Βρισκόμαστε στην αντίστροφη μέτρηση για τη συνέλευση αλλά
και τις πρόωρες εκλογές στον ΕΔΟΕΑΠ και με τη θέση μας μέχρι τώρα γνωστή για τα
θέματα αυτά (δηλαδή έκτακτη συνέλευση και μετά από λίγες ημέρες εκλογές για να
εξασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή επικοινωνία των υποψηφίων με κάθε συνάδελφο), ο
στόχος του άρθρου είναι η λογική που πρέπει να προσεγγίζουμε τα σχετικά
ζητήματα (ασφαλιστικό και ιατροφαρμακευτική κάλυψη) και οι προσδοκίες που
έχουμε από τους συναδέλφους που θα εκλεγούν στη νέα διοίκηση, αλλά πάνω από όλα
και οι κατευθύνσεις που θα πρέπει να κινηθεί ο κλάδος. Προφανώς τα προβλήματα
και οι εντάσεις της τελευταίας περιόδου που εκφράστηκαν στην συνέλευση του
Ιουνίου, η οποία αποδοκίμασε τα πεπραγμένα της απερχόμενης διοίκησης, δεν
αποτελούν μόνο θέματα διαχείρισης ή προσώπων, αλλά αποτελούν χαρακτηριστικά
δείγματα επιλογών και αντιλήψεων, που είναι (με την ευρύτητα του όρου)
πολιτικές επιλογές και κατευθύνσεις.
Ας ξεκινήσουμε με κάποια ερωτήματα.
H κυβέρνηση (των τριών για να μην ξεχνιόμαστε) έχει στο
στόχαστρο τον ΕΔΟΕΑΠ?
Η απάντηση είναι όχι μόνο, έχει στο στόχαστρο όλο το
ασφαλιστικό σύστημα, κατά συνέπεια και τον ΕΔΟΕΑΠ.
Τα χρήματα του ΕΔΟΕΑΠ προέρχονται από τις εισφορές των
εργαζομένων, ούτε από τους εργοδότες, ούτε από το κράτος και αυτό κάνει τη
ληστεία πιο εξοργιστική. Σωστό, αλλά ας το αναποδογυρίσουμε σαν επιχείρημα.
Σε άλλα ταμεία που υπάρχουν για παράδειγμα χρήματα από
τριμερή χρηματοδότηση, "νομιμοποιείται" η αφαίμαξή τους και η διάλυση
των κόπων μιας ζωής και του δικαιώματος για ικανοποιητική ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη και σύνταξη από τον κόσμο της δουλειάς? Προφανώς και όχι.
Αν λοιπόν μιλήσουμε τη γλώσσα της "εξαίρεσης",
απομονώνοντας την επίθεση στον ΕΔΟΕΑΠ από το σύνολο της αντιασφαλιστικής
επίθεσης, απλώς αυτοαπομονώνουμε τον κλάδο από κάθε δυνατότητα συντονισμένης
αντίστασης. Έτσι διευκολύνουμε την επίθεση στον ΕΔΟΕΑΠ που πατάει πάνω στην
άγνοια των πλατιών στρωμάτων για το τί συμβαίνει στο συγκεκριμένο ταμείο και
δεν συνδέει την επίθεση σε αυτό με την επίθεση και στα δικά του δικαιώματα,
όταν εμείς του δίνουμε αυτό το δικαίωμα.
Άλλωστε στην κυβερνητική προπαγάνδα για εξαίρεση (μέχρι
τώρα) του ΕΔΟΕΑΠ από τον ΕΟΠΥΥ, σκόπιμα αποκρύφτηκε ότι δεν είναι το
"ταμείο των δημοσιογράφων", διότι δεν είναι ενταγμένοι μόνο
δημοσιογράφοι, αλλά και ένα μέρος (όχι το σύνολο) διοικητικών και τεχνικών των
ΜΜΕ. Προς τι λοιπόν αυτή η επιμονή για το ταμείο «των δημοσιογράφων»?
Κατά τη γνώμη μας σκόπιμα, για να συνδέεται στις συνειδήσεις των πολιτών, το ταμείο, με τα όσα πράττουν καλοταϊσμένοι μνημονιακοί παπαγάλοι,κυρίως από τις τηλεοράσεις και να δημιουργούνται αρνητικοί συνειρμοί «για τα λαμόγια, που πάνε να μείνουν στην απέξω, την ώρα που ο κόσμος πεινάει». Έτσι εκτιμούν ότι θα διευκολυνθεί η λεηλασία του ταμείου, στα πλαίσια της γενικής επέλασης και κλοπής σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, όλων των κλάδων, μέσα κι έξω από τα ΜΜΕ. Τακτική διαίρει και βασίλευε, χρησιμοποιώντας παραπληροφόρηση και λάσπη.
Ακριβώς αυτό ήταν το κίνητρο, το "άνοιγμα" της
απάντησης στην αντιασφαλιστική επίθεση, που επιχειρήσαμε να κάνουμε σαν πρώτο
βήμα, το Δεκέμβρη που μας πέρασε, με εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ, όπου συμμετείχαν
μηχανικοί του ΤΣΜΕΔΕ και δικηγόροι από το αντίστοιχο ταμείο νομικών.
