Οι Νεοσμυρνιώτες στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή - Περιοδείες του Πανιώνιου το 1953 και 1954

...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

Πρεσβευτής φιλίας μέσω του αθλητισμού, ο Πανιώνιος ήδη από το 1951 είχε ξεκινήσει περιοδείες σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Στις 7 Μαΐου 1953 ο Πανιώνιος αναχωρεί για τη Δαμασκό και θα αντιμετωπίσει την ισχυρή μικτή ομάδα του στρατού. Ακολούθως θα μεταβεί στο Λίβανο, όπου θα δώσει και εκεί φιλικούς αγώνες.

Ως προς τη Βηρυτό αναφέρεται ότι θα αντιμετωπίσει τη Ρασίγκ και τη Χο-Μεν-Μεν (ομάδα που κυριαρχούσε το Αρμένικο στοιχείο), αλλά και ότι μετά το Λίβανο θα πάει για αγώνες στην Κύπρο.

Στον αγώνα με τη μικτή ενόπλων που έγινε στις 8-5-1953 το αποτέλεσμα ήρθε ισόπαλο 3-3 και διεξήχθη στο Εθνικό Στάδιο της Δαμασκού, το οποίο είχε φυσικό χόρτο, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πατριάρχη, τοπικών αρχών και χιλιάδων θεατών. Εκτός από την ανταλλαγή αναμνηστικών λαβάρων, οι Έλληνες δώρισαν στους παίκτες της αντίπαλης ομάδας κούκλες «τσολιαδάκια».

Στις 14 Μαΐου σε αγώνα ρεβάνς με τη μικτή ενόπλων που αναφέρεται με τον τίτλο «αντιπροσωπευτική ομάδα Συριακής Αστυνομίας». Ο Πανιώνιος κερδίζει με 2-1.

Στις 10-5-1953 ο Πανιώνιος κερδίζει στη Βηρυτό την Χο-Μεν-Μεν με 6-2 σε ένα κατάμεστο γήπεδο. Το γήπεδο είχε δύο εξέδρες με στέγαστρο, υπήρχε παρουσία Ελλήνων θεατών, κυρίως φοιτητών από τις ελληνικές παροικίες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, ενώ η αντίπαλη ομάδα που όπως προαναφέραμε, απαρτίζονταν κυρίως από το αρμένικο στοιχείο του Λιβάνου, ήταν πρώτη στη βαθμολογία στο πρωτάθλημα της χώρας.

Μετά τον αγώνα η ελληνική αποστολή έγινε αντικείμενο θερμών εκδηλώσεων από τους φιλάθλους ενώ οι τοπικές αρχές παρέθεσαν δεξίωση.

Υπήρξε και δεύτερος αγώνας με την ίδια ομάδα, όπου ο Πανιώνιος κέρδισε με 4-2 στις 12 του μήνα.

Στη Συρία

Στη χώρα όπου τα τελευταία χρόνια γίνεται λουτρό αίματος από ισλαμιστές, ξένες δυνάμεις και κάθε λογής συμφέροντα, ο Πανιώνιος πάει και εκεί ως πρεσβευτής ειρήνης και στις 17 Μάη 1953  κερδίζει με 2-1 στο Χαλέπι ισχυρή ομάδα, μικτή Αρμενίων, την Βασπουραγκάν.

Στις 21 Μαΐου στο Χαλέπι ο Πανιώνιος έρχεται ισόπαλος με 2-2 με τη μικτή ομάδα του Συριακού Στρατού, παρουσία χιλιάδων θεατών και με κακή διαιτησία σε βάρος του.

Επιστρέφοντας στο Λίβανο

Επίσης με δύο τέρματα του Νεστορίδη οι κυανέρυθροι κέρδισαν στις 31/5/1953 με 2-1 τη Ρασίγκ, στη Βηρυττό, παρουσία χιλιάδων θεατών που θαύμασαν τον Πανιώνιο.

Σε άλλο αγώνα στη Βηρυττό ο Πανιώνιος κέρδισε με 3-1 την ισχυρή ομάδα της Σάγκεσε.

Στην αποστολή εκτός των παικτών του Πανιωνίου συμμετείχε και ο Ταουξής (του Απόλλωνα Σμύρνης).

Ένας χρόνος κυκλοφορίας του βιβλίου: «Από τον Εργατικό Αστέρα έως την Πανεργατική»

 

Mπαίνουμε σιγά-σιγά στο καλοκαίρι αφού έρχεται ο Ιούνιος και σε λίγες με΄ρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έκδοση του βιβλίου μας «Από τον Εργατικό Αστέρα έως την Πανεργατική - Το κίνημα του εργατικού αθλητισμού και άλλες ιστορίες αντίστασης» (ISBN13, 9789604514922, Εκδότης, ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ). Όσοι/ες δεν το έχετε προμηθευτεί αναζητείστε το, για να δείτε μία άλλη οπτική για τον αθλητισμό, χρήσιμη και στις εποχές που ζούμε. 

Το κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη στις 30 Μαΐου 1941

 

...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

Σε μία κορυφαία αντιστασιακή ενέργεια αναφέρεται το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ) με αφορμή την επερχόμενη επέτειό της.

Συγκεκριμένα υπενθυμίζει πως: «Tη νύχτα της 30^ης προς την 31^η Μαΐου 1941, που οι Γερμανοί γιόρταζαν την πύρρειο νίκη τους στη Μάχη της Κρήτης, δύο δεκαεννιάχρονοι νέοι και φλογεροί πατριώτες, ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας, ανέβηκαν στην Ακρόπολη, υπέστειλαν και κουρέλιασαν την τεράστια πολεμική σημαία του Γ’ Ράιχ με τον αγκυλωτό σταυρό. Το επόμενο πρωί, όλοι οι Αθηναίοι κοιτούσαν με χαρά και υπερηφάνεια την Ακρόπολη, απ’ όπου έλειπε το μισητό σύμβολο της ναζιστικής Γερμανίας.

Η ανακοίνωση του Φρουράρχου Αθηνών, σύμφωνα με την οποία «κατά τη νύκτα της 30ης προς την 31ην Μαΐου υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα Γερμανική πολεμική σημαία παρ’ αγνώστων δραστών», κάτι για το οποίο διενεργούνταν «αυστηραί ανακρίσεις και οι ένοχοι και οι συνεργοί αυτών θα τιμωρηθώσι διά της ποινής του θανάτου», μεταδόθηκε από τα ελεγχόμενα από τους κατακτητές ραδιόφωνα και εφημερίδες της εποχής και δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας ή πλαστογράφησης της ιστορικής αλήθειας. 

Η σπουδαία αυτή είδηση μεταδόθηκε αστραπιαία σε όλον τον κόσμο καθώς δημοσιεύθηκε στις μεγαλύτερες εφημερίδες της Ευρώπης και των ΗΠΑ και αναπτέρωσε το ηθικό των λαών της κατεχόμενης Ευρώπης. Η μαγική νύχτα στην Ακρόπολη σε συνδυασμό με τον παλλαϊκό ξεσηκωμό της Μάχης της Κρήτης οδήγησε χιλιάδες νέους στην απόφαση να πολεμήσουν τους φασίστες κατακτητές και γέννησε το Κίνημα της Εθνικής και Ευρωπαϊκής Λαϊκής Αντίστασης, που συνέβαλε καθοριστικά στη νίκη της Αντιφασιστικής Συμμαχίας και τη συντριβή του ναζισμού και του φασισμού. Οι δύο αυτοί νέοι ανδρώθηκαν ως μέλη της Εθνικής Αντίστασης και αργότερα πρωτοστάτησαν στη δημιουργία του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, στο οποίο παρέμειναν ενεργοί μέχρι το τέλος της ζωής τους (ο Μανώλης Γλέζος, μάλιστα, υπήρξε επί είκοσι ένα συναπτά έτη χρόνια Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου)».

