Θα αναφέρουμε χαρακτηριστικά τρία παραδείγματα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές από τη δική μας συλλογική εμπειρία.
1) Μέσα σε αυτά τα 5 χρόνια κερδίσαμε όλα τα δικαστήρια στα οποία παραβρεθήκαμε κατά του πρώην εργοδότη μας. Ωστόσο, και παρά τη δικαίωσή μας, στην πράξη ο Ανδρέας Κουρής δεν υποχρεώθηκε να μας καταβάλλει ούτε ένα ευρώ από τα 600 χιλιάδες και πλέον που μας χρωστάει. Επιπλέον, ακόμη και σήμερα, εξακολουθούμε να καλούμαστε να καταθέσουμε σε νέες δίκες που ορίζονται κατά του Ανδρέα Κουρή μετά από τις αυτεπάγγελτες διώξεις εναντίον του από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και έπειτα από τις σχετικές καταγγελίες μας προς αυτό.
Εντούτοις, οι κλήσεις και η παρουσία μας σε αυτές τις δίκες γίνεται ατομικά προς κάποιους/ες από εμάς ή σε μικρές ομάδες, γεγονός που κατακερματίζει την υπόθεσή μας, σα να πρόκειται για ξεχωριστές υποθέσεις. Σε όλο αυτό το διάστημα και έως σήμερα δεν έχει βρεθεί κανείς αρμόδιος από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει το ζήτημά μας ως ενιαίο και να ομαδοποιήσει όλες τις δικαστικές διώξεις κατά του Ανδρέα Κουρή σε μία, αφού στην πραγματικότητα οι παρανομίες που έχει διαπράξει είναι κοινές απέναντι σε όλους μας. Με αυτή την τακτική ο μόνος που βγαίνει κερδισμένος είναι ο πρώην εργοδότης μας, αφού και η υπόθεση τραβάει σε μάκρος και οι ποινές που εκδίδονται εις βάρος του βγαίνουν κατακερματισμένες και όχι συνολικά επιμετρημένες για όλους/ες εμάς.
Από την άλλη, η μήνυση που έχουμε καταθέσει κατά του Ανδρέα Κουρή για τα αδικήματα της ψευδούς καταμήνυσης και της ψευδορκίας από τoν Ιανουάριο, δεν έχει βρει ακόμη το δρόμο της, αφού δεν έχει προχωρήσει.
Συμπέρασμα; Η απονομή δικαιοσύνης σε ότι αφορά αδικήματα κατά των εργαζομένων προχωράει αργά, ενίοτε δεν προχωράει και καθόλου.
2) Παρ’ όλες τις υποσχέσεις του κ. Σκουρλέτη ως υπουργού Εργασίας και των συνεργατών του ότι θα ασχοληθούν με το ζήτημά μας ασκώντας κάποια πίεση προς τον Ανδρέα Κουρή, ούτε ο ίδιος, ούτε ο διάδοχός του και τα νυν στελέχη του υπουργείου Εργασίας ασχολήθηκαν ποτέ με αυτό. Να θεωρήσουμε ότι αυτή τους η (ύποπτη) αδιαφορία αφορά μόνο τη δική μας περίπτωση;
Προς στιγμή φάνηκε ότι η σημερινή κυβέρνηση είχε την πρόθεση να αντιμετωπίσει ανάλογες καταστάσεις με τη δική μας, όπου οι εργαζόμενοι πέφτουν θύματα των «ξαφνικών» λουκέτων που βάζουν οι εργοδότες σε δεκάδες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις συσσωρεύοντας εκατομμύρια ανεξόφλητων χρεών προς εργαζόμενους, ασφαλιστικά ταμεία και πιστωτές, όλοι με την ίδια μέθοδο και κατ’ ανάλογο τρόπο, στην πράξη απαλλασσόμενοι από αυτά. Και, συνεχίζοντας απτόητοι τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, αφού το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο τους δίνει τις αναγκαίες γι’ αυτούς δικλείδες, αυτό δηλαδή που αποκαλείται «ούτε γάτα, ούτε ζημιά». Τελικά, παρ’ όλες τις εξαγγελίες και τις προθέσεις, τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη δεν τόλμησαν να αγγίξουν αυτή τη μάστιγα.
Ετσι, η κυβέρνηση στο νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό απέσυρε την τελευταία στιγμή και έπειτα από τις έντονες πιέσεις των εργοδοτικών ενώσεων το «άρθρο 53» που όριζε ότι οι μέτοχοι κεφαλαιουχικών εταιρειών με ποσοστό συμμετοχής τουλάχιστον 10% «ευθύνονται αλληλεγγύως και σε ολόκληρο με το νομικό πρόσωπο για την καταβολή ληξιπρόθεσμων οφειλών προς ασφαλιστικούς φορείς και εργαζομένους». Στην ουσία επρόκειτο για μια διάταξη που θα έβαζε φρένο στην εργοδοτική ασυδοσία που στοιβάζει εργοδοτικά χρέη προς όλες τις κατευθύνσεις, καθώς αφορούσε ΑΕ και ΕΠΕ όπου οι μέτοχοι θα είχαν ολόκληρη την ευθύνη για τα χρέη τους.
Συμπέρασμα; Όλα για τους εργοδότες με οποιαδήποτε κυβέρνηση.
3) Πρόσφατα, διέρρευσαν πληροφορίες που θέλουν τη σημερινή διοίκηση της ΕΡΤ να σκέφτεται να προχωρήσει εκ νέου σε απευθείας ανάθεση της ελληνικής συμμετοχής στο διαγωνισμό της Eurovision σε ιδιωτικό κανάλι, στην ουσία «αγνοώντας» τις σοβαρότατες καταγγελίες μας για το σκάνδαλο της απευθείας ανάθεσης της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή μέσω του MAD οι οποίες, παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες, ουδέποτε διερευνήθηκαν.
Κατά διαβολική(;) σύμπτωση μάλιστα, τα τρία ονόματα που έγιναν γνωστά πως η σημερινή διοίκηση της ΕΡΤ σκοπεύει να αξιοποιήσει προέρχονται όλα από το στενό επιχειρηματικό περιβάλλον του Ανδρέα Κουρή, καθώς πρόκειται για ανθρώπους που έχουν «σταθεί στο πλάι του» και έχουν συνεργαστεί μαζί του αρκετές φορές στο παρελθόν. Αν όλα αυτά, ισχύουν, δεν απομένει παρά να γίνουμε στο ίδιο έργο θεατές.
Συμπέρασμα; Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, μα ο Ανδρέας Κουρής ζει και βασιλεύει!
Για 5η χρονιά και παρ’ όλες τις προαναφερόμενες διαπιστώσεις και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγουμε, συνεχίζουμε τον δίκαιο αγώνα μας μέχρι την καταβολή των μισθών και των αποζημιώσεών μας από τον επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή του ομίλου MAD.
Ανδρέα Κουρή δεν λυγίζουμε. Συνεχίζουμε.
Για 5η χρονιά διαδηλώνουμε έξω από την απονομή των Βραβείων MAD
ΤΡΙΤΗ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ, TAE KWON DO - 730 μ.μ.
