Ανιστόρητοι μηρυκασμοί ακροδεξιού σανού

Γιουγκοσλάβοι πρόσφυγες στη Μ. Ανατολή

Διαβάζουμε και ακούμε το μηρυκασμό εγχώριων θαυμαστών του Σαλβίνι και λοιπών ομόσταυλων, ότι ο πρόσφυγας είναι πρόσφυγας μέχρι την πρώτη ασφαλή χώρα που πηγαίνει και φωτογραφίζουν την Τουρκία.

Μετά είναι "λάθρο"+ όποιος χαρακτηρισμός αντιστοιχεί στη βαθμίδα μισανθρωπιάς όσων το λένε (λαθροεισβολέας, λαθροπίθηκος, κλπ).

Το επιχείρημα περί ασφαλούς χώρας για την Τουρκία ας το απαντήσουν οι Κούρδοι, όσοι διώκονται μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα (ειδικά όσοι δεν ήταν καν Γκιουλενιστές, αλλά βρέθηκε ευκαιρία μαζί με ξερά να καούν και τα χλωρά) και όσοι επιβίωσαν από τα ταξίδια που οργάνωσαν οι δουλέμποροι που πνίγουν κόσμο και θησαυρίζουν ανενόχλητοι.

Από κοντά αναμασούν, μαζί με τους πατενταρισμένους ακροδεξιούς, τέτοιες κοτσάνες και ορισμένοι που αυτοαποκαλούν τους εαυτούς τους προοδευτικούς (λέμε τώρα).

US Army General Allen Gullion and Fred K. Hoehler, Director of the United Nation’s Division of Displaced Persons, stand before a map predicting the movement of European refugees of World War II. Many Europeans would find a haven in refugee camps in the Middle East.

Credit: Courtesy of the Fred K. Hoehler Papers in the Social Welfare History Archives, University of Minnesota

Μία ματιά στην παγκόσμια ιστορία θα βοηθούσε, αλλά πρέπει πρώτα να τα έχεις καλά με το διάβασμα και ακολούθως να δουλεύει και το μυαλό.

Ας κάνουμε μία προσπάθεια:
Κατά χιλιάδες πρόσφυγες από όλη την Ευρώπη, μετακινήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου και εγκαταστάθηκαν, σε παραπάνω από μία χώρες, περνώντας από την Τουρκία και ακολούθως από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Πολωνοί, Σέρβοι, Κροάτες, Έλληνες και αρκετοί άλλοι, άλλαξαν χώρες, πόλεις, προσφυγικά στρατόπεδα και συνθήκες διαβίωσης.

Τί είπαμε ότι ήταν όλοι αυτοί, μετά τη μετακίνησή τους από την πρώτη "ασφαλή χώρα";


Όσοι/ες διάβασαν το βιβλίο "Αιγαιοπελαγίτες Πρόσφυγες στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο" (εκδόσεις Νότιος Άνεμος), δεν έχουν τέτοιες απορίες.