Ένα μήνα μετά και αφού είχαν γίνει αρκετές εσωτερικές κινήσεις ανασυγκρότησης ξεκίνησε και επίσημα η επαναλειτουργία της.
Από τότε πολλά έγιναν, πολλά μπορούμε να πούμε και να γράψουμε, μέχρι να φτάσουμε στη σημερινή φυσιογνωμία της ΕΡΤ που από ανθρωπογεωγραφία απέχει πολύ από τις μέρες του αγώνα ενάντια στο μαύρο. Σίγουρα το ευρύτερο πολιτικό τοπίο έχει παίξει το ρόλο του. Στο δρόμο αυτό εξαιρετικοί συνάδελφοι - αγωνιστές βγήκαν στη σύνταξη και άλλοι δυστυχώς μας βλέπουν από ψηλά.
Κρατάμε όμως ότι αυτά που ζήσαμε δεν μας έκαναν (δυστυχώς δεν μπορώ να το πω για όλους) να αλλαξοπιστήσουμε στις βασικές μας επιλογές και να αναζητήσουμε «θαλπωρή» κάτω από τις φτερούγες των εκάστοτε κυβερνητικών τοποτηρητών (που έρχονται και παρέρχονται) αναζητώντας «πόστα» και επιδόματα θέσης, ή ψευδεπίγραφες μικροεξουσίες και γαλόνια.
Για συναισθηματικούς λόγους δεν μπόρεσα εκτός των ημερών που έγιναν οι αναγκαίες γραφειοκρατικές διατυπώσεις να μπω για προετοιμαστική εργασία στο ραδιομέγαρο, πριν την επίσημη επανέναρξη στις 11 Ιουνίου 2015. Και ξεκίνησα συμβολικά με το θέμα
Δίκη Χρυσής Αυγής: Κρίσιμη συνεδρίαση – αποκλειστικές δηλώσεις της Πολιτικής Αγωγής
Παραμένουμε σταθερά με την κοινωνία και τους εργαζόμενους, αναλαμβάνοντας το κόστος των επιλογών μας.
Υ.Γ. σημαντική απώλεια ήταν το μπλουζάκι ertopen που από το πλύνε-βάλε τερμάτισε το βίο του.
