Κείμενο των εργαζομένων-απεργών της «Άγρας» σχετικά με την απόλυση του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη
Εμείς οι εργαζόμενοι στις εκδόσεις «ΑΓΡΑ», νοιώθουμε την ανάγκη να τοποθετηθούμε δημόσια, σχετικά με την απόλυση του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη. Επειδή ακούγονται διάφορα και κάποιοι προτρέχουν να μιλήσουν για μας χωρίς εμάς, θέλουμε να τονίσουμε πως οι πλέον αρμόδιοι να μιλήσουν για τις εργασιακές μας σχέσεις είμαστε εμείς! Θέλουμε λοιπόν να πούμε ότι, οι συνθήκες εργασίας στην «Άγρα» σαφώς και δεν μοιάζουν με συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα όπως δυστυχώς συμβαίνει σε πολλές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, αλλά ούτε και βρισκόμαστε σε κάποιο εργασιακό παράδεισο, χωρίς προβλήματα! Υπάρχουν προβλήματα, που λόγω της έλλειψης διάθεσης για διάλογο και λύση τους εκ μέρους της εργοδοσίας, οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Η απόλυση του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη μας αιφνιδίασε όλους. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε επακριβώς το μεγάλο εργασιακό φόρτο που αναλάβαμε όλοι μας (και ο συνάδελφος Ντίνος) τα τελευταία χρόνια. Ένας εργασιακός φόρτος που προέκυψε εξαιτίας της μεγέθυνσης της «Άγρας» στην οποία είχαμε συμβολή όλοι μας! Η πίεση λοιπόν που ασκείται εξαιτίας του μεγάλου φόρτου δουλειάς, οδήγησε το συνάδελφο τα τελευταία δύο χρόνια, στο να ζητήσει επανειλημμένα συνάντηση με τον εργοδότη με στόχο την αποσαφήνιση-επαναδιατύπωση των καθηκόντων του, πράγμα που δεν έγινε. Αντίθετα, μετά τη συνάντηση με την επιθεώρηση εργασίας, η απάντηση της εργοδοσίας ήταν η απόλυσή του. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε και για αυτό το λέμε δημόσια, πως ο συνάδελφος μέχρι και την στιγμή της απόλυσής του, εκτελούσε με συνέπεια όλα τα καθήκοντα που του είχαν ανατεθεί. Πιστεύουμε ότι, μια εργασιακή διαφορά δεν μπορεί να αντιμετωπίζετε με αυτό τον τρόπο. Ζητάμε έστω και την ύστατη ώρα, και αφού έχουν από τη μεριά μας προηγηθεί προσπάθειες ενός μήνα, την ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη, την επιστροφή του στην πρότερη εργασιακή κατάσταση και την δρομολόγηση οριστικής λύσης μέσω του διαλόγου και της έντιμης συνεννόησης! Αυτή είναι και η μόνη λύση για να προστατευθεί το ύφος, το ήθος των εκδόσεων «Άγρα»!! Ο αγώνας συνεχίζεται!
Αθήνα, 19.02.10 Οι εργαζόμενοι-απεργοί
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣΛόντου 6 β' όροφος Εξάρχεια, 210-3820537
ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΓΡΑ» ΚΑΙ Ο κ. ΠΕΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΒΡΗΚΑΝ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ» ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ.ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ; Σαράντα διανοούμενοι (συγγραφείς των εκδόσεων ΑΓΡΑ) ένιωσαν την ανάγκη να παρέμβουν στη μάχη που δίνει ο Σύλλογος για την επαναπρόσληψη του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη τασσόμενοι στο πλευρό του εργοδότη. - «Αισθανόμαστε την ανάγκη να προβούμε σε δημόσια δήλωση για να προστατέψουμε τις εκδόσεις Άγρα από τη συκοφάντηση και το διασυρμό», μας λένε. Ο αγώνας για την επαναπρόσληψη ενός συναδέλφου είναι συκοφάντηση και διασυρμός; ρωτάμε εμείς. Φαίνεται πως είναι πολύ δύσκολο για μερικούς να εκτιμήσουν τον αγώνα των ανθρώπων, όταν δεν τους χωρίζουν από αυτόν χιλιάδες χρόνια ή χιλιάδες χιλιόμετρα.