Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το ηλεκτρονικό μας μελάνι από τη χτεσινή ανάρτηση για τις "προεκλογικές αγιογραφίες στα ΜΜΕ" και είδαμε το Βενιζέλο να λέει ότι ήταν ενάντια στην προσφυγή στο ΔΝΤ και το Χρυσοχοΐδη να βολτάρει στη νυχτερινή Αθήνα, δήθεν για να επιθεωρήσει την εγκληματικότητα και τα κοινωνικά αδιέξοδα (που η πολιτική διαδοχικών κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δημιούργησε). Θυμήθηκα ένα παλιό αραβικό παραμύθι, που μερικοί υποστηρίζουν ότι υπήρξαν άραβες ηγεμόνες που το έχουν εφαρμόσει.
Ο Σουλτάνος, πρίγκηπας, βασιλιάς (το αξίωμα αλλάζει ανάλογα με την εκδοχή του παραμυθιού) τα βράδια φόραγε κελεμπίες και σαρίκια, όχι από τους μόδιστρους της εποχής, αλλά απλά "της σειράς", ώστε να μην τον αναγνωρίσει κανένας, έβγαινε από το παλάτι από μυστικά παραπόρτια και ανακατεύονταν με το λαό σε σκοτεινά σοκάκια, παζάρια της ανατολής, ανήλιαγα καπηλειά και μάθαινε από κοντά τα προβλήματα του λαού του και ζήταγε τη γνώμη τους. Όπως πρόσφατα ο Παπανδρέου που μόλις ψέλισε κάτι για δημοψήφισμα, κατέρρευσε, έτσι κι εδώ, ο Χρυσοχοΐδης δίστασε, δεν ξύπνησε κανέναν από τους "άστεγους Έλληνες, θύματα της κρίσης", όπως ο ίδιος είπε, για να του ζητήσει τη γνώμη του.Και αφού πιάσαμε τα αραβικά παραμύθια, ποιοί θα μπορούσαν να υλοποιήσουν τους ρόλους στο παραμύθι, ο Αλή Μπαμπά και οι 40 κλέφτες?
