Ικαριώτες Πρόσφυγες στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο Α μέρος

https://www.youtube.com/watch?v=C625SYZQJ9U

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Χρήσιμα συμπεράσματα



Αυτές τις μέρες με αφορμή την παρακολούθηση της εξοδίου ακολουθίας για ένα αγαπητό πρόσωπο και του τραπεζιού που ακολούθησε, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω επί μακρόν με αρκετό κόσμο. 

Μιλώντας για το ακριβώς αντίθετο σε σχέση με το πρόσωπο που έφυγε από τη ζωή, δηλαδή για περιπτώσεις ανθρώπων που έφυγαν από τη ζωή αφήνοντας αρνητικό αποτύπωμα, έμαθα μία ενδιαφέρουσα ιστορία. 

Ο μακαρίτης της ιστορίας που άκουσα ήταν ρουφιάνος με πατέντα σε όλη την μετεμφυλιακή περίοδο και της δικτατορίας συμπεριλαμβανομένης. Ασκούσε ανοιχτά και φανερά τα «καθήκοντά» του σε σημείο πχ να συμμετέχει σε «εφορευτικές» επιτροπές της δικτατορίας και να δίνει μόνο το ένα εκ των δύο ψηφοδελτίων, ώστε να δει ποιος/α θα διαμαρτυρηθεί που δεν έλαβε και το άλλο. Αυτά και άλλα πολλά είχαν καταγραφεί στις δραστηριότητές του. 

Όταν απεβίωσε στο χωριό του, αρκετοί πήγαν και άφησαν φακελάκια στο φέρετρό του, σαν σημάδι ότι όσο ήταν εν ζωή φακέλωνε πολύ κόσμο. 

Επίσης υπήρξε απροθυμία, παρά τις συνεχείς και αγωνιώδεις εκκλήσεις του ιερέα, να προσφερθούν άτομα για τη μεταφορά από την εκκλησία στο νεκροταφείο.

Χαρακτηριστικό γεγονός της αύρας που αφήνει ο καθένας στο πέρασμά του από τη ζωή, από τη μία η μοναξιά του ρουφιάνου στη ζωή και στο θάνατο και στον αντίποδα πρόσωπα με προσφορά, που όπως είπε στον επικήδειο ένα εκ των τέκνων «μας έμαθε να πολεμάμε και να μην τα παρατάμε».

Υ.Γ. σημασία δεν έχουν τα ονόματα των προσώπων στα οποία αναφέρονται όσοι μας έδωσαν την «ύλη» για το σχόλιο αυτό, αλλά τα συμπεράσματα που προκύπτουν.