Κωνσταντίνος Κουρκουτάς: Ο αθλητής του Μεσσηνιακού που έπεσε μαχόμενος τους ναζί εισβολείς στις 8 Απρίλη 1941

 

...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

Βαρύ φόρο αίματος πλήρωσε η χώρα μας κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μέσα στο πάνθεο των ηρώων βρίσκονται και αρκετοί αθλητές των χρόνων εκείνων.

Ξεχωριστή θέση στην ιστορία του Μεσσηνιακού Γ.Σ. έχει ο Κωνσταντίνος Κουρκουτάς του Γεωργίου και της Ιουλίας, ο αθλητής της εποχής του Μεσοπολέμου και ήρωας του ελληνοϊταλικού πολέμου, που ως ανθυπίλαρχος, έπεσε μαχόμενος τα γερμανικά στρατεύματα σε  μάχη στο Κιλκίς στις 8 Απριλίου του 1941 και συγκεκριμένα στα Αμάραντα, νότια της λίμνης Δοϊράνης.

Ο Κωνσταντίνος Κουρκουτάς είχε γεννηθεί το 1920, διακρίθηκε στον αθλητισμό και τιμήθηκε με μετάλλια στο άθλημα του δρόμου μετ’ εμποδίων κατά τα έτη 1937-1938. Το 1938 εισήχθη στη σχολή Ευελπίδων και υπηρέτησε ως αξιωματικός στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, Το 1948 του αποδόθηκε τιμητική προαγωγή σε υπίλαρχο., ενώ του απονεμήθηκε το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας.

Πριν τον πόλεμο το 1937 σε σχολικούς αγώνες, επίσης στους Παμεσσηνιακούς Αθλητικούς αγώνες Στίβου στις 22 & 23 Μαΐου 1937 στην Καλαμάτα , όπου ήρθε τρίτος στον αγώνα 400 μέτρων μετ’ εμποδίων με χρόνο 80΄΄.

Λίγες ημέρες μετά, σε σχολικούς αγώνες με συμμετοχή 25 σχολείων, ο Κουρκουτάς κατέκτησε δύο πρώτες θέσεις. Ήλθε 1ος στον αγώνα ταχύτητας 250μ. και 1ος στην Σκυταλοδρομία 4Χ100, συμμετέχων στην ομάδα του σχολείου του.

Επίσης το Νοέμβριο του 1937 έγιναν οι εσωτερικοί αγώνες  του Μεσσηνιακού Γ.Σ., προκειμένου να ξεχωρίζουν οι δύο καλύτεροι αθλητές που θα τον εκπροσωπούσαν σε Διασυλλογικούς αγώνες. Ο Κουρκουτάς βγήκε 1ος στα 110μ. με εμπόδια και 2ος στα 100μ. εφήβων.

Επίσης και στους Β’ Παμπελοποννησιακούς αγώνες του 1938  (με δύο πρωτιές), κατέθεσε τα αγωνιστικά του «διαπιστευτήρια». 

Μία εβδομάδα αργότερα διακρίνεται και πάλι, αυτή τη φορά σε σχολικούς αγώνες στο αγώνισμα της Σκυταλοδρομίας 4Χ100. 

Η είσοδός του στις 6-11-1938 στη Σχολή Ευελπίδων, αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Πρακτικό Λύκειο της Καλαμάτας, τον ανάγκασε να αποσυρθεί από τον αθλητισμό.

Ο Κουρκουτάς υπηρέτησε στο 192 Σύνταγμα Τεθωρακισμένων που ανήκε στη  ΧΙΧ Μεραρχία Τεθωρακισμένων και κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις γερμανικές φάλαγγες, που σε διάστημα δύο ημερών πέρασαν μέσω της Γιουγκοσλαβίας τα Ελληνικά σύνορα.

Οι κάτοικοι του χωριού Αμάραντα με τις μαρτυρίες τους από τη μάχη, αλλά και οι υπηρεσιακές αναφορές στα στρατιωτικά έγγραφα, αναφέρουν ότι ο Κουρκουτάς οχυρωμένος μαζί με ένα στρατιώτη (έστειλε τον οδηγό του να ειδοποιήσει τη μονάδα του για την είσοδο των Γερμανών) στο προαύλιο της παλιάς μικρής εκκλησίας του χωριού, έχοντας μόνον ένα πολυβόλο.

Ο ανθυπίλαρχος Κωνσταντίνος Κουρκουτάς στο όχημά του. Από το βιβλίο του Τάσου Αποστολόπουλου.

Οι Γερμανοί επιχείρησαν να περάσουν μία ρεματιά και υπέστησαν βαριές απώλειες από τον Κουρκουτά και για να μπορέσουν να τον εξουδετερώσουν έστειλαν ένα άρμα μάχης που με την οβίδα που έριξε στο σημείο οχύρωσης του Κουρκουτά, τον τραυμάτισε βαριά, όπως και το στρατιώτη που ήταν μαζί του και αργότερα ένας Γερμανός του έδωσε τη χαριστική βολή.

Θα πρέπει να τονίσουμε ότι τα μηχανοκίνητα των Ελλήνων ήταν ελαφριά άρματα τύπου κάρριερς, ενώ τα γερμανικά τεθωρακισμένα ήταν βαριά άρματα μάχης με μεγαλύτερη δύναμη πυρός.

Η μάχη συνεχίστηκε με την διμοιρία των Ελλήνων στρατιωτών που ήρθαν στο χωριό να πολεμούν γενναία και να σκοτώνονται ακόμα επτά (7) στρατιώτες.

Οι Έλληνες πεσόντες τάφηκαν στο χωριό από τον ιερέα Παπαστέφανο Κυριακίδη και ήταν οι:

1. Κουρκουτάς Κωνσταντίνος, ανθυπίλαρχος.

2. Κράκας Θεόδωρος, λοχίας.

3. Σερέτης Άγγελος, στρατιώτης.

4. Καράμπελας Παναγιώτης, στρατιώτης.

5. Χατζηκώστογλου Νικόλαος, στρατιώτης.

6. Βλαχάκης Αλέξανδρος, στρατιώτης.

7. Βαϊβάτογλου Κωνσταντίνος, στρατιώτης.

8. Μπαρής Θεόδωρος, στρατιώτης.

Μετά τη λήξη του πολέμου, τα οστά του Κουρκουτά μεταφέρθηκαν στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών, ενώ ο Δήμος Καλαμάτας έχει δώσει το όνομα του ηρωικού αθλητή σε δρόμο της πόλης, στην περιοχή που έμενε, κοντά στο γήπεδο του συλλόγου που υπηρέτησε, του Μεσσηνιακού.

Στις μέρες μας που ο αθλητισμός όπως και πολλές άλλες δραστηριότητες έχουν εμπορευματοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό,  η ανάδειξη ιστοριών με «Κουρκουτάδες» και είναι πολλοί στην ιστορία της χώρας μας, αποτελεί ισχυρό αντίβαρο στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης.

Πηγές: άρθρο του Χρήστου Ζερίτη στελέχους του Μεσσηνιακού Γ.Σ. τον οποίο και ευχαριστούμε για τις πληροφορίες, αρχείο της οικογένειας του Κ. Κουρκουτά και ΓΑΚ Μεσσηνίας.