...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...
Στην αντίστροφη μέτρηση - λιγότερο από ένα μήνα - από την ανακωχή των Ιταλών, ήταν γραφτό να προστεθεί μία αιματηρή σελίδα στην παρουσία τους με την ιδιότητα του καταχτητή, χωρίς να έχουν νικήσει στον πόλεμο, αλλά να έχουν επιβληθεί με τις πλάτες των Γερμανών.
Λίγες ημέρες πριν τα γεγονότα του Αυγούστου, υπήρξε αλλαγή στην ηγεσία των ιταλικών δυνάμεων της περιοχής με τον καινούργιο επικεφαλής (Αδόλφος Ινφάντε) να μην ανήκει στο μουσολινικό στρατόπεδο και να διακηρύσσει ότι σκοπός του ήταν να σταματήσει η καταπίεση του ελληνικού πληθυσμού.
Στη δύναμη της Πινερόλο ανήκαν και φανατικοί Μουσολινικοί αξιωματικοί που είχαν πρωτοστατήσει σε ωμότητες εναντίον του ελληνικού πληθυσμού.
Στις 14 Αυγούστου οι αντάρτες πραγματοποιούν επίθεση στους Ιταλούς εκτιμώντας ότι αρκετοί εξ αυτών θα παραδοθούν, υπήρχαν άλλωστε πληροφορίες εκ των έσω, γεγονός όμως που δεν συνέβη, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν σφοδρές μάχες και να σταλούν ενισχύσεις Γερμανών από το Βόλο και τη Λάρισα. Μετά από διήμερη μάχη οι ανταρτικές δυνάμεις υποχώρησαν.
Ακολούθησαν ιταλικά αντίποινα στον πληθυσμό με 35 εκτελέσεις Ελλήνων στις 15 Αυγούστου, κατόπιν συνεργασίας των Ιταλών με Έλληνες δοσίλογους, αλλά και βολές τις επόμενες ημέρες προς τα σπίτια του χωριού, από τις 17 έως τις 25 Αυγούστου, χωρίς να υπάρχει επίθεση ανταρτών, αλλά εν ψυχρώ βολές κατά κατοικημένων περιοχών από αμάχους. Επίσης λεηλατήθηκαν σπίτια και καταστήματα από τους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Τελικός απολογισμός άλλοι 32 νεκροί άμαχοι (εκτός των εκτελεσθέντων που προαναφέραμε) και 265 συλληφθέντες που μετά κόπων και βασάνων απελευθερώθηκαν σταδιακά με παρέμβαση του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιωακείμ.
Στο βιβλίο του Θ. Τσαμπίρα «Ο Αλμυρός στις φλόγες», αναφέρεται σαν απολογισμός 60 νεκροί, 238 καμένα σπίτια, 200 αποθήκες, 144 μαγαζιά και 28 φυλακισμένοι αγωνιστές, καθώς και 800 ζώα σκοτωμένα.
Παρ’ όλα αυτά μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών, ένα σημαντικό μέρος τους που ανήκε στη μεραρχία Πινερόλο, παρέδωσε τον οπλισμό του στους αντάρτες και τους ακολούθησε, αντί να συνεχίσει στο πλευρό των Γερμανών. Άλλα τμήματα της Πινερόλο αιχμαλωτίστηκαν από τους Γερμανούς και άλλα συνεργάστηκαν με αυτούς, πάντως η Πινερόλο ήταν η μόνη μεγάλη ιταλική μονάδα, τμήματα της οποίας συμφώνησαν να συνεργαστούν με την ελληνική αντίσταση.
Για τις επιλογές αυτές οι Ιταλοί (όχι μόνο στην περίπτωση του Αλμυρού, αλλά δεν είναι της παρούσης η αναλυτική αναφορά) πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος στους Γερμανούς, σε όσες περιπτώσεις ήρθαν αντιμέτωποι.
Υ.Γ. αντλήθηκαν στοιχεία από το βιβλίο "Η Μεραρχία Πινερόλο" του Χαράλαμπου Κ. Αλεξάνδρου
