Ικαριώτες Πρόσφυγες στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο Α μέρος

https://www.youtube.com/watch?v=C625SYZQJ9U

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2020

Διαγόρας Ικαρίας: Το “κρυφό σχολειό του αθλητισμού” από το 1933


...αναδημοσίευση από το ertnews.gr και το sports.ert.gr ...

Ιδρύθηκε το 1933 στις εσχατιές του Αιγαίου και μέσα στη δράση του υπάρχει ο “σπόρος” της ανεπτυγμένης αθλητικής κουλτούρας των Ελλήνων Αιγυπτιωτών, αφού ο ιδρυτής της ομάδας, είχε “θητεύσει” ως αθλητής στην παροικία τους. Μιλάμε για τον Διαγόρα Ραχών Ικαρίας, που την περίοδο του Μεσοπoλέμου, σε ένα νησί αλίμενο τότε (σε άλλα νησιά με λιμάνι υπήρχαν συχνές επισκέψεις – εκδρομές αθλητικών συλλόγων, που βοήθησαν και τις τοπικές προσπάθειες στον αθλητισμό να αναπτυχθούν) επιχείρησε να καλλιεργήσει τον αθλητισμό. Και τα κατάφερε γιατί υπάρχει και αναπτύσσεται μέχρι σήμερα, αν και πέρασε άγονες δεκαετίες με αθλητισμό στις αλάνες του νησιού, αρχικά μόνο με στίβο, χωρίς συμμετοχή σε επίσημες κατηγορίες, αλλά ακόμα και έτσι, σαν το “κρυφό σχολειό του αθλητισμού”, βρήκε τελικά τα πατήματά του.



χωρίς λιμάνι η Ικαρία του Μεσοπολέμου, δεν ευτύχησε να φιλοξενήσει άλλα αθλητικά σωματεία και έμεινε στην απομόνωση


Στο βιβλίο “Σπορ και Κοινωνικές Αντιστάσεις» (εκδόσεις Νότιος Άνεμος), όπως είχε δηλώσει ο Αργύρης Πολίτης διοικητικό στέλεχος και πρώην πρόεδρος του Διαγόρα: «Πρωτοπόρος στη σύσταση του συλλόγου τα πραγματικά αυτά δύσκολα χρόνια, με άριστη γνώση των νομικών διαδικασιών, ήταν ο εικοσάχρονος τότε Νικόλαος Λεωνίδα Μαλαχίας (1913 – 1998) γνωστός στις Ράχες Ικαρίας με το παρατσούκλι «Αθηνόδωρος», που έζησε τα μαθητικά του χρόνια στην Αλεξάνδρεια Αιγύπτου.

Επέστρεψε στις αρχές του 1930 και όπως φαίνεται από το αρχείο που έχει η οικογένειά του, ήταν ενεργός αθλητής στην Αίγυπτο.

Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τα αθλήματα με τα οποία ασχολήθηκε, αλλά κατάφερε με τη συμπαράσταση της τοπικής κοινωνίας να στήσει το σύλλογο που είχε νόμιμο καταστατικό, αθλητές, αλλά ούτε ίχνος υποδομών στην περιοχή.

Φυσικά όπως όλοι οι σύλλογοι πέρασε και αυτός όλα τα δεινά του πολέμου, του εμφυλίου και των διώξεων. Να σημειώσουμε ότι μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90 ο σύλλογος δεν ήταν γνωστός σε καμία Ομοσπονδία».



1977 στίβος Διαγόρα: Κώστας Καττές προπονητής,Γιώργος Κόχυλας,Σωτήρης Πολίτης,Γιάννης Κιουλανής,Λεωνίδας Καρούτσος,Αργύρης Πολίτης,Χρήστος Μουλάς.Νικήτας Καρούτσος,Στέλιος Πάτελος,Στέφανος Καρούτσος,Ζάνος Καρούτσος, Γιάννης Πουργιέζης,Γιάννης Παπαβασιλάκης και Αλέκος Γεραλής
.

Στις μέρες μας ο Διαγόρας έχει ποδοσφαιρικό τμήμα ανδρών που αγωνίζεται στην Α’ ΕΠΣ νομού Σάμου, καθώς και υποδομές, γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου που αγωνίζεται στη Β’ Εθνική κατηγορία και τμήματα υποδομών στο μπάσκετ. Επίσης τμήμα μηχανοκίνητου αθλητισμού – enduro και ετοιμάζει τμήμα αναρριχητικό – ορειβατικό.


Οι αγώνες ειδικά στις εθνικές κατηγορίες όπου αγωνίζονται οι γυναίκες σημαίνουν μεγάλο οικονομικό κόστος μετακινήσεων και οργανωτική ταλαιπωρία, αλλά και σχολικές πιέσεις στις πιο νεαρές αθλήτριες.






γήπεδο Διαγόρα


Αν και έχει γήπεδο με φυσικό χόρτο (εξετάζει το ενδεχόμενο αντικατάστασής του με συνθετικό) ταλαιπωρήθηκε χρόνια με το ζήτημα της αδειοδότησης, άλλοτε με το θέμα των αποδυτηρίων και άλλοτε με το θέμα της διαμόρφωσης χώρου για κερκίδα.

η σημερινή εικόνα του γηπέδου Ραχών

 



γήπεδο Ρέντη


Αποτέλεσμα αυτού ήταν για μία διετία η γυναικεία ομάδα να δίνει εντός έδρας αγώνες στη Σάμο, αφού το γήπεδο δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για διεξαγωγή αγώνα εθνικής κατηγορίας και ακολούθως να μεταφερθεί και να αγωνίζεται στην Ικαρία αλλά στο γήπεδο Ευδήλου που απέχει περίπου 22 χλμ από τη φυσική έδρα της ομάδας.

 




Στο μπάσκετ όλη η περιοχή της βόρειας πλευράς της Ικαρίας δεν έχει κλειστό γήπεδο – το μοναδικό βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού, στην πρωτεύουσα τον Άγιο Κήρυκο – έτσι οι προπονήσεις των υποδομών γίνονται σε ανοιχτό και όταν ο καιρός δεν το επιτρέπει, με ασκήσεις σε δημοτική αίθουσα, ενώ οι εντός έδρας αγώνες δίνονται στο κλειστό, με αποτέλεσμα μετακινήσεις που κοστίζουν σε χρόνο και χρήμα.


γήπεδο Ερέτριας


Aξιοσημείωτη είναι η παρουσία φίλων της ομάδας στα εκτός έδρας, ακόμα και στις πιο μακρινές περιοχές, αφού “λειτουργεί” στο πλευρό του συλλόγου, η Ικαριώτικη παροικία της Αθήνας, αλλά και οι εκδρομείς από το νησί, γεγονός που έχει σχολιαστεί θετικά από διοικούντες άλλα σωματεία.


γήπεδο Καματερού



Όπως και να έχει τα καλύτερα φαίνεται ότι έρχονται, αφού η συσσώρευση αγωνιστικής και οργανωτικής εμπειρίες βοηθάει το σύλλογο, που πρέπει να πούμε ότι και στο διοικητικό σκέλος της λειτουργίας του έχει αξιοθαύμαστη συλλογικότητα, δείγμα της στήριξης που έχει από την τοπική κοινωνία.

Έρευνα: Νάσος Μπράτσος


Σχετική είδηση: Ζαχαρίας Παρήμερος: Μπάσκετ υποδομών στις εσχατιές του Αιγαίου

Υ.Γ. το ιστορικό πρώτο καταστατικό