ΟΧΙ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ «ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» ΠΑΣΟΚ-ΝΔ
ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΜΑΖΙΚΑ- ΜΑΧΗΤΙΚΑ- ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ
Πανικόβλητα τα επιτελεία της κυβέρνησης και της ΝΔ τρέχουν να μαγειρέψουν μια «μεταβατική» κυβέρνηση για να σώσουν τις συμφωνίες τους με την τρόικα από την οργή του κόσμου. Η ακύρωση του δημοψηφίσματος από τον Παπανδρέου έδειξε ξεκάθαρα ότι παραδέχονται ότι θα το έχαναν ακόμα και τώρα που ο Σαμαράς ομολόγησε ανοιχτά ότι η συμφωνία της 26 Οκτωβρίου με την ΕΕ είναι «αναπόφευκτη».
Το μόνο που κατάφεραν είναι να γίνει ολοφάνερο ότι ο Παπανδρέου δεν μπορεί να επιβάλει τα μέτρα και ο Σαμαράς έπαιζε θέατρο όταν δήλωνε ότι διαφωνεί με τα μέτρα. Αποδείχθηκε ότι για όλους αυτούς και τα εξαπτέρυγά τους πάνω από όλα είναι η σωτηρία του ευρώ και των τραπεζών όσο κι αν τυλίγονται με τη γαλανόλευκη για να παραστήσουν ότι θέλουν να «σώσουν το λαό».
Τώρα το πρόβλημά τους είναι ότι δίπλα στην οικονομική κρίση που συνεχίζεται και αγριεύει, έχει προστεθεί και η πολιτική κρίση γιατί ο Παπανδρέου, είτε πάρει ψήφο από τη Βουλή είτε όχι, έχει ξοφλήσει και μια άλλη «πιο ισχυρή» αστική κυβέρνηση δεν έχει συγκροτηθεί.
Πρωταγωνιστής αυτών των εξελίξεων είναι η εργατική τάξη και η νεολαία με τους αγώνες και το μαζικό κίνημα. Αν ο θριαμβευτής των εκλογών του 2009 Παπανδρέου έγινε ρετάλι μέσα σε δυο χρόνια, αυτό είναι κατόρθωμα των 15 πανεργατικών και όλων των άλλων απεργιών που δεν τον άφησαν να πάρει ανάσα ούτε στιγμή. Κανένας από τους αγώνες που δώσαμε δεν πήγε χαμένος όπως έλεγαν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια που πάντα θέλουν να εμφανίζουν τον κόσμο σαν ανήμπορο. Αν ο Σαμαράς ξεφτιλίζεται αυτή την ώρα εγκαταλείποντας τα αντιμνημονιακά λάβαρα, είναι γιατί οι αγώνες τον είχαν αναγκάσει να παριστάνει τον αντίπαλο των μνημόνιων. Το κίνημα του Αρθρου 16 και η εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 ήταν και παραμένει ο εφιάλτης για τους επίδοξους «σταθεροποιητές» της πολιτικής και οικονομικής κρίσης.
Αυτή η δύναμη που έχει η τάξη μας είναι η πραγματική ελπίδα για διέξοδο από την κρίση του καπιταλισμού. Τα χρηματιστήρια σε όλον τον πλανήτη μπήκαν σε πανικό από το φόβο ότι η εργατική τάξη στην Ελλάδα θα ψήφιζε όχι στο ευρώ, όχι σε νέα μνημόνια. Αν ο φόβος της ψήφου μας τους έσπειρε τέτοια ταραχή, οι αγώνες μας μπορούν να πετύχουν πολύ περισσότερα: μπορούν να φράξουν το δρόμο στη λεηλασία των κατακτήσεών μας και να ανοίξουν το δρόμο για μια κοινωνία απαλλαγμένη από τον χρεοκοπημένο καπιταλισμό.
Γι' αυτό δίπλα στα αιτήματά μας για να μην περάσει η εφεδρεία, οι ιδιωτικοποιήσεις και οι περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές υπηρεσίες, μπορούμε και πρέπει να αναδείξουμε τα αιτήματα της εργατικής εναλλακτικής λύσης: διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών και όλων των ΔΕΚΟ που ξεπουλήθηκαν, απαγόρευση των απολύσεων, επιβολή εργατικού ελέγχου και αντικαπιταλιστική ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ. Ενάντια στην «επιτήρηση» από την τρόικα, να παλέψουμε για την «επιτήρηση» από τον κόσμο που αγωνίζεται, από τις απεργιακές επιτροπές των εργαζόμενων που προχωράνε σε απεργίες και καταλήψεις.
Έτσι μπορούμε να πάμε μπροστά. Όπως κι αν καταλήξουν οι ελιγμοί του Παπανδρέου και του Σαμαρά, έχουμε μπροστά μας το γιορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου που μπορεί να γίνει ένας νέος ξεσηκωμός όπως η οργή που βγήκε στους δρόμους στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου. Απαιτούμε από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν το απεργιακό κίνημα αντί να περιμένουν τι θα βγάλει η Βουλή και τα μαγειρεία των παρασκηνίων. Απαιτούμε από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ μια νέα πανεργατική απεργία όχι μόνο για να μην περάσει ο προϋπολογισμός του 2012 αλλά για να μην εγκριθεί η συμφωνία της 26 Οκτώβρη με την ΕΕ από καμιά κυβέρνηση.
Θέλουμε μια Αριστερά που να δίνει τον καλύτερο της εαυτό για όλες αυτές τις μάχες. Μια Αριστερά αντικαπιταλιστική, στρατευμένη στην υπόθεση της ανατροπής του χρεοκοπημένου καπιταλισμού, χωρίς αυταπάτες ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μέσα από τον κοινοβουλευτικό δρόμο. Αν στηθούν οι κάλπες των εκλογών θα μαυρίσουμε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και τους συμμάχους τους και θα παλέψουμε για να δυναμώσει η αριστερά και μάλιστα η αντικαπιταλιστική αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αλλά χωρίς να ξεχνάμε ούτε λεπτό ότι ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος του Νοέμβρη, ο επαναστατικός.Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα
www.sekonline.gr
