Του Νάσου Μπράτσου, «απερχόμενο μέλος του γενικού συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ με το "Μέτωπο για την Ανατροπή», εργαζόμενος στην ΕΡΤ
Σε μια παλιά ταινία με πρωταγωνιστή τον αξέχαστο Λουί Ντε Φινές και με τίτλο «Η τρέλα του μεγαλείου», αυτός υποδύονταν τον φοροεισπράκτορα του βασιλιά και μεθυσμένος από την «αριστεία» και την εξουσία, διαχειρίζονταν τα έσοδα που συγκέντρωνε από την αφαίμαξη της κοινωνίας με τρόπο προκλητικό. Σήμερα που έχει μεταφερθεί από την οθόνη στη ζωή – δυστυχώς όχι ως κωμωδία – η «τρέλα του μεγαλείου» και το «μεθύσι της αριστείας», γινόμαστε μάρτυρες απαράδεκτων επιλογών.
Έτσι στο κυβερνητικό στρατόπεδο ψηφίζουν ακαταδίωκτο για τις επιλογές των στελεχών που τοποθετούν, αποφασίζουν για «αυξήσεις στους «αρίστους» και ρίχνουν περικοπές αποδοχών στον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Καθόλου πρωτότυπο βέβαια, αλλά απολύτως «συμβατό» με τους στόχους, τις επιλογές και την ίδια τη φυσιογνωμία της κυβέρνησης και όσων την υπηρετούν, με το αζημίωτο φυσικά.
Στην ΕΡΤ μετά την απόφαση για αυξήσεις στα στελέχη (από το ανταποδοτικό τέλος που πληρώνουν μισθωτοί, συνταξιούχοι και άνεργοι των οποίων την κατάσταση δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε, μέσα στο κύμα της ακρίβειας και της πανδημίας) προέκυψε κράτηση και στους δημοσιογράφους και σε άλλες ειδικότητες, στη μισθοδοσία με «εισφορά αλληλεγγύης» που βασίστηκε στο νόμο 3986/2011, ενώ ήδη υπάρχει η περικοπή της «εισφοράς αλληλεγγύης» του νόμου 4387. Δύο περικοπές - εισφορές λοιπόν πάνω σε ένα μισθό.
Αφού λοιπόν κάποιοι άλλοι δεν έσκισαν τα μνημόνια, δεν τα κατάργησαν με ένα νόμο υπό τους ήχους του ζουρνά που θα έπαιζε και θα χόρευαν οι τροϊκανοί – έτσι μας έλεγαν κάποτε – ήρθαν να αξιοποιήσουν το θεσμικό πλαίσιο οι πλέον ένθερμοι υποστηρικτές του. Αν δεν το έβρισκαν ήδη έτοιμο θα το εφεύρισκαν.
Παράλληλα αναβιώνουν οι αναθέσεις σε ιδιώτες – έμμεση ιδιωτικοποίηση τομέων της ΕΡΤ και αναβίωση ελαστικών εργασιακών σχέσεων με επανεμφάνιση των συμβάσεων έργου που όμως καλύπτουν ανάγκες εξαρτημένης εργασίας.
Το να παρθεί πίσω η νέα περικοπή είναι το αυτονόητο αίτημα – διεκδίκηση ειδικά στους καιρούς της μεγάλης ακρίβειας.Το να μην συνδεθεί η διεκδίκηση με τα συνολικά ζητήματα που οδήγησαν στην επιβολή της θα ήταν αυτοκαταστροφικό για ένα χώρο από τον οποίο η κοινωνία πληρώνει από το υστέρημά της και περιμένει πλουραλιστική ενημέρωση και στήριξη στις αγωνίες της και στους αγώνες που δίνει και εισπράττει κυβερνητική προπαγάνδα και «ρεπορτάζ» για βασιλικούς γάμους.
Διεκδίκηση λοιπόν της αναίρεσης της περικοπής στην ΕΡΤ, αυξήσεων ικανών να αντιμετωπίσουν το κόστος της ζωής, προβολή των κινητοποιήσεων της κοινωνίας, με αιχμή αυτή την περίοδο τους χώρους της Υγείας, του επισιτισμού-τουρισμού και του Πολιτισμού και όχι αποσιώπηση, ή υποβάθμιση, ή διαστρέβλωσή τους. Γιατί αυτά είναι πιο «ακριβά» από τις δεκάδες των ευρώ που κόβουν από τους μισθούς μας.
