Η εργοδοσία τρέμει την τύχη του Στρος-Καν
Δεν είναι μόνο ο εργασιακός μεσαίωνας που επιδιώκουν να περάσουν εκδότες-καναλάρχες. Είναι και η απαξίωση της δουλειάς, η μετατροπή του καθενός και της καθεμιάς κυριολεκτικά σε εξάρτημα της μηχανής στα media, που μπορεί να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων ή να ξεζουμιστεί κατά το δοκούν. Η επιδίωξη να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις και να περάσουν εκβιαστικά οι ατομικές συμφωνίες αφορούν και τα δυο αυτά καίρια ζητήματα. Σε αρκετά «μαγαζιά» οι εργαζόμενοι σε γενικές συνελεύσεις είπαμε ότι αρνούμαστε να δεχθούμε αυτή την πρόκληση. Αλλά η εργοδοσία επιμένει εκβιάζοντας με απολύσεις. Κάτι που θέλουν να γενικευτεί σε όλο τον κλάδο. Να πληρώσουμε τις ζημιές τους και να διαλύσουν τη συλλογική απάντηση, τον συνδικαλισμό.
Οι απεργίες που έγιναν μέσα στη χρονιά, αν και ήταν αποσπασματικές, χωρίς διάρκεια, ακόμα κι έτσι έκαναν τους εργοδότες να αισθάνονται πιο αδύναμοι, απομονωμένοι και πανικόβλητοι, αλλά και πιο επικίνδυνοι. Η οργάνωση της βάσης, η προοπτική κλιμάκωσης τώρα που «σφίγγουν τα γάλατα» με απεργιακή απάντηση όσο χρειαστεί (μέχρι να σταματήσουν τις εκ-βιαστικές πρακτικές α λα Ντομινικ Στρο-Καν) είναι η μόνη εγγύηση για να μπει φρένο.
Όταν μια καμαριέρα (μια αφροαμερικάνα Κούνεβα) της σουίτας των 3.000 δολαρίων του Sofitel της Νέας Υόρκης στέλνει τον Στρος-Καν στο καναβάτσο, φανταστείτε τι μπορεί να κάνει η οργανωμένη δύναμη του κλάδου μας. Αυτή την προοπτική βάζουμε σε αυτές τις εκλογές, διότι οι μάχες είναι μπροστά, με την «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή» στην πρώτη γραμμή.
Κώστας Σαρρής υποψήφιος στις εκλογές για ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ
