Να κινδυνεύεις να χάσεις το σπίτι σου, να μείνεις χωρίς ρεύμα, να σου κόψουν νερό τηλέφωνο, να μην έχεις ακόμη και τα βασικά αγαθά για να ζήσεις. Να ζητάς δανεικά για τα στοιχειώδη, από γονείς, συγγενείς και φίλους. Τα χαράτσια να τρέχουν το ένα μετά το άλλο. Και εσύ να ζεις με το άγχος, όχι για το πώς θα ανταπεξέλθεις, αλλά για το πώς θα επιβιώσεις. Απλήρωτοι στην «Αυριανή» από τον Οκτώβριο του 2010. Ναι καλά διαβάσατε από το 2010. Με μισθούς οι οποίοι υποτίθεται ότι πληρώθηκαν αφού μπήκαν στη βεβαίωση. Πολλών η κατάσταση είναι τραγική. Και ο μόνος που δεν συγκινείται είναι ο εκδότης Γεώργιος Κουρής. Ο οποίος υπόσχεται μεν να πληρώσει, αλλά δεν λέει να βάλει το χέρι στην τσέπη. Και όμως οι συντάκτες, πηγαίνουν στην εργασία τους, έστω με τις συγκοινωνίες. Όσο ισχύει βέβαια η κάρτα που έχουν. Δίνουν την ύλη τους καθημερινά, όπως και για το Κυριακάτικο, παρότι ουδέποτε πληρώθηκαν ΠΟΤΕ για αυτό. Δίνουν. Αλλά δεν παίρνουν. Ούτε μία ξεκάθαρη απάντηση για το πότε και αν θα πληρωθούν τα δεδουλευμένα. Αυτή η κατάσταση επικρατεί, περισσότερο από ενάμιση χρόνο, στην «Αυριανή».
Πολλοί συντάκτες, είναι απλήρωτοι ακόμα και δύο χρόνια. Τελευταία πληρωμή στις 15 Ιανουαρίου. Στις τσέπες μας, μπήκε το αστρονομικό ποσό των 400 ευρώ. Και από εκεί και πέρα, σιγή … λογιστηρίου. Οι υπάλληλοι του οποίου, αγνοούν αν, πότε, υπό ποιες προϋποθέσεις θα καταθέσουν χρήματα στους λογαριασμούς των συντακτών. Αγνοούν ακόμα και αν θα δοθεί το δώρο του Πάσχα. Και φυσικά τι ποσό. Γιατί τα Χριστούγεννα, ετσιθελικά ο μεγάλος εκδότης, έκοψε από 500 ευρώ σε κάποιους συντάκτες. Αναρωτιόμαστε λοιπόν, μέχρι που θα φτάσουν οι φαεινές ιδέες καθυστέρησης της εργοδοσίας; Πολλές φορές, μέσα στην παραζάλη της απόγνωσής μας, αναρωτιόμαστε, μήπως έχει να μας ανακοινώσει κάποιο μαγικό κόλπο να το χρησιμοποιήσουμε, ώστε να μπορέσουμε να πληρώσουμε λογαριασμούς, τράπεζες, ενοίκια, διατροφή.
Αντιπροσωπεία συντακτών, συναντήθηκε με τον εκδότη πριν μερικές μέρες. Αλλά και πάλι μίλησε αόριστα και χωρίς υποσχέσεις. Χωρίς κάτι χειροπιαστό. Δείξαμε και πάλι την καλή μας θέληση. Όπως τη δείχνουμε εδώ και 15 μήνες. Δεν προχωρήσαμε σε 48ωρες απεργίες όπως είχε αποφασίσει η συνέλευση των εργαζομένων. Είμαστε παρόντες στον χώρο εργασίας μας και η εφημερίδα εκδίδεται κανονικά και σε καθημερινή βάση. Κουραστήκαμε με τις υποσχέσεις περί καταβολής χρημάτων. Το ακούμε από τον Γενάρη αυτό!
Μία ερώτηση μόνο: Πως δεν μπορεί ένας επιχειρηματίας να βρει χρήματα, τόσους μήνες για τους εργαζόμενούς του, που δουλεύουν κανονικά, ενώ οι εργαζόμενοι δανείζονται ακόμα και σήμερα για να φτάσουν στα γραφεία τους; Περιμένουμε μια επίσημη ενημέρωση από την εργοδοσία. Έχουμε φθάσει και έχουμε ξεπεράσει τα όρια της εξαθλίωσης. Και σε αυτό αποσκοπεί το εξώδικο που στάλθηκε σήμερα από την Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών προς τον Γεώργιο Κουρή. Να καταθέσει γραπτώς τις προτάσεις του. Να δείξει τις προθέσεις του. Εάν βεβαίως γνωρίζει τις λέξεις, πείνα, εξαθλίωση, άγχος, αγωνία.
Για την Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών: Έχουμε ζητήσει επανειλημμένα το βοήθημα. Είναι κάτι που δεν θα μας λύσει τα προβλήματα, αλλά κάπως θα μας βοηθήσει να τακτοποιήσουμε έστω κάποιες υποχρεώσεις μας. Γνωρίζουμε ότι τα προβλήματα στον κλάδο, ειδικά αυτή την περίοδο είναι άπειρα. Όπως ας το εισηγηθεί επιτέλους κάποιος, σε ένα Δ. Σ.
