...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...
Αρκετοί θεώρησαν ότι η χρονική συνύπαρξη με το «Στρατηγό» του ελληνικού ποδοσφαίρου, ήταν η αιτία που δεν πέρασε το κατώφλι της εθνικής ομάδας, ενώ άλλοι επικέντρωσαν στις πολιτικές του πεποιθήσεις ως το «απαγορευτικό στοιχείο» για εκείνα τα δύσκολα χρόνια.
Ήταν παιδί της εργατούπολης, του μεροκάματου της παράδοσης της Εθνικής Αντίστασης, των κατατρεγμών που ακολούθησαν στη μετεμφυλιακή περίοδο, της «εξέγερσης του κάρβουνου» και δεν απαρνήθηκε ποτέ ότι ήταν κομμουνιστής, έτσι αν και υπήρξε ενδιαφέρον από τον Ολυμπιακό (είχε δοθεί προκαταβολή 1,5 εκ. δραχμές από τον Γουλανδρή), η μεταγραφή δεν έγινε ποτέ.
Στη δύσκολη δεκαετία του 1960 ήρθε και το πραξικόπημα του 1967 με την επταετή δικτατορία και έτσι μπήκαν και τα εξωαγωνιστικά όρια για αρκετούς ποδοσφαιριστές που προσδιόριζαν την πορεία τους.
Ο Άγγελος Ράμφος αποτέλεσε κόσμημα για το ελληνικό ποδόσφαιρο και ήταν από τους πλέον εμβληματικούς παίκτες του Ατρομήτου Περιστερίου, ενώ έπαιξε και κάποια χρόνια στον Απόλλωνα Σμύρνης.
Τις δύο ομάδες συνδέουν εκτός από τα χρώματα και το μικρασιατικό dna, αφού ναι μεν ο Απόλλωνας γεννήθηκε στη Σμύρνη και συνέχισε στην Αθήνα, ο δε Ατρόμητος είχε σημαντική συμβολή Μικρασιατών στην ίδρυσή του και τα χρόνια που ακολούθησαν και έπαιξαν ρόλο στην καταξίωσή του σαν ποδοσφαιρικό μέγεθος.
Στις γειτονιές του Περιστερίου, με τις αλάνες της εποχής, το δέσιμο με την τοπική ομάδα, όπως άλλωστε συνέβαινε σε όλες τις περιοχές της χώρας στο παρελθόν, έδινε επιπλέον «χρώμα» στα σωματεία καθώς αποτελούσαν συστατικό στοιχείο της τοπικής κοινωνίας.
Και σε αυτή την «ορχήστρα», φιλάθλων, γειτόνων, φίλων, παραγόντων, παικτών, ο Άγγελος Ράμφος ήταν ο εντός του γηπέδου «μαέστρος».
Mάλιστα στα πολλά «ξερά» γήπεδα της εποχής, το να δίνει κανείς δείγματα υψηλής τεχνικής, είναι ένα στοιχείο που θα πρέπει να το συνυπολογίσουμε, καθώς οι αγωνιστικοί χώροι δεν βοηθούσαν σε αυτό, ακόμα και στις περιπτώσεις που είχαν χορτάρι, καθώς απείχε πολύ από τις προδιαγραφές της εποχής μας.
Οι δεκαετίες του 1960 και 1970 ήταν αυτές που έλαμψε το άστρο του, με απίστευτο κοντρόλ, εξαιρετικές εκτελέσεις στημένων και με τα δύο πόδια.
Όταν πλέον είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση, πρόσφερε τις υπηρεσίες του στον αγαπημένο του Ατρόμητο και ως προπονητής.
Έφυγε από τη ζωή στις 5 Ιουλίου 2009, χτυπημένος από την επάρατο νόσο.
Mία μαρτυρία για τον Άγγελο Ράμφο, από τον Χρήστο Πάτση με τον οποίο υπήρξαν συμπαίκτες στον Ατρόμητο, ενώ στη συνέχεια ο Άγγελος Ράμφος υπήρξε και προπονητής του.
Όπως δήλωσε στο www.ertnews.gr ο Χρήστος Πάτσης: «Ποδοσφαιρικά δεν συγκρίνεται, επίσης ήταν φοβερός άνθρωπος, έξυπνος, καλός, έξω καρδιά, με τρομερό χιούμορ και απίστευτες ατάκες.
Εντός του γηπέδου ήταν “οξύθυμος”, με την έννοια ότι όταν έκανε μία καλή πάσα και δεν την παίρναμε χαμπάρι για να την αξιοποιήσουμε, μας φώναζε να ξυπνήσουμε.
Θυμάμαι έναν αγώνα Ατρομήτου – Πανιωνίου όπου στον Πανιώνιο έπαιζε ο Μωραϊτέλης, σπουδαίος παίκτης, μέσος, αριστεροπόδαρος, με τον οποίο ο Ράμφος εργάζονταν μαζί στον ΟΤΕ Καλλιθέας.
Ο Ράμφος του πέρασε στην ίδια φάση δύο φορές την μπάλα κάτω από τα πόδια και μετά τον σταμάτησε με το χέρι του και του είπε “πέρνα τη Δευτέρα από το γραφείο να σου το μάθω”.
Είχε παρθεί απόφαση από το δημοτικό συμβούλιο Περιστερίου να δοθεί το όνομά του στο γήπεδο, αλλά έχει μπλοκαριστεί από κάποιους με διάφορα προσχήματα. Εγώ νοιώθω ευλογημένος που τον γνώρισα και ήταν συμπαίκτης και φίλος μου».
Στο Περιστέρι κανείς δεν τον ξέχασε, όσοι είχαν την τύχη να είναι συμπαίκτες του, όσοι τον θυμούνται να «ζωγραφίζει» στο γήπεδο, όσοι μεταγενέστεροι έγιναν κοινωνοί του θρύλου του, αναφέρονται με σεβασμό στο όνομά του και σε κάθε ευκαιρία τιμούν τη μνήμη του.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
