosenza: Πανό τiμής και μνήμης στο Arditi del Popolo

Στον αγώνα της Β' κατηγορίας ποδοσφαίρου της Ιταλίας, Parma - Consenza, οι φίλοι της δεύτερης σήκωσαν πανό για τα 100 χρόνια από τότε που η αντιφασιστική οργάνωση Arditi del Popolo, υπερασπίστηκε επιτυχώς την πόλη της Πάρμα από την απόπειρα πολυάριθμων φασιστών να την καταλάβουν και τους έτρεψε σε φυγή.

 

Eκδηλώσεις Τιμής & Μνήμης για το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη

 Tριήμερες εκδηλώσεις Μνήμης για τα 149 θύματα του Ολοκαυτώματος του Χορτιάτη διοργανώνει ο Δήμος Πυλαίας-Χορτιάτη, τιμώντας τη συμπλήρωση 78 χρόνων από τα τραγικά γεγονότα της 2ας Σεπτεμβρίου του 1944.

Στέλνοντας το μήνυμα «ποτέ ξανά» για την ανείπωτη τραγωδία που σημάδεψε τον τόπο μας, αλλά και διατρανώνοντας το «ΟΧΙ σε κάθε πόλεμο» που βιώνει η ανθρωπότητα.

Οι φετινές τριήμερες εκδηλώσεις ξεκινούν την Τετάρτη 31 Αυγούστου στις 6 το απόγευμα με τον «Ιστορικό Περίπατο Μνήμης» στους χώρους μαρτυρίου του Ολοκαυτώματος που διοργανώνεται από την Κίνηση Πολιτών Χορτιάτη και την Εφημερίδα Χορτιάτης 570. Στις 7 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί η «17η Ποδηλατοδρομία Ειρήνης», που θα ξεκινήσει από τη διασταύρωση Χορτιάτη-Αγίου Βασιλείου, ενώ στις  8.30 μ.μ. στο προαύλιο του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου μια ομάδα κατοίκων του Χορτιάτη θα παρουσιάσει δρώμενο για το Ολοκαύτωμα.

H Oμοσπονδία Οικοδόμων για τη λαϊκή στέγη

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ & ΣΥΝΑΦΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ


Η στέγη είναι δικαίωμα όλων των εργαζομένων, δεν μπορεί να γίνεται μπίζνες για τους τραπεζίτες και μεγαλοεπιχειρηματίες


Συνάδελφοι, η κάλυψη των στεγαστικών αναγκών των εργατικών-λαϊκών οικογενειών, των παιδιών μας που σπουδάζουν, των νέων ζευγαριών, είναι δικαίωμά μας. Δεν μπορεί «να κόβεται και να ράβεται» στις εξαγγελίες της εκάστοτε κυβέρνησης, που έχει πάντα στο βλέμμα της πως θα εξασφαλίσει τους όρους και τις προϋποθέσεις της κερδοφορίας των μεγαλοκατασκευαστών, των εμποροσπιτάδων, των τραπεζιτών.
 

Δεν ανεχόμαστε τα ψίχουλα! Μέτρα που έχουν δοκιμαστεί εδώ και χρόνια και «έχουν κάψει τη γούνα μας», που μας έκαναν νοικάρηδες στα σπίτια μας, μας φέρνουν αντιμέτωπους με τη βαρβαρότητα των πλειστηριασμών να βλέπουμε τους κόπους μιας ζωής να περνάνε στις τράπεζες και να μας απειλούν και από πάνω με δικαστήρια και καταδίκες, όπως φρόντισε να κάνει η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με το νόμο που ψήφισε μετατρέποντας αυτόματα σε αδίκημα τον αγώνα ενάντια στον πλειστηριασμό του σπιτιού μας .

Είναι εξοργιστικό, η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όπως οι προηγούμενες, να παρουσιάζονται ως υπερασπιστές των δικαιωμάτων μας την ίδια ώρα που φρόντισαν και φροντίζουν να τα ψαλιδίζουν για τα συμφέροντα των λίγων.

H ΕΙΝΑΠ για τους Αγροτικούς Ιατρούς

 

Το ΔΣ της ΕΙΝΑΠ καταγγέλλει την αυθαίρετη απόφαση της 2ης ΥΠΕ για την πραγματοποίηση έως και 10 εφημεριών από τους αγροτικούς ιατρούς. 

Η απόφαση αυτή, η οποία είναι προδήλως παράνομη, επιχειρεί να εξαναγκάσει τους νέους συναδέλφους σε υπερεφημέρευση για να καλυφθούν οι ανάγκες που προκύπτουν από τις ελλείψεις προσωπικού.
 

Απαιτούμε από την διοίκηση της 2ης ΥΠΕ να αποσύρει το εν λόγω έγγραφο και να προχωρήσει άμεσα στις αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.

Ξανά για το προσφυγικό και την ιστορία μας

 

Πολύ ενδιαφέρουσα η ανάρτηση, αλλά και ο διάλογος που ακολουθεί στο λογαριασμό facebook του φίλου Ηλία Γιαννίρη, https://www.facebook.com/Ilias.Gianniris/posts/pfbid0233wE3xyZKmqJJMYBWxfCE7rEmAY5UPmnuYXyZpkync8s1iScbesgBeRy8SqufLqWl για το προσφυγικό ζήτημα και ειδικά για την ιστορία των Ικαριωτών προσφύγων στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Ευχαριστούμε για την υπενθύμιση και του βιβλίου που γράψαμε για το θέμα αυτό.

Γράφει και ο Χρυσόστομος Φουντούλης:

Τον Χειμώνα του 1942 με την Ιταλική - Γερμανική Κατοχή στην Ικαρία έπεσε πολύ μεγάλη πείνα-θανατικό, πολλοί άνθρωποι οικογένειες ολόκληρες έφυγαν με τις βάρκες, με τα κουπιά, πέρασαν την Σάμο έφτασαν στην Τουρκία και από εκεί Κύπρο, Συρία, Λίβανο, Παλαιστίνη, Αίγυπτο, Σουδάν, Αβησσυνία μέχρι το Βελγικό Κογκό έφτασαν και ακόμη πιο κάτω.

Έφευγαν συνήθως από τους κόλπους του Άη Γιώργη, του Ιερού ή της Αρμυρίδας, στο ακρωτήριο Δράκανο προς τη Σάμο, ή τους κόλπους στο βόρειο μέρος. Φόρτωναν τις βάρκες με πέτρες, έβγαζαν τον λέζο, και βούλιαζαν τις βάρκες να μην τις βλέπουν οι κατακτητές. Κάποια νύχτα πήγαιναν εκεί, έβγαζαν τις πέτρες και τα νερά από τις βάρκες και ξεκινούσε το μεγάλο ταξίδι της προσφυγιάς.

Τα τελευταία χρόνια φτάνουν στην Ικαρία με βάρκες άνθρωποι από διάφορες χώρες.

Ο Χρίστος Ξενάκης έκανε αυτό το ταξίδι επτά χρονών. Σκέφτηκε να κάνουμε, η Εταιρεία Ικαριακών Μελετών, μια "εγκατάσταση" αφιερωμένη στη προσφυγιά. Βρήκαμε μια βάρκα στο μέγεθος αυτών που χρησιμοποιούσαν για τη διαφυγή, αυτή της φωτογραφίας δεν μπορούσε να μετακινηθεί, να την τοποθετήσουμε στις αναχωρήσεις με την πλώρη προς το πέλαγος, αναχωρήσεις. Βρήκαμε και μια εγκαταλειμμένη βάρκα γεμάτη με σωσίβια, από αυτές που έρχονται οι πρόσφυγες από την ανατολή. Την τοποθετήσαμε με την πλώρη προς το νησί, αφίξεις,

Κάτω από τις βάρκες τοποθετήσαμε δύο μαρμάρινες πλάκες.

ΑΠΟ ΕΔΩ ΦΥΓΑΜΕ ΚΥΝΗΓΗΜΈΝΟΙ ΑΠΌ

ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΊΔΑΣ ΜΑΣ

ΕΛΠΙΔΑΝ ΑΙΝΕΙ

ΕΔΩ ΗΡΘΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΉ ΚΥΝΗΓΗΜΈΝΟΙ

ΑΠΟ ΒΑΡΒΆΡΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΝ ΤΙΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΜΑΣ

ΘΛΙΜΜΕΝΟΥ ΜΗ ΑΔΙΚΕΙ

Δυστυχώς κάποια βέβηλος χειρ βαναύσως αδίκησε τον θλιμμένο.

