ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 12/3/11
Κάτω τα χέρια από το αεροδρόμιο του Ελληνικού!
Όχι στην παράδοσή του στο κεφάλαιο
Το Ελληνικό πάρκο του λαού – πάρκο πράσινου και λαϊκού αθλητισμού- πολιτισμού
Με το μνημόνιο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαπολύει σφοδρή επίθεση και στη δημόσια περιουσία. Αυτό εξ άλλου αποτελεί δέσμευση της κυβέρνησης στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ για την επιμήκυνση του δανείου. Πρόκειται για στρατηγική επιλογή ανάταξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου σε συνθήκες κρίσης. Γι’ αυτό τα μνημόνια πολλαπλών εκδόσεων, γι’ αυτό η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων και της ενέργειας, γι’ αυτό προετοιμάζεται και το ξεπούλημα του φιλέτου του Ελληνικού.
Πρόκειται για βαθύτερη ποιοτικά αντιδραστική αναδιάρθρωση, που κλιμακώνει επικίνδυνα τις σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές των τελευταίων δύο δεκαετιών σε σχέση με τη χωρική οργάνωση των οικονομικών δραστηριοτήτων, τη λειτουργία των αστικών συγκεντρώσεων και τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος. Αυτές οι πολιτικές βρίσκονταν σε στενή διαπλοκή τόσο με τις διαδικασίες της καπιταλιστικής διεθνοποίησης στο εσωτερικό της Ο.Ν.Ε. όσο και με την οργάνωση της Ε.Ε. σε περιφερειακό επίπεδο, αλλά και την κατανομή των κοινοτικών πλαισίων στήριξης με άμεσο σκοπό την ενίσχυση συγκεκριμένων επιχειρηματικών κλάδων και κεφαλαιακών μερίδων, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής χωροταξικής στρατηγικής.
Αυτή η πολιτική είναι γνωστή στον ελληνικό λαό γιατί αυτός είναι που καλείται να πληρώσει τις συνέπειές της. Η πολιτική αυτή οδηγεί στην ερήμωση της υπαίθρου με την καταστροφή της αγροτικής γης και την άνευ όρων παράδοση σε τουριστικές επενδύσεις (Π.Ο.Τ.Α., γήπεδα golf κ.α.). Στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, είτε με τη σταδιακή τσιμεντοποίηση, είτε με τις πυρκαγιές. Στην επιδείνωση των όρων ζωής των λαϊκών στρωμάτων στα αστικά κέντρα, με την παράδοση κάθε μικρού και μεγάλου ελεύθερου χώρου σε κάθε είδους εμπορική και κατασκευαστική δραστηριότητα. Στην ανταποδοτικότητα και την επιχειρηματικοποίηση κοινωνικών παροχών στην εκπαίδευση, την υγεία, τη διαχείριση των απορριμμάτων κ.α. που επιβάλλει ο Καλλικράτης.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Αττική βρίσκεται στην «πρώτη γραμμή» της επίθεσης του κεφαλαίου. Ήδη από την περίοδο των ολυμπιακών αγώνων, η απόπειρα μετατροπής της σε ανταγωνιστική μητρόπολη και η ανάγκη ενίσχυσης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας κυρίως του κατασκευαστικού, αλλά και συνολικά του κεφαλαίου, οδήγησε σε καταστροφικές επιλογές για τις συνθήκες ζωής των κατοίκων. Τεράστια οδικά έργα αποψίλωσαν τις εναπομείνασες δασικές εκτάσεις και όξυναν τα προβλήματα μετακίνησης. Η αστική διάχυση ιδιαίτερα προς την περιοχή των Μεσογείων, με τη χωροθέτηση του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» στην πεδιάδα, όξυνε τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Παράλληλα, στον υφιστάμενο οικιστικό ιστό, η δημιουργία νέων οδικών αξόνων, η μετατροπή ελεύθερων χώρων σε ολυμπιακές εγκαταστάσεις και η σταδιακή «εκκαθάριση» εκτεταμένων περιοχών με τη βοήθεια της αγοράς ακινήτων, συνέβαλαν στην όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και την υποβάθμιση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Αυτά αποτέλεσαν μια από τις αιτίες της όξυνσης του χρέους και των ελλειμμάτων, αλλά και της κρίσης που ακολούθησε την αποκαθήλωση του οράματος της «ισχυρής Ελλάδας» των τελευταίων 20 ετών. Οράματος που βασίστηκε στη συντριβή των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, στην πλήρη προσαρμογή στην ΕΕ, στην «ανάπτυξη» με βάση το ισχυρό τραπεζικό σύστημα, τα μεγάλα έργα και το τερατούργημα της Ολυμπιάδας. Της συμβολικής «κορωνίδας» της γραμμής της «ισχυρής Ελλάδας», που πέταξε πάνω από 30 δισ. € στη μαύρη τρύπα των άχρηστων ολυμπιακών έργων και της ρεμούλας των κατασκευαστικών εταιρειών.
Ειδικά το αεροδρόμιο του Ελληνικού βρίσκεται εδώ και χρόνια στο επίκεντρο αντιδραστικών σχεδιασμών του κράτους. Η διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων το μετέτρεψε στην κορωνίδα της εκσυγχρονιστικής προπαγάνδας, αποτελώντας το «Δούρειο Ίππο» ώστε τόσο οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις, όσο και συνολικά ο χώρος του πρώην αεροδρομίου – όπως και άλλοι στην Αττική – να ενταχθούν σε ένα συνολικότερο αναπτυξιακό σχέδιο με στόχο την επιχειρηματική αξιοποίηση του χώρου κυρίως με τουριστικές και εμπορικές χρήσεις αλλά και την οικοπεδοποίησή του προς όφελος του κατασκευαστικού κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε τόσο το σχέδιο αξιοποίησης του αεροδρομίου που προέκυψε από το διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό το 2007 όσο και η απόπειρα κατασκευής των «νέων αυτοκινητόδρομων» στην ευρύτερη περιοχή της νότιας Αθήνας. Η οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με την πολιτική του μνημονίου κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, σηματοδότησε την αφετηρία μιας άνευ προηγουμένου επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες και επαναπροσδιόρισε τους όρους διαχείρισης του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος. Σήμερα η ελληνική αστική τάξη μέσω του «4ου Μνημονίου» και του νέου «σύμφωνου ανταγωνιστικότητας» της ΕΕ, επιδιώκει μαζί με την εκμηδένιση του κόστους εργασίας, τη «ρευστοποίηση» κάθε είδους «δημόσιας περιουσίας», είτε πρόκειται για την επιτάχυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων των ΔΕΚΟ, είτε πιο κλασικά για δημόσια γη, νησίδες, ορυκτό πλούτο, εγκαταστάσεις κ.α.
Σήμερα, το πρώην αεροδρόμιο του ελληνικού, με τη διαδικασία του fast track, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των απαιτούμενων θυσιών από την πολιτική της κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ για την «ανάγκη» εξεύρεσης 50δισ. € και την κάλυψη των αναγκών ρευστότητας του ελληνικού κεφαλαίου. Θυσιάζεται, όπως και οι εργαζόμενοι και η κοινωνική πλειοψηφία, για τις ανάγκες της αστικής τάξης. Σήμερα λοιπόν ο αγώνας για το αεροδρόμιο δε μπορεί παρά:
► Να διεκδικήσει το κατοχυρωμένο στη συνείδηση του λαού αίτημα για μετατροπή του πρώην αεροδρομίου σε πάρκο υψηλού πρασίνου, χωρίς επιχειρηματικές δραστηριότητες, χωρίς οικοπεδοποίηση και οικιστική ανάπτυξη, απέναντι σε διαχειριστικές λογικές «αυτοχρηματοδότησης του πάρκου», «άλλης αξιοποίησης» ή ακόμα και «πράσινης ανάπτυξης» που επαναφέρουν από την πίσω πόρτα την κυρίαρχη πολιτική.
