 |
Για την ιστορία ο πλήρης τίτλος είναι Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς Φαλήρου. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιά , ενώ κατέκτησε το δεύτερο στην ιστορία του θεσμού, κύπελλο Ελλάδας την αγωνιστική περίοδο 1932-1933.
1926
Στις 3 Ιανουαρίου 1933 ο Εθνικός υποδέχεται σε φιλικό αγώνα τη γιουγκοσλαβική ομάδα Μπεογράδσκυ από την οποία έχασε με 1-2.
Στα χρόνια που ακολούθησαν το σύμφωνο Βενιζέλου - Ινονού και τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που αποτυπώθηκαν και με ανάλογες φιλικές ποδοσφαιρικές συναντήσεις, ο Εθνικός Πειραιά πηγαίνει το φθινόπωρο του 1933 στην Κωνσταντινούπολη, όπου γνωρίζει εξαιρετική υποδοχή από τους ομογενείς. Η ομάδα πήγαινε στην Τουρκία έχοντας κατακτήσει την προηγούμενη χρονιά το κύπελλο στην Ελλάδα και τη συνόδευε η σχετική φήμη. Αγωνίστηκε με την τουρκική Μπεσίκτας, με την οποία ο Εθνικός ήρθε ισόπαλος 0-0, σε έναν αγώνα που παρακολούθησαν χιλιάδες θεατές, ομογενείς και Τούρκοι. Ακολούθησε η ρεβάνς (3-11-1933) όπου η Μπεσίκτας κέρδισε με 3-2. Επίσης αντιμετώπισε την Γαλατασεράι στις 31/10/1933 (ήττα με 2-1) και στη ρεβάνς στις 5/11/1933 ήττα με 2-0.
Μαύρη στιγμή στην ιστορία των κυανολεύκων ήταν όταν στις 5 Οκτωβρίου 1959 έφυγε από τη ζωή ο 20χρονος ποδοσφαιριστής Θοδωρής Ιωάννου που την προηγούμενη μέρα είχε τραυματιστεί σε αγώνα με τον Παναθηναϊκό στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
30-1-1933 Αθλ. Χρονικά
Ο Εθνικός Πειραιά έχει δώσει αγώνα υδατοσφαίρισης το 1974 με τον Ολυμπιακό με στόχο την ενίσχυση των θυμάτων της εισβολής στην Κύπρο, δείχνοντας ότι ο αθλητισμός δεν πρέπει να είναι αποκομμένος από το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Ειδικά στην υδατοσφαίριση ο Εθνικός Πειραιά έχει κατακτήσει τον τίτλο του «αυτοκράτορα» με την πορεία που έχει διαγράψει και τους τίτλους που έχει κατακτήσει. Μπάσκετ, βόλλεϋ, κολύμβηση, ρυθμική γυμναστική, είναι μερικά από τα αθλήματα που αναπτύσσουν οι κυανόλευκοι.
Στη σύγχρονη ιστορία του Εθνικού ξεχωρίζουν δύο άνθρωποι που δεν είναι πια μαζί μας.
Ο ένας είναι ο Κώστας Κατσούλης που δέχτηκε το Σεπτέμβριο του 2014 δολοφονική επίθεση στο γήπεδο του Ηροδότου και υπέκυψε λίγες μέρες αργότερα. Ο τότε 46χρονος φίλαθλος του Εθνικού, είχε μπει μπροστά για να προστατέψει πιο ευάλωτους φίλους της ομάδας, σε επίθεση που δέχτηκαν από αντίπαλους οπαδούς.
Ο δεύτερος ήταν το σήμα κατατεθέν όχι μόνο του Εθνικού, αλλά όλων των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων στην Ελλάδα και αναφερόμαστε στον αείμνηστο Γιάννη Μαντζουράνη τον «Εθνικάρα», τον πιο αγνό και ειρηνικό φίλαθλο που γνώρισε το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά να μην αδικούμε και τα άλλα αθλήματα, καθώς έδινε το παρόν και σε αγώνες της αγαπημένης του ομάδας και σε άλλα σπορ.
Τιμητικά αναδημοσιεύουμε συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει το Νοέμβριο του 2018 όταν τον είχαμε συναντήσει στον αγώνα μπάσκετ Μαρούσι – Εθνικός για το πρωτάθλημα της Α2 και δεν αφήσαμε την ευκαιρία να πάει χαμένη.
-Από πότε παρακολουθείτε αγώνες του Εθνικού;
-Από το 1944 και από το 1952 ξεκίνησα να πηγαίνω και στα εκτός έδρας. Όλα αυτά τα χρόνια έχω χάσει μόνο 13 παιχνίδια. Είμαι 84 ετών και πάω και σε αγώνες της Εθνικής, έχω πάει στη Λισαβόνα (2004), αλλά και στη Βοστώνη, τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, τη Βουδαπέστη, κλπ.
-Πηγαίνετε στους αγώνες όλων των τμημάτων του Εθνικού;
-Ναι πηγαίνω σε όλα.
-Ναι είχα πάει και στον αγώνα με τον Ερμή, έχουμε φωτογραφηθεί και με τις κοπέλες.
-Τί συμβουλή θα δίνατε στα νέα παιδιά που πάνε στο γήπεδο;
-Στο γήπεδο πάμε για να διώξουμε το άγχος και τα προβλήματα και όχι να προσθέσουμε και άλλα, οπότε υποστηρίζουμε την ομάδα μας κόσμια και με σεβασμό στον αντίπαλο. Εγώ τις Κυριακές πήγαινα στην εκκλησία και το κατηχητικό, κοινωνούσα το αίμα και το σώμα του Χριστού και μετά πήγαινα στο γήπεδο. Η νεολαία να πηγαίνει στα γήπεδα, αντί να κάθεται στις καφετέριες.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
