Συχνή επισκέπτρια της Ικαρίας (κυρίως στις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης που γίνονται για τους πολιτικούς εξορίστους που έχασαν τη ζωή τους, στο μοναστήρι του Μουντέ), η Κατίνα Σηφακάκη, ακμαία παρά την ηλικία της, παίρνει θέση για τις εκλογές της 6ης Μάη.
«Ξέρω τι να ψηφίσω;». Απαντά η 97χρονη αγωνίστρια της Αντίστασης Κατίνα Σηφακάκη (Δημοσιεύθηκε στο tvxs.gr)
Ανήκω στη γενιά του '40. Στη γενιά την ανεπανάληπτη που μαζί με την συντριβή του κατακτητή, θέλαμε να συντρίψουμε και το σύστημα εκείνο που σκοτώνει την ανθρωπότητα. Να χτίσουμε μια κοινωνία πιο ανθρώπινη, πιο δίκαιη, ειρηνική, να ζούνε οι άνθρωποι μέσα στη λευτεριά και την ειρήνη. Αυτό δεν το καταφέραμε γιατί η γενιά μου όπως ξέρετε κυνηγήθηκε. Είμαι όμως πολύ τυχερή που επέζησα από τα βασανιστήρια και μπορώ σήμερα να ακολουθώ τους αγωνιστές του 21ου αιώνα στους καινούργιους πανευρωπαϊκούς αγώνες που είναι διεθνιστικοί.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το κίνημα εκείνο που αγκαλιάζει όλους τους αγωνιστές του κόσμου σε μια δύναμη. Είναι, με λίγα λόγια, τα παιδιά και τα εγγόνια των αγωνιστών της Αντίστασης, είναι οι συνεχιστές των οραμάτων της γενιάς μου. Τα οράματα των λαών δεν πεθαίνουν ούτε εξαφανίζονται. Ζούνε και είμαι τυχερή που μπορώ στα 97 μου χρόνια να ακολουθώ τη νέα γενιά σε όλα τα συλλαλητήρια: Πράγα, Γένοβα, Φλωρεντία, Εβιάν, Αγγλία και οπουδήποτε αλλού.
Όχι για να σφάξουμε και να σκοτώσουμε, αλλά για να γκρεμίσουμε τους μηχανισμούς των ισχυρών της γης που μας εκμεταλλεύονται. Για να χτιστεί η κοινωνία που οραματίστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι μέχρι σήμερα.
Κατίνα Σηφακάκη
H Kατίνα Σηφακάκη, 97 χρονών σήμερα είναι μια από τις αγωνίστριες της Αντίστασης. Ο πόλεμος την βρήκε στο Ρέθυμνο να εργάζεται σε κλινική. Στη διάρκεια της κατοχής οργανώνεται στο ΕΑΜ όπου αρχίζει να oργώνει την επαρχία του Ρεθύμνου, εργαζόμενη ως μαία, αλλά και στρατολογώντας κόσμο στο ΕΑΜ. Λίγο αργότερα στοχοποιείται και βγαίνει στο Βουνό.
«Λέγανε πως ήμουνα αντίχριστη, αντίθετη στην οικογένεια, κατά της παρθενίας, πως προέτρεπα τις γυναίκες στον ελεύθερο έρωτα. Τίποτα από αυτά δεν ήταν αλήθεια. Εγώ απλά πίστευα στην ελευθερία του καθενός να πράττει αυτό που θέλει. Λίγους μήνες αργότερα αυτό το μίσος έφτασε στο άκρο. Με κατέδωσαν στους Γερμανούς. Ο ενωμοτάρχης του χωριού με ειδοποίησε έγκαιρα. Μίλησα στον πατέρα μου, ειδοποίησα τον Γιώργο Αγγελιδάκη γραμματέας της ΕΠΟΝ στο Ρέθυμνο, που με συνάντησε στην Μπατσό, και έφυγα για το βουνό» λέει η ίδια σε συνέντευξή της.
Μετά τον πόλεμο θα βρεθεί κυνηγημένη για χρόνια, αλλά δεν πτοείται: «Οι εξορίες, οι φυλακές, η παρανομία και τα όσα επακολούθησαν αργότερα δεν με έκαναν να απαρνηθώ ούτε τους αγώνες μου, ούτε το όραμά μου για μια άλλη κοινωνία». Στο βιβλίο το «Το Κατινάκι η Μαμή, η Αμαζόνα της Αντίστασης και της Εξορίας» του Μανώλη Παντινάκη μπορείτε να βρείτε τις αφηγήσεις της ίδιας της Κατίνας σε πρόλογο του Στέφανου Ληναίου.
Η ίδια, παραμένει ενεργή στην πολιτική, έχοντας συμμετάσχει στις διαδηλώσεις στην Πράγα, την Γένοβα και άλλους σταθμούς του αντικαπιταλιστικού κινήματος.
