...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...
1947 - εξόριστος, δεύτερος από δεξιά, στον Εύδηλο Ικαρίας
Για την πολιτική και πολιτιστική του διαδρομή και προσφορά έχουν γραφτεί πολλά, άλλωστε υπήρξε πέντε φορές βουλευτής και παρόν από την αντίσταση ενάντια στους κατακτητές στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο, μέσα από τις γραμμές των ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣ-ΚΚΕ, τις ταραγμένες δεκαετίες της μεταπολεμικής περιόδου, μέσα από την ΕΔΑ και τη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, έως τα μαύρα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Παράλληλα, οι μουσικές του δημιουργίες απλώνονταν σε όλο τον κόσμο, κατατάσσοντάς τον σε παγκόσμιας αξίας και φήμης μουσικοσυνθέτη.
Ποιος ήταν όμως ο «ποδοσφαιρικός» Μίκης Θεοδωράκης;
Όπως πολλά νεαρά παιδιά, έτσι και αυτός, γνώρισε το ποδόσφαιρο στις αλάνες και το αγάπησε. Τα πρώτα του φίλαθλα αισθήματα τα χάρισε στον Ολυμπιακό Πειραιώς, ήταν λοιπόν ο Μίκης ερυθρόλευκος. Δεν άργησε να επισκέπτεται και ως θεατής τα γήπεδα για να βλέπει το άθλημα που του άρεσε.
Περνώντας τα χρόνια και με το Μίκη δραστήριο, η αγάπη του επεκτάθηκε και σε άλλους συλλόγους που τον εμπιστεύτηκαν και τον τίμησαν ζητώντας του να πάρει μέρος σε συναυλίες.
Κάποιοι το πλήρωσαν ακριβά, όπως ο Εργοτέλης στο Ηράκλειο της Κρήτης
καθώς οργάνωσε συναυλία στο γήπεδό του λίγο πριν τη δικτατορία, που «τιμώρησε» το σύλλογο με κυνηγητό επειδή φιλοξένησε στο γήπεδό του το Μίκη και τα τραγούδια του.
Η ανακοίνωση του συλλόγου όταν έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του Μίκη Θεοδωράκη, ανέφερε: «Σήμερα σύσσωμος ο ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ πενθεί. Ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης δεν είναι πια κοντά μας.
Ο τεράστιος μουσικοσυνθέτης αφήνει παγκόσμια κληρονομιά τα έργα του, τα οποία θα κοσμούν την ανθρωπότητα εις τους αιώνες των αιώνων, δίνοντας δύναμη στους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου, δίνοντας ανθρώπινη υπόσταση στα όνειρα, τις ελπίδες και την προοπτική όλων των λαών για μια δίκαιη κοινωνία.
Ο Μίκης συνέδεσε το όνομα του με τον ΕΡΓΟΤΕΛΗ. Ο ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ συνέδεσε το όνομα του με τον Μίκη. Ήταν 6 Αυγούστου 1966, όταν ο Μίκης, ο νεαρός τότε συνθέτης Χρήστος Λεοντής, η Μαρία Φαραντούρη, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Ελένη Ροδά και η ορχήστρα του συνθέτη έδωσαν μια συναυλία που άφησε εποχή στην ιστορική μας έδρα, το «Μαρτινέγκο».
Πρόεδρος τότε του συλλόγου ήταν ο Μανόλης Φαρσάρης, ο οποίος πρόσφατα έφυγε από κοντά μας, αψήφησε τις προειδοποιήσεις που έγιναν στη συνέχεια απειλές. Η δικτατορία δεν συγχώρεσε ποτέ τον ΕΡΓΟΤΕΛΗ, με τα γνωστά αποτελέσματα, τα οποία κυνηγούσαν τον Σύλλογο για δεκαετίες.
Όμως ο ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ ποτέ δεν ξέχασε τον Μίκη, ο Μίκης ποτέ δεν ξέχασε τον ΕΡΓΟΤΕΛΗ.
Στις 19 Σεπτεμβρίου του 2011, στο Παγκρήτιο Στάδιο, ο ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ μέσω του τότε προέδρου Απόστολου Παπουτσάκη και με παρουσία χιλιάδων φίλων του Συλλόγου και όχι μόνο, συναντήθηκαν ξανά με τον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη.
Τα λόγια του Μίκη στον πρόλογο του βιβλίου για τα 80 χρόνια από την ίδρυση του ΕΡΓΟΤΕΛΗ, θα μας συντροφεύουν και θα μας οδηγούν:
«Όμως ο ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ δεν είναι απλά ένα σωματείο, αλλά μια ιδέα, που δεν υπάρχει τρόπος να την εμποδίσει κανείς να υπάρχει, να ακτινοβολεί, να εμπνέει και να νικά τον χρόνο».
Μίκη καλό κατευόδιο!
Το ΔΣ του ΓΣ ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ».
Και η ανακοίνωση της ΠΑΕ Εργοτέλης καταλήγει: «Ο Εργοτέλης δεν είναι απλά ένα σωματείο, αλλά μια ιδέα, που δεν υπάρχει τρόπος να την εμποδίσει κανείς να υπάρχει, να ακτινοβολεί, να εμπνέει και να νικά τον χρόνο.”
