...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...
Στο εγχείρημα στρατεύτηκαν αμέσως και οι Νίκος Γιώτης, Κώστας Δαμιανός, Λυσσίμαχος Σμυρναίος, Στράτος Πασχαλίδης. Έτσι έδωσαν το όνομα στην ομάδα «Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Πατησίων, Κέρβερος». Στην περιοχή υπήρχαν και άλλες ομάδες, όπως ο «Αδιάλυτος», η «Μεγάλη Ιδέα», τα «Ολύμπια», η «Πτερωτή», ο «Σύνδεσμος Πατησίων», ο «Αστήρ», Ο «Ερμής Πατησίων», ο «Απόλλων Πατησίων», η «Ένωσις Αλυσσίδας» (το όνομα από την περιοχή της αλυσίδας – τέρμα Πατησίων σήμερα – λόγω της αλυσίδας-μπάρας στη διάβαση της σιδηροδρομικής γραμμής.
Ομάδα από τα Πατήσια στη Λαμία 1-4-1931 αθλ.τύπος
17-4-1931 ομάδα Πατησίων στο Άργος
Το 1925 ο «Κέρβερος» δίνει αγώνες και σημειώνει αλλεπάλληλες επιτυχίες και προκύπτουν αναπάντεχες εξελίξεις. Αρχικά διαλύεται ξαφνικά ο «Σύνδεσμος Πατησίων» και εντάσσονται στον Κέρβερο οι Ζήνωνας Καδόγλου που αμέσως έγινε αρχηγός και ο Μήτσος Μουρίκης. Ακολούθως διαλύεται ο «Αδιάλυτος» και εντάσσονται στην ομάδα ο Ανδρέας Παπανδρέου και τα αδέρφια Μήτσος και Παναγιώτης Γιαννές. Ο «Κέρβερος» συγκροτεί πια δύο ομάδες.
Η επόμενη εξέλιξη έρχεται το 1926 με τη συγκρότηση Διοικητικού Συμβουλίου με πρόεδρο τον Ζήνωνα Καδόγλου, Γενικό Γραμματέα τον Δ. Ψημόριφο, Ταμία τον Γ. Μπερδούση και έφορο υλικού τον Ι. Πυρρή. Έρχεται και η διάλυση του «Αστέρα» και εντάσσονται οι αδελφοί Γεωργούλα στον Κέρβερο που μαζεύται τον αθλητικό ανθό των Πατησίων.
Το 1927 ο Καδόγλου μετακομίζει στη Μακεδονία και τη θέση του διοικητικά, αλλά και σαν προπονητής καταλαμβάνει ο προερχόμενος από τον Αθηναϊκό, ποδοσφαιριστής Θ. Βελισσαρίδης, που έμεινε στην ιστορία ως εκρηκτικός και αθυρόστομος στις προπονήσεις, αλλά η «συνταγή» του δούλεψε και η ομάδα «πετούσε» στο γήπεδο.
Για τυπικούς λόγους στις 17 Νοεμβρίου του 1927 παραιτούνται από το Δ.Σ. Οι Δ. Ψημόριφος, Ι. Πυρρής, Δ. Φορμόζης, Γ. Μπερδούσης και Ι. Πυρρής γιατί ήταν μικροί σε ηλικία και τους αντικαθιστούν οι ενήλικες Ε. Αδαμόπουλος και Θ. Βελισσαρίδης, για να πάει το καταστατικό στο Πρωτοδικείο, γεγονός που συμβαίνει στις 19 Φεβρουαρίου 1928 και παράλληλα αλλάζει το όνομα με απόφαση ΔΣ και γίνεται «Αθλητικός Όμιλος Πατησίων».
Αγωνιστικά οι επιτυχίες συνεχίζονται και το 1929 η ομάδα επισήμως γίνεται μέλος της ΕΠΣΑ, αγωνίζεται την περίοδο 1929-1930 στη Γ΄ κατηγορία, σημειώνει 10 νίκες και αναμετριέται με τον Ηλυσσιακό για τον τίτλο του πρωταθλητή 26 Δεκεμβρίου 1929 και τον κερδίζει.
Ο Βελισσαρίδης είχε παρατάξει τους: Γεωργαντής, Μήτσας, Δαμιανός, Παπαθεοδώρου, Μπατσούρης, Σμυρναίος, Κωνσταντινίδης, Πυρρής, Μπατσέας, Δρούλιας, Μπουρμπούλης.
Το 1930 το ποδόσφαιρο βρίσκεται στη Β' κατηγορία και ο σύλλογος ιδρύει και ομάδα βόλεϊ με στελέχη τους Τάκη Λουκάκο, Φ. Παπαδόπουλο, Κ. Παρασκευόπουλο, αδελφούς Μαλλιαρά και Μακρυγιάννη, με την ομάδα να πηγαίνει από νίκη σε νίκη. Ακολουθεί και γυναικεία ομαάδα με βασικά στελέχη τις αδελφές Βλάχου και την Ουρανία Παρασκευοπούλου, που επίσης οδεύουν από νίκη σε νίκη.
10-11-1933 Aθλ.Χρονικά ΚΕΡΒΕΡΟΣ
Ο κύκλος όμως στο ποδόσφαιρο δείχνει να κλείνει το 1932-1933 και χειροτερεύει το 1934, καθώς ο αρχικός αγωνιστικός ενθουσιασμός έχει υποχωρήσει, οι οικονομικές πιέσεις είναι μεγάλες, οι διοικητικές κρίσεις συνεχείς, φαινόμενα απειθαρχίας με πιο σημαντικό την επίθεση παίκτη σε διαιτητή και έρχεται αναπόφευκτα και ο υποβιβασμός στην Γ΄ κατηγορία.
Ξεκινά τον Οκτώβριο του 1934 μία προσπάθεια ανασυγκρότησης, με μεγάλο αγκομαχητό και φτάνουμε ο εκ των ιδρυτικών στελεχών της ομάδας, ο Δημ. Ψημόριφος με επιστολή του στις 7-1-1935 στην εφημερίδα «Αθλητικός Χρόνος», από όπου αλιεύσαμε και τα ιστορικά στοιχεία, να αναφέρει ότι: «Και ιδού οι οπαδοί ας δείξουν σήμερον την αγάπην των, αν όντως αγαπούν τον Όμιλον, ας σπεύσουν πέριξ των πραγματικώς εργαζομένων και ας δώσουν την συνδρομήν των, είτε ηθικήν, είτε υλικήν, ίνα εις την στήλην αυτήν γραφή και η ιστορία της εικοσαετίας τον Ιανουάριον του 1945».
Η ιστορία της εικοσαετίας δεν γράφτηκε ποτέ γιατί εκτός από τις δυσκολίες της ομάδας, φρόντισε ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος και η κατοχή, να αφήσουν το στίγμα τους και στον αθλητισμό. Μεταπολεμικά συνεχίστηκε η αθλητική δράση στην περιοχή με αρκετά σωματεία και σε πολλά αθλήματα, όπως η Πρόοδος Πατησίων, αλλά και ο μεταγενέστερος Γ.Σ. Πατησίων που ιδρύθηκε το 1951 και θα λέγαμε ότι αποτελεί τον ποδοσφαιρικό «κληρονόμο» της σκυτάλης που άφησαν οι πιτσιρικάδες της δεκαετίας του 1920, σε μία περιοχή που ασφυκτιά σήμερα για αθλητισμό μέσα σε συνθήκες πυκνής δόμησης και έλλειψης ελεύθερων χώρων.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
