...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...
-Ποια ήταν η σχέση του ποδοσφαίρου με τη νεολαία εκείνα τα χρόνια;
-Μεγάλωσα στο Περιστέρι στη δεκαετία του 1960 σε εποχές που δεν υπήρχαν πολυκατοικίες και δρόμοι με άσφαλτο, είχαμε τη δυνατότητα να παίζουμε σε αλάνες και στους δρόμους. Υπήρχαν πολλές ανεπίσημες ομάδες αλλά και οργανωμένα σωματεία, εκτός του Ατρομήτου υπήρχαν ο Ήφαιστος, ο Άγιος Ιερόθεος, η Ανθούπολη, τα Πράσινα Πουλιά, ο Α.Ο. Περιστερίου και άλλες ομάδες
Έπαιζα στα τσικό του Ατρομήτου, είχαμε κάθε Δευτέρα προπόνηση, μερικές φορές παίζαμε αγώνα πριν παίξουν οι μεγάλες ομάδες, αλλά δεν μας έφτανε και παίζαμε και στις γειτονιές ανεπίσημα. Έτσι φτιάξαμε μία ομάδα που επειδή οι μισοί έμεναν στην οδό Ηροδότου, στην περιοχή της Ευαγγελίστριας, στο κέντρο του Περιστερίου, την ονομάσαμε Ηρόδοτο Περιστερίου.
-Ποια ήταν τα χρώματα της ομάδας;
-Τα χρώματά της ήταν ερυθρόλευκα και ο ιματισμός καλύπτονταν από δικά μας έξοδα και μας βοήθαγαν και λίγοι γονείς, εγώ πήγαινα να παίξω το πρωί της Κυριακής και έλεγα ότι πήγαινα στην εκκλησία.
-Δεν σας «πρόδιδαν» οι γραντζουνιές;
-Με πρόδιδαν βέβαια οι γραντζουνιές από το παιχνίδι, φοράγαμε και κοντά παντελονάκια.
-Τότε τα γήπεδα της εποχής ήταν κυρίως ξερά, ποια ήταν η σύγκριση με τα λίγα που είχαν χόρτο;
-Τα ξερά θα έλεγα ότι εκείνη την εποχή ήταν καλύτερα από τα γήπεδα που είχαν χόρτο, γιατί ήταν ίσια, ενώ το χόρτο δεν ήταν όπως οι σημερινοί χορτοτάπητες. Για παράδειγμα το Καραϊσκάκη, όπου γίνονταν και αγωνίσματα και προπονήσεις ρίψεων με ακόντια, σφαίρες, κλπ ήταν γεμάτο λακκούβες. το γήπεδο του Πανιωνίου ήταν χωράφι.
-Πως πλησιάσατε την ΑΕΚ;
-Ο πατέρας μου ήταν Παναθηναϊκός και έπαιρνε τον αδερφό μου που ήταν μεγαλύτερος και πήγαιναν στη Λεωφόρο να δουν αγώνα και εμένα που ήμουν πιο μικρός με άφηναν σπίτι, ήμουν τότε 9-10 χρονών και έκλαιγα που δεν με έπαιρναν.
Είχε έρθει τότε και έμενε σπίτι μας ένας πρώτος μου ξάδερφος για να σπουδάσει ιατρική στην Αθήνα. Ήταν φίλος της ΑΕΚ.
Αυτός με έπαιρνε όταν έφευγαν οι άλλοι για τη Λεωφόρο και από το Περιστέρι πηγαίναμε με τα πόδια στη Νέα Φιλαδέλφεια να δούμε την ΑΕΚ. Μάλιστα λέγαμε ότι το απόγευμα θα πάμε στον κινηματογράφο, για να καλύψουμε το χρονικό κενό που θα λείπαμε. Υπήρχε και στο Περιστέρι έντονο το Μικρασιατικό στοιχείο με συνοικίες που έμεναν οι πρόσφυγες σε παράγκες και πολλοί στήριζαν την ΑΕΚ. Έτσι έγινα ΑΕΚ.
-Τι σας έμεινε από την εκπληκτική πορεία στους «τέσσερις« της Ευρώπης, με προπονητή τον Φάντροκ;
-Από τον Ατρόμητο πήγα στην ΑΕΚ. Από την εποχή της μεγάλης πορείας με τον Φάντροκ μου έμεινε η ζεστασιά, το δέσιμο που είχαμε οι φιλίες που είχαμε οι παίκτες.