Για περισσότερα αναζητήστε το βιβλίο του Νάσου Μπράτσου “Αιγαιοπελαγίτες Πρόσφυγες στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο”

εκδόσεις Νότιος Άνεμος (Για περισσότερα πρώτο σχόλιο)

Oδηγός μας η ιστορική μνήμη

Mην χάσετε την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2022: Οδοιπορικό στους δρόμους των μεταλλωρύχων της Σερίφου του 1916 (φωτορεπορτάζ)

Περπατήσαμε την ιστορική διαδρομή από τη Χώρα Σερίφου έως τα μεταλλεία στο Μέγα Λιβάδι, από τους παλιούς δρόμους και τα μονοπάτια, κάνοντας σταθμούς σε όλα τα σημεία που υπάρχει ιστορικό ενδιαφέρον. 

Την ίδια διαδρομή έκαναν κάθε μέρα οι μεταλλωρύχοι για να πάνε για δουλειά, αλλά τον ίδιο δρόμο πήρε και η χωροφυλακή για να χτυπήσει την απεργία του 1916 που κέρδισε την εφαρμογή του 8ώρου. 

Συντονιστείτε μαζί μας

ΠΕΝΕΝ: Ζημιές, βλάβες και ατυχήματα στην ακτοπλοΐα - Η μέση ηλικία του στόλου αγγίζει τα 27 χρόνια

 Στην καταγραφή στοιχείων και τη δημοσιοποίησή τους, προχώρησε η Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ) για την ελληνική ακτοπλοΐα τονίζοντας πως: «τα πλοία μας δείχνουν την γηρασμένη ηλικία, την ελλιπή συντήρηση και την ανάγκη απόσυρσής τους».

Όπως αναφέρει η ΠΕΝΕΝ: «Τα καταγεγραμμένα στοιχεία για το φετινό καλοκαίρι (δεν έχει τελειώσει ακόμη…) μας δίνουν μια εικόνα ότι η κατάσταση στον Ακτοπλοϊκό στόλο όχι μόνο δεν είναι καλή αλλά στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι επιστρέφουμε με γοργά βήματα στο παρελθόν, στις δεκαετίες 1980 – 2005, τότε που μεσουρανούσαν στην Ακτοπλοΐα τα διάφορα προβληματικά και υποσυντήρητα πλοία τύπου «ΡΟΜΙΛΝΤΑ», «ΔΗΜΗΤΡΑ», «ΝΑΙΑΣ ΕΞΠΡΕΣ», «ΣΑΜΙΝΑ» και πολλά ακόμη «εμβληματικά».
Ακτοπλοϊκά πλοία τα οποία ήταν δρομολογημένα σε διάφορες Ακτοπλοϊκές γραμμές και οι επιβάτες δεινοπαθούσαν να φθάσουν στον προορισμό τους χωρίς να ξέρουν εάν θα προκύψει κάποια αβαρία (συνήθως μηχανικά προβλήματα)….

Συγκέντρωση εργαζομένων στο Θριάσιο νοσοκομείο

 ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ  ΘΡΙΑΣΙΟ                                          Ελευσίνα: 27/8/2022
Γ.Ν.Ε.                                                    Αρ. Πρωτ.: 905
 
ΟΧΙ στην ακρίβεια, τη φοροληστεία και το «πάγωμα» των μισθών μας
Να σταματήσει η κοροϊδία και οι συνεχείς καθυστερήσεις στην καταβολή των δεδουλευμένων (εφημερίες, υπερωρίες, προσαύξηση για νυχτερινά – Κυριακές)
ΤΕΤΑΡΤΗ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στη 1 μ.μ., στην είσοδο ΘΡΙΑΣΙΟΥ νοσοκομείου
και παρέμβαση στη διοίκηση του νοσοκομείου
 
ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ μας προκαλούν:
● οι συνεχείς καθυστερήσεις στην καταβολή των δεδουλευμένων μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την μη πληρωμή των πρόσθετων εφημεριών από τον Ιούλιο 2021!
● η άρνηση όλων των κυβερνήσεων για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας, που είναι πετσοκομμένοι κατά 40%, και επαναφορά του 13ου – 14ου μισθού,
Προκλητική είναι η κυβερνητική δήλωση ότι ο κρατικός προϋπολογισμός, που το 2022 κατέγραψε υπέρβαση εσόδων κατά 4,79 δις ευρώ – ενώ και η αύξηση του ΑΕΠ ξεπερνά το 4% - «δεν αντέχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ αύξηση» για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο.

ΣΥΒΧΨΑ: μήνυμα συναδελφικής αλληλεγγύης στους απεργούς της «Μαλαματίνας»

Συνάδελφοι,ευχόμαστε καλή δύναμη και καλή συνέχεια στον αγώνα σας. Ενώνουμε μαζί σας τη φωνή μας απαιτώντας ανάκληση των απολύσεων, υπογραφή ΣΣΕ στην «Μαλαματίνα», να γίνονται σεβαστά τα εργατικά δικαιώματα.

Ο αγώνας σας είναι αγώνας όλων των εργαζόμενων, η Νίκη σας θα είναι Νίκη για όλους τους εργαζόμενους.
 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Η ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΗ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΑΡΑΧΗ

 Καταθέσαμε ένα μικρό ποσό για οικονομική στήριξη των απεργών στον τραπεζικό λογαριασμό που δημοσιοποιήσατε

        συναδελφικά
        Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ)

Φωτογραφίες από την Ικαρία

 

Με αφορμή το τέλος του καλοκαιριού, είπαμε όπως κάνουμε κάθε χρόνο, να αναρτήσουμε μερικές φωτο από την Ικαρία. Σε πανηγύρια δεν πήγαμε, προσέχαμε και σε αντίθεση με πολλούς άλλους δικαιωθήκαμε. Ανοίξτε την ανάρτηση για να τις δείτε.

Σταθεροί δεσμοί και συνήθειες

Μπορεί ημερολογιακά το καλοκαίρι να τελειώνει, αλλά σε όποια εποχή και να βρισκόμαστε, το Σαββατοκύριακο η μέρα ξεκινάει με τον πρωινό σας καφέ σε συνδυασμό με την ανάγνωση των ερευνών που ετοιμάζουμε για εσάς.

Τις υπόλοιπες μέρες αναρτούμε ό,τι κρίνουμε σκόπιμο. 

Και το ΣΚ που έρχεται προαναγγέλλουμε για το Σάββατο αθλητικο-πολιτιστικό θέμα και ακολούθως μία νησιώτικη εργατική ιστορία με «δυνατό θέμα» και πλούσιο φωτορεπορτάζ την Κυριακή. 

Συντονιστείτε στο blog μας...

Στέλιος Καζαντζίδης: Το παιδί των προσφύγων που από τη Νέα Ιωνία έγινε λαϊκό ίνδαλμα

... αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr ...
 

Είχαν περάσει μόλις οκτώ χρόνια από την ίδρυση της Νέας Ιωνίας Αττικής σε δήμο, καθώς είχε δεχτεί μεγάλο αριθμό προσφύγων που η άφιξη και εγκατάστασή τους, αύξησε σημαντικά τον αριθμό των κατοίκων της περιοχής. Μέσα σε αυτούς ήταν ο χτίστης Χαράλαμπος Καζαντζίδης καταγόμενος από τα Κοτύωρα του Πόντου και η Γεσθημανή (το γένος Χατζίδαινα), με καταγωγή από την Αλάγια της νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας. Στο σπίτι της οδού Αλάιας 33 στη Νέα Ιωνία, που διασώζεται μέχρι σήμερα, στις 29 Αυγούστου 1931 γεννήθηκε ο Στέλιος Καζαντζίδης.

Στυλιανός Κοραής: Ο Κωνσταντινουπολίτης πρόσφυγας, Δήμαρχος Νίκαιας και πρόεδρος της Προοδευτικής

 

...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

Σημαντικό ρόλο στην επανεκκίνηση του αθλητισμού μετά από περίπου μία δεκαετία πολέμων στους οποίους συμμετείχε η Ελλάδα (Βαλκανικοί, Α' Παγκόσμιος, εκστρατεία στην Κριμαία, εκστρατεία στη Μ. Ασία και Μικρασιατική καταστροφή) έπαιξαν οι πρόσφυγες που είχαν μεγάλη εμπειρία και ανεπτυγμένη αθλητική και πολιτιστική κουλτούρα. Συνήθως οι αναφορές στο θέμα αυτό επικεντρώνονται στο αμιγώς αθλητικό επίπεδο, αν και για να υπάρξει αυτό χρειάζεται να έχει προηγηθεί και να λειτουργεί, η διοικητική συγκρότηση.