- «Το νόμιμο ή μη της απόλυσης θα το κρίνουν τα δικαστήρια», λένε. Θα περιμέναμε οι άνθρωποι των γραμμάτων να μην είναι απλώς με το νόμιμο αλλά και με το δίκαιο και με το ηθικό. Ή αυτά ταυτίζονται γι΄ αυτούς; Τα δικαστήρια είναι λοιπόν αυτά που, σύμφωνα με τους «προοδευτικούς» μας συγγραφείς, κρίνουν το δίκαιο και το άδικο;Ίσως αυτά στη δύσκολη εποχή που περνάμε είναι ψιλά γράμματα («δεν είναι καιρός για Αντιγόνες και για αμφισβήτηση του Νόμου και του Βασιλιά, μόνο Ισμήνες χωράνε στην εποχή μας»), τότε τους ρωτάμε, πόσο νόμιμη μπορεί να είναι μια απόλυση τρεις μέρες μετά την Επιθεώρηση Εργασίας με την αιτιολογία της «αντισυμβατικής συμπεριφοράς» του εργαζόμενου;- Δηλώνουν πως «γνωρίζουμε τη σπουδαία συμμετοχή των εκδόσεων Άγρα στα γράμματα». Γνωρίζουμε αρκετούς εκδοτικούς οίκους και αρκετούς συγγραφείς που έχουν συμβολή στα γράμματα. Και αυτό τι σημαίνει; Όποιος βγάζει ποιοτικά βιβλία είναι υπεράνω των εργατικών δικαιωμάτων ή είναι υπεράνω υποψίας ότι τα παραβιάζει; Μέσα στους εκδοτικούς οίκους δεν υπάρχει μόνο ο εργοδότης. Υπάρχουν και αυτοί που κουβαλάνε, αυτοί που μεταφέρουν, αυτοί που δειγματίζουν, αυτοί που…, δηλαδή υπάρχουν και οι εργαζόμενοι. Έχουν και αυτοί λοιπόν συμβολή στα γράμματα. - Δηλώνουν πως γνωρίζουν «τις εργασιακές συνθήκες απόλυτου σεβασμού του προσώπου των εργαζομένων και των εργασιακών και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τους». Αποτελεί σεβασμό στο πρόσωπο του εργαζόμενου η απόλυσή του, όταν αυτός διεκδίκησε τα δικαιώματά του. Είναι σεβασμός, η παρελκυστική πολιτική του εργοδότη και η… «ειλικρινή» δήλωσή του στους υπόλοιπους εργαζόμενους, που απαιτούν την επαναπρόσληψη του συναδέλφου, πως δήθεν σκέφτονταν το ζήτημα, ενώ την ίδια στιγμή ζητά αναβολές από τις συναντήσεις σε Υπουργείο και Επιθεώρηση Εργασίας, αρνείται να μιλήσει με το σωματείο και μαζεύει υπογραφές στήριξης από διανοούμενους.
ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΗΣΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΠΛΕΥΡΑ
Απευθύνονται στην κοινωνία και λένε πως οι δικές μας εργασιακές συνθήκες είναι καλές και πως τα εργατικά δικαιώματα γίνονται σεβαστά. Αυτοί «εκτίθενται» για τον όμορφο αγώνα της στήριξης του κ. Πετσόπουλου και των εκδόσεών του.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ: Εμείς οι εργαζόμενοι τι θα κάνουμε; Θα αφήσουμε αυτούς να υποκαθιστούν τη φωνή μας, να προβάλλουν τις ανάγκες μας, να κρίνουν το δίκαιο ή το άδικο των αγώνων μας; Ή θα υψώσουμε τη δική μας φωνή, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον, δείχνοντας στέρεα και αταλάντευτη αλληλεγγύη, δηλώνοντας στην πράξη πως δεν θα ανεχτούμε καμιά παραβίαση των εργατικών μας δικαιωμάτων; Γιατί όλοι – και τα ηχηρά ονόματα των διανοούμενων που θέλησαν σε αυτή την κρίσιμη περίοδο όπου όλα σαρώνονται από το κεφάλαιο και την εργοδοσία να στηρίξουν έναν εργοδότη που απολύει– πρέπει να μάθουν πως τις συνθήκες εργασίας που βιώνουμε και τις δικές μας οδύσσειες, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΜΕΙΣ.
