Μια φορά και ένα καιρό, παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές από μεγάλη ΠΑΕ, χτύπησαν την πόρτα κάποιου ερασιτεχνικού αθλητικού σωματείου της περιφέρειας (ανάλογα περιστατικά έχουν γίνει εκατοντάδες σε όλη την Ελλάδα, σε διάφορους συνδυασμούς ερασιτεχνών και ΠΑΕ). Ρώτησαν για το ύψος της συνδρομής στις ακαδημίες του συλλόγου, το οποίο ήταν χαμηλό.
Πρότειναν τον υπερδιπλασιασμό του με αντάλλαγμα να μπει ταμπέλα ότι ο ερασιτεχνικός σύλλογος ανήκει στο δίκτυο των συνεργαζόμενων με την ΠΑΕ και μία φορά το μήνα θα κατέβαιναν να δουν την πρόοδο των νεαρών αθλητών και να δώσουν συμβουλές. Kαι αν εντόπιζαν κάποιο ταλέντο θα το πρότειναν στην ΠΑΕ. Συχνά στην πιάτσα η "προώθηση" γίνεται με την απαίτηση από τους γονείς για το ανάλογο μπαξίσι!!
Δηλαδή ας σκεφτούμε μία οικογένεια που έχει δύο παιδιά στο σύλλογο τι θα έπρεπε να πληρώνει.
Το ερασιτεχνικό σωματείο αρνήθηκε και ευτυχώς γιατί θα φυλλορούσαν οι ακαδημίες, στις εποχές της ακρίβειας με τον υπερδιπλασιασμό των συνδρομών, έτσι ματαιώθηκε και η μηνιαία επίσκεψη στις ταβέρνες της περιοχής της αντιπροσωπείας της ΠΑΕ, που μετά από το τσιμπούσι, πάνω στη χώνεψη θα επισκέπτονταν την ακαδημία για να δώσουν μάλλον τετριμμένες συμβουλές. Φάμπρικες πάνω στον αθλητισμό και ειδικά στις μικρές ηλικίες.
Δεύτερο σχόλιο
Συχνά στις επικοινωνίες με ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία για αφιερώματα στα ΜΜΕ γίνεται η ερώτηση «πόσο θα κοστίσει» επειδή αρκετοί το «τρέχουν» έτσι, αλλά αυτό δεν είναι δημοσιογραφία, είναι «παραγγελιά».
Ελεύθερη και δωρεάν προβολή της κυψέλης του ερασιτεχνικού αθλητισμού, αταλάντευτα και χωρίς εκπτώσεις σε αυτή την επιλογή, είναι δικαίωμά τους και υποχρέωσή μας.
Ειδικά σε όσους δουλεύουμε στην ΕΡΤ που την πληρώνει ο κοσμάκης με το ανταποδοτικό τέλος....
