52 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ:
‘Δίκιο, Δουλειά και Λευτεριά φώναζε όπου και να ‘σαι,
έτσι τιμάς τους ήρωες και πάντα τους θυμάσαι’
Στις 17 του Νοέμβρη συμπληρώνονται 52 χρόνια από την κορυφαία πράξη αντίστασης του Αντιδικτατορικού Αγώνα 1967-1974: την αιματoβαμμένη εξέγερση εναντίον της δικτατορίας με επίκεντρο το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο αλλά και τις καταλήψεις στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων, Πάτρας.
Η εξέγερση των φοιτητών στα τέσσερα ΑΕΙ δεν ήταν ‘κεραυνός εν αιθρία’. Ήταν ένα άλμα στην εξέλιξη της αντιδικτατορικής πάλης που ξεκίνησε από την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος, παρά τις χιλιάδες ‘προληπτικές εκτοπίσεις’ στα ξερονήσια, τις συλλήψεις, τα βασανιστήρια των αγωνιστών.
Εμπνεόταν από το διεθνές κίνημα της νεανικής αμφισβήτησης. που εκδηλώθηκε πολιτικά και πολιτιστικά - για 'Παρισινό Μάη του 1968' ορυόταν ο χουντικός τύπος - και ενσωμάτωνε τις καλύτερες αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας. ‘ Ήταν τέκνο της Ανάγκης κι ώριμο τέκνο της Οργής’.
Η αγωνιστική πορεία του φοιτητικού κινήματος που κορυφώθηκε το Νοέμβρη του 1973, ξεκίνησε από τον Μάρτιο του 1972: με την καταγγελία των νόθων εκλογών στους φοιτητικούς συλλόγους, με τις προσφυγές στα Πρωτοδικεία, με την οργάνωση των φοιτητών σε εθνικοτοπικούς συλλόγους, με τη συλλογή υπογραφών για γενικές συνελεύσεις κόντρα στους εγκάθετους της Ασφάλειας στους συλλόγους, με τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στα πειθαρχικά συμβούλια των ΑΕΙ που δίκαζαν φοιτητές και καθηγητές.
Η Χούντα μπροστά στην αφύπνιση αυτή του φοιτητικού κινήματος, τον Μάιο του 1972, με Βασιλικό Διάταγμα διέταξε την ένοπλη καταστολή των διαδηλώσεων, εφόσον αυτές δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με τα ‘κλασικά’ αστυνομικά μέσα. Aλλά οι φοιτητές ‘δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις’, με αποκορύφωμα την κατάληψη της Νομικής στο ΕΚΠΑ τον Φεβρουάριο του 1973, που βρήκε τη λαϊκή συμπαράσταση, αλλά χτυπήθηκαν με πογκρόμ συλλήψεων – βασανιστηρίων στην ΕΣΑ.
Το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα καθώς διεκδικούσε ακαδημαϊκές ελευθερίες και βελτίωση των συνθηκών εκπαίδευσης, συνειδητοποιούσε τις κοινωνικοπολιτικές αιτίες που οδήγησαν στη δικτατορία και ωρίμαζε πολιτικά – ιδεολογικά. Συνειδητοποίησε ότι το χουντικό πραξικόπημα είχαν σχεδιάσει οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ για την ανάσχεση του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα, για την διχοτόμηση της Κύπρου και εν όψει της επίθεσης του Ισραήλ κατά των Αράβων γειτόνων του τον Μάιο του 1967, ότι είχε τη στήριξη από εγχώρια και ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Προπαντός ότι ο αγώνας για την ανατροπή της δικτατορίας έπρεπε να γίνει υπόθεση όλου του λαού.
Εξάλλου, το ‘Κίνημα του Ναυτικού’ και η ‘ανταρσία του Βέλους’ τον Μάιο του 1973, έδειξαν ότι οι έντιμοι αξιωματικοί και τα στρατευμένα παιδιά του λαού ήταν αποφασισμένοι να την γκρεμίσουν.