ΨΝΑ: Απλήρωτοι οι εργαζόμενοι

 ΕΝΙΑΙΟΣ   ΣΥΛΛΟΓΟΣ   ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Ψ.Ν.Α
Διεύθυνση Λεωφόρος Αθηνών 374 (Χάρτης)
Χαϊδάρι, Αθήνα Τ.Κ. 12462 τηλ. 213 2054152        http://sylogosdafni.blogspot.gr/    Email:sylogosdafni@gmail.com
                                                                                           Χαϊδάρι, 25/8/2022 Αρ. Πρωτ. 85

ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΑ (ΕΦΗΜΕΡΙΕΣ-ΑΡΓΙΕΣ-ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ)

Η Διοίκηση του ΨΝΑ, έχει ξεπεράσει κάθε όριο κοροϊδίας σε βάρος των εργαζόμενων του Νοσοκομείου.

Την ώρα που σε άλλα νοσοκομεία, έχουν πληρωθεί τα δεδουλευμένα του Ιουνίου, εμείς δεν έχουμε δει δεκάρα τσακιστή. Η διοίκηση του ΨΝΑ, ποντάροντας στο «αλληλοφάγωμα» και τον «κοινωνικό αυτοματισμό», επιλέγει να πληρώνει κάθε φορά μία μερίδα εργαζόμενων, αφήνοντας απλήρωτους τους υπόλοιπους!

Το ψέμα και το δούλεμα πάνε σύννεφο.  Μπορούσαν και έπρεπε να πληρώσουν ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους χωρίς καθυστέρηση.

Είναι πιστοί υπηρέτες της πολιτικής της κυβέρνησής τους: Τις επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους τις πληρώνουμε εμείς, όπως αποτυπώνεται στην υπέρβαση των κρατικών εσόδων κατά 5,16 δις ευρώ, από τα οποία το 95% προέρχεται από τη φορολεηλασία σε βάρος μας.
 

 ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΨΝΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ  ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΑ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΑ ΩΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΗ.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ τον αγώνα για ανάκληση των αναστολών εργασίας, ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας, επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.


Για το Δ.Σ.
             Ο Πρόεδρος                                                                      Η Γραμματέας
Καλαρίτης Σταύρος                                                           Μπόσμη Χριστίνα

Eκδήλωση βιβλιοπαρουσίασης στον Εύδηλο

 

Εκδήλωση βιβλιοπαρουσίασης στον Εύδηλο και όσοι/ες θα βρίσκονται την συγκεκριμένη περίοδο στο νησί, αξίζει να πάνε.

Η Σέριφος τίμησε τους ήρωες της μάχης για το οκτάωρο και τους φίλους της

 

Πραγματοποιήθηκαν στη Σέριφο την Κυριακή 21 Αυγούστου, εκδηλώσεις τιμής & μνήμης προς τους πεσόντες στη μεγάλη απεργία του 1916. Συμμετείχαμε καλεσμένοι του Δήμου Σερίφου και ακολουθήσαμε όλο το πρόγραμμα, συμπεριλαμβανομένης και της επίπονης ορεινής πεζοπορίας περίπου 10 χιλιομέτρων στους δρόμους που βάδισαν οι απεργοί, αλλά και η χωροφυλακή, με αφετηρία τη Χώρα και τερματισμό το Μέγα Λιβάδι. Τον δρόμο αυτό τον έκαναν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ για να πάνε και να γυρίσουν στη δουλειά. Ξύπναγαν στις 3πμ, ξεκινούσαν στις 4πμ έφταναν λίγο πριν τις 7πμ και ξεκινούσε η βάρδια στις στοές. Στην απογευματινή εκδήλωση μιλήσαμε για τον αείμνηστο ερευνητή που πρόσφερε πάρα πολλά στη Σέριφο, ειδικά στο θέμα της απεργίας του 1916, Κώστα Αποστολίδη. Υπενθυμίζουμε το πρόγραμμα, ,συμπληρώνουμε ότι εκτός του Δήμου, συμμετείχαν το σωματείο μεταλλευτών, το εργατικό κέντρο Μήλου και πολλοί τοπικοί σύλλογοι, παραθέτουμε την ομιλία μας και θα επανέλθουμε σε λίγες μέρες με φωτογραφικό ρεπορτάζ από τους χώρους που εξελίχθηκαν τα γεγονότα, αλλά και το μεταλλευτικό μουσείο.

 • 08:30 Πεζοπορία με θέμα: «Ακολουθώντας τα βήματα του Σπέρα και των μεταλλωρύχων εργατών».
• 18:00 Αναπαράσταση της μάχης των μεταλλωρύχων εργατών του 1916 με τη χωροφυλακή.
• Επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο των πεσόντων.
• 18:30 Εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Κ. Αποστολίδη.
• 19:00 Προβολή του ντοκιμαντέρ του κυρίου Θεοδώρου Γεωργίου Λιβανίου με τίτλο «Μαρτυρίες Μεταλλωρύχων Εργατών».

Απονομή τιμητικής πλακέτας στη σύντροφο του Κ. Αποστολίδη, Κατερίνα Χαιρέτη,

 

 Ομιλία Νάσου Μπράτσου:

Ο Κώστας είχε γεννηθεί στην Ερυθραία και μεγάλωσε στο Σουδάν, από πατέρα Έλληνα γιατρό και μάνα Ιταλίδα, είχε σπουδάσει Βιολογία στην Ιταλία και στην Ελλάδα εργάστηκε σαν τραπεζικός υπάλληλος.

Τίμησαν τους πεσόντες απεργούς για το 8ωρο

Ημέρα μνήμης για τη Σέριφο και το ελληνικό εργατικό κίνημα ήταν την Κυριακή 21 Αυγούστου, καθώς το 1916 στην απεργία των μεταλλωρύχων κερδήθηκε η εφαρμογή του 8ωρου, που νομικά ίσχυε για την εργασία στις στοές, αλλά δεν εφαρμόστηκε, από τον εργοδότη Γρόμαν. 

Στις εκδηλώσεις του Δήμου τιμήθηκε η μνήμη του σημαντικού ερευνητή Κώστα Αποστολίδη, για τον οποίο προσκληθηκαμε να μιλήσουμε, λόγω της φιλίας που είχαμε. 

Πολλά περισσότερα θα αναρτήσουμε από αύριο. 

Και τα καλύτερα έρχονται

 

Σταθερή συνήθεια τα Σαββατοκύριακα να ξεκινάει η μέρα με το πρωινό καφέ και την ανάγνωση των ερευνών που ετοιμάζουμε για σας. 

Τις υπόλοιπες μέρες αναρτούμε ό, τι κρίνουμε σκόπιμο. Συντονιστείτε με το blog  και διαδώστε το. 

Δεν έχουμε κάτσει στιγμή "φρόνιμοι"  και τα καλύτερα έρχονται, ενώ τα πολύ καλύτερα προετοιμαζονται πυρετωδώς. 

Τα ικαριώτικα πανηγύρια - Άρθρο στο Documento

 ...από την εφημερίδα Documento μας ζητήθηκε ένα μικρό άρθρο για τα ικαριώτικα πανηγύρια και το αποτέλεσμα στο φύλλο που κυκλοφορεί.Για το ίδιο θέμα καταθέτουν τις απόψεις τους ο Λεωνίδας Βαρδαρος και η Ηρώ Τσαρνα... 

Η ιστορία των πανηγυριών της Ικαρίας είναι τόσο παλιά, όσο και η ιστορία του νησιού. Στο πιο ασυνήθιστο περιστατικό καταγράφουμε την επανάσταση του 1912, όπου για να διασκεδάσουν τους αιχμαλωτισμένους Τούρκους χωροφύλακες που φοβόταν ότι θα εκτελεστούν τους πήγαν στο πανηγύρι του χωριού Αρέθουσα (17 Ιουλίου της Αγίας Μαρίνας) ώστε να χαλαρώσουν μέχρι να απελαθούν.

