Στα Προσφυγικά της Πάτρας κάναμε τη βόλτα μας πριν τη βιβλιοπαρουσίαση της Παρασκευής 29/3. Οι συνέπειες της φτώχιας που έφεραν και τα μνημόνιακαι οι πολιτικές πριν από αυτά είναι παραπάνω από ορατές, σε μία πόλη που όποιος βρίσκει δουλειά είναι είτε ως διανομέας, είτε σε σούπερ μάρκετ, ή τηλεφωνικό μάρκετινγκ.
Κλειστά μαγαζιά, ακόμα και γύρω από την πλατεία Ελευθερίας και σπίτια που χρειάζονται συντήρηση.
Στην πλατεία οι μνήμες άλλων εποχών, από τις οποίες πρέπει να παίρνουμε δύναμη για το σήμερα.
Και λίγο πιο κάτω το (ακόμα κλειστό) γήπεδο των Προσφυγικών, που στη βιβλιοπαρουσίαση του προηγούμενου βιβλίου στην Πάτρα (Οκτώβρης 2015) είχαμε αναφερθεί στην τότε ευχάριστη είδηση της μέρας, ότι επιτέλους θα ξεκινήσουν τα έργα και θα πάρουν ανάσες αρκετά ερασιτεχνικά σωματεία.
Μερικά χρόνια μετά, τα προβλήματα στη σχέση της ΓΓΑ με τον εργολάβο, δεν αφήνουν αμφιβολία, με βάση τις εικόνες που είδαμε, ότι ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και ανηφορικός.