Ήταν άλλες εποχές που τις νοσταλγώ, έμπαινες σε μία ομάδα και έμενες ισοβίως, δενόσουνα με την ιστορία της, τον κόσμο της, αποκτούσες στενή σχέση. Μετά από χρόνια με τον ΠΣΑΠ καταφέραμε να κάνουμε συμβόλαια με οκταετίες και πενταετίες. Σήμερα δεν υπάρχει πλέον αυτή η σχέση με την ομάδα και το δέσιμο με την ιστορία της, τότε ταυτιζόμασταν με αυτή. Εγώ έχω κλείσει 53 χρόνια υπηρεσίας στην ΑΕΚ, σαν παίκτης, πρόεδρος για ένα χρόνο, γιατρός της ομάδας.
-Σπουδές και μάλιστα ιατρικής και ποδόσφαιρο, πόσο δύσκολος ήταν αυτός ο συνδυασμός;
-Δεν ήταν δύσκολο να συνδυάσω σπουδές και ποδόσφαιρο, καθώς σε ημερήσια βάση ήταν 2-3 οι ώρες της αθλητικής δραστηριότητας και λόγω του ότι έπρεπε να βρισκόμαστε από τις 10μμ στο σπίτι, είχα χρόνο για διάβασμα, όπως και στα ξενοδοχεία που μέναμε πριν τους αγώνες και στα ταξίδια που κάναμε. Αν αγαπάς κάτι μπορείς να το ακολουθήσεις, δεν με κούρασε αυτός ο συνδυασμός.
-Να σας ζητήσω ένα σχόλιο για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στην εποχή μας.
-Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δεν πρέπει να το παραμελούμε, αλλά να το βοηθάμε γιατί είναι η μήτρα όλων. Δυστυχώς μόνο μερικοί μεμονωμένοι που έχουν το μεράκι της γειτονιάς, της περιοχής, της πόλης το φροντίζουν και καταπονούνται και οικονομικά.
Το βιογραφικό του Λάκη Νικολάου
Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1975. Απέκτησε τον τίτλο ειδικότητας της Ορθοπαιδικής το Φεβρουάριο του 1981 και το 1985 πήρε τον τίτλο του Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αμέσως μετά τη λήψη της ειδικότητάς του μετέβη στο Πανεπιστήμιο Duke, στη Βόρεια Καρολίνα, των ΗΠΑ, για τριετή μετεκπαίδευση στην αντιμετώπιση των Αθλητικών Κακώσεων (1983-86). Το ερευνητικό έργο του Παντελή Νικολάου χρονολογείται από το 1979 με αποκορύφωμα το βραβείο «O Donoghue» το 1986 της Αμερικάνικης Ορθοπαιδικής Εταιρείας Αθλητιατρικής, για την πρωτοποριακή εργασία του στις μεταμοσχεύσεις των χιαστών συνδέσμων του γόνατος.
Το 1997, οι πολύχρονες μελέτες του στη Φυσιολογία των Μυϊκών Θλάσεων επιβραβεύθηκαν με το ανώτατο βραβείο «Kappa Delta» της Αμερικάνικης Ακαδημίας Ορθοπαιδικών. Είναι μέλος πολλών Ελληνικών (EEXOT, EAE) και ξένων ιατρικών Ενώσεων (AAOS, ESSKA, ISACOS, ICRS, Piedmont Orthopaedic Society, EFOST, ACL Study Group, ORS) και συγγραφέας πολλών άρθρων σε Ελληνικά και διεθνή ιατρικά περιοδικά.
Το 2016 εξελέγη 2ος Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ορθοπαιδικής Εταιρείας και διετέλεσε καθήκοντα Πρόεδρου το 2017. Υπήρξε ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ από το 1971 μέχρι και το 1982 και μέλος των Εθνικών Ομάδων Νέων Ελπίδων και Ανδρών, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή του στα τελικά του Πανευρωπαϊκού Κυπέλλου το 1980 στην Ιταλία, με την Εθνική Ανδρών. Ανακηρύχθηκε «Αθλητής της χρονιάς» για τα έτη 1974 και 1979 από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου. Διετέλεσε γιατρός των Εθνικών ομάδων από το 1982 μέχρι το 1994. Είναι γιατρός της ΠΑΕ ΑΕΚ από το 1987 μέχρι και σήμερα. Για έξι χρόνια διετέλεσε γιατρός της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (2003-2009).
Υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (Ε.Π.Ο.) και πρόεδρος της Υγειονομικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας (1994-1995). Διετέλεσε Πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ για ένα έτος (1997-1998). Από το 1987 και μετά εργάζεται στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών έχοντας δημιουργήσει μαζί με τους συνεργάτες του εξειδικευμένο τμήμα Ορθοπαιδικής και Αθλητικών Κακώσεων.
Έρευνα & συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος
