Πάντα είναι δύσκολο να γράφεις για έναν άνθρωπο που έφυγε, πολύ περισσότερο όταν είναι ξάδερφός σου.
Ακόμα πιο πολύ όταν έχεις συνδέσει ευχάριστες παιδικές μνήμες με την παρουσία του (σε μικρή ηλικία με έπαιρνε στη βάρκα σαν κωπηλάτη όταν έριχνε τα δίχτυα).
Δεν μπορείς όμως να το αποφύγεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις το "φάρμακο" είναι ο απολογισμός ζωής του εκλιπόντος και αυτά που αφήνει σαν έργο.
Μπορεί το απόγευμα της Κυριακής 7/4/2019 ο Στέλιος Μάζαρης μετά από σκληρή και επίπονη μάχη με την επάρατο, να άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο του Αγίου Κηρύκου, αλλά το πέρασμά του από τη ζωή θα το θυμούνται πολλοί και για πολύ καιρό.
Ναυτικός που όταν άφησε τα καράβια, έγινε έμπορος στον Εύδηλο, υπηρέτησε και το νησί και το χωριό με πάθος, αφού τα αγαπούσε με πάθος.
Ήταν μέσα στις δράσεις της τοπικής κοινωνίας, άλλες φορές με θεσμικούς ρόλους, άλλες άτυπα, πάντα όμως ακούραστα, δημιουργικά και με αστείρευτες δυνάμεις και πηγαίο χιούμορ.
Μία από τις πλευρές της δράσης του ήταν τα πρώτα χρόνια δημιουργίας, λειτουργίας, ριζώματος και ανάπτυξης του Αθλητικού Ομίλου Μεσαριάς, που υπηρέτησε σαν παράγοντας όσο λίγοι. Στη φωτογραφία είναι με την ιδιότητα του παρατηρητή στον αγώνα που είχαμε παρακολουθήσει μαζί, Α.Ο.Μ. - Κεραυνός Πλατάνου Σάμου: 3-0 τον Οκτώβρη του 2016. Ακόμα και όταν έδινε τη μάχη, με είχε ρωτήσει στις 19/1/2019, σε τηλεφωνική μας συνομιλία, πως πήγε το γυναικείο τμήμα του ΑΟΜ με τον Εθνικό Πειραιά.
Άφησε πίσω του αυτούς που τον αγαπάνε και θα τον θυμούνται, συνεπώς θα ζει δίνοντας το παρόν στον τρόπο σκέψης τους.
Κουράγιο και δύναμη στους δικούς του
Y.Γ. όπως μάθαμε η κηδεία θα γίνει την Τρίτη 9/4 στον Εύδηλο στις 3μμ
