Caso pensato ή caso incidente , δηλαδή προμελετημένο γεγονός ή τυχαίο, ρώταγε πριν από πολλά χρόνια ο ηθοποιός Ηλίας Λογοθέτης στην ταινία «Βαβυλωνία», προσπαθώντας να διαλευκάνει ένα περιστατικό. Αυτές τις μέρες σημειώθηκαν πολλά περιστατικά στο χώρο της ναυτιλίας, που θέτουν το ίδιο ερώτημα, ήταν Caso pensato ή caso incidente?
Βράδυ Πέμπτης προς ξημερώματα Παρασκευής, το «Ιεράπετρα» χτύπησε στο λιμάνι του Αγίου Κυρήκου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από ταλαιπωρία επιβατών, αλλά και ερμηνεία του συμβάντος για ένα υπέργηρο πλοίο.
Τη Δευτέρα χαλάει στη Σκιάθο, το επίσης «ηλικιωμένο» express Santorini (το οποίο το 2005 εκτελώντας τη γραμμή Πειραιάς-Πάρος-Νάξος-Ικαρία-Φούρνοι-Σάμος, είχε χτυπήσει στο λιμάνι της Πάρου, με τον γράφοντα επιβάτη).
Παράλληλα, λήγει η προθεσμία που είχε δώσει ο Δήμος Λήμνου για την ικανοποίηση του αιτήματός του για την απόσυρση του επίσης υπέργηρου Aqua Maria, με ορατό το ενδεχόμενο νέων κινητοποιήσεων.
Στο «χορό» μπαίνει και η Τήνος, με επιστολή του Δήμου, που διαμαρτύρεται για την περικοπή δρομολογίων.
Την εικόνα συμπληρώνει το ναυτικό δυστύχημα στην Ελευσίνα, με συνέπεια το θάνατο του Ικαριώτη καπετάνιου Δ.Φωκιανού, που μπορεί να μην συνέβη σε πλοίο ακτοπλοΐας, αλλά δεν παύει να δείχνει τις συνθήκες εργασίας και ασφάλειας στη θάλασσα.
Πολλά συμβάντα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα και μόνο στην τύχη δεν μπορούμε να αποδώσουμε την εμφάνισή τους. Πρόκειται για αποτελέσματα της πολιτικής περικοπών και εκπτώσεων σε όλα τα επίπεδα, άρα και στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, αλλά όχι μόνο σε αυτές, για τις συνέπειες που δημιουργεί το κρεβάτι του Προκρούστη, στο οποίο μπαίνουν στοιχειώδη δικαιώματα, από τους παράφρονες της τρόικας και των εγχώριων εντολοδόχων τους, που ματώνουν την κοινωνία, για να κερδίσουν οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και άλλες κατηγορίες αδηφάγων ισχυρών του πλούτου.
Ναί ξέρουμε ότι κάποιοι καλοθελητές θα μας πουν ότι οι εταιρείες έχουν ζημιές. Σαν του Αγούδημου που "πτώχευσε", αλλά ζει στην Ελβετία, αφήνοντας τους ναυτεργάτες απλήρωτους, θα υπενθυμίζαμε από την πλευρά μας.
Bεβαίως αυτά δε συμβαίνουν μόνο εδώ, αφού τόσο το ναυάγιο του κρουαζιερόπλοιου στην Ιταλία, όσο και η ακυβερνησία ενός άλλου στις Σεϋχέλλες, δείχνουν ότι παντού συμβαίνουν περίπου τα ίδια.
Την ίδια ώρα, ευρισκόμενοι «αλλού» οι κορυφαίοι εκπρόσωποι των μέχρι σήμερα δύο βασικών κομμάτων, κάνουν την πάπια για το ότι πληρώνουμε τις συνέπειες των επιλογών τους εδώ και χρόνια και συζητάνε αν θα συνεργαστούν μετά τις εκλογές (αλήθεια πόσο σίγουροι είναι για τα ποσοστά τους?), ενώ στο ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσαν και ένα δίευρο σαν συνδρομή-αντίτιμο για όσους πάνε να ψηφίσουν στις εκλογές για ανάδειξη νέου προέδρου (από πού το έχουν σίγουρο ότι θα σημειωθεί ικανή προσέλευση?). Δε λείπουν και «κόμματα-απορρυπαντικά», που δημιουργούν μερικοί αυτές τις μέρες, μήπως και ξεγελάσουν και «ξεπλυθούν» από αυτά που έκαναν παρέα τόσα χρόνια μαζί με το σκληρό πυρήνα των εγχώριων τροϊκανών, μετά των δοτών, αλλά και των ακροδεξιών στηριγμάτων τους. Λες και ο κόσμος τρώει κουτόχορτο.
Στα συνδικάτα, ορισμένες ηγεσίες το έχουν ρίξει στο χαρτοπόλεμο (προσφυγές, καταγγελίες, δελτία τύπου, κλπ) προσπαθώντας να αποφύγουν τις πιέσεις της βάσης. Ακριβώς εκεί παίζεται το παιχνίδι το επόμενο διάστημα, αν η κίνηση που υπάρχει στη βάση, καταφέρει να σπρώξει τα πράγματα σε ένα νέο απεργιακό κύμα, με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά, γιατί τα προβλήματα δεν είναι επιπέδου «συνδικαλιστικών αιτημάτων», αλλά κυρίως λογικής, εξήγησης του πώς φτάσαμε ως εδώ, πολιτικής πρότασης για τη συνέχεια και κυρίως της άμεσης ανάγκης ανατροπής των καπιταλιστικών κανιβάλων, που δεν θα σταματήσουν το πάρτι του αίματος, αν δεν τους σταματήσουμε.
