Οι υγειονομικοί χάρτες, που συνέταξαν οι «σοφοί» του υπουργείου υγείας με το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 6 εκατομμυρίων ευρώ (!) και οι οποίοι χρησίμευσαν ως επιστημονικοφανές περιτύλιγμα στις συγχωνεύσεις νοσοκομείων, ανέδειξαν πέρα από παραποιημένα στοιχεία και κάποιες αλήθειες. Αλήθειες, οι οποίες φυσικά χρησιμοποιήθηκαν όχι για την περεταίρω ενίσχυση και αναβάθμιση του ΕΣΥ, αλλά στην συρρίκνωση και ιδιωτικοποίησή του, κατ΄ υπόδειξιν της τρόικας και των αιμοδιψών δανειστών μας.
Μια τέτοια αλήθεια είναι το ότι 30-40% του πληθυσμού της επαρχίας μεταναστεύει στα αστικά κέντρα για να βρουν την υγειά τους, μιας και η περιφέρεια στερείται πολλών αναγκαίων και επαρκών ιατρικών ειδικοτήτων και υγειονομικών υποδομών. Βέβαια, αυτή η υγειονομική ερήμωση της επαρχίας (απόρροια των χρόνιων πολιτικών περικοπών, λιτότητας και εγκατάλειψης) χρησιμοποιήθηκε από το υπουργείο ως δείκτης μειωμένης κίνησης στα επαρχιακά νοσοκομεία και άρα ως πρόσχημα για …την υποβάθμισή τους μέσω των συγχωνεύσεων και όχι ως παράγοντα για την ενίσχυσή τους.
Ο σύλλογος εργαζομένων του νοσοκομείου Ικαρίας, στην προσπάθειά του να αναδείξει τις πραγματικές υγειονομικές ανάγκες του πληθυσμού των νησιών μας, έχει ξεκινήσει την καταγραφή κατηγοριών ασθενών, οι οποίοι έχουν μετατραπεί κυριολεκτικά σε υγειονομικούς μετανάστες. Μια τέτοια κατηγορία είναι και οι νεφροπαθής συμπατριώτες μας, οι οποίοι λόγω έλλειψης νεφρολόγου και μονάδας τεχνητού νεφρού, υπόκεινται ένα ατελείωτο μαρτύριο: οικονομικός στραγγαλισμός των οικογενειών τους, συνεχείς μετακινήσεις στη Σάμο και την Αθήνα 2 και 3 φορές την εβδομάδα, αναγκαστικός εκπατρισμός από την γη που τους γέννησε και που αγάπησαν, μακριά από τους φίλους και τους συγγενείς τους.
Και ας μη βιαστούμε να πέσουμε στην παγίδα «σιγά, και πόσοι είναι αυτοί οι ασθενείς τελοσπάντων;». Στην υγεία δεν πρέπει να μπαίνουν ποσοτικά και οικονομικά μεγέθη όταν μιλάμε για ανθρώπινες ανάγκες. Γιατί έτσι διολισθαίνουμε σε λογικές κέρδους και ζημιάς που είναι ασύμβατες με την έννοια του αγαθού. Ακόμη όμως και εάν μπούμε στον πειρασμό να ρωτήσουμε για τον αριθμό των νεφροπαθών συμπατριωτών μας, θα εκπλαγούμε. Ήδη, μετά τα πρώτα στοιχεία που συνέλεξε ο σύλλογός μας με τη βοήθεια συγγενών νεφροπαθών, οι πάσχοντες υπολογίζονται αρχικά στους 23 (το υπουργείο υγείας μας έλεγε πως είναι μόνο 6 !!!), με τάσεις υπέρβασης του αριθμού αυτού.
Είναι συμπατριώτες μας, που άλλοι κάνουν αιμοκάθαρση, άλλοι περιτοναϊκή κάθαρση και άλλοι βρίσκονται στα πρόθυρα του τεχνητού νεφρού (τα ονόματά τους με τις ιατρικές τους γνωματεύσεις είναι στη διάθεση του συλλόγου εργαζομένων). Πρόκειται για ασθενείς, οι οποίοι εάν αντιμετωπίζονταν στον τόπο τους, μόνο οφέλη θα υπήρχαν: περιστολή άσκοπων εξόδων και μετακινήσεων, καλύτερη ψυχολογία και αποκατάσταση των ασθενών, αναβάθμιση του νοσοκομείου, αύξηση της εισροής περιστατικών στο νοσοκομείο και άρα έσοδα για το ίδρυμα, επιστημονική αναβάθμιση του ιατρικού και μη προσωπικού.
Στόχος της προσπάθειας αυτής του συλλόγου μας είναι η συγκέντρωση όσο το δυνατόν περισσότερων στοιχείων, προκειμένου να φτιαχτεί αρχικά σύλλογος νεφροπαθών ασθενών. Από εκεί και πέρα, ανοίγει η προοπτική διεκδίκησης πρόσληψης νεφρολόγου και δημιουργίας μονάδας τεχνητού νεφρού στο νησί μας. Και εάν πολλοί προτρέξουν να μας προσγειώσουν στην μνημονιακή πραγματικότητα των περικοπών και του παγώματος των προσλήψεων στην υγεία, έχουμε να τους απαντήσουμε απλά και μόνο την προσήλωσή μας στο δημόσιο και δωρεάν αγαθό της υγείας, χωρίς αποκλεισμούς και προϋποθέσεις. Στην κατεύθυνση αυτή ζητάμε την βοήθεια οποιουδήποτε έχει πληροφορίες σχετικά με τους ασθενείς αυτούς (τηλέφωνα: 2275350259, 2275023645 Δρούλιας Σωτήρης, 6932273350 Παπαγεωργίου Δημήτρης).
Σημείωση: εκτός από τους νεφροπαθής, υπάρχουν δεκάδες άλλοι συμπατριώτες μας, οι οποίοι δεν αντιμετωπίζονται στον τόπο μας. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους 300 περίπου ψυχικά ασθενείς (γίνεται προσπάθεια συλλογής στοιχείων και για αυτούς), ενδοκρινολογικούς ασθενείς, οφθαλμολογικά περιστατικά, εξειδικευμένες εργαστηριακές εξετάσεις, καρκινοπαθείς, τοξικομανείς, κατάκοιτους ή μοναχικούς ηλικιωμένους κλπ.
Δρούλιας Σωτήρης, πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων του νοσοκομείου Ικαρίας. (Άρθρο της εφημερίδας της Ικαρίας “ΠΥΞΙΔΑ”).