Τα «προοδευτικά» ένσημα του παρελθόντος, όση βαρύτητα κι αν έχουν, δεν μπορούν να κρίνουν τους συλλογικούς αγώνες. Όσοι από τον εαυτό τους και από την ως τώρα διαδρομή τους απαίτησαν μόνο να φτάσουν ως τη στήριξη ενός εργοδότη απέναντι σε έναν εργαζόμενο, ας αναλογιστούν οι ίδιοι τις συνέπειες των πράξεών τους. Εμείς το ξέραμε από παλιά, όπλο των εργοδοτών είναι οι απολύσεις και η τρομοκρατία, εσχάτως και οι διανοούμενοι. Τα δικά μας όπλα ήταν και παραμένουν ο αγώνας, η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια. Σύσκεψη για το σχεδιασμό των παραπέρα δράσεων για την ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου και αυτή την Τρίτη 23/2 στις 7.00 μ.μ. στα γραφεία του Συλλόγου
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010
Να ανακληθεί η απόλυση
Κείμενο των εργαζομένων-απεργών της «Άγρας» σχετικά με την απόλυση του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη
Εμείς οι εργαζόμενοι στις εκδόσεις «ΑΓΡΑ», νοιώθουμε την ανάγκη να τοποθετηθούμε δημόσια, σχετικά με την απόλυση του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη. Επειδή ακούγονται διάφορα και κάποιοι προτρέχουν να μιλήσουν για μας χωρίς εμάς, θέλουμε να τονίσουμε πως οι πλέον αρμόδιοι να μιλήσουν για τις εργασιακές μας σχέσεις είμαστε εμείς! Θέλουμε λοιπόν να πούμε ότι, οι συνθήκες εργασίας στην «Άγρα» σαφώς και δεν μοιάζουν με συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα όπως δυστυχώς συμβαίνει σε πολλές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, αλλά ούτε και βρισκόμαστε σε κάποιο εργασιακό παράδεισο, χωρίς προβλήματα! Υπάρχουν προβλήματα, που λόγω της έλλειψης διάθεσης για διάλογο και λύση τους εκ μέρους της εργοδοσίας, οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Η απόλυση του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη μας αιφνιδίασε όλους. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε επακριβώς το μεγάλο εργασιακό φόρτο που αναλάβαμε όλοι μας (και ο συνάδελφος Ντίνος) τα τελευταία χρόνια. Ένας εργασιακός φόρτος που προέκυψε εξαιτίας της μεγέθυνσης της «Άγρας» στην οποία είχαμε συμβολή όλοι μας! Η πίεση λοιπόν που ασκείται εξαιτίας του μεγάλου φόρτου δουλειάς, οδήγησε το συνάδελφο τα τελευταία δύο χρόνια, στο να ζητήσει επανειλημμένα συνάντηση με τον εργοδότη με στόχο την αποσαφήνιση-επαναδιατύπωση των καθηκόντων του, πράγμα που δεν έγινε. Αντίθετα, μετά τη συνάντηση με την επιθεώρηση εργασίας, η απάντηση της εργοδοσίας ήταν η απόλυσή του. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε και για αυτό το λέμε δημόσια, πως ο συνάδελφος μέχρι και την στιγμή της απόλυσής του, εκτελούσε με συνέπεια όλα τα καθήκοντα που του είχαν ανατεθεί. Πιστεύουμε ότι, μια εργασιακή διαφορά δεν μπορεί να αντιμετωπίζετε με αυτό τον τρόπο. Ζητάμε έστω και την ύστατη ώρα, και αφού έχουν από τη μεριά μας προηγηθεί προσπάθειες ενός μήνα, την ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη, την επιστροφή του στην πρότερη εργασιακή κατάσταση και την δρομολόγηση οριστικής λύσης μέσω του διαλόγου και της έντιμης συνεννόησης! Αυτή είναι και η μόνη λύση για να προστατευθεί το ύφος, το ήθος των εκδόσεων «Άγρα»!! Ο αγώνας συνεχίζεται!
Αθήνα, 19.02.10 Οι εργαζόμενοι-απεργοί
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣΛόντου 6 β' όροφος Εξάρχεια, 210-3820537
ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΓΡΑ» ΚΑΙ Ο κ. ΠΕΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΒΡΗΚΑΝ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ» ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ.ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ; Σαράντα διανοούμενοι (συγγραφείς των εκδόσεων ΑΓΡΑ) ένιωσαν την ανάγκη να παρέμβουν στη μάχη που δίνει ο Σύλλογος για την επαναπρόσληψη του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη τασσόμενοι στο πλευρό του εργοδότη. - «Αισθανόμαστε την ανάγκη να προβούμε σε δημόσια δήλωση για να προστατέψουμε τις εκδόσεις Άγρα από τη συκοφάντηση και το διασυρμό», μας λένε. Ο αγώνας για την επαναπρόσληψη ενός συναδέλφου είναι συκοφάντηση και διασυρμός; ρωτάμε εμείς. Φαίνεται πως είναι πολύ δύσκολο για μερικούς να εκτιμήσουν τον αγώνα των ανθρώπων, όταν δεν τους χωρίζουν από αυτόν χιλιάδες χρόνια ή χιλιάδες χιλιόμετρα.