Ένα σχόλιο για το μπάσκετ στα νησιά του Αιγαίου

Ολοκληρώθηκε το ειδικό πρωτάθλημα μπάσκετ ανδρών για την άνοδο στη Γ’ Εθνική κατηγορία, με τον Απεραθίτικο Αθλητικό Σύλλογο (ΑΠΑΣ) Τα Φανάρια Νάξου, να κερδίζει για πρώτη φορά στην ιστορία του την άνοδο. 

Συμμετείχαν οι ομάδες που πήραν τα τοπικά πρωταθλήματα στους νομούς του Αιγαίου και οι αγώνες έγιναν σε ουδέτερη έδρα στο κλειστό γήπεδο Περιστερίου «Α. Παπανδρέου». 

Οι άλλες ομάδες ήταν ο Παπάδος Γέρας, ο Όμηρος Καλλιμασιάς, η Α.Ε.Δικαίου Κω και ο πρωτοεμφανιζόμενος Ηρακλής Ικαρίας.

Δύσκολη η περίοδος λόγω ζέστης, μέχρι το 2011 οι αγώνες γίνονταν μετά το Πάσχα, αλλά αυτά είναι οργανωτικά θέματα της ΕΟΚ. Mετά το Πάσχα ζορίζονταν στις συμμετοχές οι μαθητές και στις αρχές του καλοκαιριού οι εργαζόμενοι, ειδικά στα νησιά που ανοίγει η τουριστική περίοδος.

Ας δούμε ποια είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή στο χώρο της νησιωτικής Ελλάδας, με βάση όσα παρακολουθώ από το 2006 που βλέπω το ειδκό πρωτάθλημα και ενημερώνομαι για την τοπική αθλητική κίνηση στο Αιγαίο. Ξεκινάμε από τις Κυκλάδες.

H Tήνος που εδώ και λίγα χρόνια απέκτησε κλειστό γήπεδο ήδη έχει παρουσιάσει αποτελέσματα ειδικά στις υποδομές του Περιστεριώνα και εκτίμησή μας είναι ότι στο μέλλον θα «ακουστεί» και άλλο. Στη Μύκονο διαβάζουμε ότι κοντεύει να απεπερατωθεί το μοναδικό κλειστό γήπεδο, άρα όταν φύγουν από τα τσιμέντα και με τους «εντός έδρας» αγώνες να τους δίνουν στην Τήνο, θα μπουν και αυτοί στο χάρτη.

Η Σύρος είχε στείλει ομάδες στην τελική φάση του ειδικού πρωταθλήματος, έχει κλειστό, αλλά δείχνει να έχει κατεβάσει ρυθμούς.  Η Σαντορίνη επένδυσε πριν μερικά χρόνια στην ομάδα που την έφτασε στην Γ’ Εθνική το 2016-2017, αλλά δεν είχε συνέχεια. Στη Νάξο υπάρχει και ο πάντα υπολογίσιμος Παναξιακός με θητεία στη Γ' Εθνική το 2015-2016, που τώρα δίνει τα "σκήπτρα" στον ΑΠΑΣ Τα Φανάρια (2012, 2014, 2017,2018, 2019 στο ειδικό πρωτάθλημα).

Στα Δωδεκάνησα στην Κω η παρουσία του Ιπποκράτη σε εθνικές κατηγορίες δείχνει να αποτελεί κίνητρο, αλλά και να αφήνει χώρο στην Α.Ε.Δικαίου που τα τελευταία χρόνια άρχισε να σπάει την για χρόνια κυριαρχία των ροδιτών στο πρωτάθλημα των Δωδεκανήσων.

Α.Ε. Δικαίου Κω

Η Ρόδος είναι η μεγάλη απογοήτευση καθώς εκτός του Κολοσσού που βρίσκεται στις εθνικές κατηγορίες και την ύπαρξη ικανού αριθμού κλειστών γηπέδων, η άμεση επιστροφή της Καλλιθέας Ρόδου στο τοπικό, οι διαλύσεις ομάδων (Ιβίσκος, Αναγέννηση Ρόδου, κλπ) μάλλον δείχνουν μία πτώση στο οργανωτικό-οικονομικό επίπεδο που έχει άμεση αντανάκλαση στην αγωνιστική εικόνα των ομάδων, έως του σημείου της ύπαρξής τους. Πάντως στα δωδεκάνησα κρατήστε στα υπόψιν τον Πανιώνιο Λέρου που αποτελεί σημαντική αθλητική κυψέλη, κάποια στιγμή ενδέχεται να ακουστεί λίγο παραπάνω η δουλειά του.