Πεζοπόροι, αλλά και με κάθε μέσο που προσέφερε η εποχή, οι πανηγυριώτες ξεκινούσαν για να φτάσουν στο χωριό που διεξάγονταν το πανηγύρι.

Η αφορμή για τον ορισμό τους ήταν κυρίως θρησκευτικές γιορτές και η οργάνωση τους γίνονταν πάντα με συλλογική και μη αμειβόμενη εργασία και ο σκοπός τους ήταν και ήταν κοινωφελής, αφού ορίζονταν εκ των προτέρων που θα κατευθύνονταν τα χρήματα που θα προέκυπταν (πχ τσμεντοστρώσεις χωμάτινων δρόμων, επισκευές εκκλησιών, ανέγερση πολιτικών χωρών, κλπ). Γι' αυτό και οι τιμές ειδικά στο κρέας των πανηγυριών ήταν πάντα πιο τσιμπημένες για να βγει κέρδος για το χωριό και τον σκοπό που έθετε. Επίσης στο παρελθόν η υποδομή τους (πάγκοι, τραπέζια, καρέκλες, μαχαιροπήρουνα) ήταν δανεικά από τα σπίτια του κάθε χωριού, στην εξέλιξή τους οι σύλλογοι εξοπλίστηκαν με τα απαραίτητα και έτσι δεν χρειάζονται πια ρεφενέδες υποδομής.
 

Με τα χρόνια και την προσέλευση αρκετών τουριστών, ειδικά νεολαίας, ο θεσμός διαδόθηκε, αγαπήθηκε, αλλά έγινε μη λειτουργικός, αφού οι υποδομές του νησιού στενάζουν τις πιο τουριστικές ημέρες του Αυγούστου και αυτό αποτυπώνεται και στα πανηγύρια. Προσωπική μου άποψη είναι ότι όσα είναι έξω από την καρδιά του καλοκαιριού διατηρούν το χρώμα που θυμίζει το παρελθόν τους. Δεν υπάρχει ο θεσμός της "παραγγελιάς", η ορχήστρα παίζει με προσυμφωνημένη αμοιβή και για όλους και δεν χορεύουν μόνο όσοι χαρτζιλικώνουν τους οργανοπαίκτες όπως συμβαίνει αλλού. Μουσικά κυριαρχεί ο Ικαριώτικος, νησιώτικά και λαϊκά τραγούδια.

Μετά από μία διετία κορονοϊού, τα πανηγύρια ξανάρχισαν με επιφυλάξεις ως προς τη συμμετοχή του κόσμου σε αυτά, αφού κορονοϊός, αυξημένο κόστος βενζίνης και ευρύτερα η ακρίβεια δεν ήταν δυνατόν να αφήσουν και αυτά αλώβητα. Μιλάμε για τη γενική εικόνα και το μέχρι στιγμής μέσο όρο τους και όχι για μερικά που πάντα είχαν μαζική προσέλευση. Αν διατηρούν ένα στοιχείο συλλογικότητας ως προς τη διοργάνωση και τους στόχους τους, παρά τις αλλαγές που υπάρχουν στις ιστορικές περιόδους που αυτά εξελίσσονταν.

Διακρίνονται σε ημερήσια που ξεκινούν προς το μεσημέρι και τελειώνουν λίγο μετά τα μεσάνυχτα και σε «κανονικά», που ξεκινούν το βράδυ και τελειώνουν τουλάχιστον στην επόμενη ανατολή. Υπάρχουν και στιγμές που αναβάλλονται για σοβαρούς λόγους όπως έγινε αυτή τη χρονιά στις περιοχές από τις οποίες κατάγονταν ο αδικοχαμένος 17χρονος που πνίγηκε τον Ιούλιο και λόγω πένθους ακυρώθηκαν.

21η Αυγούστου 1916: H αιματηρή απεργία στη Σέριφο και η πρώτη εφαρμογή του οχτάωρου στην Ελλάδα

 

Συμπληρώνονται φέτος 106 χρόνια από την 21η Αυγούστου 1916, από τη μεγάλη απεργία  των μεταλλωρύχων εργατών της Σερίφου, που κόστισε εννέα ανθρώπινες ζωές, δεκάδες τραυματίες και διώξεις μετά από αυτήν, αλλά και την πρώτη εφαρμογή του οχτάωρου στην Ελλάδα. Ο Δήμος Σερίφου διατηρώντας την ιστορική μνήμη άσβεστη πραγματοποιεί σχετικές εκδηλώσεις. Επισυνάπτουμε το πρόγραμμά τους και ακολούθως από το αρχείο μας, αναδημοσιεύουμε συνέντευξη με το Θοδωρή Λιβάνιο, ερασιτέχνη ερευνητή λαογράφο και απόγονο μεταλλωρύχου, που είχαμε κάνει το 2016 με αφορμή τα 100 χρόνια από το γεγονός.

Α.Ε. Συνοικισμού: Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες στα γήπεδα της Λέσβου στο Μεσοπόλεμο

 

 ...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

 

Στην Επάνω Σκάλα, όπου συγκεντρώνονταν τα σπίτια των μουσουλμάνων κατοίκων της πόλης της Μυτιλήνης, και η παλιά Τούρκικη Αγορά, εγκαταστάθηκαν πολλοί Μικρασιάτες πρόσφυγες το 1922, αλλά και από προηγούμενες προσφυγικές ροές, όπως και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή με τις ανταλλαγές πληθυσμών που ακολούθησαν. Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα κάτω από τραγικές συνθήκες διαβίωσης σε παραπήγματα, σε παράγκες, σε αποθήκες, με κακή διατροφή και άσχημη υγειονομική κατάσταση για τους περίπου 55.000 πρόσφυγες εκείνης της εποχής.

Δεν ήταν ο μοναδικός τόπος στο νησί της Λέσβου που εγκαταστάθηκαν οι πρόσφυγες (Λαγκάδα Χρυσομαλλούσα, Σκάλα Λουτρών, Σκάλα Καλλονής, Αρίσβη).
Αρχικά το όνομα του Συνοικισμού (ο Συνοικισμός ("Σαρβαρλί") θεμελιώθηκε τον Μάρτιο του 1929) ήταν όπως και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας, σε ανάλογες εγκαταστάσεις, συνώνυμο του γκέτο και κακόηχο στον τοπικό πληθυσμό. Με τον καιρό η σημαντική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και η δημιουργικότητα των Μικρασιατών κατάφερε να το «αποχαρακτηρίσει». Στην περιοχή βρίσκεται και το ιστορικό Μνημείο της Μικρασιάτισσας Μάνας, μία επιλογή τιμής και μνήμης που τη συναντάμε και σε άλλες περιοχές που υποδέχτηκαν πρόσφυγες. Ο αθλητισμός ήταν μία από τις δραστηριότητες που έδωσε διέξοδο και έγινε εργαλείο κοινωνικοποίησης για τη νεολαία της εποχής, ειδικά για τα ταλαιπωρημένα προσφυγόπουλα. Σε αυτές τις συνθήκες γεννήθηκε και η Αθλητική Ένωση Συνοικισμού στη Λέσβο, που δεν ήταν η μόνη αθλητική έκφραση του προσφυγικού στοιχείου, ήταν όμως αντιπροσωπευτική του τόπου στον οποίο γεννήθηκε.

Πολιτικό μνημόσυνο για τους εξόριστους στην Ικαρία

 Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Χριστού Ραχών και ο Σύλλογος Ραχιωτών “Οι Ράχες” θα διεξάγουν πολιτικό μνημόσυνο για τους εξόριστους την Κυριακή 21 Αυγούστου στις 12.00, στο Μοναστήρι του Μουντέ.

Διαβάστε περισσότερα ιστορικά στοιχεία

http://nasosbratsos.blogspot.com/2017/08/blog-post_22.html

http://www.ertnews.gr/eidiseis/ellada/kinonia/ekdilosis-timis-ke-mnimis-gia-tous-politikous-exoristous-sti-moni-tou-mounte/

Eκδήλωση για τους εκτελεσμένους του Μαρτυρικού Μπλόκου της Κοκκινιάς

 Ήταν 17 Αυγούστου 1944, όταν η Κοκκινιά πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος στους ναζί κατακτητές και τους Έλληνες συνεργάτες τους. Ο Δήμος Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη οργανώνει εκδήλωση Τιμής & Μνήμης.

