Του Νάσου Μπράτσου
Παραφράσαμε τον τίτλο γνωστής εκπομπής για να αποδώσουμε αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες μεταξύ σχεδόν όλων των συνδικάτων και σχεδόν όλων των υπουργείων. Μόνο που αντί για πακέτο η αποστολή είναι με λίστες αιτημάτων. Κατά μια έννοια, αφού τα αιτήματα είναι πολλά και οι επιστολές – υπομνήματα, είναι λόγω όγκου «πακέτα».
Ήδη τα τελευταία χρόνια, σειρά συνδικάτων έστελνε επιστολές – συχνά ανοικτές- δηλαδή δημόσιες, ζητώντας επίλυση των προβλημάτων των κλάδων τους. Παρατήρησα ότι όσα συνδικάτα είχαν φιλομνημονιακές διοικήσεις προσκείμενες στην απερχόμενη συγκυβέρνηση, είχαν μεγαλύτερη παραγωγικότητα στις επιστολές, για να καλύψουν την απροθυμία τους να πιέσουν με πιο «πατροπαράδοτους» τρόπους, όπως οι απεργίες και οι διαδηλώσεις.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, που είναι η επίλυση προβλημάτων, μάλλον η αλληλογραφία τους κατέληγε σε σαϊτοπόλεμο στα υπουργικά γραφεία, ή στον κάλαθο των αχρήστων.
Μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, σειρά συνδικάτων (όλων των πολιτικοσυνδικαλιστικών αποχρώσεων) ζήτησε και σωστά, συναντήσεις με τους αρμόδιους υπουργούς, πολλοί εκ των οποίων είχαν ιδιότητες και πρότερη πορεία που ήταν σχετική με τα θέματα των οποίων την κυβερνητική ευθύνη ανέλαβαν, άρα είναι γνώστες τους. Άρα και οι απαιτήσεις είναι αυξημένες, αφού έχουν αναδειχθεί μέσα από κοινωνικές διεργασίες και συνδικαλιστικές «προϋπηρεσίες» και δεν προέκυψαν ως «φυτευτοί» για να κάνουν ένα άτυπο αγροτικό σε κάποιο υπουργείο, πριν ανελιχθούν σε κάποιο πιο «υψηλό» επίπεδο, πρακτική που για δεκαετίες εφάρμοζαν οι πρώην συγκυβερνητικοί.
Ήδη κάποιες πρώτες συναντήσεις έχουν ξεκινήσει και σίγουρα θα εξελιχθούν και άλλες.
Προφανώς μετά και τις προγραμματικές δηλώσεις, θα εξελιχθούν ακόμα πιο έντονα σε ρυθμούς και τα αιτήματα συναντήσεων και οι διεργασίες, αφού οι εφαρμοζόμενες πολιτικές θα αρχίσουν να «τρέχουν».
Αυτό που μπαίνει πιεστικά, λόγω της κατάστασης ανθρωπιστικής κρίσης που αντιμετωπίζει ολόκληρη η κοινωνία και προφανώς επιμερίζεται και σε κάθε κλάδο εργαζομένων, είναι η λήψη μέτρων και μάλιστα άμεσα, χωρίς χρονοστάδια, δηλαδή τμηματική εφαρμογή τους, ώστε να ανακουφιστούν σε πρώτη φάση οι εργαζόμενοι που κυριολεκτικά δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται από τα μνημόνια.
Εδώ άρχισαν να εμφανίζονται και τα πρώτα παράπονα, οι πρώτες δυσαρέσκειες, για τους ρυθμούς ανταπόκρισης, με επιχείρημα ότι όταν κάποιος διεκδικεί (και κερδίζει) στις εκλογές τη διακυβέρνηση της χώρας, έχει σχέδιο για να ανταποκριθεί άμεσα. Το πώς το εννοεί κανείς αυτό το «άμεσα» είναι ένα σημείο τριβής.
Συνεπώς θα καταγράψουμε και θα αναλύσουμε το επόμενο χρονικό διάστημα, το περιεχόμενο των «πακέτων» που θα αποσταλούν, αλλά και την ανταπόκριση – αντιδράσεις των «παραληπτών».