Στη Λέσβο πρωτάθλημα που γίνεται σε ανοιχτά γήπεδα (μόνο ένα κλειστό στο νησί) και με αναβολές αγώνων λόγω…βροχής, δεν μπορείς να περιμένεις κάτι παραπάνω από τη σταθερή παρουσία του Παπάδου Γέρας στο ειδικό πρωτάθλημα ανόδου στη Γ΄Εθνική, στην οποία κατάφερε και αγωνίστηκε. Εκείνες τις περιόδους τον διαδέχτηκαν στο ειδικό πρωτάθλημα ο Παλλεσβιακός (2013) και ο Αρίων Μυτιλήνης (2014).

Καλύτερα τα πράγματα στη Χίο με περισσότερα κλειστά, το ΒΑΟΛ στη Γ’ Εθνική και άλλες δύο ομάδες ΦΟΒ και Όμηρος Καλλιμασιάς (έχει παίξει και Γ' Εθνική) με σταθερά καλές παρουσίες. Στο παρελθόν είχαν παρουσίες στο ειδικό πρωτάθλημα και οι Ίωνες Χίου (2012, 2014).

Στο νομό Σάμου με τρια κλειστά στη Σάμο και ένα στην Ικαρία, με παρουσίες στο ειδικό πρωτάθλημα από τον Ίκαρο Ικαρίας (και μία παρουσία στη Γ’ Εθνική το 2010-2011), Ηρακλή Ικαρίας (2019), Αναγέννηση Σάμου (2015,2016 στο ειδικό πρωτάθλημα), Καρλόβασι (2014, 2018) και Πολυκράτη (έπαιξε και δύο περιόδους στη Γ’ Εθνική, 2011-2012 και 2012-2013), οι δυσκολίες εμφανίζονται στην Ικαρία με το ένα κλειστό να απέχει αρκετά χιλιόμετρα από τις έδρες άλλων ομάδων, τώρα δρομολογήθηκε άλλο ένα κλειστό στη βόρεια πλευρά του νησιού. Στα μείον η απροθυμία διαιτητών να σφυρίξουν αγώνες στην Ικαρία, με το πρωτάθλημα να απαξιώνεται.

Γενικό συμπέρασμα είναι ότι ρόλο παίζουν τρεις παράγοντες για τις τοπικές διοργανώσεις.

Πρώτον η ύπαρξη ικανού αριθμού παιδιών για να επιλέγονται-αναδεικνύονται αυτά που έχουν ταλέντο. Μικρό  νησί = λίγος πληθυσμός = περιορισμένες επιλογές έμψυχου δυναμικού.

Δεύτερον οι υπάρχουσες υποδομές και όσες ενδεχομένως είναι υπό παράδοση. Τσιμέντο, αέρηδες και χιονόνερο δεν προσφέρουν συνθήκες άθλησης.

Τρίτον το οργανωτικό-οικονομικό. Δηλαδή πόσοι άνθρωποι τρέχουν για την ομάδα στα διοικητικά και πόσες εισροές ενισχύσεων μπορούν να προκαλέσουν είτε με συλλογικούς τρόπους (πχ εκδηλώσεις), είτε με χορηγίες τοπικών επιχειρήσεων, είτε με διεκδίκηση από την πολιτεία, διευκολύνσεις από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, κλπ

Η «αξιοποίηση» παικτών μεγάλης ηλικίας (και εμπειρίας από εθνικές κατηγορίες) δίνει πλεονέκτημα σε όσες ομάδες έχουν και την οικονομική δυνατότητα να το επιχειρούν, όμως άνοδος που βασίζεται σε παίκτες με κάποια ηλικία, σημαίνει ότι στη νέα κατηγορία που τα πράγματα είναι πιο ανταγωνιστικά, είναι και πιο δύσκολη η ανταπόκριση στους ρυθμούς της, με ό,τι σημαίνει για την παραμονή σε αυτήν.

Για άλλη μία χρονιά να πούμε ένα μπράβο σε όσους συμμετείχαν στο ειδικό πρωτάθλημα, αλλά και σε όσους δεν μπόρεσαν να φτάσουν μέχρι εκεί.