...αναδημοσίευση από το www.ert.gr...
Το Σάββατο 11 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη θα γίνει το «εναρκτήριο λάκτισμα» – βιβλιοπαρουσίαση, του βιβλίου «Μια εποχή στο τσιμέντο», του Νίκου Ιωαννίδη.
Στο βιβλίο του ο συγγραφέας μεταφέρει «από τα μέσα» στιγμές και εμπειρίες που έζησε σαν οπαδός του ΠΑΟΚ.
Μεταφέρουμε ένα σχετικό απόσπασμα: «Κοίτα μέσα στην καρδιά σου, ρε φίλε, πες μου, πώς μπορείς να τρέχεις και να χτυπιέσαι και να αφιερώνεις τη μισή σου ζωή σ’ αυτή την ομάδα, πώς αυτοπροσδιορίζεσαι σαν «Παοκτσής» πρώτα και πάνω απ΄όλα, όταν μισείς πρόσφυγες και μετανάστες, όταν καταριέσαι τις νέες γενιές ανθρώπων που κάποια μοίρα τους πέταξε σ’ αυτό τον τόπο που πάσχιζαν οι παππούδες μας να διεκδικήσουν ως πατρίδα και δεν τους άφηναν, όταν οι ρίζες της ομάδας που σε παθιάζει, της δεύτερης οικογένειάς σου, είναι η προσφυγιά και το μαρτύριο του ξεριζωμού. Μαζί ταξιδεύουμε τρεις δεκαετίες, μαζί τραγουδάμε, μαζί καβαλάμε το κάγκελο, ακόμα δεν μπορώ να σε καταλάβω».
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας: «Δεν έγινα ποδοσφαιριστής να με χειροκροτάνε στο γήπεδο, δεν έγινα τραγουδιστής να αποθεώνομαι στις συναυλίες, δεν έγινα ηθοποιός να μαγεύω από τη σκηνή. Δεν έγινα καν δικηγόρος, που είχα μια έφεση από μικρός, να αγορεύω με τις ώρες και να μου λέει ο πρόεδρος «συντομεύετε», που μου το λένε συνέχεια στην παρέα όποτε αναλύω τον ΠΑΟΚ.
Υπήρξα, όμως, όλα αυτά: Έπαιξα μπάλα ως και στην Τούμπα, τραγουδούσα στη σχολική χορωδία επειδή δεν μπορούσα να πω «όχι» στις συμμαθήτριες που με θέλανε να περνάω ώρες μαζί τους μετά το μάθημα, έπαιξα ένα θεατρικό στο Γυμνάσιο με γεμάτο το νομαρχιακό Θέατρο στην Καβάλα, έκανα τον συνήγορο πέντε συμμαθητών που είχαν κλέψει ένα τουριστικό μαγαζί σε εκδρομή στη Θάσο και τους είχαν τσακώσει και στο συμβούλιο των καθηγητών είχα μπει με ένα τεράστιο μπλοκ με την αγόρευσή μου, που συγκίνησε τους πάντες και είχε ως αποτέλεσμα να φάει ο καθένας τους πέντε μέρες αποβολή και μόνο ένας να τιμωρηθεί με αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος.
Έγινα συγγραφέας. Κι ο συγγραφέας ούτε στην Τούμπα μπορεί να παίξει, ούτε σε συναυλίες, ούτε στο σανίδι, ενώ για να αγορεύσει στο δικαστήριο θα πρέπει να τον έχουν συλλάβει σε τίποτα επεισόδια.
Το μόνο που μπορεί να κάνει ο συγγραφέας είναι να καλέσει τους αναγνώστες του σε μια παρουσίαση, όπου θα ακούσει να μιλάνε γι’ αυτόν και το βιβλίο του κάποιοι φίλοι, θα μιλήσει λίγο κι αυτός αν και δεν του αρέσει να μιλάει σε πλήθος και θα συναντήσει από κοντά όλα αυτά τα άβαταρ με τα οποία τόσα χρόνια συνομιλεί και συμφωνεί και διαφωνεί και τα βρίσκει και τα χάνει και επιτέλους θα μπορέσει να τους κοιτάξει στα μάτια».
Ο Νίκος Ιωαννίδης (γνωστός ως Ισοβίτης) γεννήθηκε στην Καβάλα το 1975. Από το 1994 ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε Εμπορία και Διαφήμιση.
Το 2003 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του Παιδιά είναι, μωρέ, παίζουν και από το 2014 αρθρογραφεί στο blog του isovitis.gr, κείμενα από το οποίο αποτέλεσαν την έμπνευση για το πεζογράφημά του Μια εποχή στο τσιμέντο.
Σχετική είδηση: «Mια εποχή στο τσιμέντο» από τον «Ισοβίτη» Νίκο Ιωαννίδη
Το Σάββατο 11 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη θα γίνει το «εναρκτήριο λάκτισμα» – βιβλιοπαρουσίαση, του βιβλίου «Μια εποχή στο τσιμέντο», του Νίκου Ιωαννίδη.
Στο βιβλίο του ο συγγραφέας μεταφέρει «από τα μέσα» στιγμές και εμπειρίες που έζησε σαν οπαδός του ΠΑΟΚ.
Μεταφέρουμε ένα σχετικό απόσπασμα: «Κοίτα μέσα στην καρδιά σου, ρε φίλε, πες μου, πώς μπορείς να τρέχεις και να χτυπιέσαι και να αφιερώνεις τη μισή σου ζωή σ’ αυτή την ομάδα, πώς αυτοπροσδιορίζεσαι σαν «Παοκτσής» πρώτα και πάνω απ΄όλα, όταν μισείς πρόσφυγες και μετανάστες, όταν καταριέσαι τις νέες γενιές ανθρώπων που κάποια μοίρα τους πέταξε σ’ αυτό τον τόπο που πάσχιζαν οι παππούδες μας να διεκδικήσουν ως πατρίδα και δεν τους άφηναν, όταν οι ρίζες της ομάδας που σε παθιάζει, της δεύτερης οικογένειάς σου, είναι η προσφυγιά και το μαρτύριο του ξεριζωμού. Μαζί ταξιδεύουμε τρεις δεκαετίες, μαζί τραγουδάμε, μαζί καβαλάμε το κάγκελο, ακόμα δεν μπορώ να σε καταλάβω».
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας: «Δεν έγινα ποδοσφαιριστής να με χειροκροτάνε στο γήπεδο, δεν έγινα τραγουδιστής να αποθεώνομαι στις συναυλίες, δεν έγινα ηθοποιός να μαγεύω από τη σκηνή. Δεν έγινα καν δικηγόρος, που είχα μια έφεση από μικρός, να αγορεύω με τις ώρες και να μου λέει ο πρόεδρος «συντομεύετε», που μου το λένε συνέχεια στην παρέα όποτε αναλύω τον ΠΑΟΚ.
Υπήρξα, όμως, όλα αυτά: Έπαιξα μπάλα ως και στην Τούμπα, τραγουδούσα στη σχολική χορωδία επειδή δεν μπορούσα να πω «όχι» στις συμμαθήτριες που με θέλανε να περνάω ώρες μαζί τους μετά το μάθημα, έπαιξα ένα θεατρικό στο Γυμνάσιο με γεμάτο το νομαρχιακό Θέατρο στην Καβάλα, έκανα τον συνήγορο πέντε συμμαθητών που είχαν κλέψει ένα τουριστικό μαγαζί σε εκδρομή στη Θάσο και τους είχαν τσακώσει και στο συμβούλιο των καθηγητών είχα μπει με ένα τεράστιο μπλοκ με την αγόρευσή μου, που συγκίνησε τους πάντες και είχε ως αποτέλεσμα να φάει ο καθένας τους πέντε μέρες αποβολή και μόνο ένας να τιμωρηθεί με αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος.
Έγινα συγγραφέας. Κι ο συγγραφέας ούτε στην Τούμπα μπορεί να παίξει, ούτε σε συναυλίες, ούτε στο σανίδι, ενώ για να αγορεύσει στο δικαστήριο θα πρέπει να τον έχουν συλλάβει σε τίποτα επεισόδια.
Το μόνο που μπορεί να κάνει ο συγγραφέας είναι να καλέσει τους αναγνώστες του σε μια παρουσίαση, όπου θα ακούσει να μιλάνε γι’ αυτόν και το βιβλίο του κάποιοι φίλοι, θα μιλήσει λίγο κι αυτός αν και δεν του αρέσει να μιλάει σε πλήθος και θα συναντήσει από κοντά όλα αυτά τα άβαταρ με τα οποία τόσα χρόνια συνομιλεί και συμφωνεί και διαφωνεί και τα βρίσκει και τα χάνει και επιτέλους θα μπορέσει να τους κοιτάξει στα μάτια».
Ο Νίκος Ιωαννίδης (γνωστός ως Ισοβίτης) γεννήθηκε στην Καβάλα το 1975. Από το 1994 ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε Εμπορία και Διαφήμιση.
Το 2003 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του Παιδιά είναι, μωρέ, παίζουν και από το 2014 αρθρογραφεί στο blog του isovitis.gr, κείμενα από το οποίο αποτέλεσαν την έμπνευση για το πεζογράφημά του Μια εποχή στο τσιμέντο.
Σχετική είδηση: «Mια εποχή στο τσιμέντο» από τον «Ισοβίτη» Νίκο Ιωαννίδη