Ο Μπούρας Φιλάρετος γεννήθηκε στον Κάμπο Ικαρίας περίπου το 1908. Ο Φιλάρετος σε ηλικία 15 ετών ακολούθησε κάποιον θείο του και μαζί εγκατέλειψαν το νησί και αποβιβάστηκαν πιθανώς στην Πελοπόννησο. Οι λόγοι που εγκατέλειψε το νησί παραμένουν αδιευκρίνιστοι, εικάζεται ότι ο Φιλάρετος ακολούθησε λόγο των δύσκολων συνθηκών και της σκληρής ζωής στο νησί.
Ο θείος του πέθανε αιφνιδίως από εντερικά και ο νεαρός Φιλάρετος έφυγε για την Βάθια (Αμάρυνθος) Ευβοίας όπου δούλεψε στα καΐκια του Παντελή Γκίκα. Νεαρός και ατίθασος ερωτεύτηκε την κόρη του αφεντικού Κατερίνα.
Ο έρωτας ήταν αμοιβαίος και ο φόβος για τη σίγουρη άρνηση αλλά και την αντίδραση του Παντελή τον οδήγησε να κλέψει την Κατερίνα και να εγκατασταθούν στον Κάραβο (παραλία Αλιβερίου) σε ηλικία 16 ετών.
Ο Παντελής αποκλήρωσε φυσικά την Κατερίνα όπως συνηθιζόταν εκείνα τα χρόνια. Στον Κάραβο δούλεψε και πάλι στα καΐκια μεταφέροντας διάφορα εμπορεύματα στα νησιά και συχνά ψάρευε για να ζήσει την οικογένεια, ενώ η Κατερίνα για κάποιο χρονικό διάστημα διατηρούσε περίπτερο στον Κάραβο.
Φαίνεται να διατηρεί τις σχέσεις του με την Ικαρία και να μεταφέρει ξυλεία με το καΐκι του από την Πελοπόννησο για τα υποστυλώματα του ορυχείου στο Άγιο Κήρυκο. Συγγενείς αναφέρουν συχνά συναντήσεις μαζί του στο νησί. Έκαναν 12 παιδιά αλλά από τα επιδημικά νοσήματα της εποχής και τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο επιβίωσαν μόνο τα 4 η Αργυρώ, ο Κώστας, ο Χαράλαμπος και η Μαρία.
O Φιλάρετος ήταν επιστήθιος φίλος του Μιλτιάδη Ιατρίδη τον (1939) πλοίαρχο του περιβόητου Παπανικολή. Ο Φιλάρετος τον γνώρισε σε κάποιο ταξίδι στο Λεωνίδιο (μέρος που φόρτωναν ξυλεία) και έκτοτε έγιναν καλοί φίλοι.
Σε λιγότερο από ένα χρόνο πέθανε και η γυναίκα του Κατερίνα, όπως λένε από τον καημό της. Τα παιδιά σκόρπισαν και ξαναβρέθηκαν μετά τον πόλεμο χάρη στην προσπάθεια της μεγαλύτερης αδερφής τους Αργυρώς. Έκτοτε έζησαν στην Αθήνα όπου και έκαναν οικογένειες. Σήμερα ζει μόνο ο Χαράλαμπος.
...το κείμενο έγραψε ο εγγονός του Φιλάρετου, Σίμος Μπούρας, τον οποίο και ευχαριστούμε...