Mανώλης Γλέζος

Συνεχίζοντας στην ίδια ανακοίνωση, επισημαίνεται πως: «Για την ανυπότακτη στάση του, ο Ελληνικός Λαός πλήρωσε βαρύτατο φόρο αίματος και υπέστη σε όλη της την έκταση τη ναζιστική θηριωδία. Ο πληθυσμός της Ελλάδας αποδεκατίστηκε από τον μεθοδικά σχεδιασμένο λιμό της Κατοχής, τις μαζικές σφαγές αμάχων, τις εκτοπίσεις, τα καταναγκαστικά έργα, τα βασανιστήρια. Η εβραϊκή κοινότητα της Ελλάδας εξολοθρεύθηκε. Χίλια επτακόσια εβδομήντα χωριά και περισσότερα από τετρακόσιες χιλιάδες σπίτια παραδόθηκαν στις φλόγες. Οι παραγωγικές και κοινωνικές υποδομές της χώρας μας καταστράφηκαν ολοσχερώς, ο εθνικός πλούτος συστηματικά ληστεύθηκε και λεηλατήθηκε. Αρχαιολογικοί και άλλοι πολιτιστικοί θησαυροί ανυπολόγιστης αξίας φυγαδεύτηκαν στο Γ’ Ράιχ, ενώ μοναδικής αξίας μνημεία υπέστησαν βαρύτατες καταστροφές. Η χώρα μας έζησε μία ανείπωτη τραγωδία, στα όρια της γενοκτονίας.

Κι όμως, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας καθολικός διάδοχος του Γ’ Ράιχ, αρνείται αυθαίρετα, ατεκμηρίωτα και αλαζονικά, παραβιάζοντας ακόμη και την υπογραφή της στη Συνθήκη του Λονδίνου του 1953, να αναλάβει την ευθύνη και να εκφράσει την έμπρακτη μεταμέλειά της για τα ναζιστικά εγκλήματα.  Επιχειρεί μάλιστα με τα τριάκοντα αργύρια των κάθε λογής γερμανικών ιδρυμάτων να πλαστογραφήσει την Ιστορία, να εκμαυλίσει συνειδήσεις και να ενταφιάσει τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών.  Την ίδια στιγμή, η Ο.Δ.Γ. επανεξοπλίζεται χωρίς να έχει το δικαίωμα αυτό και οδηγεί την Ευρώπη σε θηριώδεις εξοπλισμούς και, πιθανώς, σε λίαν επικίνδυνους και καταστροφικούς πολεμικούς σχεδιασμούς, αψηφώντας τις ανάγκες των Ευρωπαϊκών Λαών που επιθυμούν Ειρήνη, Πρόοδο και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Είναι ξεκάθαρο ότι η Ο.Δ.Γ. αρνείται να λάβει τα διδάγματα της Ιστορίας.

Η Εθνική Αντίσταση είναι η τιμή και η δόξα της Ελλάδας. Η Ιστορία της πατρίδας μας έχει γραφτεί με το αίμα του ελληνικού λαού και δεν παραχαράσσεται! Οι αξιώσεις της Ελλάδας έναντι της Γερμανίας είναι «νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες». Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση, με τη στήριξη όλων των δημοκρατικών πολιτικών κομμάτων, να προχωρήσει, επιτέλους, στην υλοποίηση του ιστορικού Ψηφίσματος της Ολομέλειας της Βουλής των Ελλήνων της 17^ης Απριλίου 2019 διεκδικώντας σθεναρά και μεθοδικά τις γερμανικές οφειλές φράζοντας οριστικά το δρόμο σε όσους επιχειρούν την αναθεώρηση της Ιστορίας μας»! 

Λάκης Σάντας

Ακολούθως το ΕΣΔΟΓΕ τονίζει τα εξής: «Απευθύνουμε δραματική έκκληση να σταματήσει αμέσως η αιματοχυσία στην Ουκρανία και η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, που αποτελεί όνειδος για την «πολιτισμένη ανθρωπότητα». Υπενθυμίζουμε στη διεθνή κοινότητα ότι δεν νοείται επιλεκτική ευαισθησία στην κατάλυση του Διεθνούς Δικαίου και ζητούμε την άμεση και άνευ όρων αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων από την Κύπρο, την εφαρμογή των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας καθώς και του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Σημειώνουμε, δε, ότι όσο δεν αποδίδεται δικαιοσύνη για τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όσο δεν τιμωρούνται οι θύτες και δεν αποζημιώνονται τα θύματα, η ανθρωπότητα διατρέχει τον κίνδυνο επανάληψης των εγκλημάτων αυτών. 

Η σπουδαία αντιστασιακή πράξη των Λάκη Σάντα και Μανώλη Γλέζου αποτελεί φωτεινό ορόσημο στη διαχρονική πάλη του ανθρώπου ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό. Οι δύο εμβληματικοί αγωνιστές και όλοι οι αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης, που παρέμειναν ασυμβίβαστοι και ανιδιοτελείς μέχρι το τέλος της ζωής τους, πέρασαν στην αθανασία και αποτελούν πηγή έμπνευσης και θάρρους στους αντιστεκόμενους λαούς και έθνη όπου γης. Χαιρετίζουμε την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης να αποδώσει μεθαύριο Σάββατο 31.5.2025 τα ονόματα των Μανώλη Γλέζου και Απόστολου Σάντα στην ανώνυμη οδό από την Αγίου Δημητρίου έως τη συμβολή της με την Περιφερειακή Οδό. Η πράξη αυτή τιμά το αντιστασιακό - μαρτυρικό παρελθόν της ανυπότακτης Θεσσαλονίκης».

Aλληλεγγύη στον Πρόεδρο του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, Βασίλη Παρασκευόπουλο

 

1)Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας

Η Ε.Γ της Ο.Ε.Ν.Γ.Ε εκφράζει την αλληλεγγύη της και την αμέριστη συμπαράστασή της στον Πρόεδρο του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, Βασίλη Παρασκευόπουλου, ο οποίος δικάζεται τη Δευτέρα 2/6 με την κατηγορία της παρακώλυσης συγκοινωνιών.

Η δίωξη αφορά τις κινητοποιήσεις που έγιναν από τα καλλιτεχνικά σωματεία των εργαζομένων στον πολιτισμό στην περίοδο της πανδημίας. Αγώνες που έγιναν και είχαν ως αιτήματα την εξασφάλιση της επιβίωσης για τους εργαζόμενους που είχαν μείνει χωρίς δουλειά και χωρίς οικονομική βοήθεια. Η μεγάλη συμπαράσταση στην πρώτη δίκη, η μαχητική συμμετοχή, έριξαν στο κενό την προσπάθεια τρομοκρατίας των εργαζομένων.

Δίνουμε συλλογική απάντηση στην επιχείρηση ποινικοποίησης των αγώνων των εργαζομένων. Το σύνθημά μας στους αγώνες που έγιναν την περίοδο της πανδημίας "τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή" δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Δυναμώνουμε τους αγώνες μας, την αλληλεγγύη μας.

Απαιτούμε να αποσυρθούν άμεσα όλες οι κατηγορίες σε βάρος του Προέδρου του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου.

2)Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος

 Συνάδελφοι,

Tην Δευτέρα 2 Ιούνη στα Δικαστήρια της οδού Ευελπίδων γίνεται η Δίκη του Προέδρου του Σωματείου μας, με την κατηγορία της παρακώλυσης Συγκοινωνιών.

Η δίωξη αφορά κινητοποίηση Καλλιτεχνικών Σωματείων και  Σωματείων εργαζομένων στην περίοδο της Πανδημίας. Αυτές οι μαζικές  κινητοποιήσεις ήταν που ανάγκασαν την Κυβέρνηση να επεκτείνει τα μέτρα στήριξης στους εργαζόμενους στο Θέαμα – Ακρόαμα, που τότε είχαμε μείνει χωρίς εργασία και χωρίς οικονομική στήριξη από το Κράτος.

Μετά από 4 χρόνια η Κρατική Δικαιοσύνη αναφέρει αυτές τις κινητοποιήσεις, που εξασφάλισαν την επιβίωση των εργαζόμενων στον Πολιτισμό, σαν «παρακώλυση  συγκοινωνιών», παρουσιάζοντας τες σαν αντικοινωνική ενέργεια. Όλοι θυμόμαστε ότι αντίθετα την περίοδο εκείνη η συντριπτική πλειονότητα του Ελληνικού Λαού στήριξε τα αιτήματα μας και τις κινητοποιήσεις μας στριμώχνοντας ακόμα περισσότερο την Κυβέρνηση, που τότε προσπαθούσε να περικόψει τις ενισχύσεις στους εργαζομένους για να εξασφαλίσει ακόμα μεγαλύτερα ποσά στις μεγάλες επιχειρήσεις (π.χ Αεροπορικές Εταιρίες).

