του Νάσου Μπράτσου
Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και λίγο μετά η οδοντογλυφίδα χρησιμοποιήθηκε από μερικούς σαν σημάδι οικονομικής άνεσης και ευμάρειας, αλλά και σαν «εργαλείο» για την οικογενειακή αποκατάσταση – παντρειά ορισμένων.
Στα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια, με μία χώρα ρημαγμένη από τον πόλεμο, που πάσχιζε να οργανωθεί, αλλά και με μεγάλο μέρος της βοήθειας από το σχέδιο Μάρσαλ να μην πηγαίνει στην ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά στην «ανασυγκρότηση» επιτήδειων, όπως οι ίδιοι οι Αμερικάνοι έγραφαν στα επίσημα έγγραφά τους, ο αγώνας για τον επιούσιο για μεγάλα στρώματα πληθυσμού, ήταν μία σκληρή καθημερινή μάχη.
Έγραφε μεταξύ άλλων ο Μιχάλης Λυμπεράτος στο πλούσιο από στοιχεία βιβλίο του «Μετά τον Εμφύλιο» (εκδόσεις Νότιος Άνεμος, Νοέμβριος 2015): «Το 1952 οι ίδιοι οι Αμερικάνοι παραδέχονταν ότι στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας δεν υπήρχε ρεύμα για οικιακή χρήση. Με βάση μία έρευνα της εποχής, από 10.000 κοινότητες της χώρας, μόνο οι 300 είχαν ηλεκτρικό ρεύμα. Το 1950 οι άνεργοι ήταν πάνω από 180.000 και οι ημιαπασχολούμενοι περίπου 1.000.000. Στις αρχές του 1951 μόνο το 40% των κατοικιών είχαν τρεχούμενο νερό».
Ήταν επίσης χρόνια με έντονη μετανάστευση των Ελλήνων, που αναζητούσαν ένα μεροκάματο και ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό.
Ορισμένοι λοιπόν με το να βολτάρουν στους χωματόδρομους των συνοικιών και να έχουν στο στόμα οδοντογλυφίδα, όπως μου έχουν μεταφέρει στις μέρες μας, οι νεολαίοι εκείνης της εποχής, ήθελαν να δείξουν ότι τρώνε κρέας, άρα γι΄ αυτό τους χρειάζονταν και η οδοντογλυφίδα. Και για να τρώνε κρέας, συνεπάγεται ότι είχαν και ένα συγκεκριμένο οικονομικό επίπεδο.
Έτσι με τη φιγούρα της οδοντογλυφίδας, εκτός των άλλων, ήλπιζαν ότι κάποια οικογένεια με κόρη της παντρειάς, θα εκτιμούσε την άνεση του υποψήφιου γαμπρού.
Από τότε οι εποχές άλλαξαν, τη θέση της οδοντογλυφίδας πήρε το αυτοκίνητο (η κούρσα όπως την έλεγαν κάποτε), μετά το σπίτι σε «καλή» περιοχή, μετά το καμπριολέ που έλεγε και ο λαϊκός βάρδος στις αρχές του ’90, oι ΕΛΔΕ (εταιρίες λήψης και διαβίβασης εντολών, ή αλλιώς οι αρπαχτές του χρηματιστηρίου και η καταστροφή πολλών περιουσιών), αργότερα οι off shore και γενικά κάθε εποχή είχε και τα σύμβολά της.
Τα τελευταία χρόνια σειρά ερευνών που έχουν γίνει στο καταναλωτικό κοινό της χώρας μας, δείχνουν αλλαγές στις διατροφικές συνήθεις λόγω οικονομικής κρίσης.
Μερικές δεκαετίες μετά η «οδοντογλυφίδα» τείνει να ξαναεμφανιστεί ως σημάδι «ευμάρειας» του χρήστη της.
