25η Μαρτίου 2014 μετά την παρέλαση
... άρθρο που μου ζητήθηκε από την εφημερίδα «Πριν» στο σημερινό της (11/2/2023) αφιέρωμα στα δέκα χρόνια από το κλείσιμο της ΕΡΤ και την έναρξη ενός μεγάλου αγώνα...
Μία δεκαετία πέρασε από το λουκέτο στην ΕΡΤ, αλλά και του μεγάλου αγώνα που ξεκίνησε εκείνη τη στιγμή που έπεφτε το «μαύρο».
Χωρίς ρεύμα, νερό, αναλώσιμα, μισθό (πολλοί δούλευαν από το σπίτι για να μην έχουν τις δαπάνες μετακίνησης, ειδικά όσοι έμεναν σε μακρινές περιοχές από το Ραδιομέγαρο), «ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές» που λέει και το τραγούδι, ξεκίνησε ένα διετές ταξίδι που όμοιό του δεν υπήρχε μέχρι τότε.
Παρά τις μέχρι τότε αδυναμίες ανθρώπων, αλλά και πολιτικών συγκροτήσεων, που όλοι πρέπει να πούμε ότι δεν είχαμε προετοιμαστεί για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, εκφράστηκε ένα άλλο είδος στη δημοσιογραφία και τον Πολιτισμό με χαρακτηριστικό το δέσιμο τμημάτων της κοινωνίας με τους εργαζόμενους των ΜΜΕ (δεν ήταν μόνο οι ΕΡΤικοί, αλλά και όσοι/ες ήρθαν από άλλα ΜΜΕ για βοήθεια και πράγματι αυτή ήταν πολύτιμη).
Ακόμα και όταν τα ΜΑΤ πήραν το Ραδιομέγαρο, σημεία όπως η ΕΡΤ-3, η ΕΡΤ Πάτρας στο θρυλικό «δασύλιο»,η ΕΡΑ Βόλου, η ΕΡΑ Β. Αιγαίου, τα σπίτια μας, αλλά και τοπικά ΜΜΕ που μας φιλοξένησαν και σε οργανωτικές μας λειτουργίες, έγιναν κάστρα αγώνα.
Δημιουργήθηκαν δεσμοί επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων και όχι «δεσμοί» προϊσταμένων σε τομείς ενημέρωσης με Non paper και συστημικούς-κομματικούς Γκρούεζες των γραφείων Τύπου και των κομματικών επιτελείων, όπως ήταν μέχρι τότε η κυρίαρχη εκδοχή, που έχει επανέλθει αναβαθμισμένη στις μέρες μας, αφού το σύστημα πήρε το μάθημά του, κάτι που δεν μπορώ να πω ότι ισχύει και για όλους όσους αγωνιστήκαμε μέσα και έξω από την ΕΡΤ.
Στο διάστημα αυτό της διετίας 2013-2015, εκφράστηκαν σε κάποια σημεία καμπής, αποστρατείες που πρόσθεσαν δυσκολίες. Αυτά ήταν: Η έναρξη της λειτουργίας της ΝΕΡΙΤ και η απόρριψη των αιτήσεων ενός αριθμού εργαζομένων που όσο βρισκόμασταν στο Ραδιομέγαρο συμμετείχε προσδοκώντας άμεση πτώση της ΝΔ, που όμως δεν ήρθε. Οι ευρωεκλογές το 2014 με το βλακώδες σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ ότι ψηφίζουμε την Κυριακή και τη Δευτέρα φεύγουν, που απογοήτευσαν όσους περίμεναν συντριπτικό αποτέλεσμα που θα δημιουργούσε άμεσες εξελίξεις και τέλος, η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι να ξανανοίξει την ΕΡΤ πέρασε ένα ιδιαίτερα ψυχοφθόρο εξάμηνο, όπου έπρεπε να την κρατάμε ανοιχτή, αλλιώς κανείς δεν ξέρει ποια μπορεί να ήταν η εξέλιξη.
Νικήσαμε όμως και περίπου 2.300 εργαζόμενοι ξαναγύρισαν στη δουλειά τους, ανεξάρτητα από το τοπίο που δημιουργήθηκε μετά, με τις αλληλοσπαρασσόμενες φράξιες του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΡΤ από το 2015 έως και το 2019, αλλά και την εργασιακή απορρύθμιση που έφεραν οι «άριστοι» της ΝΔ στις εργολαβίες, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις απευθείας αναθέσεις.
Πάνω από όλα όμως φάνηκε ότι χωρίς τους εργαζόμενους (και στα ΜΜΕ), γρανάζι δεν γυρνά και μια χαρά περάσαμε συλλογικά και αυτοοργανωμένα χωρίς αφεντικά.