Με τη διακήρυξη της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου και παρόμοιες ανακοινώσεις- ψηφίσματα των Συντονιστικών Επιτροπών στα Πανεπιστημία Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων, Πάτρας τέθηκε το πολιτικό πλαίσιο:
- Ανατροπή της Δικτατορίας, εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας
• Εθνική Ανεξαρτησία - Σύνδεση των οικονομικών διεκδικήσεων και των κοινωνικών προβλημάτων με τον αγώνα για Λαϊκή Κυριαρχία και Εθνική Ανεξαρτησία.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έσπασε τον φόβο. Η αντίσταση βγήκε από την παρανομία στον ανοιχτό αέρα και απέκτησε τα χαρακτηριστικά ενός ιστορικού υποκειμένου, που δεν διεκδικούσε απλώς την ‘αποκατάσταση’ της μετεμφυλιακής 'καχεκτικής' δημοκρατίας, που είχε διαποτιστεί από την διχαστική ιδεολογία της 'εθνικοφροσύνης', αλλά απαιτούσε τον ριζικό εκδημοκρατισμό της κοινωνίας και ριζοσπαστικές αλλαγές σε κάθε επίπεδο της ζωής της.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι καταγεγραμμένη στη συνείδηση του λαού μας ταυτόχρονα ως σύμβολο αγώνα και ως κίνημα αμφισβήτησης της εξάρτησης της χώρας από ξένα συμφέροντα, υπεράσπισης της λαϊκής κυριαρχίας και κατάργησης της κοινωνικής εκμετάλλευσης. Αυτή τη ριζοσπαστική ιδεολογική και πολιτική παρακαταθήκη κληρονόμησε η γενιά που πρωταγωνίστησε στη διάρκεια του 1973, συνεχίζοντας με συνέπεια και θυσίες έως την τελευταία μέρα της Δικτατορίας.
52 χρόνια μετά, η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη σκληρή ταξική πολιτική της, συρρικνώνει τον δημόσιο χαρακτήρα βασικών κοινωνικών αγαθών και θεσμών , όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Κοινωνική Ασφάλιση, η Περίθαλψη, τα Ταχυδρομεία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Καταργεί, όπως με το 13ωρο, ιστορικά δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ συνεχίζει τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών. Εντείνεται το κύμα των πειθαρχικών - δικαστικών διώξεων εκπαιδευτικών της σχολικής τάξης, ενώ το Πανεπιστήμιο έγινε από τα κύρια πεδία βίαιης επιβολής του 'νόμου και της τάξης': φοιτητής καταδικάστηκε σε 14 μήνες φυλάκιση, επειδή έγραψε συνθήματα υπέρ του λαού της Παλαιστίνης(!) Την ίδια στιγμή ιδιωτικά κολέγια βαφτίζονται, fast-track, 'πανεπιστήμια', καταστρατηγώντας το Σύνταγμα. Το κατ' ευφημισμόν 'σκάνδαλο' του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι παρά η ΄κανονικότητα' ενός διεφθαρμένου πελατειακού συστήματος κρατικοδίαιτων εταιριών και ιδιωτών, που, με κυβερνητικές πλάτες, ληστεύουν τους δημόσιους πόρους, φτωχοποιώντας την ήδη χειμαζόμενη ύπαιθρο της χώρας.
Η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας το δόγμα Τραμπ, προωθεί ένα νέο κύμα εξορυκτικού καπιταλισμού που αντιστρατεύεται κάθε έννοια κλιματικής δικαιοσύνης. Επιλέγει να προσδέσει το ενεργειακό σύστημα της χώρας στα ορυκτά καύσιμα, αντί να επενδύει σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Το χειρότερο, η κυβέρνηση, ως ‘πρόθυμος και δεδομένος σύμμαχος των ΗΠΑ’, καμαρώνει που πρωτοστάτησε στο χορό των εξοπλισμών-μαμούθ REAMEUROPE της ψυχροπολεμικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ και στην στροφή στην πολεμική οικονομία της Ε.Ε., με θύμα τις κοινωνικές δαπάνες. Παράλληλα δεν παύουν να στηρίζουν την πολεμική μηχανή του κράτους του Ισραήλ, που δολοφονεί και ξεριζώνει καθημερινά τον Παλαιστινιακό λαό. Ένα κράτος που προμήθευε τη χούντα με όπλα για οδομαχίες - υποπολυβόλα ΟΥΖΙ - με εμπρηστικές βόμβες, καπνογόνα και σφαίρες, (ΕΦ.ΣΥΝ, 6/5/2023).
Καλούμε την κυβέρνηση να αναγνωρίσει το αναφαίρετο δικαίωμα των Παλαιστινίων να έχουν το δικό του κράτος, όπως αποφάσισε ομόφωνα η Ολομέλεια της Βουλής στις 22 / 12/ 2015.
Ο Αντιδικτατορικός Αγώνας ανέδειξε σε κινητήρια δύναμη της Ιστορίας την αντίσταση στην καταπίεση και την αγωνιστική στάση ζωής, αξίες που υπηρετεί με συνέπεια ο Σύνδεσμός μας, 50 χρόνια μετά την ίδρυσή του, τον Γενάρη του 1975. Τιμώντας την αγωνιστική παρακαταθήκη του Νοέμβρη 1973, συνεχίζουμε τον αγώνα για τα ίδια ιδανικά και αιτήματα, με οδηγό πάντα τις σύγχρονες ανάγκες των πολλών.
Αθήνα 10-11-2025















.jpg)


