- «Το νόμιμο ή μη της απόλυσης θα το κρίνουν τα δικαστήρια», λένε. Θα περιμέναμε οι άνθρωποι των γραμμάτων να μην είναι απλώς με το νόμιμο αλλά και με το δίκαιο και με το ηθικό. Ή αυτά ταυτίζονται γι΄ αυτούς; Τα δικαστήρια είναι λοιπόν αυτά που, σύμφωνα με τους «προοδευτικούς» μας συγγραφείς, κρίνουν το δίκαιο και το άδικο;Ίσως αυτά στη δύσκολη εποχή που περνάμε είναι ψιλά γράμματα («δεν είναι καιρός για Αντιγόνες και για αμφισβήτηση του Νόμου και του Βασιλιά, μόνο Ισμήνες χωράνε στην εποχή μας»), τότε τους ρωτάμε, πόσο νόμιμη μπορεί να είναι μια απόλυση τρεις μέρες μετά την Επιθεώρηση Εργασίας με την αιτιολογία της «αντισυμβατικής συμπεριφοράς» του εργαζόμενου;- Δηλώνουν πως «γνωρίζουμε τη σπουδαία συμμετοχή των εκδόσεων Άγρα στα γράμματα». Γνωρίζουμε αρκετούς εκδοτικούς οίκους και αρκετούς συγγραφείς που έχουν συμβολή στα γράμματα. Και αυτό τι σημαίνει; Όποιος βγάζει ποιοτικά βιβλία είναι υπεράνω των εργατικών δικαιωμάτων ή είναι υπεράνω υποψίας ότι τα παραβιάζει; Μέσα στους εκδοτικούς οίκους δεν υπάρχει μόνο ο εργοδότης. Υπάρχουν και αυτοί που κουβαλάνε, αυτοί που μεταφέρουν, αυτοί που δειγματίζουν, αυτοί που…, δηλαδή υπάρχουν και οι εργαζόμενοι. Έχουν και αυτοί λοιπόν συμβολή στα γράμματα. - Δηλώνουν πως γνωρίζουν «τις εργασιακές συνθήκες απόλυτου σεβασμού του προσώπου των εργαζομένων και των εργασιακών και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τους». Αποτελεί σεβασμό στο πρόσωπο του εργαζόμενου η απόλυσή του, όταν αυτός διεκδίκησε τα δικαιώματά του. Είναι σεβασμός, η παρελκυστική πολιτική του εργοδότη και η… «ειλικρινή» δήλωσή του στους υπόλοιπους εργαζόμενους, που απαιτούν την επαναπρόσληψη του συναδέλφου, πως δήθεν σκέφτονταν το ζήτημα, ενώ την ίδια στιγμή ζητά αναβολές από τις συναντήσεις σε Υπουργείο και Επιθεώρηση Εργασίας, αρνείται να μιλήσει με το σωματείο και μαζεύει υπογραφές στήριξης από διανοούμενους.
ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΗΣΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΠΛΕΥΡΑ
Απευθύνονται στην κοινωνία και λένε πως οι δικές μας εργασιακές συνθήκες είναι καλές και πως τα εργατικά δικαιώματα γίνονται σεβαστά. Αυτοί «εκτίθενται» για τον όμορφο αγώνα της στήριξης του κ. Πετσόπουλου και των εκδόσεών του.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ: Εμείς οι εργαζόμενοι τι θα κάνουμε; Θα αφήσουμε αυτούς να υποκαθιστούν τη φωνή μας, να προβάλλουν τις ανάγκες μας, να κρίνουν το δίκαιο ή το άδικο των αγώνων μας; Ή θα υψώσουμε τη δική μας φωνή, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον, δείχνοντας στέρεα και αταλάντευτη αλληλεγγύη, δηλώνοντας στην πράξη πως δεν θα ανεχτούμε καμιά παραβίαση των εργατικών μας δικαιωμάτων; Γιατί όλοι – και τα ηχηρά ονόματα των διανοούμενων που θέλησαν σε αυτή την κρίσιμη περίοδο όπου όλα σαρώνονται από το κεφάλαιο και την εργοδοσία να στηρίξουν έναν εργοδότη που απολύει– πρέπει να μάθουν πως τις συνθήκες εργασίας που βιώνουμε και τις δικές μας οδύσσειες, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΜΕΙΣ.
Τα «προοδευτικά» ένσημα του παρελθόντος, όση βαρύτητα κι αν έχουν, δεν μπορούν να κρίνουν τους συλλογικούς αγώνες. Όσοι από τον εαυτό τους και από την ως τώρα διαδρομή τους απαίτησαν μόνο να φτάσουν ως τη στήριξη ενός εργοδότη απέναντι σε έναν εργαζόμενο, ας αναλογιστούν οι ίδιοι τις συνέπειες των πράξεών τους. Εμείς το ξέραμε από παλιά, όπλο των εργοδοτών είναι οι απολύσεις και η τρομοκρατία, εσχάτως και οι διανοούμενοι. Τα δικά μας όπλα ήταν και παραμένουν ο αγώνας, η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια. Σύσκεψη για το σχεδιασμό των παραπέρα δράσεων για την ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου και αυτή την Τρίτη 23/2 στις 7.00 μ.μ. στα γραφεία του Συλλόγου
