Εντόπισα τυχαία κάποια δημοσιεύματα – απόψεις – προτάσεις – σχόλια κατοίκων της Νέας Ιωνίας, για την τύχη και την μελλοντική χρήση των εγκαταστάσεων της εριουργίας ΤΡΙΑ ΑΛΦΑ στην περιοχή.
Χωρίς να θεωρώ ότι είμαι “ειδικός” (το αντίθετο μάλιστα, καθώς στα θέματα αυτά υπάρχουν αρκετοί με επιστημονικές ειδικότητες συναφείς με το θέμα), είπα να εκφράσω “φωναχτά” τις σκέψεις μου, που είναι αποτέλεσμα των όσων έχω δει μέχρι τώρα από την αξιοποίηση αντίστοιχων εγκαταστάσεων σε άλλες περιοχές και πάντα με κριτήριο ότι τις έχω επισκεφτεί ο ίδιος.
Ξεκινάμε λοιπόν και επισυνάπτουμε και το ανάλογο φωτογραφικό υλικό, μέρος του οποίου είναι από το προσωπικό μου αρχείο και μέρος από διαδικτυακή αναζήτηση, για να εμπλουτιστεί η εικόνα. Κάτω από κάθε αναφορά σε χώρο και οι αντίστοιχες φωτογραφίες.
Το παλιό εργοστάσιο του Λαδόπουλου στην Πάτρα, που σήμερα στεγάζει αθλητικές δραστηριότητες στους κλειστούς του χώρους (κλειστός στίβος, ρυθμική, κλπ), ενώ έχει και ανοιχτό χώρο για στίβο με δραστηριότητες του ΣΕΓΑΣ.
Το παλιό εργοστάσιο της Πειραϊκής Πατραϊκής στην Πάτρα, μέσα στους χώρους του οποίου βρίσκεται το κλειστό γήπεδο που αγωνίζεται η ομάδα μπάσκετ του Γλαύκου. Mερικοί το λένε ακόμα “αποθήκη”.
Το Γκάζι στην Αθήνα, που στεγάζει διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες, μουσείο φωταερίου, αλλά και τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 984. Ανάπλαση στην οποία είχε μεγάλη προσφορά ο αείμνηστος Κώστας Σπανόπουλος, που έγραψε και σχετικά βιβλία για την ιστορία του χώρου.
Τον χώρο της παλιάς αγοράς πίσω από τα ΚΤΕΛ της Πάτρας, τη λεγόμενη “αγορά Αργύρη” που μετά από χρόνια εγκατάλειψης σήμερα αποτελεί πολυχώρο εκδηλώσεων του Δήμου Πατρέων. Το κτίριο εγκαταλείφθηκε κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ενώ μέρος του κτιρίου καταστράφηκε κατά την διάρκεια του πολέμου. Ακολούθως στα ερείπιά του έβρισκαν στέγη κάθε λογής απόκληροι κινδυνεύοντας από την κακή κατάσταση του κτηρίου.
Το κλειστό γήπεδο Ταύρου “Τιμόθεος Ευγενικός” που αν και δεν μπόρεσα να
εντοπίσω την προηγούμενη χρήση του κτηρίου, είναι εμφανές ότι ήταν
εγκατάσταση βιομηχανικής ή εμπορικής – αποθηκευτικής χρήσης.
Τον χώρο του πάρκου “Βασίλης Αυλωνίτης” στη Ριζούπολη που από το κουφάρι ενός ρημαγμένου εργοστασίου, εκ των πραγμάτων δεν μπορούσε να προκύψει κλειστός χώρος, προέκυψε όμως μετά από σημαντικές κινητοποιήσεις των κατοίκων, ένα πάρκο και ένας μικρός δημοτικός χώρος άθλησης.
Συνεπώς αν ποτέ κτήρια με πρότερη βιομηχανική χρήση στη Νέα Ιωνία, περάσουν σε δημόσια χέρια (κυβέρνηση ή Δήμος) και δεν υπάρχουν επιλογές να γίνουν πολυκαταστήματα, γραφεία ιδιωτικών εταιρειών (αυτό ήταν το σχέδιο που ευτυχώς απέτυχε στη Ριζούπολη και προέκυψε το πάρκο), αλλά να δοθούν για χρήση στην κοινωνία, τότε υπάρχουν προηγούμενα.
Δηλαδή να υπάρξει χώρος βιομηχανικού μουσείου, που θα πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή για να διασώζει αυτή την κληρονομιά, χώροι για πολιτιστικές δράσεις και χώροι για αθλητικές δραστηριότητες, όχι απαραίτητα επίσημων αγωνιστικών διοργανώσεων, αλλά στέγασης υποδομών, άσκησης πολιτών σε δημοτικά προγράμματα, κλπ που θα αποσυμφορήσουν τις υπάρχουσες και ανεπαρκείς υποδομές του Δήμου ή του όποιου Δήμου για να γενικεύσουμε το σκεπτικό και να μην το περιορίσουμε.