Η δίωξη του Προέδρου του Π.Μ.Σ. μετά από 4 χρόνια για ασήμαντη αφορμή  κατ’ εφαρμογή του νόμου για τον περιορισμό των διαδηλώσεων δείχνει καθαρά ότι φοβούνται  τη δύναμη και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Η προσπάθεια Κυβέρνησης και Κράτους να τρομοκρατήσει  τους εργαζόμενους, να αποτρέψει τις διεκδικήσεις μας και τους συλλογικούς μας αγώνες έχει πέσει στο κενό. Το μεγάλο κύμα συμπαράστασης που εκδηλώθηκε στην πρώτη δίκη του Ιανουαρίου και η μαζική συμμετοχή εργαζομένων στην κινητοποίηση συμπαράστασης την ημέρα της δίκης, ακύρωσε στην πράξη την προσπάθεια τρομοκράτησης μας.

Οι αγώνες μας δεν ποινικοποιούνται.

Καλούμε όλους και όλες την Δευτέρα 2 Ιούνη στις 9 π.μ. στα δικαστήρια της Ευελπίδων (κτήριο 3) για να δώσουμε τη συλλογική μας απάντηση στην ποινικοποίηση των αγώνων μας.

Η συγκέντρωση υπογραφών ενάντια στη δίωξη του Προέδρου του Σωματείου μας συνεχίζεται. Στον παρακάτω σύνδεσμο το κείμενο και οι υπογραφές έως τώρα:

https://www.facebook.com/share/p/1QCkG4QZqv/

Οι συνάδελφοι που θέλουν να υπογράψουν, μπορούν να στείλουν το ονοματεπώνυμο και την ιδιότητα τους στο pmu@pmu.gr και στη σελίδα μας στο facebook.

Εκδήλωση "Τρεις Λέσβιοι σολίστ του σαντουριού"

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ με θέμα :

Τρείς Λέσβιοι σολίστ σαντουριού

Διοργάνωση :Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου, Μουσικό Σχολείο Μυτιλήνης, Φίλοι Ιστορικής Μνήμης κ’ Πολιτιστικής Δημιουργίας.

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2025 και ώρα 8 μ.μ στον αύλειο Χώρο των Αποθηκών Σαπλιτζά  Κάτω Κάστρου Μυτιλήνης.

Έναρξη . Ορχήστρα  Μ.Σ.Μ 

 Οργανικό : Αζιζιές  - Παραδοσιακός συρτός. 

Καλωσόρισμα:   

Χρήστος Χατζηλίας,  Παύλος Τριανταφυλλίδης,  Σταύρος Ανδρεαδέλλης . 

Ορχήστρα Μ.Σ.Μ:  Εσύ κοιμάσαι  στα σεντονάκια. Τραγουδά η Αγγελική Καρπούζη. 

Εισήγηση: Λεσβιακό σαντούρι -  Παύλος Τριανταφυλλίδης   

Ορχήστρα Μ.Σ.Μ : Φωκιανός – οργανικό 

κ’ Πέργαμος .Τραγουδά ο Ορφέας Βουγιούκας  

1)Για τον Γιώργο Χατζέλλη  (Βέβα), θα μιλήσει ο εγγονός του, Γιώργος Βερβέρης.  

Ορχήστρα ΜΣΜ:  

Τα Ξύλα – οργανικό

κ’ Μ’ αγαπάς Γαρουφαλιά μου , τραγουδά η Μαρία Τραχείλου

2)Για τον Γιάννη  Σουσαμλή (Κακούργο), θα μιλήσει ο ανιψιός του Παναγιώτης  Σουσαμλής.  

Ορχήστρα  ΜΣΜ: 

Γεραγώτικος  συρτός – οργανικό.

κ’ Σαν τα μάρμαρα της Πόλης -  τραγουδά ο Κώστας Καλδέλλης.

3)Για τον Νίκο  Καλαϊτζή (Μπινταγιάλα), θα μιλήσει ο μαθητής του Δημήτρης Κοφτερός.  

Ορχήστρα ΜΣΜ: 

Μαζεμένος -  οργανικό χασαποσέρβικο

Αποχαιρετισμός – ευχαριστίες. Γιώργος Γαλέτσας

Παρουσίαση προγράμματος :  Κατερίνα Σελάχα

Αφίσα – πρόγραμμα : Μαίρη Κοκκινοφόρου

Τεχνικός ήχου : Κώστας Καρατζάς

Παραδοσιακή ορχήστρα Μουσικού Σχολείου Μυτιλήνης .

 Σαντούρι : Βαγγελάκη Ειρήνη, Γεραγωτέλλη  Αδελαίδα, 

Λόι  Πάολα, Τραχείλου Μαρία, Τσαβαρή Μαντώ, Χρυσάφης Παναγιώτης.

Βιολί: Βουγιούκας Ορφέας. 

Ούτι : Καρπούζι Αγγελική. 

Τουμπερλέκι : Κουμτζής Γεώργιος.

 Μπεντίρ:  Καραδημητράκη Μυρσίνη. 

Κιθάρα: Καφετζής Ηλίας.

Κρουστά: Μυστεγνιώτη Ασπασία

Κόντρα μπάσο:  Στρατής Μαμουλέλλης

Υπεύθυνοι καθηγητές :

Πέμη Βερβέρη , Αποστολής Αριστείδης, Παπακώστα  Κλεονίκη

Συντονισμός – επιμέλεια  εκδήλωσης :  Νίκος Τσιριγώτης

Κυανέρυθρες στιγμές από τα 135 χρόνια ζωής του «ιστορικού» – Εκδήλωση από το ΚΚΕ για τον Πανιώνιο

 

...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

Εκδήλωση – συζήτηση με θέμα: Στιγμές από τα 135 χρόνια Πανιώνιος, δεμένες με την ιστορία του λαού, διοργανώνει η Τομεακή Οργάνωση Νότιων Συνοικιών Αττικής του ΚΚΕ, την Κυριακή 1 Ιούνη, στις 7.30 μ.μ. στην κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης.

Η προσφορά στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, οι διαδρομές της ιστορικής ομάδας, από τη Σμύρνη έως την προσφυγιά και την ανασυγκρότησή της στη Μεσοπολεμική περίοδο στη νέα πατρίδα, τα δύσκολα χρόνια της κατοχής, η μετεμφυλιακή περίοδος, αλλά και τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας που παρενέβη σε βάρος στελεχών του συλλόγου και μέσα σε αυτά άγνωστες στιγμές που δείχνουν το δέσιμο του σύλλογο με την κοινωνία, αλλά και τον εκτός συνόρων ελληνισμό, θα παρουσιαστούν μεταξύ άλλων, στις ομιλίες που θα γίνουν.

ΕΘΝΟΣ 15-5-1951

Θα μιλήσουν:

Γιάννης Κορφιάτης, δημοτικός σύμβουλος, επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Νέας Σμύρνης,

Νάσος Μπράτσος, συγγραφέας, δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ,

Πάνος Τσελέντης, μέλος Πανιωνίου ΓΣΣ,

Μίλτος Λαζαρίδης, πρώην πρόεδρος Πανιωνίου ΓΣΣ και γγ ΕΟΚ.

Χαιρετισμός θα γίνει από τον Θοδωρή Ντάντο, πρόεδρο του Ερασιτέχνη Πανιωνίου.

Την συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη, Κώστας Πασακυριάκος.

Δημήτρης Υφαντής: Aναφορά στο ποδόσφαιρο στη Μακρόνησο

 Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο έγραψε ο Δημήτρης Υφαντής στο περιοδικό ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ, μας το έστειλε και φυσικά το αναδημοσιεύουμε για να ενημερωθείτε για το θέμα αυτό.

Iκαρία: Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη

 ΕΡΓΑΤΙΚΟ  ΚΕΝΤΡΟ ΝΟΜΟΥ  ΣΑΜΟΥ

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ 254/1935 ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΣΑΜΟΥ 

ΣΜΥΡΝΗΣ 2 – 83100 - ΣΑΜΟΣ # ΤΗΛ: 22730 27561 # FAX: 28440

             # E-MAIL:eksamou@otenet.gr# SITE: www.eksamou.gr

Να σταματήσει τώρα η σφαγή του Παλαιστινιακού Λαού!

