Με αφορμή τα όσα έγιναν στο Άμστερνταμ (Άγιαξ-Μακάμπη) και επειδή στο παρελθόν έχουμε γράψει τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις για διώξεις σε βάρος του εβραϊκού στοιχείου σε άλλες εποχές (Το πογκρόμ και ο εμπρησμός στο συνοικισμό του Κάμπελ το 1931 και H ιστορία της Μακαμπή Θεσσαλονίκης από το 1908 έως σήμερα) και γι αυτό δεν δεχόμαστε υποδείξεις για τα όσα γράφουμε για το Άμστερνταμ, έχουμε και λέμε.
Το σπάσιμο του ενός λεπτού σιγής για τα θύματα στη Βαλένθια, τα ακραία τραγούδια για τη γενοκτονία στη Γάζα, οι επιθέσεις σε μελαμψούς πολίτες στο Άμστερνταμ και το ξήλωμα παλαιστινιακών σημαιών από σπίτια, ήταν αναμενόμενο να μην μείνουν αναπάντητα. Aς μην κλαίγονται λοιπόν γιατί τα προκάλεσαν.
