Εποχές Καραμανλικής δεξιάς, δεν υπάρχουν ίντερνετ, υπολογιστές, τάμπλετς και άλλα σύνεργα της σημερινής εποχής.
Στα πέριξ της Ομόνοιας κάποιοι κινηματογράφοι ειδικεύονται στο να παίζουν "Δύο έργα - Καράτε & Σεξ". Συχνά ολόκληρα τμήματα σχολείων (αρρένων τότε) έκαναν μαζικές κοπάνες αφού οι προβολές ξεκινούσαν από το πρωί και πήγαιναν για να δουν τα "δύο έργα", να "ταυτιστούν" με κάποιους από τους πρωταγωνιστές (στο καράτε, στην τσόντα τα πράγματα ήταν σαφέστερα) και με φωναχτά ευφυολογήματα την ώρα της προβολής να γίνεται και το σχετικό κλίμα.
Ως κάτοικος κέντρου τότε, πήρα μέρος σε τέτοιες "εκστρατείες", μία φορά δεν ακολούθησα και τότε έγινε και το πέσιμο της αστυνομίας που μάζεψε καμιά εκατοστή μαθητές (πήγαιναν και από άλλα σχολεία) γιατί δεν είχαν συμπληρώσει τα 17 τους χρόνια, όπως όριζαν οι κανόνες προβολής τέτοιων έργων.
Το κλίμα εκείνης της εποχής μου ζωντάνεψε η πρόσφατη αστυνομική παρέμβαση στο Τζόκερ και δεν είναι τυχαίο, παρά το γεγονός της τραγικής απόστασης ανάμεσα στο περιεχόμενο των ταινιών εκείνης της εποχής που δικαίως θα ορίζαμε ως υποκουλτούρα και του Τζόκερ σήμερα.
Αντίστοιχα μυαλά που κυνηγούν εφήβους θεατές, υπάρχουν σε κύκλους της κυβέρνησης και στους πολιτικά συμπαθούντες αυτούς εντός της αστυνομίας.
Πάντως τότε στη διάρκεια της εξακρίβωσης στοιχείων που γίνονταν με πιο αργούς ρυθμούς σε σχέση με τη σημερινή ψηφιακή εποχή, οι 100 προσαχθέντες αντάλλαξαν ανέκδοτα, έκαναν πλάκα και βγήκαν από το τμήμα σαφώς πιο ψυχαγωγημένοι από το αν έβλεπαν τα "Δύο έργα".
Για την ιστορία οι κινηματογράφοι που πήγαινε και το σχολείο μου ήταν το "Λαού" και ο "Κεραμεικός", όπου εκεί είχαν γίνει και οι προσαγωγές που γράφτηκαν στις εφημερίδες της εποχής.
