...αναδημοσίευση από το έκτακτο τεύχος των Financial Crimes που κυκλοφόρησε σήμερα...
Η χρονιά που διανύουμε με τις συνεχείς εξελίξεις σε Πήγασο, ΔΟΛ, ALTER, Ελευθεροτυπία, ΑΠΕ, ΕΡΤ, για να αναφέρουμε μόνο τα «μεγάλα» ονόματα στους εργασιακούς χώρους και την κατάσταση σε «μικρότερα» μαγαζιά να είναι από καιρό «στο κόκκινο», πείθει και τον πιο δύσπιστο, ότι το ζήτημα που παίζεται, το διακύβευμα για να το πούμε πιο στρογγυλεμένα, δεν είναι απλά «συνδικαλιστικό πρόγραμμα» και εκλογική καταγραφή του όποιου συνδυασμού, σε ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ. Είναι με πιο συνολικό σχέδιο, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ (όλοι με συνεργασία κλάδων και όχι ο καθένας στη γωνίτσα του για να τον φάει πιο εύκολα ο λύκος), θα ανατρέψουν τις πολιτικές της κυβέρνησης, που αυτή διευκολύνει την εργοδοσία να κάνει αυτά που κάνει. Προφανώς όχι με λογικές απομονωμένης συντεχνίας, αλλά με ενεργό ένταξη και λειτουργία στο συνολικό εργατικό κίνημα.
Η κυβέρνηση περνάει νόμους για ελαστικοποίηση της εργασίας, για μείωση της αποζημίωσης απόλυσης, για το ασφαλιστικό, για περικοπές μισθών, για εκ περιτροπής εργασία. Η κυβέρνηση κάνει τα χατίρια σε εργοδότες με επιδοτήσεις, κρατική διαφήμιση, παραβιάσεις των κριτηρίων αδειοδότησης στα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, πλάτες σε αδιαφανείς και αντικοινωνικές επενδύσεις σε άλλους τομείς δραστηριοτήτων των ομίλων στους οποίους συμμετέχουν και ιδιοκτήτες ΜΜΕ.
Είναι η πολιτική της τρόικας ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ, που εφαρμόζεται, με πολιτικό προϊστάμενο την κυβέρνηση και εκτελεστικό βραχίονα τους εργοδότες και τα δικαστήρια, που έχουν καταντήσει βιομηχανίες αντεργατικών αποφάσεων. Σε αυτή την επίθεση σε βάρος της κοινωνίας, η ενότητα στη δράση (και όχι οι τυχάρπαστες προεκλογικές συγκολλήσεις, με ημερομηνία λήξης την επομένη των εκλογών) αποτελούν αναγκαιότητα, για το χώρο των ΜΜΕ (από εκεί προκύπτει και μάλιστα ενισχυμένη η προοπτική του συνδικάτου τύπου, αλλά και η καθημερινότητα εργασιακών επιτροπών με διακλαδική συμμετοχή, όπως στο ΔΟΛ).
Θυμηθείτε τις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις το 2007 και το 2009 και ειδικά την «επόμενη μέρα», την ψήφιση του νόμου Ρουσόπουλου για τα ΜΜΕ και το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» το 2009. Σε δύο σημαντικές εξελίξεις για τα ΜΜΕ (ο νόμος Ρουσόπουλου αποτελεί και σημερινό «εργαλείο» στα χέρια της κυβέρνησης), οι παρελαύνωντες «σωτήρες»-υποψήφιοι των εκλογών είχαν εξαφανιστεί, αφού υποσχέθηκαν, αερολόγησαν, «αντιπαρατέθηκαν» μεταξύ τους στην προεκλογική περίοδο, αλλά μαζί με το κλείσιμο της κάλπης, έκλεισε και η δραστηριότητά τους.
Όποιος εθελοτυφλεί και θέλει να το αφήσει να ξανασυμβεί, είτε υπερψηφίζοντας τους απόντες και φυγομαχούντες, είτε απέχοντας και διευκολύνοντας τους μηχανισμούς να αναπαραχθούν, χωρίς να συμμετέχει όχι μόνο στις εκλογές, αλλά κυρίως στη συλλογική δράση που απαιτούν οι καιροί, τότε αναλαμβάνει και τις ευθύνες του για τα όσα του συμβούν στο εργασιακό του μέλλον.
Σήμερα πια ούτε ρουσφέτια δεν μπορούν να τάξουν εκ του ασφαλούς, οι θιασώτες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, αφού ήταν το μόνο δέλεαρ των παρατάξεων που κινούνταν στη ρότα αυτή, γιατί από «ιδεολογική συνοχή», μια ματιά και μόνο στις συνεχείς μεταγραφές, βγάζει μάτια. Όσο περιμένουμε από τους εργολάβους (εργασιακών κηδειών) να δούμε προκοπή, τόσο η λίστα των απολύσεων θα μεγαλώνει.Συμμετοχή και συλλογική δράση από τα κάτω, το μόνο αντίδοτο στην αντεργατική επίθεση. Στις εκλογές για ΕΣΗΕΑ-ΠΟΕΣΥ ψηφίζουμε στηρίζουμε την «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή». Μετά τις εκλογές συνεχίζουμε να δίνουμε το παρόν, ο πόλεμος συνεχίζεται…. Νάσος Μπράτσος