► Να ακολουθήσει το ισχυρό χνάρι της λαϊκής αυτοοργάνωσης και τις νέες μορφές κοινωνικής αντίστασης που γεννά η διογκούμενη κοινωνική οργή. Μόνο αν οι εργαζόμενοι πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους θα δημιουργηθούν οι όροι πραγματικής αντιπαράθεσης και ρήξης, θα δημιουργηθεί αυτή η δυναμική που απαιτείται για να δοθεί αυτή η μάχη με νικηφόρα προοπτική. Για αυτό και ο αγώνας δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στο πλαίσιο ενός πολιτικού μετώπου διαμαρτυρίας ετερόκλιτων πολιτικών ή/και θεσμικών φορέων, παρέχοντας άλλοθι σε όσους στηρίζουν ή και υλοποιούν την κυρίαρχη πολιτική όλα αυτά τα χρόνια.
► Να συναντήσει τον άκαμπτο αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, το κίνημα της ανυπακοής για τα εισιτήρια και τα διόδια, το κίνημα ενάντια στους αυτοκινητόδρομους αλλά και τους αγώνες για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση – υγεία - συγκοινωνία και την εντεινόμενη πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική.
► Να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και σημαντικό σταθμό της πάλης του λαού ενάντια στο μνημόνιο, ενώ η επιτυχημένη της έκβαση θα συμβάλει στον αγώνα για ρήξη και ανατροπή της πολιτικής του κεφάλαιου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, στην ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και κάθε επίδοξου διαχειριστή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Απαιτούμε:
· Το πρώην Αεροδρόμιο του Ελληνικού να γίνει Πάρκο Φυσικού Πρασίνου, πάρκο του λαού και όχι του κεφάλαιου. Οι υπάρχουσες ή άλλες υποδομές να αποδοθούν στις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της Αθήνας (μαζικό αθλητισμό, πολιτιστικές δραστηριότητες κ.α.). · Να κατοχυρωθεί άμεσα η ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο χώρο του πρώην αεροδρομίου, στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και την παραλία του Αγίου Κοσμά. · Καμία οικοπεδοποίηση και οικιστική ανάπτυξη. Καμία εκχώρηση τμήματος του χώρου σε ιδιώτες επιχειρηματίες για κανένα λόγο. Το κράτος – κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό - να αναλάβει το κόστος για την κατασκευή και τη συντήρηση του πάρκου, χωρίς καμία αύξηση τελών και φορολογίας. Οι εργαζόμενοι δεν θα πληρώσουν! · Να απομακρυνθούν όλες οι χρήσεις και να απαγορευτούν όλες οι δραστηριότητες που υπονομεύουν τη μετατροπή του σε Πάρκο Φυσικού Πρασίνου (πίστες αυτοκινήτων, εκθέσεις, εγκαταστάσεις κινηματογραφήσεων, στρατιωτικές και αστυνομικές εγκαταστάσεις, κάμερες κλπ). · Καμία νέα λεωφόρος στην περιοχή. Δωρεάν μαζικές μεταφορές για τους κατοίκους. Απομάκρυνση των ξενυχτάδικων και κάθε ιδιωτικής εγκατάστασης από την παραλία.
Το τι θα γίνει ο χώρος του αεροδρομίου εξαρτάται από το αν τελικά τόσο αυτό, όσο και η συνολικότερη απόπειρα ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας σε συνδυασμό με το αντίστοιχο ξεπούλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, μπορέσουν να αποτελέσουν σημείο καμπής για τη μαζικοποίηση και πολιτικοποίηση του λαϊκού κινήματος στις γειτονιές και γενικότερα. Η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική θα βρεθεί με όλες της τις δυνάμεις στη μάχη απέναντι σε όλα τα συμφέροντα που ετοιμάζονται να το «αξιοποιήσουν», απέναντι τελικά στους σχεδιασμούς που υπό το καθεστώς του μνημονίου, της κυβέρνησης και του κεφαλαίου προβλέπονται για την περιοχή αλλά και για το σύνολο της Αττικής. Θα πάρει τέλος πρωτοβουλίες:
· Για το συντονισμό όλου του αντικαπιταλιστικού δυναμικού, αριστερών εργατικών σχημάτων και κινήσεων πόλης.
· Για ανατρεπτική κοινή δράση όλης της Αριστεράς, με όρους ισοτιμίας και αυτοτέλειας.
· Για ένα μαχητικό μαζικό λαϊκό κίνημα που θα ακυρώσει αυτή την πολιτική.
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΚΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!
