Χρειάζεται να πούμε ότι μεταξύ των τοιχογραφιών υπάρχει και αυτή του Φίλιππου Καβουνίδη
που γεννήθηκε το 1875 στην Τρίγλια Βιθυνίας και παντρεύτηκε την
Αικατερίνη Καλαφάτη, τη μικρότερη αδερφή του επίσης Τριγλιανού, Αγίου
Χρυσόστομου Μητροπολίτη Σμύρνης. Απέκτησε μαζί της 6 παιδιά και είχε
μεγάλη επαγγελματική εξέλιξη στη ναυτιλία.
Βοήθησε Μικρασιάτες να αποφύγουν την εξοντωτική θητεία στα τάγματα
εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού), βοηθούσε την Ελλάδα και γι αυτό οι Τούρκοι
τον καταδίκασαν σε θάνατο. Έθεσε τα πλοία του στη διάθεση των Τριγλιανών
το 1922 και έτσι αρκετοί έφτασαν στην Ελλάδα, ενώ έσωσε πολλά
εκκλησιαστικά κειμήλια, μεταφέροντάς τα από τις εκκλησίες της Τριγλίας
στην Ελλάδα.
Ο Φίλιππος Καβουνίδης έφυγε από τη ζωή το 1940 και ο τάφος του βρίσκεται στη Ραφήνα στο λόφο της Παναγίτσας. Θεωρείται σωτήρας των Τριγλιανών αφού με τη βοήθειά του έφτασαν στην Ελλάδα τις μέρες του διωγμού.
«Δίπλα»
του στον τοίχο είναι ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος που βρήκε
μαρτυρικό θάνατο από τους Τούρκους. Στην αποφράδα επέτειο της
Μικρασιατικής Καταστροφής, Ο Α.Ο. Τριγλίας Ραφήνας, διοργανώνει εδώ και
χρόνια (ο κορονοϊός έπληξε προσωρινά τη διοργάνωση), τα “Χρυσοστόμεια”,
αθλητικό τουρνουά με συμμετοχή ποδοσφαιρικών σωματείων, κατά κανόνα με
προέλευσης και ρίζες από το Μικρασιατικό ελληνισμό.
Στους τοίχους του δημοτικού γηπέδου υπάρχουν και άλλες τοιχογραφίες σχετικές με το 1922 και εδώ να πούμε ότι έχει δρομολογηθεί το τέλος της διαδρομής του γηπέδου σαν αθλητικού χώρου (θα γίνει χώρος πρασίνου) αφού έχει προσχωρήσει η κατασκευή νέου πιο έξω από την πόλη.
Σε παλιότερο αφιέρωμά μας στην ποδοσφαιρική ομάδα της Τριγλίας Ραφήνας, γράφαμε: «Στο ρίζωμά τους στη νέα τους πατρίδα, στη Ραφήνα, οι Μικρασιάτες πρόσφυγες από την Τριγλία, κοντά στην Προύσα και τα Μουδανιά, μπόρεσαν και δημιούργησαν την ποδοσφαιρική τους ομάδα την Τριγλία, με έτος ίδρυσης το 1931.
Στα πρώτα αθλητικά βήματα οι αυτοσχέδιες διαμορφώσεις ελεύθερων χώρων έδιναν τη δυνατότητα για αθλητική δράση με έξοδα που αναλάμβαναν οι ίδιοι οι αθλητές για να μπορέσουν να ασχοληθούν με το μεράκι τους.
Γρήγορα οι εξελίξεις οδήγησαν στην ανάγκη δημιουργίας οργανωμένου σωματείου. Όπως αναφέρει η ομάδα στην ιστορία της: “Πρωτοπόροι εκείνης της ιδέας ήταν ο Αναστάσης Λύρατζης,ο Στέλιος Τσερόπουλος, ο Μήτσος ο Ρήγας και ο νεότερος Βασίλης Βουδούρης.
Ανατίθεται σε δικηγόρο η σύνταξη και υποβολή του καταστατικού για την ίδρυση Συλλόγου με την επωνυμία,”Αθλητική Ποδοσφαιρική Ένωσις Τριγλίας Ραφήνας”, με χρώματα το το κίτρινο και το μαύρο τα κατ’ εξοχήν χρώματα του Βυζαντίου και σήμα το Μπαρμπούνι,(το τριγλί). Με την έγκριση του καταστατικού εκλέγεται το 1ο Διοικητικό Συμβούλιο με πρόεδρο τον Αναστάση Λύρατζη,αντιπρόεδρο το Κυριάκο Δρακούλη, γραμματέα το Στέλιο Τσερόπουλο,γενικό αρχηγό το Βασίλη Βουδούρη και έφορο το Μήτσο τον Ρήγα».
Η επιλογή να χρησιμοποιηθούν οι τοίχοι του δημοτικού γηπέδου για να τιμηθεί η επέτειος των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή (σε άλλο τοίχο του γηπέδου έχει γίνει το ίδιο για τα 200 χρόνια από το 1821) δείχνει δημιουργικότητα, φαντασία και γερές ρίζες με το παρελθόν της πόλης.
Φωτο Χρυσοστόμειων & ασπρόμαυρου αγώνα: Αρχείο Α.Ο. Τριγλίας
Έρευνα & σύγχρονες φωτο: Νάσος Μπράτσος
