Διαβάστε το ενδιαφέρον άρθρο από το περιοδικό «Επιστροφή στην ξεχασμένη ζωή της Εκκλησίας», κάνοντας κλικ πάνω του. Υπενθυμίζω ότι το εκδίδει η Παγκληρική-Παλλαϊκή Αγωνιστική Κίνηση. Προσέξτε το σημείο όπου Έλληνες μετανάστες ρουφιάνευαν και απειλούσαν τον ιερέα Σ. Γκουβέλλη, επειδή ήταν πολέμιος των φυλετικών διακρίσεων.
Μερικοί από αυτούς στην Ελλάδα δεν είχαν δεύτερο βρακί να φορέσουν και για αυτό πήγαν μετανάστες στις ΗΠΑ. Εκεί «βρήκαν» τους μαύρους για να παραστήσουν τους «ανώτερους». Είναι γνωστή η τακτική του καπιταλισμού «διαίρει και βασίλευε». Επίσης γνωστή (θα ήθελα ή ελπίζω) είναι η ανάλυση του Μάρξ για την αντιφατική συνείδηση της εργατικής τάξης σε συνθήκες κυριαρχίας του κεφαλαίου. Λαμόγια και ρουφιάνοι υπήρχαν πάντα, ακόμα και μέσα στους «ομογενείς», τον «ελληνισμό», όσο και αν μερικοί νοιώθουν άβολα γι αυτό. Να μείνουμε όμως στο τελικό αποτέλεσμα. Το αντιρατσιστικό κίνημα στις ΗΠΑ πέτυχε τους βασικούς του στόχους (φυσικά υπάρχουν ακόμα και σήμερα κοινωνικές διακρίσεις, παρά την τυπική ισότητα και απαιτείται συνεχής δραστηριοποίηση).
Υ.Γ.μου θύμισε τις πρόσφατες απειλές φασιστοειδών στον παπά του Άγιου Παντελεήμονα, επειδή οργάνωνε συσσίτια για πεινασμένους μετανάστες και τις απειλές τους να μην τολμήσει να παρέμβει ο Αρχιεπίσκοπος.
Υ.Γ.2 Προφανώς υπάρχουν και ιστορίες Ελλήνων μεταναστών, όπως ο Λούης Τίκκας (Ηλίας Σπαντιδάκης) που οργάνωσε μετανάστες εργάτες από διάφορες χώρες και ηγήθηκε συνδικάτου στο Κολοράντο. Σκοτώθηκε από επιδρομή της αστυνομίας κατά τη διάρκεια απεργιακής κινητοποίησης. Θα έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε στο μέλλον την ιστορία αυτή. Όπως και για τους Ικαριώτες μετανάστες από τις ΗΠΑ που έφυγαν για να πολεμήσουν εθελοντές στον ισπανικό εμφύλιο, ενάντια στους φασίστες του Φράνκο.
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009
Aντιρατσιστής παπάς
Διαβάστε το ενδιαφέρον άρθρο από το περιοδικό «Επιστροφή στην ξεχασμένη ζωή της Εκκλησίας», κάνοντας κλικ πάνω του. Υπενθυμίζω ότι το εκδίδει η Παγκληρική-Παλλαϊκή Αγωνιστική Κίνηση. Προσέξτε το σημείο όπου Έλληνες μετανάστες ρουφιάνευαν και απειλούσαν τον ιερέα Σ. Γκουβέλλη, επειδή ήταν πολέμιος των φυλετικών διακρίσεων.
Μερικοί από αυτούς στην Ελλάδα δεν είχαν δεύτερο βρακί να φορέσουν και για αυτό πήγαν μετανάστες στις ΗΠΑ. Εκεί «βρήκαν» τους μαύρους για να παραστήσουν τους «ανώτερους». Είναι γνωστή η τακτική του καπιταλισμού «διαίρει και βασίλευε». Επίσης γνωστή (θα ήθελα ή ελπίζω) είναι η ανάλυση του Μάρξ για την αντιφατική συνείδηση της εργατικής τάξης σε συνθήκες κυριαρχίας του κεφαλαίου. Λαμόγια και ρουφιάνοι υπήρχαν πάντα, ακόμα και μέσα στους «ομογενείς», τον «ελληνισμό», όσο και αν μερικοί νοιώθουν άβολα γι αυτό. Να μείνουμε όμως στο τελικό αποτέλεσμα. Το αντιρατσιστικό κίνημα στις ΗΠΑ πέτυχε τους βασικούς του στόχους (φυσικά υπάρχουν ακόμα και σήμερα κοινωνικές διακρίσεις, παρά την τυπική ισότητα και απαιτείται συνεχής δραστηριοποίηση).
Υ.Γ.μου θύμισε τις πρόσφατες απειλές φασιστοειδών στον παπά του Άγιου Παντελεήμονα, επειδή οργάνωνε συσσίτια για πεινασμένους μετανάστες και τις απειλές τους να μην τολμήσει να παρέμβει ο Αρχιεπίσκοπος.
Υ.Γ.2 Προφανώς υπάρχουν και ιστορίες Ελλήνων μεταναστών, όπως ο Λούης Τίκκας (Ηλίας Σπαντιδάκης) που οργάνωσε μετανάστες εργάτες από διάφορες χώρες και ηγήθηκε συνδικάτου στο Κολοράντο. Σκοτώθηκε από επιδρομή της αστυνομίας κατά τη διάρκεια απεργιακής κινητοποίησης. Θα έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε στο μέλλον την ιστορία αυτή. Όπως και για τους Ικαριώτες μετανάστες από τις ΗΠΑ που έφυγαν για να πολεμήσουν εθελοντές στον ισπανικό εμφύλιο, ενάντια στους φασίστες του Φράνκο.