Καμία στήριξη στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 29 ΜΑΗ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΥΔΗΛΟΥ 8 μ.μ.

Το Εργατικό Κέντρο Νομού Σάμου καλεί  τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους συνταξιούχους, τις γυναίκες, τον λαό της Ικαρίας στη συγκέντρωση-εκδήλωση αλληλεγγύης  για την Παλαιστίνη, την Πέμπτη 29 Μάη στην πλατεία Ευδήλου Ικαρίας στις 8 μ.μ. με ομιλίες, προβολή ντοκιμαντέρ και μουσικό αφιέρωμα από τους Βαγγέλη Ζελεπό και Νίκο Κούβαρη.

Καταγγέλλουμε την συνεχιζόμενη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.

Η πολιορκία της Παλαιστίνης έχει ως συνέπεια πάνω από 61.000 νεκρούς και 119.000 τραυματίες, κυρίως άμαχο πληθυσμό. Η γενοκτονία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση από τους ισραηλινούς σφαγείς, πνίγοντας στο αίμα τον παλαιστινιακό λαό και μετατρέποντας την Λωρίδα της Γάζας σε κρανίου τόπο για να υλοποιηθεί το νοσηρό σχέδιο εκδίωξης των παλαιστινίων.

"Σκόραρε" και εκδοτικά η Καλογρέζα - Νέο βιβλίο του Κώστα Χαλεμου

 

Μια σημαντική ιστορία, όχι μόνο αθλητική αλλά και κοινωνική, καταγράφει στο βιβλίο του "Τα παιδιά της αλάνας", (ISBN 978-618-87542-2-5, εκδόσεις ΔΙΧΤΥ) ο Κώστας Χαλέμος. Ο ΠΑΟ Καλογρέζας γεννήθηκε στη γειτονιά των Μικρασιατών προσφύγων, τον διέλυσε βιαίως η δικτατορία του 1967 και επανήλθε με τη μεταπολίτευση για λίγα χρόνια. 

Η κατάμεστη αίθουσα στο συνεδριακό κέντρο του Δήμου Νέας Ιωνίας, το απόγευμα της Δευτέρας, είναι η απόδειξη ότι υπάρχουν ομάδες που έχουν τόσο βαθιά ρίζα, που δεν "πεθαίνουν" ποτέ. 

Όπως αναφέρει ο συγγραφέας: «Το βιβλίο αυτό ζωντανεύει την ηρωική εποχή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τότε που τα γήπεδα δεν είχαν χορτάρι και οι ποδοσφαιριστές παπούτσια με τάπες. Τότε που η Αθήνα ήταν γεμάτη αλάνες όπου μπουσουλούσαν οι αυριανοί άσοι των γηπέδων. Παιδιά της αλάνας, που μεγάλωσαν στη συνοικία του Μπλόκου, ήταν και οι ποδοσφαιριστές που έχτισαν το θρύλο του ΠΑΟ Καλογρέζας».

Το Προσφυγικό στον Ελληνικό Κινηματογράφο Μυθοπλασίας

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Νέα Έκδοση

Το Προσφυγικό στον Ελληνικό Κινηματογράφο Μυθοπλασίας

Συγγραφέας: Ελένη Ροδοπούλου

Με ιδιαίτερη χαρά παρουσιάζουμε το νέο βιβλίο των Μωβ Εκδόσεων. Πρόκειται για μία σημαντική μελέτη που διερευνά τη σχέση ιστορίας και κινηματογράφου, με σημείο αναφοράς το Προσφυγικό, στις διάφορες πτυχές του (πολιτικοί πρόσφυγες, εσωτερικοί πρόσφυγες, Μικρασιάτες, Πόντιοι, Έλληνες της Κωνσταντινούπολης), όπως αυτό οπτικοποιείται στην ελληνική κινηματογραφική παραγωγή, κατά τη Μεταπολεμική περίοδο μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα, επιχειρώντας μία καταγραφή και παρουσίαση των ταινιών μυθοπλασίας που αναφέρονται στο θέμα των προσφύγων. 

Το κινηματογραφικό μέσο αναπαριστά την ιστορία αλλά παράγει και ιστορική γνώση. Ως φορέας της Δημόσιας Ιστορίας διαμορφώνει ιστορική συνείδηση σε ευρύ μέρος της κοινής γνώμης. Το βιβλίο προσεγγίζει το Προσφυγικό, εξετάζοντας τις ταινίες που αναφέρονται σε αυτό, τους τρόπους με τους οποίους το παρελθόν ανασυγκροτείται σε εκείνες και διαχέεται στον δημόσιο χώρο. Αναζητά τη σχέση των ταινιών με την ιστορική πραγματικότητα και τη συμβολή τους στη συλλογική μνήμη. 

Η Ελένη Ροδοπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Τμήμα Μ.Ν.Ε.Σ.) και του Π.Μ.Σ. «Δημόσια Ιστορία» του Ε.Α.Π. Έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Πάτρα, φιλόλογος στη Δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. 

Τα ερευνητικά της ενδιαφέρονται εστιάζονται στη λογοτεχνία και την ιστορία καθώς και στη σχέση της τελευταίας με τον κινηματογράφο. Επιπλέον, έχει παρουσιάσει το έργο και βιβλία σύγχρονων συγγραφέων (λογοτεχνών, ιστορικών, μελετητών). Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.  

Σχήμα: 17x24 Σελίδες: 136 Εξώφυλλο: Μαλακό Βάρος: 315 gr.

Έκδοση: Μάιος 2025 Τιμή: 16,96 € ISBN: 978-618-87161-5-5

«Η ανακήρυξη των Ταξιαρχών ως μαρτυρικού χωριού, του πρώτου στην Εύβοια με αυτή τη διάκριση, αποτελεί ιστορική στιγμή»

 

Χαιρετισμός Δημάρχου Διστόμου Αράχωβας Αντίκυρας κ. Γιάννη Σταθά για την Επέτειο Μνήμης της Εκτέλεσης 30 Κατοίκων στους Ταξιάρχες Ευβοίας, 24 Μαΐου 1944

Ο Δήμαρχος Διστόμου Αράχωβας Αντίκυρας, κ. Γιάννης Σταθάς, παρέστη σήμερα, Κυριακή 25 Μαΐου, στην τελετή μνήμης που πραγματοποιήθηκε στους Ταξιάρχες του Δήμου Κύμης – Αλιβερίου και απέτισε φόρο τιμής στους 30 εκτελεσθέντες κατοίκους του χωριού από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, στις 24 Μαΐου 1944.

Ακολουθεί ο χαιρετισμός του Δημάρχου:

«Η 24η Μαΐου 1944 αποτελεί σημείο αναφοράς για την ιστορική μνήμη της Εύβοιας.

Εκείνη την ημέρα, οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής εκτέλεσαν 30 κατοίκους του χωριού Ταξιάρχες και κατέστρεψαν ολοσχερώς τον οικισμό. 

Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στην τοποθεσία δίπλα στον επαρχιακό δρόμο Κύμης – Κονιστρών, υποχρεώθηκαν να σκάψουν τον ομαδικό τάφο τους και εκτελέστηκαν.

Σήμερα, 81 χρόνια μετά, η ανακήρυξη των Ταξιαρχών ως μαρτυρικού χωριού, του πρώτου στην Εύβοια με αυτή τη διάκριση, αποτελεί ιστορική στιγμή. 

Η αναγνώριση αυτή δεν αποτελεί απλώς τιμή, αλλά ηθική και θεσμική υποχρέωση απέναντι στην Ιστορία. 

Είναι καθήκον όλων μας να διαφυλάξουμε τη μνήμη, να υπερασπιστούμε την ιστορική αλήθεια και να συνεχίσουμε τον αγώνα της Δικαίωσης των θυμάτων.

