...αναδημοσίευση από το ertnews.gr...
Περίπου δέκα χιλιόμετρα από την Αγριά του Βόλου, μέσα από μία διαδρομή ορεινού δικτύου, που σε αποζημιώνει με το φυσικό περιβάλλον, βρίσκεται η Μαρτυρική Δράκεια. Αν και ο τόπος είναι φορτισμένος από την ιστορική μνήμη, το φυσικό περιβάλλον της Δράκειας, την κατατάσσει και στους προορισμούς αναψυχής, οπότε μπορεί κανείς να τα συνδυάσει και τα δύο.
Κομβικό χωριό για το αντάρτικο στο Πήλιο στα χρόνια της κατοχής, έδωσε 25 παλικάρια στις τάξεις του.
Επίσης οι Δρακιώτες συμμετείχαν και στον αφοπλισμό των Ιταλών μετά τη συνθηκολόγησή τους, που έγινε στην Αλυκόπετρα.
Το γερμανικό μένος ξέσπασε αρχικά με αεροπορικό βομβαρδισμό κατά τη διάρκεια της κηδείας αντάρτη, με απολογισμό πέντε νεκρούς.
Δεκάδες Δρακιώτες εργάστηκαν σε καταναγκαστική εργασία για έργα των Γερμανών.
Το περιστατικό που ήταν η αφορμή για τη μαζική εκτέλεση των Δρακιωτών ήταν το χτύπημα γερμανικής δύναμης, η οποία είχε σκοπό να χτυπήσει τους αντάρτες και να βρει Εγγλέζο αξιωματικό που συντόνιζε δίκτυο ασυρμάτων στο Πήλιο.
Με τη βοήθεια Ελλήνων συνεργατών τους που ήξεραν τα μονοπάτια, οι Γερμανοί με ενισχύσεις που είχαν έρθει, μπήκαν αιφνιδιαστικά στο χωριό στις 17 Δεκεμβρίου 1943.
Συγκέντρωσαν στο κεντρικό καφενείο του χωριού, τους περισσότερους άντρες. Τα χαράματα της 18ης Δεκεμβρίου τους μετέφεραν, κατά ομάδες, στο παρακείμενο ποτάμι και τους εκτέλεσαν, ανά πεντάδα.
Οι μαρτυρίες των κατοίκων λένε πως από το ρέμα που διασχίζει το χωριό και βρίσκεται δίπλα στον τόπο της θυσίας, το αίμα έφτασε μέχρι την Αγριά.
Υπεύθυνοι για τη σφαγή ήταν ο Φρούραρχος Βόλου ήταν ο Ρίκερτ και ο λοχαγός Σμά- Κουχ που την υλοποίησε. Μάλιστα πέρασε από στρατοδικείο δύο στρατιώτες που αρνήθηκαν να εκτελέσουν αμάχους.
Στο χωριό υπάρχει ο Χώρος Μνήμης, το καφενείο που έγινε η συγκέντρωση των ανδρών, το ρέμα που βάφτηκε κόκκινο και ο χώρος που έχει αναγερθεί το σχετικό μνημείο.
Όπως αναφέρει ο Δήμος Βόλου: «Χώρος Μνήμης «ΔΡΑΚΕΙΑ 18.12.1943»
18 Δεκεμβρίου 1943: οι Γερμανοί εκτελούν 115 άνδρες στη Δράκεια σε αντίποινα για επίθεση ανταρτών σε μικρή ομάδα γερμανών μοτοσικλετιστών. Έκτοτε η ζωή στη Δράκεια αλλάζει ριζικά. Το χωριό βυθίζεται στο πένθος. Οι κάτοικοι βασανίζονται από τον πόνο της απώλειας και από αμείλικτα ερωτήματα: Γιατί συνέβη το κακό σε αυτούς που δεν έφταιγαν; Θα μπορούσαν να γλυτώσουν;
Ο Χώρος Μνήμης «Δράκεια 18.12.1943», εγκαινιάστηκε τον Δεκέμβριο του 2013, στην 70ή ακριβώς επέτειο εκτέλεσης
Δημιουργήθηκε ακριβώς στον τόπο του μαρτυρίου (κάτω πλατεία Δράκειας), κι εκτός από ελάχιστη ένδειξη τιμής στο χωριό και τους κατοίκους του, επιχειρεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα. Περιλαμβάνει το «πορτρέτο της Δράκειας», το «χρονικό της εκτέλεσης», τους «κύβους» με τις πολλαπλές ιστορικές εκδοχές και το «διαδραστικό τραπέζι», που ενσωματώνει το σύνολο του τεκμηριωτικού υλικού της έκθεσης.
Στόχος της έκθεσης, που σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται στην έρευνα που από το 2000 περίπου ξεκίνησε η καθηγήτρια κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν και ομάδα φοιτητών δεν είναι μόνο να δείξει «τι πραγματικά συνέβη» τις δύο εκείνες μέρες του ’43, την παραμονή και την ημέρα της εκτέλεσης. Στόχος της είναι να μεταφέρει στο πεδίο της Ιστορίας τις εμπειρίες των ανθρώπων της εποχής· να διερευνήσει τι σήμαινε για ένα χωριό να χάσει από τη μια μέρα στην άλλη τόσους άντρες, τι επιπτώσεις είχε αυτό στην οικονομία, τις κοινωνικές σχέσεις, τις οικογένειες.
Για τα ζητήματα αυτά, ο λόγος δίνεται στους ανθρώπους που βίωσαν τα γεγονότα είτε ως πρωταγωνιστές της ιστορίας της εκτέλεσης είτε ως μέλη οικογενειών που επηρεάστηκαν βαθιά από τις εμπειρίες των μεγαλύτερων».
Kείμενο & φωτο Δράκειας: Νάσος Μπράτσος
