Για την απεργία που δεν έγινε (ΟΛΜΕ)

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΚΙΝΗΣΗ Γ΄ ΕΛΜΕ ΑΘΗΝΑΣ

 ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ

Χαιρετίζουμε τις δεκάδες χιλιάδες καθηγητών, που μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις 
και με συντριπτικές πλειοψηφίες αποφάσισαν την απεργία διαρκείας στις εξετάσεις από 17/5, κόντρα στις συκοφαντίες της συγκυβέρνησης και των ΜΜΕ αλλά και την τρομοκρατία της επιστράτευσης. Μόνο σε 2 ΕΛΜΕ βγήκε αντίθετη απόφαση. Είπαμε όχι στους συμβολικούς αγώνες διαμαρτυρίας και επιλέξαμε έναν αγώνα ανατροπής, πραγματικής σύγκρουσης με την πολιτική και τη συγκυβέρνηση  των μνημονίων, της ΕΕ κ΄ του ΔΝΤ.

 Αυτή η βούληση της βάσης του κλάδου καταστρατηγήθηκε στη ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ, την Τετάρτη 15/5. Εντελώς αντικαταστατικά και αντιδεοντολογικά  αντί να γίνει η τυπική επικύρωση των αποφάσεων των ΓΣ, κατατέθηκε στο προεδρείο της ολομέλειας των προέδρων των ΕΛΜΕ κοινή πρόταση ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) να εξεταστεί ¨αν υπάρχουν κοινωνικοί και πολιτικοί όροι στήριξης της απεργίας ¨ και επειδή κατά την εκτίμησή τους  υπάρχουν να ανασταλεί.

Καταγγέλλουμε το πολιτικό πραξικόπημα των παρατάξεων ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ να ερμηνεύσουν τη δημοκρατικά εκφρασμένη θέληση των καθηγητών  «κατά το δοκούν» για να έχουν μια δικαιολογία να την πετάξουν στα σκουπίδια. Με τερτίπια διαδικαστικά -βάζοντας σε ψηφοφορία δύο προτάσεις μια για ναι ή όχι στην απεργία και δεύτερη ναι ή όχι ¨αν υπάρχουν οι όροι..¨- στην πρώτη ψηφοφορία προέκυψε 92% υπέρ της απεργίας και στο δεύτερο, φυσικά, δεν υπήρχαν αποφάσεις πολλών Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ, έτσι οι περισσότεροι πρόεδροι των ΕΛΜΕ ψήφιζαν  αυθαίρετα με τα παρακάτω αποτελέσματα: 24% ναι, 57% λευκό και 19% όχι. Με αυτό το τρόπο στηριζόμενη στο καταστατικό που απαιτεί 66% υπέρ για κήρυξη απεργίας, αυθαίρετα και απροσχημάτιστα αποφάσισαν την αναστολή της.

      Είναι ντροπή. Είναι ψεύτικες οι δικαιολογίες τους ότι δεν υπήρχαν μαζικοί όροι για την απεργία επειδή δεν τη στήριξαν ΑΔΕΔΥ- ΓΣΕΕ. Στις ΓΣ, που έγιναν την Τρίτη 14/5, όλοι όταν έπαιρναν την απόφαση για την απεργία, ήξεραν τη στάση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (μάλιστα σε όλες καταγγέλθηκε ως προβοκατόρικη η 24ωρη που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ στις 13/5, αντί για απεργία συμπαράστασης την Παρασκευή 17/5 την πρώτη μέρα της απεργίας, με πρόταση του ΠΑΜΕ). Και μάλιστα την Τετάρτη υπήρξε κήρυξη απεργίας της ΔΟΕ (δάσκαλοι) και μάλιστα και άλλες ομοσπονδίες του Δημοσίου ήταν έτοιμες κάτω από την πίεση των εργαζομένων να προχωρήσουν σε παρόμοιες αποφάσεις.

Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι τριών νοσοκομείων της Αττικής, Νίκαιας, Αγ. Σάββας και Αττικό αποφάσισαν απεργιακή κινητοποίηση στις 17/5.

Πως λοιπόν κάποιος Πρόεδρος ΕΛΜΕ έκρινε ότι δεν υπήρχαν οι όροι; Απευθύνθηκε η τοπική ΕΛΜΕ με οποιονδήποτε τρόπο σε τοπικά σωματεία εργαζομένων, ενώσεις Γονέων, συλλογικότητες και φορείς και δε βρήκε στήριξη για τις 17/5 από κανέναν; Αντίθετα σε πολλές ΓΣ υπήρξαν χαιρετισμοί συμπαράστασης από φορείς και σωματεία. Στη δική μας ΓΣ, της Γ΄ΕΛΜΕ Αθήνας, ήταν μαζί μας για να σπάσουμε την επιστράτευση δάσκαλοι από δύο τοπικούς συλλόγους (Αθηνά κ΄ Αριστοτέλη) ο πρόεδρος της ΑΣΓΜΕ (ομοσπονδία γονέων) και φοιτητές με αποφάσεις από 4σχολές της Αθήνας (Φιλοσοφική, Μαθηματικό, Φυσικό, Βιολογικό). Το ίδιο εξέφρασαν με ανακοινώσεις τους και οι Ενώσεις Γονέων του Γαλατσίου, της Ν. Φιλαδέλφειας, της 5ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας. Επομένως ήταν πραγματικό ότι υπήρχαν όροι για την απεργία και ο Πρόεδρος της ΕΛΜΕ αυτό αποτύπωσε με την ψήφο του στη ΓΣ των Προέδρων. Οι υπόλοιποι που ψήφισαν την αναστολή δε μπορούσαν να αιτιολογήσουν με στοιχεία τη στάση τους. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε ούτε το αναγκαίο ¨φύλλο συκής¨ για την απόφαση αυτή, που έδωσε χέρι βοηθείας στη συγκυβέρνηση.

Το ΠΑΜΕ ήταν από την πρώτη στιγμή αντίθετο με την απεργιακή πρόταση που ψήφισαν οι καθηγητές και στις ΓΣ εμφάνισαν αντίθετη πρόταση για μια 48ωρη τουφεκιά ενάντια στην απεργία διαρκείας στις εξετάσεις.

Αλλά η τελική επίθεση που δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι ήταν από το ¨Δούρειο Ίππο¨ το ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι την Τετάρτη, ήταν υπέρμαχος και την τελευταία στιγμή υπονόμευσε την απεργία.

Αποδείχτηκε καθαρά πόσο φοβούνται όλοι αυτοί όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι παίρνουν τον αγώνα στα χέρια τους γιατί τότε αυτό  το κίνημα αποκτά δυναμική, γενικεύεται και παίρνει πολιτικά χαρακτηριστικά, ικανά να αλλάξουν τα πράγματα.

Φοβήθηκαν την προοπτική να σπάσουμε την επιστράτευση και να νικήσει ο αγώνας και να ανατρέψουμε την πολιτική της αντεργατικής επίθεσης και την συγκυβέρνηση.

Αυτή την ώρα δεν αρκούν απλά τα συμπεράσματα, επιβάλλεται να προχωρήσουμε μέσα από δημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες, από τα κάτω, για να οργανώσουμε τον αγώνα μας, προς όφελος των καθηγητών αλλά και όλων των εργαζομένων. 

Η Αγωνιστική Κίνηση Γ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας καλεί τους συναδέλφους-ισσες να παλέψουμε για το συντονισμό των ΓΣ και των απεργιακών επιτροπών  των ΕΛΜΕ.