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Δήμου: «Η εκδήλωση θα ξεκινήσει από τη Μάντρα Μπλόκου Κοκκινιάς, την Τετάρτη 17 Αυγούστου 2022 στις 7 το απόγευμα και θα ακολουθήσουν τα “Τιμητικά Στεφανώματα” σε διάφορα σημεία στην πόλη, μνημονεύοντας τους Αγωνιστές του Μπλόκου.
Μάντρα Μπλόκου Κοκκινιάς – Ηλιουπόλεως 102 Α
Σημείωση:
Η κεντρική εκδήλωση του Δήμου Νίκαιας – Αγ.Ι.Ρέντη για το Μπλόκο της Κοκκινιάς με τις καταθέσεις στεφάνων των φορέων θα πραγματοποιηθεί στο 40ήμερο Μνημόσυνο των Εκτελεσμένων, την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2022 (θα ακολουθήσει πρόσκληση – πρόγραμμα εκδηλώσεων)».

100 χρόνια κλείνει ο Σύλλογος Γυναικών Εργάνη Αθηνά στην Ικαρία

 

Λέγαμε να παρουσιάσουμε φωτορεπορτάζ από το πλακόστρωτο του Ευδήλου Ικαρίας, αλλά να που οι εξελίξεις μας πρόλαβαν. Στο πλακόστρωτο έχει τα γραφεία του ο σύλλογος γυναικών Εργάνη Αθηνά», που φέτος κλείνει 100 χρόνια, οπότε το συνδυάζουμε και σας μεταφέρουμε και την ανακοίνωση του συλλόγου και φωτο από το πλακόστρωτο, που είναι λίγο μεγαλύτερο σε ηλικία από το Σύλλογο.

 

 Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο Σύλλογος Γυναικών “Αθηνά Εργάνη”, στα πλαίσια του εορτασμού των 100 χρόνων (1922-2022) από την ίδρυσή του, σας προσκαλεί σε ανοικτή έκθεση στις 19-20 και 21 Αυγούστου στο πλακόστρωτο Ευδήλου.

Ώρες λειτουργίας έκθεσης : 11.00πμ-14.00 και 19μμ-22.00

Είσοδος ελεύθερη
 

Στο δραστήριο σύλλογο είχαμε κάνει και σχετικό αφιέρωμα: “Eργάνη Αθηνά”: Από το 1922 έως σήμερα – Ο δραστήριος σύλλογος γυναικών στην Ικαρία (pic)


Για την Εργάνη Αθηνά είχαμε αναφερθεί μιλώντας στη βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου του Γεράσιμου Μαυρογεώργη «Από όσα η μνήμη κράτησε», στις 13 Αυγούστου 2020 και είχαμε πει: «Ο Γεράσιμος στο ξεκίνημα του βιβλίου, καταγράφει την ίδρυση της Εργάνης Αθηνάς και έχει διπλή σημασία ότι ιδρύθηκε το 1922 το Μάρτη πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Διπλή σημασία γιατί με μία δεκαετία πολέμων (Α' Παγόσμιος, Βαλκανικοί, εκστρατεία της Κριμαίας και Μικρασιατικό μέτωπο) οι άνδρες έλλειπαν, η οικονομική ένδεια λόγω του πολέμου μεγάλωνε και οι γυναίκες έμεναν πίσω σαν στήριγμα της οικογένειας. Και όμως κάτω από τέτοιες συνθήκες καταφέρουν και φτιάχνουν σύλλογο που λειτουργεί αδιάλειπτα μέχρι τις μέρες μας. Και τον φτιάχνουν πριν έρθουν στην “Παλαιά Ελλάδα” οι Μικρασιάτες πρόσφυγες που είχαν ιδιαίτερη εμπειρία και δράση σε Πολιτιστικούς συλλόγους, που τη μετέφεραν στις νέες εστίες τους. Οι γυναίκες της Ικαρίας δεν χρειάστηκαν “εξωτερικές ενισχύσεις” αλλά αποδείχτηκαν αυτόφωτες.

Σε ένα νησί αλίμενο όπου ζούσαν οι φτωχότεροι των φτωχών, όπου δεν ήταν εύκολη η επίσκεψη συλλόγων και φορέων για πολιτιστικές και αθλητικές δράσεις, όπως συνέβαινε για παράδειγμα στη γειτονική Σάμο ή στη Σύρο, βοηθώντας τις τοπικές κοινωνίες να έχουν προσλαμβάνουσες παραστάσεις.

Ενδιαφέρουσα είναι η κοινωνική στήριξη της Εργάνης σε οικογένειες και πρόσωπα που αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω της ένδειας και μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχει – για να σας δώσω και “δουλειά για το σπίτι”, αν στη λίστα όσων στηρίχτηκαν υπήρχαν οικογένειες που οι άνδρες είχαν υποστεί διώξεις είτε με το ιδιώνυμο του Βενιζέλου, είτε με τις επιθέσεις του Τσαλδάρη όταν απέτυχε το βενιζελικό κίνημα του '35 και βρήκε την ευκαιρία νοιώθοντας παντοδύναμος να εκκαθαρίσει κάθε μορφή αντιπολίτευσης σε αυτόν, είτε στην περίοδο της Μεταξικής δικτατορίας που ακολούθησε. Πάρτε λοιπόν το βιβλίο του Γεράσιμου, αλλά ψάξτε και τα μπαούλα σας με τα κιτρινισμένα χαρτιά και τις φωτογραφίες των παππούδων σας».

 

Από παλαιότερο ημερολόγιο της Εργάνης:

«Κάθε σύλλογος γράφει την δική του ιστορία με το δικό του τρόπο. Η Εργάνη Αθηνά στην πολύχρονη ιστορία της χαρακτηρίζεται από πλούσια δράση, δυναμισμό και προπαντός ανθρωπιά. Στις 22 Ιουνίου του 1922 το πολιτικό κλίμα και η γενικότερη οικονομική κατάσταση στον Ελληνικό χώρο διακρίνεται από ανασφάλεια και απαισιοδοξία. Και όμως αυτή η μέρα αποτελεί ορόσημο για την ιστορία της Καριώτισας. Στον Εύδηλο εκείνη την ημέρα με απόφαση του πρωτοδικείου Σάμου ιδρύεται ο σύλλογος “Εργάνη Αθηνά”. Σκοπός του σωματείου η προαγωγή των πνευματικών, πολιτιστικών και κοινωνικών συμφερόντων των Ικάριων γυναικών.

 

Αυτά το 1922 μια εποχή που ανάλογες δραστηριότητες ήταν αδιανόητες για την υπόλοιπη Ελλάδα εκτός από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Από τότε και για 70 χρόνια η παρουσία του Συλλόγου είναι συνεχής και με πολύ σημαντικές δραστηριότητες το 1922 ξεκινά η οικονομική εξόρμηση του συλλόγου με έκθεση αντικειμένων λαϊκής τέχνης και λαχειοφόρο αγορά καθώς και αίτημα στους ομογενείς της Αμερικής να συνδράμουν οικονομικά τον σύλλογο. Πρώτος στόχος η συνδρομή στην ανέγερση του ημιγυμνασίου Ευδήλου.

 

Το 1923 αποφασίζετε η ίδρυση επαγγελματικής σχολής για γυναίκες με σκοπό την εκμάθηση της ταπητουργίας και της υφαντικής. Μετά από 10 χρόνια με πολλές οικονομικές θυσίες το 1933 ξεκινά την λειτουργία της η επαγγελματική σχολή στο κτήριο του ημιγυμνασίου που στο μεταξύ είχε χτιστεί με καθοριστική συμβολή του συλλόγου Εργάνη Αθηνά αλλά και άλλων φορέων. Τον επόμενο χρόνο 25/11/1934 αποφασίζετε η δημιουργία σχολής ραπτικής η οποία λειτουργεί όλο τον χρόνο.

Οι δραστηριότητες του συλλόγου συνεχίζονται και την δύσκολη δεκαετία 1940-1950. Με εράνους για τους πολεμιστές τις Αλβανίας, τους σεισμοπαθής των Ιονίων νησιών, και συνάμα στήριγμα στο πλευρό της Ικαριώτισας γυναίκας όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια. Από το 1950 ο σύλλογος δραστηριοποιείτε σε πολλές κατευθύνσεις με μεγαλύτερη συμμετοχή γυναικών.