Ως απόγονος Θυμάτων, ως Δήμαρχος Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας, ως Αντιπρόεδρος του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών της περιόδου 1940-1945, αλλά και ως μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης Πολεμικών Οφειλών, θα ήθελα να απευθύνω ένα μήνυμα στον Δήμαρχο Κύμης-Αλιβερίου, κ. Νικόλαο Μπαράκο:

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσοι διέπραξαν εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας πρέπει να πληρώσουν».

Με τιμή,

Ο Δήμαρχος Διστόμου Αράχωβας Αντίκυρας

Ιωάννης Σταθάς

Χωρίς χουνερια....

 

Μπορεί ο καιρός να κάνει χουνερια, αλλά εμείς παραμένουμε στην πεπατημένη. Έτσι καί το Σαββατοκύριακο που έρχεται θα απολαύσετε τον πρωινό σας καφέ είτε στο σπίτι μπροστά στον υπολογιστή, είτε έξω από το κινητό σας διαβάζοντας τις έρευνες που ετοιμάσαμε για εσάς.

Έρχεται κυανέρυθρο αφιέρωμα το Σάββατο και μεταλλευτικό την Κυριακή.

Συντονιστείτε διαδικτυακά στο blog μας και εντυπως με τα βιβλία μας.

Οδός Πανιωνίου

 Η οδός Πανιωνίου που βλέπετε στη φωτό είναι στην προσφυγομανα Καισαριανή, διασταύρωση με Εθνικής Αντιστάσεως. Την ερχόμενη Κυριακή "οδός Πανιωνίου" θα είναι η κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης στην εκδήλωση των ΚΚΕ-ΚΝΕ για τον κυανέρυθρο σύλλογο, όπου έχουμε προσκληθεί ως ομιλητές.

Σας περιμένουμε....

Υ.Γ. λίγο πιο πάνω από τη διασταύρωση υπάρχουν σημεία με ενδιαφέρον 

Τα παλιά μεταλλεία της Ομβριακής – Το «Λαύριο» του Δομοκού

 ...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

Κάποτε είχε φτιαχτεί ένα μεγάλο χωριό των 700 κατοίκων, σήμερα είναι μία περιοχή «φάντασμα», αφού τα μεταλλεία δεν δουλεύουν πια εδώ και χρόνια και το φευγιό για την εξασφάλιση του επιούσιου, ήταν αναπόφευκτο. Μιλάμε για τα μεταλλεία που βρίσκονταν κοντά στην Ομβριακή. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι μία επίσκεψη στο χώρο έχει μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί το τοπίο είναι ξεχωριστό και αποτελεί παρά τη φθορά που φέρνει ο χρόνος, σημαντικό μνημείο της βιομηχανικής και μεταλλευτικής κληρονομιάς της χώρας μας. Η λειτουργία τους ξεκίνησε το 1908 έως το 1961 και αρχικά ανήκαν στην οικογένεια Καρατζά από το Δομοκό και στη συνέχεια αγοράστηκαν από τη "Μεταλλευτική". Τα εκμεταλλεύτηκαν όπως και πολλά άλλα μεταλλεία της χώρας μας οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια της Κατοχής για τις δικές τους ανάγκες, ενώ όταν εγκατέλειψαν την Ελλάδα ανατίναξαν τις εγκαταστάσεις των Μεταλλείων.

Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε γίνει, αναφερόμαστε στην παρουσίαση του θέματος, χωρίς την πολύτιμη συμβολή της Ρενάτας Ζαχαροπούλου, που δημιούργησε και δώρισε στο χωριό την ιστοσελίδα https://omvriaki.gr/ η οποία περιλαμβάνει συνολικές τουριστικές, ιστορικές, λαογραφικές πληροφορίες για το χωριό και φυσικά και για την ιστορία των μεταλλείων, ενώ μας έφερε σε επαφή και με πρόσωπα που έχουν βιώματα από τη λειτουργία των μεταλλείων. Η ιδέα για την ενασχόληση με το θέμα ήταν της Μαριάνθης Κόμνου από το Τμήμα Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης της ΕΡΤ που εντόπισε το ότι υπήρχαν κάποτε μεταλλεία στην περιοχή και μας προέτρεψε να το αναδείξουμε.

Μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής

Ο Σπύρος Ματσαδές κάτοικος Ομβριακής μας δήλωσε πως: «Στα Μεταλλεία εργαζόταν ο πατέρας μου Στέλιος Ματσαδές. Τα μεταλλεία με βάθος 280 μ. και σήραγγες που εκτείνονται προς όλες τις κατευθύνσεις πρόσφεραν πλούσιο μετάλλευμα χρωμίου και το 90% διατίθεντο για να την κατασκευή πολεμικών αρμάτων. Επίσης, υπήρχαν και λίγα κοιτάσματα χρυσού. Ειδικά ασανσέρ κατέβαζαν τους εργάτες στις στοές.

Για την Ομβριακή η λειτουργία των μεταλλείων ήταν μία σημαντική οικονομική διέξοδος. Εκείνα τα χρόνια και πριν την αποξήρανση της λίμνης Ξυνιάδας οι δουλειές ήταν λίγες. Τότε οι άντρες θα έπρεπε να είναι είτε ψαράδες - αφού η λίμνη είχε πλήθος και ποικιλία ψαριών - είτε κτηνοτρόφοι, είτε να εργαστούν στα μεταλλεία. Σχεδόν όλοι οι άντρες της Ομβριακής απασχολούνταν στα μεταλλεία, εργαζόμενοι 8-12 ώρες καθημερινά. Βεβαίως δούλευαν και γυναίκες αλλά σε εργασίες που είχαν να κάνουν με τη μεταφορά μεταλλεύματος.

Κατά τη διάρκεια της κατοχής από τους Γερμανούς τα μεταλλεία συνέχισαν τη λειτουργία τους και στο σημείο που βρίσκονται σήμερα τα παλιά κτίσματα του οικισμού Μεταλλεία δημιουργήθηκε μία μικρή πόλη με εστιατόρια, φούρνο, καφενεία και ιατρείο. Μάλιστα, στο ιατρείο πρωτοβάθμιας περίθαλψης το οποίο δημιουργήθηκε καταρχήν για τους εργαζόμενους στα μεταλλεία, μπορούσαν να έχουν πρόσβαση και οι κάτοικοι της Ομβριακής, που εργαζόταν στα μεταλλεία αλλά και όσοι ήταν ασθενείς από τα γύρω χωριά».

O Νίκος Περώνης εργάστηκε στην τελευταία περίοδο και συγκεκριμένα από το 1988 έως το 1991 που έκλεισαν τα μεταλλεία, σαν οδηγός φορτηγού. Εκείνη την περίοδο όπως μας είπε εργάζονταν περίπου 25 άτομα, εκ των οποίων μόνιμοι ήταν οι πέντε. Η δουλειά ήταν η μεταφορά του μεταλλεύματος με τα φορτηγά προς τα μεταλλεία Ερέτριας Φαρσάλων, όπου γίνονταν εμπλουτισμός, το μετάλλευμα γίνονταν σκόνη και έφευγε για φόρτωση και εξαγωγή, ήταν μάλιστα το καλύτερο χρώμιο στην Ευρώπη. Από την παλιά εποχή των μεταλλείων, μας αναφέρει ότι ήταν τόσο αναπτυγμένη η μεταλλευτική δραστηριότητα που είχε φτιαχτεί ένα μικρό χωριό, με σχολείο, φούρνο, διοικητήριο, αποθήκες, μηχανουργείο, ιατρείο, από τα οποία σήμερα παραμένουν λίγα και ερειπωμένα κτίρια. Μάλιστα επειδή οι Γερμανοί επί κατοχής τα εκμεταλλεύτηκαν για τις δικές τους ανάγκες, είχαν ανάγκη το εργατικό δυναμικό και όπως τόνισε ο κ. Περώνης: «Στην Ομβριακή δεν πεινάσαμε ποτέ». Μάλιστα οι υποδομές αυτές διατηρήθηκαν και μετά. Μεταπολεμικά τα μεταλλεία τα δούλεψε ο Σκαλιστήρης που είχε ανάλογες μεταλλευτικές επιχειρήσεις σε πολλές περιοχές της χώρας, ο κυρίαρχος εργοδότης στο συγκεκριμένο κλάδο.

Στη σημερινή εποχή η περιοχή έχει ακόμα αναξιοποίητα κοιτάσματα. Η λίμνη που υπάρχει στο χώρο των μεταλλείων, σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στα μεταλλεία Ερέτριας Φαρσάλων που δημιουργήθηκε από καθιζήσεις στοών, στην Ομβριακή δημιουργήθηκε από τα σκαψίματα με τη μέθοδο του «σαλίγκαρου» και μετά το σταμάτημα της μεταλλευτικής δραστηριότητας, γέμισε με νερό της βροχής, ενώ το βάθος της φτάνει τα 85 μέτρα. Αρκετά σίδερα από τις παρατημένες εγκαταστάσεις έχουν πάει για σκραπ, ενώ υπάρχει πηγάδι 220 μέτρων βάθους και ανά δέκα μέτρα άφηναν διέξοδο για το μετάλλευμα.

Τέλος, ο κ. Περώνης μας δήλωσε ότι: «το κλείσιμο των μεταλλείων στοίχισε στην περιοχή οικονομικά, καθώς αρκετοί κάτοικοι της περιοχής κυρίως της Ομβριακής, αλλά και από τον κοντινό Δομοκό, είχαν βρει δουλειά εκεί».

Να συμπληρώσουμε ότι όπως και σε άλλες περιπτώσεις η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, είχε ευεργετικές επιπτώσεις στη διατήρηση άλλων θέσεων εργασίας, σε δορυφορικές επιχειρήσεις της κάθε περιοχής, με αποτέλεσμα όταν αυτή λόγω του κλεισίματος μηδενίζοντας, οι συνέπειες ήταν αλυσιδωτές.

Από το άλλοτε πολύβουο χωριό των 700 κατοίκων που ήταν δίπλα στα ενεργά εκείνη την εποχή μεταλλεία, τώρα στο σημείο μένει μόνο ο Νίκος Καναβός και η οικογένειά του. Επικοινωνήσαμε με τον κ. Καναβό και τον ρωτήσαμε αν στη δεκαετία του 1950 που είχε τα μεταλλεία ο Σκαλιστήρης, είχαν καταγραφεί όπως και στις άλλες περιοχές που ο ίδιος είχε μεταλλεία, φαινόμενα όπως σκληρές συνθήκες εργασίας, πέραν αυτών που εκ των πραγμάτων προκύπτουν από τη δουλειά, δηλαδή με έλλειψη μέτρων προστασίας από την πλευρά της εργοδοτικής πλευράς. Μας είπε ότι από τις διηγήσεις που είχε ακούσει οι εργαζόμενοι δούλευαν «με το πιστόλι στον κρόταφο», μεταφορικά βέβαια για να περιγραφούν οι συνθήκες και ότι κάποιος επιστάτης ονόματι Μαρσέλλος ήταν ο φόβος και ο τρόμος των εργατών με τις πιέσεις που εξασκούσε.

Ακολούθως τον ρωτήσαμε αν στην εορτή της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδας του κλάδου, γίνονταν μεγάλες εορταστικές εκδηλώσεις και μας απάντησε ότι: «Παλιά που γύρω από τα μεταλλεία είχε φτιαχτεί ένα μεγάλο χωριό με περίπου 700 κατοίκους, ιατρείο, σχολείο, μαγαζιά, κλπ γίνονταν μεγάλες εκδηλώσεις και πανηγύρι. Στη σημερινή εποχή που δεν υπάρχουν μαγαζιά και δεν υπάρχουν σε λειτουργία τα μεταλλεία, έρχεται κόσμο ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας, γίνεται ο εορτασμός, αλλά χωρίς πανηγύρι και γενικά την εικόνα που είχε η συγκεκριμένη γιορτή στο παρελθόν. Πάντως συνεχίζεται και στη σημερινή εποχή ο εορτασμός στα ερειπωμένα πια μεταλλεία».

Όπως αναφέρει σε άρθρο του ο κάτοικος της περιοχής Νίκος Καναβός στην ιστοσελίδα https://omvriaki.gr/:

«Αν μένεις στην Αττική τα Μεταλλεία Δομοκού είναι κάτι σαν το Λαύριο. Παλιά κτίσματα Τα Μεταλλεία Δομοκού είναι ένας οικισμός της Ομβριακής, που πρόσφερε πλούσιο μετάλλευμα χρωμίου σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Σύμφωνα με την παράδοση πριν ανακαλυφθούν τα κοιτάσματα χρωμίου, οι καλλιεργητές παραπονούνταν ότι στην περιοχή "στράβωναν τα υνιά" τους κι έτσι άρχισαν οι πρώτες σκέψεις για εξόρυξη του μεταλλεύματος.

Το μεταλλείο λίγο έξω από την Ομβριακή, το ξεκίνησε ο Μποδοσάκης, το εκμεταλλεύτηκαν οι Γερμανοί στον πόλεμο και στη συνέχεια περιήλθε σε ελληνικά χέρια. Κάτοικοι των γύρω χωριών του Δομοκού (Ομβριακή, Παλαμά, Νέα Μακριση, Ξυνιάδα, Περιβόλι κ.α), που δεν είχαν κτήματα ή βάρκα για να αλιεύουν στην τότε λίμνη Ξυνιάδας, εργαζόταν στο Μεταλλείο.

Ακόμη και από άλλες περιοχές της Ελλάδας, άνθρωποι κάθε ηλικίας ερχόταν στα Μεταλλεία, ώστε να εργαστούν ως μεταλλωρύχοι.

Το μεταλλείο δούλευε με στοές και με το τρενάκι που υπήρχε τότε -μετά το στάδιο της διαλογής και επεξεργασίας του μεταλλεύματος- μετέφεραν το χρώμιο στο σιδηροδρομικό σταθμό στις Αγγείες και από εκεί, γινόταν η μεταφορά του σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο μεγαλύτερος αγοραστής χρωμίου ήταν η Ρωσία.

Περίπου στο 1961-1962 η λειτουργία των μεταλλείων κρίθηκε ασύμφορη, καθώς η εταιρεία που το διαχειριζόταν πτώχευσε και το Μεταλλείο χρωμίου περιήλθε στο Δημόσιο, ενώ ιδιοκτήτης του εμφανιζόταν η Εθνική Τράπεζα.

Το 1986 η τράπεζα αποφασίζει την επαναλειτουργία του για 3-4 χρόνια με τη μέθοδο της αποκάλυψης πλέον και όχι με στοές, αλλά η επεξεργασία και η διαλογή γινόταν στην Ερέτρια Βόλου.

Όταν σταμάτησε η εξόρυξη το 1960 στην περιοχή δημιουργήθηκε μία τεχνητή κωνοειδής λίμνη βάθους 105μ. και διάμετρο πάνω από 350μ. και με βάση 50μ. Η τεχνητή λίμνη των Μεταλλείων δεν υπερχειλίζει από τις έντονες βροχοπτώσεις της περιοχής, πιθανά λόγω της ύπαρξης των παλαιών στοών που είχαν δημιουργηθεί για την εξόρυξη του χρωμίου.

Σήμερα από τη λίμνη αρδεύονται τα χωράφια της Ομβριακής και της Νέας Μάκρισης με ειδικούς αγωγούς που κατασκευάστηκαν μετά τη παύση των Μεταλλείων.

Σε πλήρη παραγωγή το παλιό μεταλλείο απασχολούσε περίπου 700 εργάτες, όσοι δηλαδή οι κάτοικοι ενός χωριού. Για το λόγο αυτό στον οικισμό Μεταλλεία λειτουργούσαν καφενεία, ταβέρνες, φούρνος, ιατρείο, κινηματογράφος.

Στις μέρες μας τα Μεταλλεία είναι ένας οικισμός που σε τίποτα δεν θυμίζει το παρελθόν του. Κρατά όμως, μία απόκοσμη ομορφιά που πολλοί κάτοικοι από την Ομβριακή, το Παλαμά, τη Νέα Μάκριση επιλέγουν για να κάνουν τον περίπατό τους. Ειδικά το απόγευμα το περπάτημα γύρω από την τεχνητή λίμνη, προσφέρει ένα εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα, καθώς ο ήλιος δύει πίσω από την Τσαμαδόραχη στην Ομβριακή».

