...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...
Συνομιλητής μας ο Μίλτος Λαζαρίδης που έχει διατελέσει πρόεδρος του Συνδέσμου Αθλητών Καλαθοσφαίρας Ελλαδας (ΣΑΚΕ) πρόεδρος του Πανιωνίου Γ.Σ.Σ. και του ΤΑΚ Πανιώνιος, γενικός γραμματέας και αντιπρόεδρος της ΕΣΚΑ και γενικός γραμματέας της ΕΟΚ. Διευκρινίζουμε ότι σήμερα που έχει προχωρήσει ο επαγγελματισμός και στο συγκεκριμένο άθλημα, ο χώρος των επαγγελματιών αθλητών του μπάσκετ εκφράζεται από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών – Καλαθοσφαιριστριών (ΠΣΑΚΚ).
-Με ποια οπτική προσεγγίζετε το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα;
-«To πρόβλημα της βίας είναι πολύ παλιό, δεν είναι τωρινό. Ακόμα και στην περίοδο του Μεσοπολέμου βλέπαμε συμμορίες να επιδίδονται σε πετροπόλεμο. Στα γήπεδα βγαίνει ένας κοινωνικός θυμός που δεν έχει σχέση με την ομάδα, αλλά είναι ψυχολογικό, ο καθένας είναι ο εαυτός του. Θέλει να κερδίσει γιατί θέλει να είναι με την εξουσία.
Βλέπουμε φαινόμενα βίας ακόμα και σε σχολικά πρωταθλήματα. Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο αθλητισμός είναι μοντέλο της κοινωνίας».
-Υπάρχουν ευθύνες για την «καλλιέργεια» του φαινομένου αυτού;
-«Συμβάλλει και το τροφοδοτεί και το γεγονός ότι καθυβρίζονται οι παράγοντες και στη σημερινή εποχή υποδαυλίζεται και από τους ιδιοκτήτες ομάδων.
Να θυμηθούμε την Αγγλία επί Θάτσερ, όπου το φαινόμενο αυτό οδήγησε το ποδόσφαιρο και σε απαγόρευση εξόδου των ποδοσφαιρικών ομάδων της χώρας στην Ευρώπη».
-Ποιες είναι οι συνέπειες του φαινομένου στην αγωνιστική δράση των ομάδων;
-«Δεν είναι φίλαθλος όποιος με τις ενέργειές του βάζει σε κίνδυνο την ομάδα του, να μηδενιστεί, να τιμωρηθεί, να αποκλειστεί.
Η βία κάνει ζημιά στο μπάσκετ, κάποτε παίζαμε Πανιώνιος-Αιγάλεω και μαζεύονταν 14.000 κόσμος, ενώ στα παιχνίδια με τους “μεγάλους” τα εισιτήρια έβγαιναν στη μαύρη αγορά. Χάνουν οι ομάδες με τη βία».
-Στο ποδόσφαιρο είχαμε και φαινόμενα βίας λεκτικής και σωματικής εκτός φάσεων μεταξύ αντιπάλων, με σκοπό τον εκνευρισμό και τη χρέωση με κάρτες. Στο μπάσκετ υπήρξαν μεταξύ αθλητών αντιδεοντολογικές αντιπαραθέσεις εκτός ροής παιχνιδιού, που συχνά είχαν και αντανάκλαση στις κερκίδες;
-«Στο μπάσκετ δεν ήταν τόσο έντονο το φαινόμενο των αντιπαραθέσεων μεταξύ των αθλητών, όπως συνέβαινε στο ποδόσφαιρο. Με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών είχαμε σχέσεις και ανταλλαγή εμπειριών και ιδεών».
- Ποιες ήταν οι ενέργειες του Συνδέσμου Αθλητών Καλαθόσφαιρας Ελλάδας, για την αντιμετώπιση του προβλήματος;
-«Ο Σύνδεσμος είχε βγάλει ανακοινώσεις και ζητούσε να σταματήσουν αυτά τα φαινόμενα, αλλιώς να διακόπτονται τα παιχνίδια. Πάντως λίγα πράγματα έγιναν παρά τις πρωτοβουλίες μας. Στο μπάσκετ τότε ήταν πιο ρομαντικές οι καταστάσεις και οι παράγοντες είχαν συνείδηση ότι για να υπάρχει Παναθηναϊκός, πρέπει να υπάρχει και Ολυμπιακός και για να υπάρχει Άρης, έπρεπε να υπάρχει και ΠΑΟΚ. Πάντως οι υγιείς φίλαθλοι ήταν μαζί μας».
Ενδεικτικό πάντως της διαφοράς ανάμεσα στις εποχές, στις οποίες αναφέρθηκε ο συνομιλητής μας, είναι και μία προσωπική εμπειρία - μαρτυρία του γράφοντος στα γυμνασιακά χρόνια, καθώς στις 6 Ιανουαρίου 1979 παρακολουθήσαμε στο κλειστό γήπεδο του Παναθηναϊκού, τον «τάφο του Ινδού», όπως το έλεγαν οι φίλαθλοι, τον αγώνα του γηπεδούχου Ολυμπιακού (καθώς είχε τιμωρηθεί η έδρα του) με τον Πανιώνιο (παιχνίδι στο οποίο είχε αγωνιστεί και ο Μίλτος Λαζαρίδης) με το αδιανόητο σήμερα γεγονός, ο γηπεδούχος Ολυμπιακός επειδή είχε φέρει μόνο μία εμφάνιση που χρωματικά έμοιαζε με του Πανιωνίου, να υποχρεωθεί να φορέσει τις πράσινες φανέλες του Παναθηναϊκού και με το σήμα του τριφυλλιού, για να μπορέσει να γίνει ο αγώνας, αφού δεν υπήρχε άλλος διαθέσιμος ιματισμός.
Σκεφτείτε στην εποχή μας, που για να μείνουμε στις δύο κορυφαίες ομάδες, τους τότε κανονικούς γηπεδούχους και τους λόγω συνθηκών «γηπεδούχους», που το 2024 οι οπαδοί τους συγκρούστηκαν στο Βερολίνο στα πλαίσια του φάιναλ φορ, αν θα μπορούσε η μία να χρησιμοποιεί ως γηπεδούχος την έδρα της άλλης με τους οπαδούς της παρόντες και να χρησιμοποιήσει και τον ιματισμό της.
Σήμερα μόνο ως φάρσα θα το αντιλαμβάνονταν κάποιος και ως αφορμή εντάσεων. Κρατήστε όμως τον πυρήνα της σκέψης για το πρόβλημα της βίας, όπως το διατύπωσε ο συνομιλητής μας: «Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο αθλητισμός είναι μοντέλο της κοινωνίας», κρατήστε και το ότι οι πρωταγωνιστές – αθλητές ήθελαν και προσπαθούσαν και το συνεχίζουν οι διάδοχες γενιές, να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.
Συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος
