Δραστήριοι στον αθλητισμό οι Μικρασιάτες, ίδρυσαν στην περιοχή τον Άρη Αργυρούπολης με χρώματα κιτρινόμαυρα, που έπαιζε όπως και πολλές άλλες ομάδες εκείνων των χρόνων σαν ανεξάρτητο σωματείο έξω από επίσημες διοργανώσεις, δίνοντας φιλικά παιχνίδια και συμμετέχοντας σε τουρνουά.
Ακολούθησε το 1943 η δεύτερη προσφυγιά, μέσα σε τρεις μέρες, τόση προθεσμία έδωσαν οι κατακτητές. Η περιοχή βομβαρδίστηκε και ισοπεδώθηκε η πόλη. Το εικονικό αεροδρόμια που είχαν φτιάξει οι Γερμανοί στο Ελληνικό για να βομβαρδίζουν οι σύμμαχοι χωρίς να τους προξενούν απώλειες έπαιξε το ρόλο του, όπως και στα γειτονικά Σούρμενα.
Μεταπολεμικά ως Άρης Αργυρούπολης, επανήλθε και πάλι σαν ανεξάρτητη ομάδα και υπήρξαν φορές που βοηθήθηκε με την παροχή αθλητικού υλικού από τους Εγγλέζους.
Άρχισε και η διαμόρφωση των αγωνιστικών χώρων στους οποίους στεγάστηκε κατά καιρούς ο σύλλογος, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι με προσωπική εργασία κατοίκων της περιοχής έγινε η διαμόρφωση γηπέδου στο κτήμα Τσακρή. Η ομάδα έπαιξε σε γήπεδο που βρίσκονταν στο τέρμα Γερουλάνου, στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, αλλά και στη διαμόρφωση του σημερινού γηπέδου που στο παρακείμενο ρέμα, πέταγαν τα μπάζα του αεροδρομίου.
 |
| τα έργα του 1965, ημικτηματολογικός χάρτης του 1955 από το Δήμο Αθηναίων και σύγχρονος χάρτης από google maps |
Υπήρξε και εδώ λαϊκή συμμετοχή στις εργασίες διαμόρφωσης του αγωνιστικού χώρου. Ο σημερινός πρόεδρος Γιώργος Ιωαννίδης θυμάται τον εαυτό του παιδάκι να ακολουθεί μαζί με άλλους και με ποτιστήρια τον οδοστρωτήρα και να ρίχνει νερό στο χώμα.
Η ομάδα από το 1950 έχει γίνει Αθλητικός Όμιλος Νέας Αργυρούπολης για να υπάρξει αλλαγή στη δεκαετία του ’80 και το Νέας Αργυρούπολης να γίνει Νέων Αργυρούπολης. Το 1960 μπαίνει στην ΕΠΣΑ και στις τοπικές της κατηγορίες.
Έχοντας διανύσει πολλά χρόνια στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο πρόλαβε και τις καλές του στιγμές, όταν η προσέλευση του κόσμου στα χωμάτινα γήπεδα, ήταν τέτοια που θα τη ζήλευαν και τα σημερινά επαγγελματικά σωματεία.
Το δέσιμο των κατοίκων της περιοχής με το σύλλογο φαίνεται ότι συχνά έδινε παιχνίδια με 3.000 και 4.000 θεατές σε μία πόλη 5.000 κατοίκων.
Όπως μας δήλωσε ο κ. Ιωαννίδης εκείνα τα χρόνια πήγαινε κόσμος να δει και τις προπονήσεις της ομάδας. Άλλες εποχές, άλλα είδη ψυχαγωγίας σε σχέση με το σήμερα, άλλο δέσιμο των τοπικών σωματείων με τους τόπους στους οποίους γεννήθηκαν.
Στη σημερινή εποχή ο ΑΟΝΑ έχει τμήματα ποδοσφαίρου, ανδρών και υποδομών, μπάσκετ, βόλεϊ, τζούντο, στίβο και πάνω από 1.000 αθλητές σε όλες αυτές τις δραστηριότητες.
Το διαπιστώσαμε άλλωστε όταν επισκεπτόμενοι το χώρο, είδαμε «συνωστισμό» δραστηριοτήτων και αθλουμένων ενήλικων και μη που συνοδεύονταν από τους γονείς τους. Ο ΑΟΝΑ έχει γαλανόλευκα χρώματα και σήμα το δισκοβόλο με ένα στεφάνι. Όπως μας δήλωσε ο σημερινός γενικό αρχηγός της ομάδας Κώστας Βάγιας που διετέλεσε και πρόεδρος του ΑΟΝΑ, ο σύλλογος σε συνεργασία με τον παλιό του αθλητή Μιχαήλ Πεσιρίδη έχει καταγράψει την ιστορία του συλλόγου και την έχει δημοσιεύσει σε σειρά, στα τεύχη της εφημερίδας που στο παρελθόν έβγαζε ο σύλλογος.
Σήμερα που οι έντυπες μορφές έχουν υποχωρήσει μπροστά στο διαδίκτυο, η ιστορική διαδρομή με πολλές λεπτομέρειες στο αγωνιστικό της σκέλος, βρίσκεται στην ιστοσελίδα του συλλόγου. Με βάση τα όσα είδαμε από την επίσκεψή μας στο σύλλογο, θα υπάρξει ανάγκη για συνεχή εμπλουτισμό της, αφού ο ΑΟΝΑ παραμένει δραστήριος και παραγωγικός.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