 

Η αποπεράτωση του δικού τις κτηρίου, η αγορά πλεκτομηχανών, ραπτομηχανών, την επέκταση της εκπαίδευσης στο ράψιμο, το πλέξιμο, αλλά και συμβολή σε δραστηριότητες τουρισμού και υγείας.

Την δεκαετία του 1960 ο σύλλογος ξεκινά παράλληλα με την διδασκαλία της υφαντικής, την εγκατάσταση και λειτουργία μηχανήματος κονσερβοποιίας, σημαντική δραστηριότητα για τις αγρότισσες της βορείου Ικαρίας. Από το 1970 έως και σήμερα. Ο Σύλλογος Εργάνη Αθηνά συνεχίζει τις δραστηριότητες του σε όλες τις κατευθύνσεις με γνώμονα την βελτίωση του βιοτικού, κοινωνικού και πολιτιστικού επιπέδου των γυναικών της Ικαρίας. Σήμερα τον σύλλογο χαρακτηρίζει δυναμισμός και θέληση για συνέχιση της ιστορίας των προηγούμενων γενεών, που οραματίστηκαν την Καριώτισα με θάρρος και αυτοπεποίθηση μπροστά στο μέλλον».

 

Ανοίξτε το θέμα και δείτε φωτο από το πλακόστρωτο Ευδήλου. 

Ιστορικές έρευνες: Το «μυστικό» κρύβεται στο ποτήρι

 

Όπως έχετε διαπιστώσει η ιστορική έρευνα στο blog μας δεν έχει διακοπές και αργίες. Έτσι κάθε Σαββατοκύριακο παρουσιάζουμε σχετικά θέματα, ενώ ενδιαμέσως αναρτούμε, ό,τι κρίνουμε σκόπιμο. Συνεπώς ο πρωινός σας καφές συνδυάζεται με την ανάγνωση - μελέτη των στοιχείων που έχουν οι έρευνές μας. Θα σας πούμε όμως ότι ένα από τα «μυστικά» για την απόλαυση του καφέ του Σαββατοκύριακου και όχι μόνο αυτού, ό,τι και αν βλέπετε στον υπολογιστή ή στο κινητό, είναι και το ποτήρι που πίνουμε τον καφέ, όπως προκύπτει και από τη φωτο.

Ολοκληρώνει την 11ετή παρουσία του ο «Τσάρος» στην Ικαρία - Τέρμα τα «Χειμερινά Ανάκτορα»

 

«Aλλαγές τοπίου» στην Αρέθουσα Ικαρίας, καθώς από το Σεπτέμβρη και μετά από 11 χρόνια λειτουργίας, ολοκληρώνει τον κύκλο του το καφενείο (αλλά και μεζεδοπωλείο» «Στου Τσάρου» και προς αποφυγή παρεξηγήσεων μιλάμε για καλό Τσάρο και όχι για τους κακόφημους που κατέγραψε η ιστορία. Ήδη υπάρχει αγγελία ενοικίασης ή πώλησης της επιχείρησης. Πριν τον 11ετή κύκλο, οι ιδιοκτήτες του «Τσάρου» που τον λειτουργούσαν οι ίδιοι, είχαν δώσει την επιχείρηση σε μία άλλη θρυλική μορφή, τον Αντώνη που και επί των ημερών του γράφτηκαν μεγάλες στιγμές στο χωριό. Διαβάστε ΕΔΩ την απαραίτητη προϊστορία. 

Ο «Τσάρος» δεν ήταν μόνο «μαγαζί», αλλά και μουσείο με τις τόσες ιστορικές φωτογραφίες και αντικείμενα που είχε στο εσωτερικό του (ακόμα και φωτογραφίες στρατευμένων συγχωριανών στη Μέση Ανατολή και με συμμετοχή στο αντιφασιστικό κίνημα της περιόδου - η Αρέθουσα καταγράφει πάνω από 80% ποσοστά για το ΚΚΕ και είναι από τα πρώτα χωριά σε πανελλαδική βάση με τέτοιες επιδόσεις). Τον «Τσάρο» έχει επισκεφτεί στο παρελθόν και η Αλέκα Παπαρήγα. 

Το παρατσούκλι «Τσάρος», όπως μας είχαν πει κάποτε οι σημερινοί ιδιοκτήτες, είχε βγει για έναν προγενέστερο που είχε δουλέψει το μαγαζί που ήταν ως χαρακτήρας καλοκάγαθος και ως παρουσιαστικό ψηλός, ξανθός, γαλανομάτης και δεξιών φρονημάτων, οπότε το παρατσούκλι δεν ήθελε και πολύ για να βγει. Και έμεινε στο μαγαζί, μέχρι που του έδωσε και το όνομά του.

Χωρίς να ξέρουμε ποια θα είναι η επόμενη μέρα ως προς τη λειτουργία του χώρου και την τύχη του αρχειακού του υλικού, αναρτούμε τιμητικά φωτο από την τελευταία μας επίσκεψη, καθώς και κάποιες πιο παλιές, αλλά και ένα Link από γλέντι του 2015. Μοναδική «κακή» μας ανάμνηση είναι ο χαμένος τελικός για την Αθλέτικο Μαδρίτης (1-1 με τη Ρεάλ και 3-5 στα πέναλτυ, που παρακολουθήσαμε το 2016 στου «Τσάρου» και φύγαμε στεναχωρημένοι από το αποτέλεσμα. Ανοίξτε το θέμα για περισσότερες φωτο.

Η εγκατάσταση των Μικρασιατών προσφύγων στη Νέα Κίο

 

...αναδημοσίευση  από το www.ertnews.gr...

Τόπος εγκατάστασης Μικρασιατών προσφύγων ήταν και η Νέα Κίος (την Κίο της Μ. Ασίας, Gemlik τη λένε σήμερα οι Τούρκοι) όπως και τόσες άλλες περιοχές που το «Νέα» έρχεται να συμπληρώσει το όνομα του τόπου προέλευσης και να τον θυμίζει και στις επόμενες γενιές.

Σχεδόν πανομοιότυπες οι ιστορίες που εξελίχθηκαν στις «νέες» πατρίδες, όπου παρά τις δυσκολίες η εργατικότητα των προσφύγων, τους βοήθησε να ορθοποδήσουν. Στην περιοχή βασικό ρόλο έπαιξε η «Ναυπλιακή Εταιρία Κονσερβών Ο ΠΕΛΑΡΓΟΣ», στη Νέα Κίο με έδρα το Ναύπλιο της οποίας ιδρυτής ήταν το 1930 ο Κιώτης πρόσφυγας Γεράσιμος Καραμέλης. Ντομάτα και ντοματοπελτές ήταν τα προϊόντα του εργοστασίου, είχαν προηγηθεί και άλλα προϊόντα όπως μπάμιες, φασολάκια και αρακάς, αλλά γύρω από αυτό όπως σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις, αναπτύχθηκαν παράλληλες δραστηριότητες σχετιζόμενες με αυτό, όπως για παράδειγμα η εισαγωγή λευκοσίδηρου για τις κονσέρβες.

«Οι αθλητικές ομάδες και τα γήπεδα των προσφύγων στη Ν. Ιωνία και Ν. Φιλαδέλφεια την περίοδο του Μεσοπολέμου» (Β’ μέρος)

...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

Οι πρώτες αθλητικές συγκροτήσεις των Μικρασιατών προσφύγων στη Νέα Ιωνία Αττικής, τη Νέα Φιλαδέλφεια – Νέα Χαλκηδόνα και το Ηράκλειο Αττικής, στην περίοδο του Μεσοπολέμου, ήταν μέσα στο πολύμηνο  πρόγραμμα εκδηλώσεων που υλοποιούν οι Δήμοι των προαναφερομένων περιοχών, η Μητρόπολη των ιδίων περιοχών και το Κέντρο Σπουδής και Ανάδειξης Μικρασιατικού Πολιτισμού – ΚΕΜΙΠΟ. Παρουσιάζουμε το δεύτερο μέρος της εισήγησής μας στη συγκεκριμένη εκδήλωση.

Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας – βόλεϊ γυναικών

Στις 27-1-1932 στην εφημ. Αθλητικός Τύπος αναφέρεται ότι «την παρελθούσαν Κυριακήν εγένετο η ίδρυσις της Αθλητικής Ενώσεως Περισσού. Ενεκρίθη το καταστατικόν ταύτης και εγένοντο αρχαιρεσίαι προς ανάδειξιν του Διοικητικού Συμβουλίου εκλεγέντων των κάτωθι:
Νικολάου Παπαδημητρίου, Ιωάννου Μορφίδη, Κωνσταντίνου Παπαδοπούλου, Πολυκράτη Χατζηγαβριήλ, Αποστόλου Τριανταφυλλίδη, Χριστοφόρου Βασιλειάδη, Στεφάνου Σωφρονίου.

Κ. Φράγκου – Ζηκίδου: Να αφήσω μία σταγόνα αληθινής ιστορίας στις γενιές που έρχονται

 ... αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

Γεμάτη μνήμες ήταν η βιβλιοπαρουσίαση που έγινε το βράδυ της Πέμπτης 11 Αυγούστου στο ανοιχτό θέατρο του χωριού Πηγή Ικαρίας. Παρουσιάστηκε το βιβλίο της Καίτης – Φράγκου – Ζηκίδου «Ταξίδι προσφυγιάς 1942-1945» (εκδόσεις Νότιος Άνεμος, ISBN 978-618-5637-00-2), που είναι η προσωπική της εμπειρία και μαρτυρία από όσα έζησε σαν πρόσφυγας από την Ικαρία. στην Τουρκία και τη Μέση Ανατολή.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Νίκος Ζηκίδης, γιός της συγγραφέως, καλωσορίζοντας τους παρευρισκόμενους και παρουσιάζοντας το πάνελ.

Λευτέρης Κουτούφαρης

Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Πανικαριακής Αδελφότητας ς Λευτέρης Κουτούφαρης, τόνισε πως η συγγραφέας είναι καταξιωμένη δουλειά του πνεύματος, της προσφοράς και του πολιτισμού, ενώ το βιβλίο είναι στολίδι και θαυμάσιο πόνημα. Ανέφερε πως ο συγγραφέας έπαψε να είναι παιδί, συγκεκριμένα τόνισε πως «πέθανε» το παιδί μέσα της όταν έκανε το προσφυγικό ταξίδι. Στάθηκε στη συγκλονιστική εικόνα του προσφυγικού ταξιδιού, όπου εννέα παιδιά μοιράστηκαν για φαγητό ένα λεμόνι. Επίσης αναφέρθηκε στο σήμερα, τονίζοντας πως ο αδηφάγος καπιταλισμός δημιουργεί νέους πολέμους και νέα κύματα προσφυγιάς.

Ο φιλόλογος Βαγγέλης Μαρίνης, Μαρίνης, δήλωσε πως στο προσφυγικό ταξίδι συνυπάρχουν η ελπίδα και ο θάνατος, για να συμπληρώσει πως στο ταξίδι του σήμερα δεν υπάρχει η ελπίδα της επιστροφής όπως η περίοδος που αναφέρεται στο βιβλίο.

Αναρωτήθηκε τί είναι μια βάρκα με πρόσφυγες και απάντησε ότι είναι ένα μικρό στίγμα στο χάος της θάλασσας.

Το βασικό τόνισε, είναι να μην ξεχάσουμε την ανθρωπιά μας και σχολίασε πως οι Ικαριώτες δεν απέδωσαν τα πολιτικά τους δικαιώματα αποκλειστικά στους εκλεγμένους.

Επισυνάπτουμε το πλήρες κείμενο της ομιλίας που έκανε ο δημοσιογράφος – συγγραφέας Νάσος Μπράτσος : «Ήταν Μεγάλη Παρασκευή του 1942 όταν από «Σκαλί» του Κάμπου, την παραλία που σήμερα ξέρουμε ως «Παρθένι», η συγγραφέας ξεκίνησαν με άλλους Ικαριώτες το δύσκολο ταξίδι της προσφυγιάς. . . Ο πατέρας ήδη έλειπε από καιρό σαν οικονομικός μετανάστης στις ΗΠΑ και η επικοινωνία μαζί του αποκαταστάθηκε προς τη λήξη του πολέμου.

Επιτρέψτε μου μία παρένθεση, την ίδια Μεγάλη Παρασκευή του 1942 ξεκίνησαν από τον Όρμο του Αγίου Φωκά, κοντά στα Νέγια και άλλο μπάρκο της προσφυγιάς στο οποίο μια άλλη μικρή καριωτοπούλα από το Καραβόσταμο η Μαρία Τσιμπίδου – Χασαπίδου, κατέγραψε πριν από μερικά χρόνια την ίδια προσφυγική. εμπειρία. στο αυτοβιογραφικό της βιβλίο «Προσφυγοπούλα 2014», ο αριθμός του προσφυγικού της βιβλιαρίου.

Ίσως τα ταξίδια αυτά να γίνουν από τους οργανωτές τους, υπό το βάρος κάποιου συμβολισμού της σταύρωσης και του ενταφιασμού (αντιστοιχία με την κατοχή και τις συνέπειές της), με την προσδοκία η ανάσταση να ήταν τα παραλια της στεριάς στα μικρασιατικά παράλια, η επιβίωση και η συνέχιση του αγώνα.

Είναι η ιστορία μίας οδύσσειας δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων στην πλειοψηφία των Αιγαιοπελαγητών, που κάτω από τον φόβο των διώξεων, τις συνέπειες της πείνας, αλλά και της θέλησης να συνεχίσουν τον αγώνα, επιχείρησαν το παράτολμο προσφυγικό ταξίδι.

Στη μνήμη της Καίτης έχουν μείνει ακόμα χαραγμένες οι κραυγές «πεινάω», «πεινάω», που άκουγε από συντοπίτες της στην περίοδο πριν γίνει πρόσφυγας πολέμου, άλλωστε η πείνα ήταν που οδήγησε την οικογένειά της να το επιχειρήσει. Οι περιγραφές της πείνας στην Ικαρία μέσα από τις σελίδες του βιβλίου είναι συγκλονιστικές, με κορυφαία όταν ένα ψόφιο άλογο γίνεται τροφή για τους πεινασμένους Ικαριώτες.

Στα προσφυγικά ταξίδια της εποχής, αλλά και στη δυνατότητα μετά τη λήξη του πολέμου να επιστρέψουν, δυστυχώς δεν κατάφεραν όλοι.

Άλλοι πνίγηκαν στα νερά του Αιγαίου πριν καν αποβιβαστούν στις ακτές της Τουρκίας, άλλοι συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς, άλλοι δολοφονήθηκαν από ληστοσυμμορίες Τούρκων, άλλοι δεν άντεξαν τις κακουχίες και τις συνέπειες που είχαν στην υγεία τους και άλλοι έπεσαν στα μέτωπα της Βόρειας Αφρικής, στο Ελ Αλαμέιν που αποτέλεσε κομβικό σημείο για την ήττα του Ρόμελ, στις θάλασσες της Μεσογείου πάνω στα ελληνικά πολεμικά πλοία που στασίασαν και αρνήθηκαν να παραδοθούν μετά τη συνθηκολόγηση, διαφεύγοντας στην Αίγυπτο και συνεχίζοντας τον αγώνα.

Το νησί μας έδωσε το παρόν και σε αυτούς τους αγώνες, με τον ανθό της νεολαίας του και με την πείρα των προηγούμενων γενεών. Το «ούλοι εμείς εφέντη» της τουρκοκρατίας, η φράση που έμεινε στην ιστορία, έγινε πράξη και στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.

Γι αυτό και τέτοιες προσπάθειες όπως αυτό το βιβλίο, είναι πρώτα απ’ όλα φόρος τιμής σε αυτούς που δεν γύρισαν ποτέ πίσω.

Όσοι και όσες τα κατάφεραν έχουν να περιγράψουν – και η Καίτη το κάνει αυτό – και τις ανθρώπινες συμπεριφορές απλών Τούρκων πολιτών, τις φιλίες μαζί τους, αλλά και στη συνέχεια την οργάνωση της ζωής στα προσφυγικά στρατόπεδα, την αλληλεγγύη που υπήρχε μέσα σε αυτά, αλλά και τις σχέσεις με τον τοπικό πληθυσμό, περιορισμένες βέβαια, αφού οι Εγγλέζοι δεν τις ήθελαν με αποτέλεσμα να εκφράζονται κυρίως στους γηγενείς που εργάζονταν στα προσφυγικά στρατόπεδα.

Η θητεία της ως νοσοκόμα στο προσφυγικό στρατόπεδο του Νουσεϊράτ, η εμπειρία της από τα προσφυγικά σχολεία, στα οποία φοίτησε, αποτελούν πολύτιμες μαρτυρίες για τη χώρα μας σήμερα που δεν έλειψαν οι ανιστόρητοι που κατά καιρούς επιχείρησαν να αποτρέψουν τη φοίτηση των σημερινών προσφυγόπουλων προερχόμενων ακριβώς από εκείνες τις χώρες που οι δικοί μας βρήκαν απάγκιο, στα ελληνικά σχολεία. To στρατόπεδο του Νουσεϊράτ στην ακμή του έφτασε να φιλοξενεί περίπου 20.000 Έλληνες πρόσφυγες και 347 εργαζόμενους στις υποδομές του.

Η συγγραφέας γνώρισε τις σημαντικές προσωπικότητες του προσφυγικού ρεύματος όπως το Σαμιώτη καθηγητή Γιάννη Ταμβακλή, τον Ικαριώτη καθηγητή Γιάννη Τσαρνά, τον δάσκαλο Διογένη Μαυρογεώργη, γνώρισε στελέχη του αντιφασιστικού κινήματος των Ελλήνων στρατευμένων, της θρυλικής ΑΣΟ – Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης, όπως τον ποιητή Φώτη Αγγουλέ, τον Γιάννη Σαλλά, τον Σταμάτη Τσαμουταλίδη και τόσους άλλους, ενώ συμμετείχε στις δράσεις για τη βελτίωση της ζωής των προσφύγων.

Μέσα στους ευάριθμους πρόσφυγες εκφράζεται ακριβώς η ίδια διαστρωμάτωση που υπήρχε στην ελληνική κοινωνία και πριν το φευγιό. Άλλωστε ο φόβος του θανάτου οδήγησε στο φευγιό για όλους. Συνυπάρχουν στο στρατόπεδο τίμιοι και αξιοπρεπείς, εκμεταλλευτές και τυχοδιώκτες, αξιόλογοι και συγκροτημένοι, λούμπεν στοιχεία, αλλά και άλλοι δημιουργικοί και ευαίσθητοι. Αποτυπώνεται η διαστρωμάτωση αυτή στις κλοπές σε βάρος προσφύγων μέσα στο στρατόπεδο. Όπως γίνεται και σήμερα, γι’ αυτό την εικόνα των λίγων παραβατικών δεν πρέπει να την γενικεύουμε σε βάρος των πολλών.

Δεν λείπουν και τα ευτράπελα, όταν Άραβας ζήτησε από την ίδια τη συγγραφέα και τους οικείους της να την παντρευτεί, στην πραγματικότητα να την αγοράσει, δίνοντας χρήματα και μία αγελάδα, δείγμα της θέσης της γυναίκας στις συγκεκριμένες κοινωνίες, τότε η Καίτη του έθεσε δύο όρους. Ο πρώτος να γίνει χριστιανός, όρος που τον αποδέχτηκε και ο δεύτερος όρος να γίνει κομμουνιστής, που επειδή δεν γνώριζε τί ήταν αυτό, δεν τον δέχτηκε και το προξενιό δεν προχώρησε.

Επαναπατρίστηκε με τα επικίνδυνα ταξίδια στις ακόμα γεμάτες νάρκες θάλασσες, όταν οι «σύμμαχοί» μας, αυτοί που παζάρευαν τα νησιά του Βορειανατολικού Αιγαίου με την Τουρκία στη διάρκεια του πολέμου και αυτοί που επιχείρησαν μετά τη λήξη του πολέμου, χρησιμοποιώντας σαν συνεργάτες τους τους πρώην συνεργάτες των ναζί και κάθε λογής ποινικό υπόκοσμο, να αποκόψουν δήθεν με καθεστώς αυτονομίας και συνεργασίας με τη Βρετανική αυτοκρατορία, τα Δωδεκάνησα από την Ελλάδα, όταν λοιπόν αυτοί οι «σύμμαχοι» έστελναν στα πρώτα ταξίδια επαναπατρισμού δοκιμαστικά τους Ικαριώτες, που και να χάνονταν από τις νάρκες, μικρό το κακό, ήταν άλλωστε απείθαρχοι στις εντολές τους και ταυτόχρονα πειθαρχημένοι στις κατευθύνσεις των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων. Άλλωστε η αποψινή βιβλιοπαρουσίαση γίνεται πάνω στον λεγόμενο «κόκκινο βράχο» του Αιγαίου.

Η συγγραφέας περιγράφει την πίκρα της και τις απορίες της στα παιδικά της μάτια, όταν Εγγλέζοι και μερίδα Ελλήνων βομβάρδιζαν την Αθήνα στα Δεκεμβριανά, ενάντια σε όσους πάλεψαν ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό για την ελευθερία των λαών, αλλά και την απάντηση του δασκάλου της στις απορίες της, που της είπε: «Αυτή την παγκόσμια λευτεριά δεν την θέλουν οι ισχυροί του κόσμου, γιατί φοβούνται να μην χάσουν τα ηνία της εξουσίας πάνω στους λαούς της γης».

Αυτό το μεγαλείο της ιστορίας χιλιάδων απλών καθημερινών ανθρώπων που δεν έσκυψαν το κεφάλι στους κατακτητές, που αρνήθηκαν να πειθαρχήσουν σε όσους ήθελαν να τους διαδεχτούν, περιγράφει το βιβλίο της Καίτης.

Το βιβλίο εκπέμπει ένα δυνατό αντιφασιστικό, αντιπολεμικό, αντιρατσιστικό ανθρώπινο μήνυμα αλληλεγγύης και ειρήνης σε εποχές που οι ανταγωνισμοί των ισχυρών της γης δημιουργούν νέους πολέμους, νέες εισβολές, νέα ιμπεριαλιστικά σχέδια ανάφλεξης σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.

Συνεπώς και νέα προσφυγικά ρεύματα, σκοτωμούς και ξεριζωμούς ανθρώπων που δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα με άλλους λαούς.

Είναι επίσης ένα βιβλίο βαθύτατα φεμινιστικό, γιατί αν και ξέραμε ότι προπολεμικά τα σπίτια στην Ικαρία τα βαστούσαν οι ούτως ή άλλως πιο χειραφετημένες από άλλα μέρη της χώρας, γυναίκες αφού οι άντρες έφευγαν στα καΐκια και στα κάρβουνα, στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, στα προσφυγικά στρατόπεδα που έλειπαν οι άντρες στο στρατό (στρατεύσιμη ηλικία τα 16 έτη) τις οικογένειες δηλαδή τα πιτσιρίκια και τους ηλικιωμένους πάλι οι γυναίκες τους κρατούσαν, όπως και την εσωτερική ζωή των στρατοπέδων.

Tέλος, πρέπει να τονίσουμε ότι η διάσταση της προσφυγιάς στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπαίνει στο πλαίσιο των επιχειρημάτων για τη διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων – οφειλών που πρέπει να καταβληθούν από τη Γερμανία προς τη χώρα μας, ζήτημα που δυστυχώς παραμένει ακόμα ανοιχτό, τόσες δεκαετίες μετά.

Για το βιβλίο, η ευχή καλοτάξιδο ίσως είναι πλεονασμός γιατί είναι βέβαιο ότι θα είναι, θα πάμε λοιπόν ένα βήμα παραπάνω και θα πρέπει να βρεις περίοπτη θέση στα ντοκουμέντα της ελληνικής ιστορίας.

Καίτη σε ευχαριστούμε για το πολύτιμο αυτό ντοκουμέντο.

Φίλες και φίλοι η παρουσία σας εδώ δίνει δύναμη σε αυτές τις προσπάθειες.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας».

Καίτη Φράγκου – Ζηκίδου

Την εκδήλωση έκλεισε η συγγραφέας που τόνισε ότι θέλει να αφήσει μια  σταγόνα αληθινή ιστορία στις γενιές που έρχονται . Αφορμή πήρα, τόνισε, «από τα νέα κύματα προσφύγων που έρχονται στη χώρα μας και τους πνιγμούς που γίνονται». Τέλος, ευχήθηκε να επικρατήσει η ειρήνη – ειρήνη πανανθρώπινη, και ανέφερε το όνομα της ειρήνης σε πολλές γλώσσες.

Ακολούθησε η υπογραφή των βιβλίων που διατέθηκαν σε όσους/ες παρακολούθησαν την εκδήλωση.