Αγαπημένε μας Μίκη, ευχαριστούμε για όσα πρόσφερες στον σύλλογο μας!
Αποτέλεσες παράδειγμα προς μίμηση για πολλές γενιές με την φιλοσοφία, το ήθος και το όνομα σου να συνοδεύουν για πάντα τον Εργοτέλη μας.
Αναπαύσου εν Ειρήνη!».
Χαίρονταν για τις επιτυχίες των Ελληνικών ομάδων και ήταν φίλος της εθνικής ομάδας ο Μίκης, καθώς παρακολουθούσε την πορεία της και χαίρονταν για τις επιτυχίες της, ενώ είχε πραγματοποιήσει αρκετές συναντήσεις με τους διεθνείς ποδοσφαιριστές.
Όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Κόμμα αλλάζουμε, ομάδα ποτέ ή όταν ο Μίκης Θεοδωράκης συνάντησε το ποδόσφαιρο», ο δημοσιογράφος Γιάννης Γεωργάκης: «Πρώτα παίζεις μπάλα και επιλέγεις ομάδα και μετά γίνεσαι γιατρός, δικηγόρος ή αποκτάς οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα, ή και κόμμα», παρατήρησε εύστοχα ο Μίκης Θεοδωράκης. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, στην Ελλάδα, ένα μέρος της υψηλής διανόησης θεωρεί το ποδόσφαιρο «όπιο του λαουτζίκου». Όταν ο Μαρξ έγραφε το 1844 ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, ήθελε να καταδείξει πως ο άνθρωπος πρέπει να διεκδικεί την πραγματική ευτυχία και όχι την απατηλή. Το ποδόσφαιρο εμφανίστηκε αιώνες μετά τις επίσημες θρησκείες, ωστόσο, σε λιγότερο από εκατό έτη, εξελίχτηκε σε παγκόσμια κοσμική θρησκεία, με το σύνολο των πιστών του να ξεπερνάει το αριθμητικό σύνολο του ποιμνίου των κορυφαίων θρησκειών. Το κοινό στοιχείο ανάμεσα στο ποδόσφαιρο και στη θρησκεία είναι ότι διαθέτουν πιστούς οπαδούς, λατρεύονται σε «ναούς» και στηρίζονται στο ίδιο δόγμα, το «πίστευε και μη ερεύνα».
«Ο ελληνικός λαός ζει με το ποδόσφαιρο. Η ομάδα του είναι ιδανικό, είναι όραμα, είναι η πίστη του», θα πει ο Μίκης Θεοδωράκης στο «Χίλτον». Ωστόσο, στις μέρες μας, όχι μονάχα το ποδόσφαιρο, αλλά και τέχνες, ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από εξουσίες που δεν σέβονται τον δημιουργό, τον άνθρωπο, τις αξίες. Όμως, η ανάθεση της διαχείρισης της ζωής μας στους κάθε λογής δημαγωγούς, τυχοδιώκτες και διεφθαρμένους μήπως είναι έργο αποκλειστικά δικό μας;
«Κάποιος γεννιέται και πεθαίνει με τα χρώματά του. Κι εγώ, όπως ξέρετε, έχω αλλάξει πολλά κόμματα –και με έχουν κατηγορήσει γι’ αυτό– αλλά τον Ολυμπιακό δεν τον αλλάζω».
Λόγω των συνεχών μεταθέσεων του πατέρα του ο Μίκης Θεοδωράκης μένει σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, τα αντίστοιχα διαστήματα. Στο Πύργο λίγο πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο νεαρός Μίκης φοράει και τη φανέλα του Ηρακλή Πύργου, ήταν λοιπόν και ποδοσφαιριστής.
Ο Μίκης Θεοδωράκης γράφτηκε μέλος στον Αστέρα 2004 (ομάδα της Καισαριανής που σήμερα δεν υπάρχει πια) και ξεχώριζε για την προσπάθειά της να συνδέσει τον αθλητισμό με τον Πολιτισμό, πραγματοποιώντας μεταξύ άλλων επισκέψεις σε ανάλογα θεάματα, καθώς και συναντήσεις με προσωπικότητες του Πολιτισμού, όπως ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης.
τιμητικό δελτίο για το Μίκη - από το αρχείο του Νίκου Μάλλιαρη
Η ποδοσφαιρική και φίλαθλη πλευρά του μεγάλου μουσικοσυνθέτη δείχνει ότι ένα άθλημα με μεγάλη λαϊκή απήχηση, μπορεί κάλλιστα να συνδυαστεί με τον πολιτισμό, αντί να υψώνονται «τείχη», ανάμεσα στη λαϊκότητά του και τον πολιτισμό, επειδή και σε αυτό, παράγονται προϊόντα υποκουλτούρας και εκφράζονται επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα που του δίνουν δύσοσμες διαστάσεις, όπως άλλωστε συμβαίνει σε σειρά ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Και στον αθλητισμό λοιπόν ο αξέχαστος Μίκης Θεοδωράκης, είχε συμβολή στο να δείξει μία άλλη διάστασή του.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
Υ.Γ. ευχαριστούμε τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή Νίκο Μάλλιαρη για την παροχή στοιχείων και φωτογραφικού υλικού
