Η ΠΟΕΣΥ "ξανατρέχει" το θέμα της τροπολογίας για αναγνώριση της δουλειάς στα ιντερνετικά ΜΜΕ και της ασφαλιστικής και εργασιακής εξομοίωσης των συναδέλφων που εργάζονται σε αυτά, με τις αντίστοιχες ειδικότητες σε εφημερίδες και ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ. Με απόφαση του γενικού συμβουλίου πενταμελής επιτροπή, με δύο μέλη του ΔΣ και εκπροσώπους από τις ενώσεις, σε συνεργασία με το νομικό τμήμα της ομοσπονδίας, θα δουλέψει το θέμα, κάνοντας και όποιες άλλες ενέργειες χρειαστούν σε άλλα επίπεδα.
Παρουσιάζουμε τις δύο εισηγήσεις στο γενικό συμβούλιο, που έκαναν τα μέλη του ΔΣ Γιώργος Κατερίνης (αυτή που στον τίτλο αναφέρει τα πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα)και Κώστας Ντελέζος (αυτή που αναφέρει στον τίλο την online διαφήμιση), αλλά και την προφορική παρέμβαση που έκανε για λογαριασμό της Ανεξάρτητης Ριζοσπαστικής Παρέμβασης, ο Νάσος Μπράτσος:
«Συζητάμε το θέμα αυτό σε μια στιγμή, που ο πολιτικός χρόνος είναι ιδιαίτερα σημαντικός και νομίζω ότι η πολιτική ρευστότητα, δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες πίεσης, στην επαναφορά της τροπολογίας που αντιμετώπιζε το πρόβλημα και την τελευταία στιγμή αποσύρθηκε από την κυβέρνηση, περίπου πριν ένα χρόνο. Έχω την εκτίμηση αυτή και από το πώς αντίστοιχη αντιμετώπιση είχαν και οι τροπολογίες για τα δημόσια ΜΜΕ, ενώ σήμερα εμφανίζεται μια κάπως διαφορετική αντιμετώπιση.
Θεωρώ σημαντικό ζήτημα την ύπαρξη ελάχιστου αριθμού μισθολογίων ανά βάρδια. Οι εργοδότες έχουν φαντασία και βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά από μας. Μόλις πριν λίγες μέρες μου ήρθε καταγγελία, για δουλειά από το σπίτι, είσοδο στο εκδοτικό σύστημα με κωδικό (ποιες αίθουσες σύνταξης, ποιες επιλογές θεμάτων, ποιοί αρχισυντάκτες, όλοι δίνουν τα πάντα στο σωρό, χωρίς προτεραιότητες, ιεραρχήσεις, ποιοτικό έλεγχο). Ακολούθως αφαιρέθηκε ο κωδικός εισόδου και ζητήθηκε από το συντάκτη να στέλνει mail με ένα απλό word, προφανώς για να μην υπάρχει η παραμικρή ένδειξη επαγγελματικής συνεργασίας.
Το καλοκαίρι είχαμε προτείνει, δέχτηκε η ΠΟΕΣΥ και το ψάξαμε, το θέμα της πρακτικής άσκησης φοιτητών-σπουδαστών, τόσο στις νομότυπες εκδοχές, όσο και στην κατ όνομα που αποτελούν μαύρη εργασία. Καταλήξαμε ότι απαιτείται άμεσα μια συνάντηση με τα υπουργεία Παιδείας και Εργασίας, καθώς και με φοιτητικούς συλλόγους από τα αντίστοιχα τμήματα. Αν ακούγεται λογικό να υπάρχουν σε πχ 10 συντάκτες, οκτώ εργαζόμενοι και δύο πρακτικάριοι, όταν συμβαίνει το ανάποδο, προφανώς μιλάμε για καταχρηστική εφαρμογή, ακόμα και όταν αυτό γίνεται νομότυπα.
Παράλληλα με την προώθηση της τροπολογίας, πρέπει να πάρουμε μέτρα συνδικαλιστικής κάλυψης των συναδέλφων που είναι εκτός ενώσεων και είναι η συντριπτική πλειοψηφία στο χώρο αυτό, διότι πρέπει να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο σφαγής τους, αν προχωράει η τροπολογία, με λογικές να διώξω 10 «μαύρους» για να στήσω ένα-δύο μισθολόγια».
Όπως εύστοχα ακούστηκε σε συζήτηση εκτός της διαδικασίας, είναι δυνατόν να στέλνουν τα πανεπιστήμια και τα ΙΕΚ-ΚΕΚ-ΚΕΣ σπουδαστές σε πρακτική σε ιντερνετικά ΜΜΕ, που σημαίνει ότι τα αναγνωρίζουν σαν μέσα ενημέρωσης (και κατά συνέπεια το υπουργείο Παιδείας) και οι ιδιοκτησίες τους, αλλά και η πολιτεία να μην τα αναγνωρίζουν σαν τέτοια, να υπάγονται στο υπουργείο εμπορίου και να μην τα διέπει το ίδιο νομικό πλαίσια με όλα τα υπόλοιπα ΜΜΕ?