Ένα «Λαύριο» λοιπόν υπήρξε κοντά στο Δομοκό και πρόσφερε εργασία σε εκατοντάδες ανθρώπους για πολλά χρόνια. Όλοι αυτοί και αυτές γιατί θυμίζουμε ότι εργάστηκαν και γυναίκες, είναι οι αφανείς ήρωες μίας άλλης εποχής, που οι στοές, τα φρεάτια, οι φορτώσεις και οι εξαγωγές μεταλλευμάτων, απαιτούσαν ένα ανθρώπινο μελίσσι γύρω τους.

Έρευνα: Νάσος Μπράτσος

Πηγές & έγχρωμες φωτο: Ρενάτα Ζαχαροπούλου, ιστοσελίδα https://omvriaki.gr/

Ασπρόμαυρες φωτο από το αρχείο του Γιώργου Ζαβού

Διαβάστε στο μεταλλευτικό αφιέρωμα που συνεχίζεται στο www.ertnews.gr

1/06/2025: Λουκάς Ζάκκας: Τα μεταλλεία στο Δίστομο και οι αγώνες των μεταλλωρύχων τις προηγούμενες δεκαετίες για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας

8/06/2025: Θέμης Παπαϊωάννου: H ιστορία της μεταλλευτικής δραστηριότητας στο Δίστομο

14/06/2025: Γιώργος Βρούστης: Από τα λιγινιτωρυχεία της Καλογρέζας στην ηγεσία της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων

15/06/2025: Γιώργος Βρούστης: Ένα γραπτό κείμενό του από τις αναμνήσεις στις στοές των λιγνιτωρυχείων

Στιγμές από τα 135 χρόνια του Πανιώνιου - Εκδήλωση από το ΚΚΕ στη Νέα Σμύρνη

 ...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

Eκδήλωση – συζήτηση με θέμα: Στιγμές από τα 135 χρόνια Πανιώνιος, δεμένες με την ιστορία του λαού, διοργανώνει η Τομεακή Οργάνωση Νότιων Συνοικιών Αττικής του ΚΚΕ, την Κυριακή 1 Ιούνη, στις 7.30 μ.μ. στην κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης.

Η προσφορά στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, οι διαδρομές της ιστορικής ομάδας, από τη Σμύρνη έως την προσφυγιά και την ανασυγκρότησή της στη Μεσοπολεμική περίοδο στη νέα πατρίδα, τα δύσκολα χρόνια της κατοχής, η μετεμφυλιακή περίοδος, αλλά και τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας που παρενέβη σε βάρος στελεχών του συλλόγου και μέσα σε αυτά άγνωστες στιγμές που δείχνουν το δέσιμο του σύλλογο με την κοινωνία, αλλά και τον εκτός συνόρων ελληνισμό, θα παρουσιαστούν μεταξύ άλλων, στις ομιλίες που θα γίνουν.

Θα μιλήσουν:

Γιάννης Κορφιάτης, δημοτικός σύμβουλος, επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Νέας Σμύρνης.

Νάσος Μπράτσος, συγγραφέας, δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ.

Πάνος Τσελέντης, μέλος Πανιωνίου ΓΣΣ.

Μίλτος Λαζαρίδης, πρώην πρόεδρος Πανιωνίου ΓΣΣ και γγ ΕΟΚ.

Χαιρετισμός θα γίνει από τον Θοδωρή Ντάντο, πρόεδρο του Ερασιτέχνη Πανιωνίου.

Την συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη, Κώστας Πασακυριάκος.

Το σηκώσανε το τιμημένο...

Έγινε και η απονομή της κούπας στις πρωταθλήτριες Αιγαίου και ο Διαγόρας Ικαρίας επιστρέφει στη Β' Εθνική. Δείτε το αναλυτικό φωτορεπορτάζ (θα προστεθεί και βίντεο) στην Ικαριακή Ραδιοφωνία.

Στην Ελευσίνα ξανά...

 Αγαπημένη πόλη η Ελευσίνα, για άλλη μια φορά βρεθήκαμε για την προετοιμασία ενός θέματος κοινωνικής ιστορίας. Στη μια φωτό έξω από το παλιό εργοστάσιο του ΚΡΟΝΟΥ.

Σύντομα θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι...

Υ.Γ. κουφάρια πλοίων στο Καλυμπακι Ελευσίνας, ήδη ο δραστήριος οργανισμός λιμένος έχει απομακρύνει αρκετά, οπότε σύντομα θα έρθει και η σειρά τους.

Στήριξη προσφυγόπουλων για ολιγοήμερες διακοπές από εκπαιδευτικούς

 http://spe-ploumpidis.blogspot.com/

αρ. πρωτ.  1179 24/5/2025

ΠΡΟΣΦΟΡΑ 300 ΕΥΡΩ ΩΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΙΓΟΗΜΕΡΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΣΙΦΝΟ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΣΧΙΤΟΥ

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Κερατσινίου-Περάματος «Ν. Πλουμπίδης» πάντοτε στήριζε και συνεχίζει να στηρίζει τα προσφυγόπουλα στη δομή του Σχιστού με διάφορες μορφές αλληλεγγύης (τρόφιμα, ρουχισμό, παιχνίδια, σχολικά είδη, εκδηλώσεις, κτλ.). Έτσι, λοιπόν, σε συνέχεια της αλληλεγγύης το ΔΣ του συλλόγου μας ανταποκρινόμενο στο αίτημα των ΣΕΠ της Δομής προσφέρει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά 300 ευρώ από το ταμείο του σωματείου για την πραγματοποίηση και των φετινών ολιγοήμερων διακοπών (15 έως 21 Αυγούστου) 17 κοριτσιών ηλικίας 5 έως 16 ετών  από τη Συρία, το Ιράκ, το Ιράν, το Κονγκό, τη Σομαλία και το Αφγανιστάν  στο νησί της Σίφνου. Τα παιδιά θα συνοδέψουν οι Συντονίστριες Εκπαίδευσης Προσφύγων της δομής του Σχιστού. Ως εκπαιδευτικοί στεκόμαστε δίπλα  σε όλους τους μαθητές μας ανεξάρτητα από φύλο, καταγωγή κτλ. πόσο μάλλον σε παιδιά θύματα πολέμου και  προσφυγιάς.

Μέχρι και σήμερα  το νησί της Σίφνου επιδεικνύει υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, καθώς φιλοξενεί συστηματικά παιδιά υψηλής ευαλωτότητας (πρόσφυγες, ορφανά, παιδιά εγκαταλελειμμένα, παιδιά με αναπηρία) με τους ντόπιους και τα καταστήματα που στηρίζουν αυτή την πρωτοβουλία να αναλαμβάνουν αφιλοκερδώς τη μετακίνηση, στέγαση και σίτιση αυτών και των συνοδών τους για μία εβδομάδα.

Τα χρήματα του συλλόγου θα χρησιμοποιηθούν για την αγορά ειδών θαλάσσης  (αντηλιακά, καπέλα, πετσέτες κ.τ.λ.) και το απαραίτητο «χαρτζιλίκι».

Σαν σωματείο για όσο διάστημα  παραμένουν εδώ οι πρόσφυγες και τα παιδιά τους, διεκδικούμε αταλάντευτα το δικαίωμα στην εκπαίδευσή τους σε αποκλειστικά δημόσιες δομές. Επιπλέον, χαιρετίζουμε και στηρίζουμε τις προσπάθειες εκπαιδευτικών και γονιών να σταθούν όρθιοι και συνεπείς στα ανθρωπιστικά τους καθήκοντα και στην προσφορά απέναντι σε αυτά τα παιδιά, που αντιμετωπίζουν το ρατσιστικό δηλητήριο που έντεχνα κάποιοι καλλιεργούν. Παραθέτουμε αυτολεξεί το αίτημα των ΣΕΠ στο οποίο με χαρά ανταποκριθήκαμε:

«Θέμα: Αναζήτηση οικονομικής υποστήριξης για το πρόγραμμα διακοπών στη Σίφνο για παιδιά του Σχιστού

Αγαπητοί/ές συνάδελφοι/ισσες,

εύχομαι να είστε όλοι και όλες καλά!

Ύστερα από επικοινωνία που είχαμε με τον κ. Βατίστα, παίρνουμε το θάρρος να αναζητήσουμε ξανά υποστήριξη για τα παιδιά από το Σχιστό, στο πρόγραμμα διακοπών που προσφέρεται από τους κατοίκους του νησιού της Σίφνου. Πρόκειται για μια δράση που ξεκίνησε πριν 35 χρόνια ο κ. Γιάννης Λαζαρίδης με την σύζυγό του κ. Ντίνα.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται με παιδιά από τη δομή Σχιστού. Φέτος, 17 κοριτσάκια ηλικίας από 5-16 χρόνων από τη Συρία, το Ιράκ, το Ιράν, το Κονγκό, τη Σομαλία και το Αφγανιστάν θα περάσουν μια εβδομάδα ξέγνοιαστων διακοπών, δώρο από τους ανθρώπους του νησιού.

Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, για να υλοποιηθεί αυτή η δράση θα χρειαστούμε τη βοήθειά σας για να αγοραστούν τα απαραίτητα είδη όπως μαγιό, πετσέτες, σαγιονάρες, σωσίβια και μπρατσάκια, ψάθες, αντηλιακά, αντικουνουπικά, ελαφρύ ρουχισμό, καπέλα, παιχνίδια θαλάσσης, σαμπουάν, οδοντόκρεμες, κ.α.. ότι δηλαδή χρειάζονται τα παιδιά στις καλοκαιρινές διακοπές τους. Όπως και πέρυσι ένα ποσό θα χρησιμοποιηθεί για ανάγκες που πιθανόν να προκύψουν στο νησί.

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την θετική σας ανταπόκριση. Όλα αυτά τα χρόνια είσαστε δίπλα μας για να μας υποστηρίξετε τόσο σε δράσεις όπως η συγκεκριμένη, αλλά και σε σχολικά είδη και αναλώσιμα για το γραφείο των ΣΕΠ».

«Έφυγε» ο Βασίλης Κλέντος και μαζί του και μία εποχή αναμνήσεων

 

Με θλίψη μάθαμε το θάνατο σε ηλικία 90 ετών του Βασίλη Κλέντου, καθηγητή μας (φιλόλογος) στα γυμνασιακά μας χρόνια στο 2ο γυμνάσιο της Αθήνας, πατέρα της φίλης μας Δήμητρας Κλέντου που έφυγε τον Ιανουάριο από τη ζωή. 

Τελευταία φορά που τον είδαμε ήταν το Φεβρουάριο στο μνημόσυνο των 40 της κόρης του. 

Τον συναντούσαμε και τα καλοκαίρια στην Ικαρία, καθώς είχε παντρευτεί Ικαριώτισσα.

Μεταδοτικός σαν καθηγητής, ευγενής σαν άνθρωπος, σε όλους όσους τον είχαμε είχε αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις. Μία εποχή, αυτή των γυμνασιακών μας χρόνων, μαζί με τις αναμνήσεις μας, κλείνει με επώδυνο τρόπο.

Το σκληρό φορτίο της απώλειας δύο μελών της ίδιας οικογένειας, και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, επωμίζονται ο συνονόματός μας, γιός του και η σύζυγός του. 

Καλό κουράγιο και θερμά συλλυπητήρια...

Η διαχρονική αξία του αθλητισμού και ο «οδηγός» της ιστορικής εμπειρίας

 

Oλοκληρώθηκε η συζήτηση «Αθλητισμός και Εργατικό Κίνημα», σήμερα Σάββατο 24 Μάη,  στην οποία είχαμε προσκληθεί ως ομιλητές, μαζί με το δημοσιογράφο Νεκτάριο Δαργάκη, εισηγητή από την πλευρά των διοργανωτών στα πλαίσια των εκδηλώσεων «Μαρξισμός 2025».

Ευχαριστούμε για την πρόσκληση και την προβολή του τελευταίου μας βιβλίου «Από τον Εργατικό Αστέρα έως την Πανεργατική», αλλά και του παλαιότερου «Σπορ και Κοινωνικές Αντιστάσεις», που το 2020 λόγω κορονοϊού δεν έκανε τον επιθυμητό κύκλο εκδηλώσεων - βιβλιοπαρουσιάσεων.

Στη συζήτηση κυριάρχησαν όχι τόσο οι ιστορικές αναφορές, που ήταν το περιεχόμενο της δικιάς μας ομιλίας (ο δεύτερος εισηγητής αναφέρθηκε κυρίως στην πρόσφατη περίοδο), αλλά οι μαρτυρίες συμμετεχόντων σε διάφορες φάσεις της ζωής τους σε αθλητικά τμήματα υποδομών, σε ερασιτεχνικούς συλλόγους, σε εργασιακές θέσεις προπονητών σε Δήμους, κλπ.

Ακούστηκαν αναφορές για «απαιτήσεις» από «προπονητή» σε γονείς, 15.000 ευρώ (μέχρι και εμείς ξαφνιαστήκαμε από την ταρίφα) για να δοθεί το δελτίο σε έφηβο ποδοσφαιριστή για να πάει αλλού, αλλά και ο με το ζόρι «στιγματισμός» παλιού αθλητή της ενόργανης ως gay, επειδή την ίδια περίοδο μεσουρανούσε ο Ιωάννης Μελισσανίδης, άρα το άθλημα στα μυαλά κάποιων ήταν κριτήριο σεξουαλικού προσανατολισμού, επίσης απαξιωτικές «κριτικές» γονέων σε προγράμματα δημόσιου αθλητισμού μέσω Δήμων, επειδή οι ίδιοι δεν θα πλήρωναν πολλά λεφτά, άρα συμπέραναν ότι αφού δεν είναι ιδιωτικοποιημένα δεν θα είναι και καλά, το ζήτημα των ελεύθερων χώρων και η χρήση τους για αθλητισμό, καθώς και αναφορές στα γυναικεία πρωταθλήματα ποδοσφαίρου και ζητήματα σεξισμού στους αθλητικούς χώρους, ήταν από τα θέματα που θίχτηκαν.

Εκτίμησή μας είναι ότι ειδικά μετά την κλεισούρα του κορονοϊού και την εκτίμηση της αξίας του αθλητισμού για τους πολλούς καθημερινούς ανθρώπους, πληθαίνουν οι φορείς στο χώρο της πολιτικής, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του Πολιτισμού, που ανοίγουν αυτά τα θέματα και διοργανώνουν συζητήσεις. Κάθε μία από αυτές, ανεξάρτητα από το αν βρισκόμαστε ή όχι στο πάνελ των ομιλητών, λόγω της συγγραφικής και ερευνητικής μας δουλειάς, είναι καλοδεχούμενη.

Οι «γουναράδες» κατακτούν το Κύπελλο Ελλάδας το 1980 - Συνέντευξη με το Γρηγόρη Παπαβασιλείου

...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

Αγώνας σταθμός στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν ο τελικός Κυπέλλου Ελλάδας που έγινε στις 25 Μαΐου του 1980 στη Νέα Φιλαδέλφεια, αφού η κατάκτηση του τροπαίου έγινε από μία ομάδα, την Καστοριά, που δεν ήταν στους λεγόμενους «μεγάλους» του ποδοσφαιρικού τοπίου και κέρδισε με 5-2 τον Ηρακλή.  Θα λέγαμε ότι άνοιξε ο δρόμος και ζεστάθηκε η ελπίδα της διάκρισης και για πολλά άλλα σωματεία. 

Ακολούθησαν ο Πανιώνιος το 1979 και το 1998, η Λάρισα το 1985 και το 2007 και ο ΟΦΗ το 1987 που πήραν το Κύπελλο στα χρόνια που ακολούθησαν, αλλά και ομάδες όπως ο Αστέρας Τρίπολης, ο Αθηναϊκός, ο Ιωνικός, ο Ατρόμητος, ο Απόλλωνας, που έφτασαν μέχρι τον τελικό, κάνοντας σπουδαίες διαδρομές.

Γρηγόρης Παπαβασιλείου - Πηγή φωτο: ΜΑΡΚΟΣ ΧΟΥΖΟΥΡΗΣ EUROKINISSI

Μιλήσαμε με τον Γρηγόρη Παπαβασιλείου, παλαίμαχο σήμερα και μέλος της ομάδας της Καστοριάς που κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας, κατόρθωμα που επανέλαβε και με τη φανέλα του ΟΦΗ ΤΟ 1987.