Πολιτικές ευθύνες
Αυτό που μας εξοργίζει με τον ΕΔΟΕΑΠ είναι ότι για μεγάλο
χρονικό διάστημα και αναφερόμαστε ειδικά στην περίοδο της άνοιξης του 2012, οι
επιλογές της διοίκησής του και οι κινήσεις τραπεζών και κυβέρνησης, επιλέχθηκε
και μάλιστα με τη συνεργασία του προέδρου της ΕΣΗΕΑ και ενδεχομένως και άλλων
από ηγεσίες σωματείων που τα μέλη τους είναι στον ΕΔΟΕΑΠ (πχ επιχειρήθηκε και
στην ΕΣΗΕΜΘ "κλειστή σύσκεψη" για τον ΕΔΟΕΑΠ), να μην γίνουν γνωστά
στον κλάδο, πριν τελειώσει και η προεκλογική περίοδος του Ιουνίου.
Αλληλογραφίες με την Τράπεζα της Ελλάδος ακόμα και στις αρχές Ιουνίου, που
κοινοποιήθηκαν στα μέλη του ΕΔΟΕΑΠ, στους απλούς εργαζόμενους, από τις 18 και
μετά, δηλαδή μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου.
Εκτιμούμε ότι ήταν μια σαφής πολιτική επιλογή, ώστε να
αποφευχθεί από μια πιθανή αγανάκτηση του κλάδου, μια απεργιακή κινητοποίηση σε
προεκλογική περίοδο, όπου διάφοροι είχαν τους λόγους τους για να τζογάρουν και
να επενδύσουν τις όποιες κυβερνητικές τους ελπίδες στα κόμματα με τα οποία
είχαν στοιχηθεί.
Άρα ακόμα και όσοι κινούνται μέσα στα σωματεία με
"αντιμνημονιακό λόγο" και είχαν συμμετοχή στη συγκάλυψη έχουν
τεράστιες ευθύνες και αυτό έγινε αντιληπτό από την κάλυψη μέσα στη συνέλευση
του ΕΔΟΕΑΠ από τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ προς τη διοίκηση του οργανισμού, γεγονός
που πυροδότησε έντονες διαμαρτυρίες μεγάλου αριθμού των συμμετεχόντων στη
συνέλευση.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ουσιαστική αποδοχή του ότι
"το Μνημόνιο εφαρμόζεται" με κουρέματα, PSI, τροπολογίες, δικαστήρια,
εφαρμοστικούς νόμους, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και πάσης φύσεως
τερατουργήματα με τη συνδρομή χημικών, ΜΑΤ, προβοκατόρων και καλοπληρωμένων
παπαγάλων, έχουν οδηγήσει σε ενέργειες πλήρους αποδοχής του, με σπασμωδικές και
αδιέξοδες απόπειρες "μετριάσματος των συνεπειών του".
Έτσι άρχισε και το "ξεφόρτωμα" του ΕΔΟΕΑΠ και
του ΤΣΠΕΑΘ, με συναδέλφους που αμείβονται πια με ΔΠΥ προς τον ΟΑΕΕ και ο
αριθμός τους αυξάνεται λόγω και των εργασιακών εξελίξεων, καθώς και με κλείσιμο
ασφαλιστικών μερίδων, συναδέλφων που αδυνατούσαν να πληρώσουν τη μηνιαία
εισφορά.
Το Μνημόνιο Τρία ολοκληρώνει την καταστροφή της ελληνικής
κοινωνίας. Τα «ευγενή» ταμεία σπρώχνονται στον καιάδα του ΕΟΠΥΥ, όχι για να
αναβαθμιστεί το χρεοκοπημένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, αλλά για να
καλυφθούν με ξένα κόλλυβα οι μαύρες τρύπες.
Ο αγώνας για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών μας
δικαιωμάτων, δεν περνάει μέσα από αδιέξοδες δικαστικές διαμάχες (ένας θεσμός
που ειδικά στη μνημονιακή εποχή, έχει μετατραπεί σε βιομηχανία αποφάσεων
εναντίον των εργαζομένων), ούτε με χαρτοπόλεμους οργίλων ανακοινώσεων και προφανώς
ούτε με φτωχοκομπίνες θεατρικών παραιτήσεων και fast track εκλογές.
Περνάει μέσα από την υπεράσπιση ενός αναβαθμισμένου και
ποιοτικού δημοσίου συστήματος υγείας, προσβάσιμου για όλους, γι αυτό και
απαιτείται και η συμμαχία με τους εργαζόμενους σε αυτό. Γι αυτό
επιλέξαμε και οργανώσαμε την παρουσία και το χαιρετισμό γιατρού από
δημόσιο νοσοκομείο για να κάνει χαιρετισμό σε πρόσφατη απεργιακή
συνέλευση των απεργών των δημοσίων ΜΜΕ στην ΕΣΗΕΑ.
Περνάει μέσα από τη λήψη πρωτοβουλιών συντονισμού και
"ανοίγματος" του ασφαλιστικού και σε άλλους χώρους και την κλιμάκωση
των κινητοποιήσεων με τελικό στόχο, όχι τις "βελτιώσεις" εντός του
Μνημονίου (βλακώδης προσμονή με βάση τη διεθνή εμπειρία από όπου πήγε το ΔΝΤ
και όπου εφαρμόστηκαν αντίστοιχες "συνταγές"), αλλά την ανατροπή όσων
το εφαρμόζουν.
Να μην ξεχνάμε ότι τα αποτελέσματα αντίστοιχων επιλογών
σε άλλες χώρες, έριξαν το προσδόκιμο ζωής, χειροτέρεψαν τις παροχές και αυτό
συνέβη σε όλους τους κλάδους και σε όλα τα ταμεία. Θα το αφήσουμε να συμβεί και
εδώ πάνω στις δικές μας πλάτες?
Nάσος Μπράτσος
